เจิมอ่านครับ

เจิมต่อค่ะ

ดีจ้าเพื่อนรัก
ไม่ได้คุยกันนานมาก สบายดีรึเปล่าจ๊ะตะเอง?

กลับมาคราวนี้ฝีปากกาคมขึ้นเป็นกองเลยนา
การฝึกฝนและประสบการณ์ทำให้คนเราเชี่ยวชาญขึ้นจริงๆ เนอะ

คิดถึงเสมอนะแล้วจะแวะมาใหม่
ดูแลสุขภาพด้วย

บายๆๆ

ดีจ้าเพื่อนรัก
ไม่ได้คุยกันนานมาก สบายดีรึเปล่าจ๊ะตะเอง?

กลับมาคราวนี้ฝีปากกาคมขึ้นเป็นกองเลยนา
การฝึกฝนและประสบการณ์ทำให้คนเราเชี่ยวชาญขึ้นจริงๆ เนอะ

คิดถึงเสมอนะแล้วจะแวะมาใหม่
ดูแลสุขภาพด้วย

บายๆๆ

อุ้ยแม่...แวะมาเร็วเกินควร (ส่งเบิ้ล 555)

ขออภัย ยังไงก็พินาลบทิ้งด้วยเด้อ

แทงกิ้วหลาย

มอร์นิ่งจากแดนไกล

ทำไมหล่อนไม่ลบคห.ซ้ำของฉาน หา...??
แน่ะๆๆ...อย่าบอกนะว่านิสัยเหมือนชั้นอยากให้ดูมีหลายคห.หลอกตาชาวบ้าน คริๆๆๆ

เห็นบอกยุ่งมาก ชั้นเลยแวะเอามะม่วงน้ำปลาหวานมาฝาก กินแล้วจะได้จิ๊ดจ๊าดชาร์จพลัง แต่ไม่อยากอัพรูปให้รกบล็อกเธอ อปว. (เอาเป็นว่า) จินตนาการเองละกันนะ อยากได้มะม่วงมันเปรี้ยวสุกดิบแค่ไหนก็จัดเองละกัน อิอิ

ชั้นก็ไม่รู้อะไร..ยุ่งได้ยุ่งดี เรื่องของตัวเองไม่พอยังเอาเรื่องชาวบ้านมาทำให้ปวดกบาลอีก บ้าจิงๆ

เรื่องบล็อกเนี่ย จริงๆก็ใจรักชอบขีดๆเขียนๆ (แม้ฝีปากกาจะคมเหมือนเธอก็เหอะ) แต่ก่อนไม่มีเวลาอัพบล็อกก็ยังมีเวลาเข้ามาอ่านมาทิ้งเม้นท์ เด๋วนี้ถ้าไม่เข้ามาอัพบล็อกตัวเองละก็ ไม่มีทางเข้ามา 555 เธอยังดียังมีน้ำใจโหวตให้คนอื่น ฉันสิ ไม่ไหวๆๆๆๆ แต่เด๋วจะทำตัวใหม่แระ ถึงไม่ว่างก็จะเข้ามาโหวตให้เพื่อนๆ

เอาล่ะๆๆ แค่นี้ก่อนนะ ไปแปรงขนให้แมวก่อน วุ้ย...!

ชอบเรื่องที่เขียนเกริ่นในตอนแรกครับ ทหารหนุ่มทำไปได้

เขียนเก่งจังค่ะ อ่านไปยิ้มไป งงนิดๆ
สุดท้ายก็จบด้วยความเศร้า...

ขอชื่นชมในผลงานค่ะคุณเอมอร

สวัสดีค๊าพี่แอม

ขึ้นต้นตอนแรกแพมนึกว่ามันอ๊ะอะ
กันตอนรถไฟจะออกหรือเป็นเสียงอะไร
อ่านๆไปค่อยเข้าใจว่า...มันเป็นเสียง
ที่เวลาที่มีผู้คนทำ.....อยู่บนรถไฟ...

