|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ถนนสายนี้.....มีตะพาบ : ไดอารี่ของหมูลาย..แม่ผมชอบเล่า
โจทย์: เป็ดสวรรค์
เขียนไดอารี่ สามในเจ็ดวันหรือมากกว่านั้นก็ได้
เกรงว่าจะยาวเกินไปขอแค่สี่นะคะ
ในเต็นท์บนดอยเต่า...คิดถึงแม่จัง
ใครๆที่เห็นผมไปไหนมาไหนกับแม่
มีแซวๆคิดว่าผมกับแม่เป็นพี่น้องกัน ผมหน้าแก่ทันแม่
หรือว่าแม่ผมหน้าอ่อน ผมก็ยังไม่แน่ใจ แต่แม่ผมชอบนะยิ้มหน้าบาน
เมื่อวันเด็กผมควงแม่ออกงาน
ปล่อยให้เธอเดินชมงาน ผมเป็นช่างภาพ
ใครจะว่าไง ผมไม่สนใจ ก็เราซี้กัน คุยกันได้ทุกเรื่อง
แม่เล่าให้ฟังว่าครั้งแรกที่ผมเข้าเรียนอนุบาล
ตอนนั้นผมสองขวบครึ่ง ผมไม่ร้องไห้ เดินไปหาครูพี่เลี้ยงแบบสบายใจ
โบกมือให้แม่ แม่ก็ส่งยิ้มให้กำลังใจ
แต่พอหันหลังแม่เองที่แอบร้องไห้เพราะว่าเป็นห่วงผม
ตอนค่ำๆแม่จะเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนเสมอ
หลังจากไปโรงเรียนไม่นาน แม่บอกว่า
ผมเป็นฝ่ายเล่านิทานให้แม่ฟังบ้าง แม่ฟังผมเล่าได้สองเรื่องแม่ก็หลับ
ตื่นมาอีกทีผมก็หลับไปแล้ว ไม่รู้ว่าใครกล่อมใคร
แม่ปล่อยให้ผมเล่นดินเล่นทรายปล่อยให้ปีนป่าย
เล่นเตะบอลด้วยกัน แม่บอกกับพ่อบ่อยๆว่า
เปื้อนดินเปื้อนทราย เปื้อนแค่ภายนอก ล้างออกได้
เล่นปีนป่ายจะได้สอนให้ระวัง ลูกได้ใช้ข้อมือได้ออกกำลังกาย
ได้ใช้จินตนาการ ผมเชื่อแม่นะ ทั้งๆที่ตอนนั้นฟังไม่ค่อยเข้าใจนัก
แม่บอกว่าโตมาอีกหน่อยผมอยากปั่นจักรยานไปโรงเรียน
เหมือนพี่ๆบ้านข้างๆ แม่พาไปหัดไม่กี่วันผมก็ถีบได้
แม่ไปด้วยในระยะแรกๆ สอนเรื่องมารยาทการใช้รถใช้ถนน
และกฎจราจร แม่สอนผมถึงอันตรายจากความประมาท
อาจทำให้เสียชีวิต หรือพิการได้
จากนั้นเมื่อแม่มั่นใจ จึงปล่อยให้ผมปั่นจักรยานไปโรงเรียนตามลำพัง
แม่ผมมักจะบอกเสมอว่า แม่รักและห่วง
หากสามารถนำเกราะมาหุ้มห่อตัวลูกไว้ได้ ก็อยากจะห่อเอาไว้
หรือเก็บใส่กระเป๋าหน้าท้องเหมือนจิงโจ้ได้ก็จะทำ
มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม
แต่ลูกของแม่ต้องเผชิญกับโลกใบนี้อย่างแข็งแรง
แม่ต้องทำใจ ปล่อยให้ลูกได้สัมผัสกับสิ่งต่างๆ
เพื่อลูกจะได้มีภูมิต้านทานสูงไง
บางครั้งความห่วง ทำให้แม่สติแตกบ้าง
ลงโทษก่อนที่จะรู้เรื่องราวเสียก่อน แม่จะเสียใจเดินมากอดผม
แล้วบอกว่าแม่ขอโทษ ผู้ใหญ่ก็ทำพลาดได้
แม่บอกว่าก็แม่ไม่เคยมีลูกมาก่อน แม่ใช้หัวใจล้วนๆในการเลี้ยงผม
บางเรื่องคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ก็ผิดได้
จะเป็นใครผิดก็ต้องยอมรับผิด
หากผมทำผิด ไม่ใช่ขอโทษอย่างเดียวนี่สิ
ผมจะโดนแม่ทำหมูลาย แม่จะถามว่าผิดไหม
และถามผมว่าจะให้ทำหมูลายกี่ลาย
ผมจะต่อรองจนเหลือน้อยที่สุด
แม่บอกให้ไปหยิบไม้แขวนเสื้อมาให้ ตีลงไปบนขาสามที
ได้ลายมาหกลาย นี่จึงเป็นที่มาของหมูลายที่บ้านเรา
ทำไมหมูลาย เพราะตอนนั้นผมอ้วนเป็นหมูไง
วันปีใหม่ที่ชายหาด...พ่อบอกว่าแม่ผมเป็นนางฟ้า
