Group Blog
 
 
เมษายน 2565
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
30 เมษายน 2565
 
All Blogs
 
ถนนสายนี้...มีตะพาบ(301) เรื่องที่อยากเล่า

       


ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 301

 เรื่องที่อยากเล่า

โจทย์..toor36


 
มีน กุสุมา/เขียนคำ

 
 
 
อากาศในเดือนเมษาร้อนจัดสลับกับหนาวสะท้าน
ทำคนไม่เคยป่วยอย่างฉัน ทรุดไม่เป็นท่า
มีคนเคยบอกว่า คนที่แข็งแรงมาตลอด ไม่ค่อยเจ็บค่อยป่วย
เวลาเป็นอะไรทีจะเป็นหนัก และก็เป็นจริง
ไม่ใช่โควิดแต่เป็นไข้หวัดใหญ่ ทำน้ำหนักลดฮวบไปเกือบสิบกิโล
 
แรกเลยรู้สึกหนาวสะท้าน ตัวสั่น ไข้ขึ้นสูง
ยาสามัญประจำบ้านที่เก็บมานานหมดอายุ แต่เกิดในยุคนี้ก็ดีไปอย่าง
มีไลน์แมน สั่งยาเองได้ เช็ดตัว กินยา นอน เป็นแบบนี้อยู่สามสี่วัน

พอไข้ลด ก็เหม็นอาหาร เบื่ออาหาร
สิ่งที่พอจะกินได้ เห็นจะมีก็แต่น้ำ น้ำข้าว แบรนด์ และกล้วยน้ำว้า
ฉันนั่งๆนอนๆ เป็นตุ๊กตาล้มลุก
กลางวันมีไข้ต่ำๆ กลางคืนไข้ขึ้นสูง รู้สึกอ่อนแรง หายใจยังเหนื่อย

บางทีจิตก็จมดิ่ง เศร้า เหงากลัว และกังวล
ต้องเปิดคลิปและฟังธรรมะเพื่อเจริญสติ
หากฉันเป็นอะไรไปอีกคน คนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ
จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง

หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ และบอกกับตัวเองว่า
“อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”
เข้าใจเลยว่าเวลาป่วย จิตใจจะเปราะบาง
เหมือนเด็กเล็กๆ ที่ต้องการคนปกป้อง ต้องการคนปลอบโยน
แต่หาจากคนใกล้ตัวไม่ได้สักคน แวดล้อมมีแต่คนป่วยและคนแก่
ก็ทำตัวเป็นคนเข้มแข็งมาตลอด

ฉันเข้าใจละว่าเพราะอะไร ที่ผ่านมาจึงมักมีแต่คนพึ่งพา
พอถึงคราวตัวเองบ้าง ต้องพึ่งพาตัวเอง
จริงๆแล้วเด็กหญิงตัวเล็กๆ ในตัวฉันก็มีมุมที่เปราะบาง
ขี้กลัว ขี้กังวล ขี้เหงา บางครั้งที่ฉันมีเรื่องกังวลใจ รู้สึกป่วยหรือว่าอ่อนแอ
จิตใจก็ยังร่ำร้องหาแม่ อยากให้มีคนมาคอยดูแล
เสพติดผู้คนที่ดูคล้ายว่าจะเข้มแข็งกว่าตัวเอง

และคาดหวังว่าพวกเขาเหล่านั้นจะคอยปกป้องคุ้มครอง
เหมือนกับตอนที่ยังเป็นเด็ก เจ้าเด็กน้อยมักไขว่คว้าหาคนๆนั้น
อาจไม่ใช่ทางกายภาพ เพราะฉันดูแลตัวเองเป็น พึ่งพาตัวเองได้
แต่เป็นการพึ่งพาทางจิตใจทางจิตวิญญาณมากกว่า

ฉันมักรู้สึกเหงาในช่วงที่อากาศเปลี่ยนแปลง
ในวันที่อากาศหนาวท้องฟ้ามัวซัว
หรือในคืนพระจันทร์วันเพ็ญ
ฉันมักโทษแต่พ่อที่ทอดทิ้งฉันไปเป็นเวลานานๆ 
โทษสามีที่ไม่เคยมีเวลาให้ ไม่เคยปกป้องคุ้มครองในวันที่เจอปัญหาหนักๆ
แต่เพราะสิ่งนี้ต่างหาก ที่ทำให้ฉันอยู่กับตัวเองเป็นและพึ่งตัวเองได้


ทุกครั้งที่ป่วย ฉันกลับมาเชื่อมโยงกับตัวเอง
เชื่อมโยงกับเด็กหญิงเล็กๆ ที่อยู่ในตัวฉัน
ฉันบอกกับเธอว่า เธอยังมีฉัน เธอไม่ได้อยู่เพียงลำพัง