เกรินนำเรื่องแบบนี้ก้อได้อารมณ์อีก
อารมณ์หนึ่งชอบอ่ะอ่านระพริ้วๆดีค่ะพี่แอม





พี่แอมก้าว ที ละก้าว ...ถ้ามันยังเหนื่อยอยู่
เราก็เอาไว้ครึ่งก้าว...หรือพักก่อนก็ได้นะค่ะ
แพมอ่ะคิดถึงพี่แอมเสมออยู่แร๊นนน!!!!
รักษาสุขภาพด้วยน๊าจุ๊บบบ

แวะมาอ่านก่อนหนีไปนอนเหมือนกันครับ พี่แอม
ขอให้หายป่วยในเร็ววันครับ
ดื่มน้ำอุ่นครับ จะได้หายไวๆ

ฝันดีครับ

มาขอบคุณค่ะ อ่านเม้นท์ข้างบนว่าไม่สบายเหรอค่ะ
เป็นกำลังใจขอให้หายป่วยโดยเร็ววันด้วยนะค่ะ
คุณแอมอร ดูน้องๆเอเอฟ ช่วงเวลาพักผ่อนด้วยรึปล่ะค่ะ
หายไวๆค่ะ ดูแลและใส่ใจในสุขภาพดีๆนะค่ะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแอมอร

ค่ะได้ดูคลาสแอ็คติ้งบ้างก็สนุกมากค่ะได้เห็นศักยภาพของน้องๆ ดีที่ทำให้เราขำหัวเราะด้วย

ตอนคอนเสริทก็ลุ้นดีนะค่ะว่าใครไม่ได้ไปต่อ !!

อย่างไรก็รักษาสุขภาพ ออกกำลังกายก็ช่วยได้ดีค่ะคุณแอมอร ขอให้สุขภาพแข็งแรงๆขึ้น
ห่างโรคภัยไข้เจ็บทั้งหลายนะค่ะ

และแล้ว...
เรื่องในความมืด(อุโมงค์)...ก็เป็นความมืดต่อไปแต่ก็ทำให้แต่ละคนยิ้มได้เหมือนกัน

เป็นเรื่องสั้นที่ดีนะครับ แถมทำให้คนอ่านยิ้มได้อีกด้วย

.....ครูแอมครับ.....ชอบเรื่องแรก ที่มีเสียง
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ............................
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ........................
นั่นมากๆเลยครับ คลาสสิคที่สุดเลย....
ให้เลย 5 ดาวเลยครับ
แต่ไม่ชอบตอนท้ายครับ เศร้าเกินไปครับ สงสาร ผู้หญิงครับ....อิ อิ

แวะมาสวัสดีค่ะ...

ความทุกข์บางทีก็เป็นเหมือนเพื่อนสนิท

ไม่เคยจางหาย..ห่างไกล

เรียนรู้ที่จะอยู่กับเค้าอย่างสงบ

และมีความสุขกับสิ่งที่เป็น...

ฮ่าๆ.....ตามมารังควาน

เฮ้ย...ข้างบนนั่น เราพิมพ์ตกไปคำนึงว่ะ โห..ความหมายงี้เปลี่ยนเป็นตรงข้ามเลย เรากะจะบอกว่า "แม้ฝีปากกาจะไม่คมเหมือนเธอก็เหอะ"

แต่พิมพ์ตกก็ดี เราจะได้เก่งๆเหมือนเธอ คริๆๆ

กลับไปแปรงขนให้เจ้านายก่อน

สุขสันต์วันอาทิตย์ย่ะ

(ปล. เซ็งมาก ชั้น login ไม่ได้ ไม่รุเป็นไร)

แวะเข้ามาอ่านเมื่อเวลาผ่านไปถึงสามเดือน

ขอติงนิดนึงครับว่า ท่อนนำเรื่อง ไม่คล้องจองกับ ตัวเรื่องเลยครับ

ต่างก็ขัดความรู้สึกกันและกันครับ

ถ้าแยกออกจากกันเป็นคนละเรื่อง
จะน่าอ่านทึ้งสองเรื่องครับ.