พ่อมักพาผมไปอาบน้ำด้วยเสมอเพื่อประหยัดเวลาอาบไปพร้อมๆกัน
แม่ก็ด้วย เพราะผมเป็นเด็กคนเดียวในบ้าน
แม่บอกว่าเป็นการเรียนรู้เรื่องความแตกต่างระหว่างเพศ
แบบไม่ต้องเล่าให้มากความ
ครั้งหนึ่งผมร้องไห้แม่ถามว่าพ่อทำอะไรลูก
พ่อก็งงเพราะไม่ได้ทำอะไร ผมบอกว่า พ่อแบ่งไม่เท่ากัน
พ่อใหญ่แต่ของผมเล็กนิดเดียว
แม่หัวเราะทุกครั้งที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง หากแบ่งให้เท่ากันในตอนนั้น
ป่านนี้ลูกแม่จะแบกไหวหรือเปล่า
แม่เล่าว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมบอกว่าผมอยู่ในวัยอยากรู้อยากเห็น
แม่ถามว่าอยากเห็นอะไร
ผมบอกว่าอยากเห็นตอนแม่นั่ง อึอึ๊
ร้องจะขอดูให้ได้
พ่อแก้สถานการณ์บอกว่า แม่เป็นนางฟ้าไม่อึอึ๊หรอก
อยู่มาวันหนึ่งแม่ทำเสียงประหลาดดังออกมาจากห้องน้ำ
ผมถามว่านางฟ้าทำไมทำเสียงดังปู๊ดป๊าดล่ะพ่อ
พ่อผมบอกว่า นางฟ้ากำลังหัดอึอึ๊ กำลังหัดก็มีทำพลาดกันบ้าง
ผมหัวเราะทุกครั้งที่ได้ฟังเรื่องนี้
แม้ว่าจะจำเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ได้ ผมเดาเอานะ
ว่าตอนนั้นผมคงรู้ว่าพ่อผมพูดเล่น
วันที่อากาศหนาวแต่ใจผมกลับอุ่น...ถุงยางอนามัยไซด์เด็ก
แม่กับผมไปรับพ่อที่ท่ารถ พ่อวางกระเป๋าและกล่องคอนดอม
ไว้เบาะหลัง ตรงที่ผมกำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่
พ่อบอกแม่ว่าคอนดอมเอามาจากที่ทำงาน
ระยะที่เขารณรงค์เรื่องภัยเอดส์หัวหน้าซื้อมาจากญี่ปุ่นเขาแจกให้เอามาใช้
มีกลิ่นสตรอเบอร์รี่ เนื้อบางเบาอย่างดี
แม่บอกว่าในตอนนั้นผมสามขวบเศษเห็นจะได้
เห็นนั่งเล่นของเล่นทำท่าไม่สนใจ ตอนแม่แวะซื้อผลไม้ข้างทาง
ปล่อยผมนั่งอยู่ในรถ เลื่อนกระจกลงไว้ให้อากาศถ่ายเท
พ่อลงไปช่วยหิ้วตอนนั้นกำลังโพล้เพล้
แม่เปิดประตูรถเข้ามาอีกที ภาพที่เห็นคือผมกำลังสวมถุงยางอนามัย
แม่บอกว่าแรกก็ตกใจแต่ตั้งสติได้ทัน
ถามผมว่าทำอะไร ผมบอกว่ากำลังใส่ถุงยางกลัวเป็นเอดส์
แต่มันใหญ่เกินไป แม่หันไปถามพ่อว่า ไม่มีไซด์เด็กเหรอ
พ่อบอกว่าเด็กๆไม่ต้องใช้ ไว้โตเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ พ่อจะซื้อมาให้
ผมจึงถอดคอนดอมส่งคืนให้
แม่ยังสงสัยไม่หาย ว่าเด็กตัวแค่นั้น
ทำไมรู้วิธีฉีกซองและวิธีสวมได้ไง
เอ๊ะ หรือว่าพ่อทำรุ่มร่ามไม่ระวังให้ลูกเห็น
ถามผม ผมจะจำได้ไง ก็ตอนนั้นผมยังเล็กนิดเดียว
เรียนจบแล้ว...วันนี้ที่รอคอย...คนไม่มีแฟน
แม่ก็เล่าอีก แบบไม่รุ้เบื่อเมื่อตอนผมเรียนอนุบาล ผมมีแฟนสองคน
ชื่อน้องแพรกับน้องกล้วย ทุกครั้งที่ไปสั่งน้ำแข็งใส
ผมจะชอบใส่กล้วยเชื่อม ผมบอกป้าคนขายว่า
เพราะแฟนผมชื่อกล้วยเลยชอบกินกล้วย
และเวลาไปเที่ยวแพ ผมก็จะบ่นคิดถึงน้องแพรทุกครั้ง
แม่หวั่นๆว่าผมจะแก่แดดเกินไป
เคยพูดเล่นๆแกมหวั่นใจกับพ่อ ว่าจะต้องส่งลูกสะไภ้เรียนหรือเปล่า
แต่แล้วผมก็เรียนจบมหาวิทยาลัยมาได้แบบโสดสนิท
