เรื่องราวของ "ไอแวน" กอริลลาหลังเงินจอมพลังที่ถูกจับตัวมาอยู่กับมนุษย์ตั้งแต่ยังเด็ก และศูนย์เสียครอบครัวในป่าไปจนหมด แล้ววันหนึ่งเขาก็ได้มาอยู่ในห้างบิ๊กท็อปในแดนของเขาตามลำพัง โดยมีเพื่อนอย่าง"สเตลลา" ช้างอายุเยอะที่ต้องทำการแสดงวันละหลายรอบทั้งที่ขาเธอเจ็บจากการโดนล่ามมานาน "บ๊อบ" หมาพันธุ์ทางที่ถูกมนุษย์โยนทิ้งจากท้ายรถลงบนทางด่วนพร้อมกับพี่น้องอีกห้าตัว เขาเป็นตัวเดียวที่กลิ้งตกลงไปในคู แล้วก็หากินและเอาตัวรอดอย่างเก่งกาจ แล้ววันหนึ่งก็แอบเข้ามาทางรอยแตกของแดนไอแวนและอาศัยท้องของเขาเป็นที่หลับนอนคอยพูดคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้โดยเฉพาะข่าวใหม่ๆที่ได้ยินมา 

ไอแวนใช้เวลาแต่ละวันไปกับการกินและนอน เขาไม่ชอบพูดมาก และส่วนใหญ่ก็ไม่ได้จดจำอะไรมากนักต่างจากสเตลลาที่เธอมีความทรงจำเป็นเลิศ แต่สิ่งที่ไอแวนจำได้แน่คือเขามาอยู่ในแดนนี้ทั้งหมดกี่วันเพราะเขาทำเครื่องหมายกากบาทไว้ที่กำแพงด้านหนึ่งทุกวัน นอกจากการกิน นอน พูดคุย และทำท่าทางเช่นทุบอก เวลาที่มีคนมาเยี่ยมชมเขาก็จะดูทีวีที่มีอยู่เครื่องหนึ่งและอีกอย่างที่ชอบทำคือการวาดรูป ซึ่งมันสามารถเอาไปขายได้ แต่สิ่งที่เขาไม่ค่อยทำเลยคือโกรธ เพราะความโกรธของเขามีค่า กอริลลาหลังเงินจะโกรธเพื่อปกป้องฝูง แต่เขาไม่มีใครเขาตัวคนเดียว

แล้ววันหนึ่งก็มีสมาชิกใหม่มาเพิ่ม นั่นคือช้างน้อยชื่อ "รูบี" เธอเศร้าและคิดถึงแม่ อีกทั้งไม่อยากทำการแสดงที่ถูกบังคับแต่ก็กลัวประตักที่ทิ่มลงมาที่ตัวจนทำให้เธอต้องนอนฝันร้าย และเป็นเธอที่ทำให้เขาได้แสดงพลังของ 'ไอแวน หนึ่งเดียวตัวนี้ กอริลลาหลังเงินจอมพลัง' ที่บ๊อบมักพูดกรอกหูเขาและให้เขาพูดออกมาให้ฟัง เขาจะปกป้องเธอและไม่ให้เธอต้องถูกขังไว้ที่นี่เช่นเดียวกับเขา

เป็นหนังสือของแคเทอรินเล่มที่สองที่เราได้อ่าน และอ่านจบในวันเดียวเหมือนเดิม เรื่องนี้เล่าผ่านตัวละครอย่าง ไอแวน กอริลลาหลังเงิน จากเค้าโครงเรื่องจริงที่มีกอริลลาชื่อ ไอแวนต้องอยู่ในตู้กระจกของห้างบีแอนด์ไอตั้งแต่อายุ ๕ ปี จนถึงอายุ ๓๒ปี เขาต้องอยู่ในตู้กระจกนานถึง ๒๗ ปีกว่าจะได้อิสรภาพเมื่อเจ้าของกิจการล้มละลายและได้ออกมาสัมผัสธรรมชาติและได้พบเจอกอริลลาด้วยกัน

แต่ละเรื่องที่ไอแวนและตัวละครในเล่มเล่าออกมาดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มันแฝงความเศร้า ความโหดร้ายของมนุษย์ที่ได้ทำกับสัตว์   เรื่องไม่ได้หนักเล่าเป็นบทสั้นๆแต่มันสะท้อนเรื่องราวต่างๆออกมาได้มาก แล้วก็มีเรื่องราวดีๆอย่างการที่มีคนดีๆช่วยเหลือสัตว์ มิตรภาพของเหล่าสัตว์ทั้งหลายในเล่มที่ทำให้เราซึ้งใจ โดยเฉพาะความอดทนและการลุกขึ้นสู้อีกครั้งของไอแวน เรื่องราวดูไม่ได้มีอะไรมาก แต่ทำให้รู้สึกว่าเราอยากอดทนและพยายามอย่างไอแวนเพื่อคนที่เรารักและเพื่อตัวเราเอง