ถนนสายนี้...มีตะพาบ "เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง"
ถนนสายนี้...มีตะพาบ
135
โจทย์โดย : คุณต่อ
"เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง"
มีน กุสุมา เขียนคำ
หากปีไหนมีเดือนแปดสองหน ปีนั้นจะร้อนสุดขีดคลั่ง ดินในท้องทุ่งแตกระแหง น้ำในคลองแห้งขอด นกกระยางเดินยิ้มร่า กินปลาตกขลั่กอย่างสบายใจ
ยามค่ำที่อากาศภายในบ้านร้อนอบ ยายจะมานั่งรับลมตรงชานเรือน หากวันไหนลมสงบในมือถือพัดโบกสะบัดไปมา
เอนหลังฟังเสียงตุ๊กแกบนต้นตาลร้องเพลงประส่านกับจักจั่นเรไร เหงื่อกาฬไหลย้อย ประแป้งเย็นมองเล่ยะตัวลายพร้อย หนุนแขนยาย มองพระจันทร์วันเพ็ญ
ในสายตาของคนส่วนใหญ อาจดูคล้ายเป็นฤดูกาลที่โหดร้าย แต่ฉันคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่โลก ทำความสะอาดร่างกาย ขจัดส่ายพันธุ์ที่อ่อนแอทิ้งไปเป็นการชำระล้างแบคทีเรียครั้งใหญ่ เพื่อดำรงส่ายพันธุ์ที่สมบูรณ์แข็งแรงเอาไว้
นี่คือเหตุผลว่าเพราะอะไร ผู้คนจึงป่วยไข้ไม่สบาย คนป่วยเรื้อรังล้มตาย เหมือนใบไม้ที่ร่วงลงสู่ดิน
ฟังอาจดูคล้าย เราจำนนต่อธรรมชาติ โดยไม่คิดทำอะไรเลย ภูมิปัญญาไทย สมัยผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุม เลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ ปลูกหม่อนเลี้ยงไหม เลี้ยงปลาดุกไว้กินยามยาก ปลูกกล้วยอ้อยน้อยหน่า ไว้ในเลือกสวนไร่นา ไม่อนาทรใดๆ
ใกล้วันเข้าพรรษาเสียงกบเขียดร้องวอนขอต่อพระเจ้า เพราะร้อนอบอ้าวสุดจะทนไหว ธรรมชาติส่งน้ำฝนชะโลมใจตามคำขอในทันใด ต่อชีวิตให้กับสรรพสัตว์และต้นไม้เป็นอยู่อย่างนี้
และทุกๆเก้าปี จะมีน้ำท่วมใหญ่ น้ำขึ้นปลากินมด น้ำลดมดกินปลาเป็นเช่นนี้มาช้านาน
ธรรมชาติทำหน้าที่ของท่านตั้งแต่ครั้งโบราณกาล เราต่างหากที่ไม่เข้าใจท่าน กอบโกยหาประโยชน์จากธรรมชาติ หักโค่นต้นไม้ทำลายป่าต้นน้ำลำธาร ภูเขาหัวโล้น หวังพึ่งพิงแต่น้ำจากคลองชลประทานกันถ่ายเดียว น้ำบาดาลที่เคยขุดใช้เอง ห้วยหนองคลองบึง บ่อน้ำที่หัวไร่ปลายนา ถูกถมทิ้ง
ไม่เคยคิดที่จะเรียนรู้ ไม่เคยที่จะเข้าใจ
ฝนตกรถติด นั้นเป็นเรื่องใหม่ ฝนตกชาวนาดีใจ
"ฝนตกคนก็แช่งฝนแล้งคนก็ด่า มนุษย์ขี้เหม็นเคี่ยวเข็ญเทวดา" ไม่เคยหวลกลับมาพึ่งพิงสติปัญญาตัวเอง
หากถามฉันว่า
เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง...
ฉันก็จะตอบว่าเราไม่เคยไปถึงไหนเลยด้วยซ้ำ...
แอมอร
Create Date : 30 กรกฎาคม 2558 |
Last Update : 1 สิงหาคม 2558 6:28:37 น. |
|
18 comments
|
Counter : 1999 Pageviews. |
 |
|
แวะมากด Like
พี่แอมอร...มองในอีกมุมที่แตกต่าง
แหล่ม พี่เขียนได้โดนใจอุ้มค่ะ
ตัดริบบิ้นเจิมอ่านค่ะ