เมื่อวันรับปริญญา มีสาวๆมาแสดงความยินดีกับผมหลายคน
มาช่วยถ่ายภาพ มาช่วยหอบช่อดอกไม้
มาช่วยซับเหงื่อแต่ละคนบริสุทธิ์ใจ มาในฐานะเพื่อน
แม่ผมก็ต้อนรับขับสู้ เรียกลูกทุกคน
หลังงานรับปริญญา แอบมากระซิบกับผมว่า
หากลูกรักใคร แม่รับได้ทั้งนั้น แต่ขอให้คบเป็นคนๆไปนะ
แม่ก็พูดไปได้ ก็บอกแล้วไง ผมยังไม่มีแฟน
แม่ถามผมแบบอารมณ์ดี ว่าเป็นเกย์หรือเปล่า
คงเพราะเห็นผมไม่มีแฟนสักที
ผมตอบว่าใช่เพราะผมเป็นเก เกเรไง
เห็นแม่ยิ้มๆไม่ว่าอะไร ผมเข้าไปกอดแม่
กระซิบบอกว่า ผมไม่รีบ แม่บอกว่าแล้วแต่ลูก แม่ก็ไม่รีบ
ขอบคุณครับแม่ ผมดีใจนะที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่
แม่ก็บอกว่า แม่ก็ดีใจ ที่มีลูกแบบผม
ผมรักแม่และพ่อผมจัง
แอมอร
ท้ายเรื่อง ถนนสายนี้มีตะพาบ บล็อกนี้งานเขียนและบทประพันธ์
ใครจะเดินด้วยกันบ้านท่านเป็ดสวรรค์เลยค่ะ
| Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2554 9:54:30 น. |
|
21 comments
|
| Counter : 1433 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: magic-women  วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:24:38 น. |
|
|
|
โดย: nulaw.m  วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:17:58 น. |
|
|
|
โดย: d__d (มัชชาร  ) วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:37:20 น. |
|
|
|
| โดย: กลิ่นดอย วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:55:32 น. |
|
|
|
| โดย: lastmoon วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:05:24 น. |
|
|
|
โดย: JewNid  วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:12:52 น. |
|
|
|
| โดย: nootikky วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:22:30 น. |
|
|
|
| โดย: mastana วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:08:26 น. |
|
|
|
| โดย: SongPee วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:31:31 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:55:47 น. |
|
|
|
| โดย: พธู วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:18:48 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:27:46 น. |
|
|
|
| โดย: aenew วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:19:25 น. |
|
|
|
โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน.. (เป็ดสวรรค์  ) วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:1:32:55 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:6:20:10 น. |
|
|
|
โดย: JohnV  วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:53:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^....
และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
รักกันวันตรุษ อิอิ