ทุกครั้งที่เห็นคนข้างๆ อาการทรุดหนัก
เห็นพ่อแม่ของเขาและพ่อตัวเองในวัยชรา
เป็นทุกข์กับสังขารที่เสื่อมทรุด เห็นพวกเขาอ่อนแอลง
เด็กหญิงและเด็กชายเล็กๆ ในตัวพวกเขา
ยังไม่ยอมเข้าใจธรรมชาติ
เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ ฉันรู้สึกคล้ายแบกของหนักๆ ไว้บนบ่า


ขณะนี้ฉันรับรู้ได้ว่าความรักของฉันได้เปลี่ยนไปแล้ว
เปลี่ยนจากความรักที่มีแต่ความคาดหวัง
เป็นความรักที่มีความเข้าใจและมีความเมตตา

อยากเขียนบันทึกไว้ให้เด็กหญิงเล็กๆในตัวฉันได้อ่าน
ฉันอยากบอกกับเธอว่า แม้ว่าเธอจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
ก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวเข้มแข็งอยู่ตลอดเวลา อ่อนแอบ้างก็ได้

ไม่จำเป็นตัองแบกพวกเขาใส่บ่าไว้ตลอดเวลา
ปล่อยให้พวกเขาได้เรียนรู้ มีอิสระในการดูแลชีวิตตัวเองบ้าง
ปล่อยวางและสงบสุข
เหมือนกับที่เธอ ก็ต้องดูแลชีวิตตัวเอง รักนะเจ้าเด็กโง่



(ไดอารี่)



Create Date : 30 เมษายน 2565
Last Update : 1 พฤษภาคม 2565 4:36:55 น. 7 comments
Counter : 1390 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณtoor36, คุณกะว่าก๋า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกิ่งฟ้า, คุณอุ้มสี


 
เป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ คนที่ป่วยออดๆ แอดๆ ไม่ค่อยป่วยหนัก แต่บางคนไม่ค่อยป่วยดูแข็งแรงตลอด พอล้มทีล้มเลย บางครั้งหนักถึงชั้นชีวิตเลยก็มี



โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 30 เมษายน 2565 เวลา:22:33:10 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม

แม้จะป่วยจนนำหนักลดไป 10 กิโล
แต่ในถ้อยคำที่พี่เขียนไว้
กลับเป็นโอกาสดีที่พี่ได้ทบทวนตัวเอง
ได้มองเห็นตัวเองในอีกมุม

ผมนึกถึงคำว่า

"ไม่พบทุกข์ ไม่พบธรรม" เลยครับพี่

บางครั้งความทุกข์ก็กลายเป็นครูสอนบทเรียนที่สำคัญในชีวิตได้จริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 พฤษภาคม 2565 เวลา:6:11:03 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณแอม ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจแกงคั่วสับปะรดค่ะ

ตามมาดูแลคนป่วยค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงหายไวๆนะคะ คราวก่อนหลังจากฉีดวัคซีนแล้ว หมอก็บังคับให้ไปฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ค่ะ ถึงรอดมาได้ไม่เป็นหนัก แต่ตอนฉีดวัคซีนแอสตร้าเป็นหนักมากไม่เคยปวดหัว ปวดกระดูกและหนาวสั่นอะไรแบบนี้เลยค่ะ แต่ก็รอดมาได้
เวลานี้คุณแอมป่วยทำให้นึกถึงอาการป่วยของตัวเองเข้าใจดีเลยค่ะว่าทรมานมาก ขอให้หายไวๆนะคะ จิบน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาวเกลือป่นเล็กน้อย จิบบ่อยๆนะคะ จะช่วยให้ชุ่มคอ นอนหลับพักผ่อนมากๆดิ่มน้ำบ่อยๆทานยาลดไข้ สักสองสามวันน่าจะทุเลาลงนะคะ

ขอให้สุขภาพแข็งแรงหายไวๆนะคะ รวมทั้งทุกคนในครอบครัวด้วยค่ะ

โหวต งานเขียนนะคะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 1 พฤษภาคม 2565 เวลา:15:52:09 น.  

 
ขอโทษไปโหวตงานเขียนซะแล้วค่ะ แหะ แหะ แต่ก็ใช้ได้เพราะเป็นงานเขียนของเรานะคะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 1 พฤษภาคม 2565 เวลา:15:53:43 น.  

 
ครูครับ...คิดถิดถึงครับ


โดย: พายุสุริยะ วันที่: 4 พฤษภาคม 2565 เวลา:11:57:13 น.  

 
เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง
สวัสดีครับ


มีความสุข รักษาสุขภาพ ห่างไกลโควิด นะครับ


โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:19:25:08 น.  

 
แวะมาคิดถึงพี่แอมอรค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 2 พฤศจิกายน 2565 เวลา:7:39:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

peeamp
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]




บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า


.....

สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง


..............^^....
และความสุขในปัจจุบัน

ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้

....^^.....^^......


โดยไม่ต้องรอคอย

ความสุขของอนาคต



ปูปรุง








New Comments
Friends' blogs
[Add peeamp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.