ถนนสายนี้มีตะพาบ51#...อีกสิบปีข้างหน้าที่ยังมาไม่ถึง ถนนสายนี้....มีตะพาบ 51 โจทย์โดยคุณเป็ดสวรรค์ มีน กุสุมา เขียนคำ เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วมาแต่ไกลๆกับเสียงนกบนยอดไม้ ปลุกฉันตื่นขึ้นมารับอรุณรุ่ง เสียงเข็มนาฬิกาเรือนเก่าที่ใครบางคนให้มายังเดินบอกเวลาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ฉันก็คงคล้ายกับมัน ที่ในแต่ละวันก็ยังเดินทาง เดินไปบนถนนชีวิตเส้นนี้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ฉันเดินเท้าเปล่าไปเบนพื้นหญ้าที่เปียกชุ่มด้วยน้ำค้าง เท้าได้สัมผัสกับหญ้านุ่มๆพื้นชุ่มๆอย่างเป็นอิสระ สูดอากาศเข้าเต็มปอดเบาๆ ตราบใดที่ลานยังไม่หยุดเดิน ก็แสดงว่ายังมีชีวิตอยู่ใจนึกไปถึงนาฬิกาอีกครั้ง เช้าๆวันหยุดแบบนี้มีคนรักสุขภาพ ออกมาวิ่ง และรับอากาศบริสุทธิ์กันหนาตา เสียงทักทายกัน ดังเป็นระยะๆจากคนคุ้นเคย ฉันส่งยิ้มให้ และเดินต่อไป “ระยะนี้ฉันรู้สึกแก่ๆยังไงไม่รู้”เสียงหนึ่งดังอยู่ใกล้ๆ “ก็แหงล่ะซี้ อายุขนาดนี้จะไม่ให้รู้สึกแก่ยังไงไหว” อีกเสียงดังย้ำๆสำทับลงไป แต่อีกเสียงก็ค้านออกมาให้กำลังใจในทันที “จะรีบแก่ไปถึงไหน อายุไม่ใช่ตัวชี้วัดความแก่หรอกนะเธอ แต่จิตใจที่ยังกระฉับกระเฉง ยังอยากเรียนรู้ ยังคงทำประโยชน์ให้กับโลก จะคงความเยาว์วัยและสดใสได้เสมอ ดูสิคนอายุเจ็ดสิบเขายังปั่นจักรยานกันปร๋อ” "ก็จริงอยู่ใจมันสู้ แต่สังขารไม่ค่อยอำนวย ตาก็เริ่มจะพร่าๆเห็นตัวหนังสือเต้นระบำ ขึ้นๆลงๆบางทีก็มีเบลอๆ ต้องกระพริบตาเป็นระยะๆออกมามองยอดไม้เขียวๆ เพื่อพักสายตา" "ก็ดีแล้วที่รู้ตัวเอง สายตาล้าๆเพราะใช้งานมาก ก็พักสายตาซะบ้าง" "อือ..ฉันก็ว่างั้น" เราเดินเงียบๆเป็นรอบที่สาม จู่ๆเสียงเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง “เคยถามตัวเองไหมว่าเธอเป็นใคร มาทำอะไรอยู่ที่นี่” เงียบไม่มีเสียงตอบกลับ “ทำไมคิดนานจัง ไม่รู้เลยเหรอว่าตัวเองเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่นี่” ฉันยกขวดน้ำเปล่าขึ้นมาจิบ “เปล่า ที่เงียบไปกำลังเรียงลำดับ หมวกที่สวมใส่ในหน้าที่ของตัวเอง เพราะมันมีหลายใบ” “ทำอะไรบ้างลองเล่าออกมาให้ฟังหน่อยซิ” อีกเสียงเร่งเร้าอยากได้คำตอบ “ทำงานประจำ ทำธุระกิจส่วนตัว กำลังเรียนรู้ที่จะเป็นนักลงทุนให้เงินทำงาน ฝึกเป็นนักเขียนเพื่อพัฒนาสมอง ไม่อยากเป็นอัลไซเมอร์ เผลอๆอาจได้รวมเล่ม ฝันไปไกลเลยนะเราฉันหัวเราะออกมาเบาๆ เอาน่าทุกคนมีสิทธิ์ฝันไม่ใช่เหรอ มีอะไรอีกล่ะ ฉันหยุดคิด ตามองไปเห็นเตยหอมที่ขึ้นอยู่ริมน้ำ อ้อ เรียนแพทย์ทางเลือกไว้ดูแลตัวเองและคนรอบข้าง เป็นช่างภาพในบางวัน เป็นแม่บ้านเต็มเวลา และเป็นนักฟังมืออาชีพที่ใครๆก็แวะมาหา ” “ทำหลายอย่างเกินไปนะเรา” “ใช่ ทำอะไรหลายอย่าง แต่ก็มีความสุขที่ได้ทำนี่นา” “คงต้องเลือกทำทีละอย่าง ให้สมองได้ว่างๆบ้าง” ฉันนิ่งฟัง และเถียงไม่ออก สุดท้ายก็เถียงออกไปเบาๆตามประสา “ก็กำลังทำอยู่นี่ไง ไม่ได้ทำอะไรพร้อมกันซะหน่อย” หลายๆคนวิ่งแซงไปด้านหน้า ฉันจิบน้ำอีกครั้งและเดินต่อไปช้าๆ ฉันปาดเหงื่อที่หน้าผาก สูดอากาศสดๆเข้าไปจนเต็มปอด “คิดไว้หรือยัง อีกสิบปีเธอจะไปอยู่ไหน ไปทำอะไร” เสียงนั้นแทรกเข้ามาอีกครั้ง ฉันตอบแบบไม่ต้องคิด "ทำแบบนี้และอยู่ที่นี่ไง" แอมอร   Create Date : 07 มีนาคม 2555 17 comments Last Update : 7 มีนาคม 2555 9:24:50 น. Counter : 1421 Pageviews. Share Tweet

อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงอีกเรื่อง "เศรษฐีกับชายตกปลา" สาระคล้ายๆกัน คิดถึงนะตะเอง สุขสันต์วันกลางสัปดาห์   โดย: ดอกหญ้าพันงู 7 มีนาคม 2555 14:16:28 น.

"ทำแบบนี้และอยู่ที่นี่ไง" . . ผมจะตอบคำถามนี้ยังไงน้อ ในอีกสิบปีข้างหน้า ไม่ได้คิดคำตอบเอาไว้เลยครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 7 มีนาคม 2555 15:18:53 น.

นั่นสินะ..... ผมก็คงตอบแบบคิดไม่ยาว ว่า.... ไม่รู้สิ...แค่ขยันเสียแต่วันนี้ วางรากฐานให้ดี อีก 10 ปีจะเป็นยังงัย ค่อยรับมือกันใหม่.... อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด...... แต่เกิดแล้ว เราพร้อมที่จะสู้เสมอ...   โดย: smallfox 7 มีนาคม 2555 15:39:02 น.

ไม่เคยคิดคำตอบไว้เลยครับ สงสัยผมต้องไปคิดบ้างแล้วล่ะว่า 10 ปี จะเป็นยังไง แต่ที่แน่ๆ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 7 มีนาคม 2555 16:10:18 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มาตามอ่านงานตะพาบครับ อ่านเรื่องราวในบล็อกนี้แล้วก็แอบคิดว่า แล้วตัวเราเองล่ะ อีก10 ปีข้างหน้าจะเป็นยังไงบ้างหนอ? อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 7 มีนาคม 2555 16:23:11 น.

โจทย์หนนี้ไปบล็อกไหนก็มีแต่บรรยากาศแห่งความแก่ หงำๆหง่า...แก่แล้วววว แก่แล้วบางทีหงุดหงิดตัวเองที่ทำแบบที่เคยทำไม่ได้หลายๆเรื่องนะครับ สังขารไปแล้ว ถ้าสมองไปด้วยนี่แย่เลย พวกพี่ๆใกล้เกษียณหลายคนพยายามฝึกประสาทไม่ให้เฉื่อยลงอยู่   โดย: ชีริว 7 มีนาคม 2555 20:23:32 น.

อีก 10 ปี ข้างหน้าคืออนาคต แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทำไมเราต้องคาดหวังว่าจะมีจะมาก ทำไมเราไม่ทำปัจจุบันให้ดีกว่า อย่างเช่นบล้อกพี่แอมนี่แหละคะ ที่บอกว่า ทำแบบนี้และอยู่นี่ไง   โดย: Rinsa Yoyolive 7 มีนาคม 2555 20:32:10 น.

10 ปีข้างหน้า ในโลกออนไลน์ คงมีอะไรที่น่าเล่นเข้ามาแทนที่บล็อกแก็งค์นะคุณแอม ว่าแต่ตอนนั้น พวกเราคงแยกย้ายกันไปคนละทางแล้ว บางคนอาจกลับบ้านเก่าไปแล้วก็ได้ ใครจะไปรู้ อยากรู้อีกอย่างตอนนั้นงานเขียนต่างๆของพวกเรา จะยังอยู่ยั้งยืนยงไปอีกนานไหมนี่?   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 7 มีนาคม 2555 21:03:13 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 8 มีนาคม 2555 6:10:35 น.

ปญฺญา นรานํ รตนํ ปัญญา เป็นดวงแก้วของคน ใช้ดวงแก้วเป็นเครื่องส่องนำไปสู่ทางที่ดีที่ควร ตลอดไป...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 8 มีนาคม 2555 11:40:22 น.

ทำหลายอย่าง แต่ทำทีละอย่าง...ไง อีก ๑๐ ปีข้างหน้าคิดบ่อยค่ะ เราคง "แก่" มากกว่านี้ แน่นอน...   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 8 มีนาคม 2555 13:36:51 น.

สวัสดีค่ะคุณเอมอรกิ่งตามมาอ่านงานตะพาบค่ะ โห..ทำหลายอย่างจริงๆนะคะเนี่ย อิอิ กิ่งชอบที่คุณเอมอรบอกเขียนนิยายไว้พัฒนาสมองไม่งั้นจะเป็นอัลไซม์เมอร์ เข้าท่าดีนะคะ กิ่งเองก็ชอบเขียนหนังสือแต่เวลาไม่อำนวยเลยค่ะ นั่นน่ะสิเนาะ อีก 10 ปีข้างหน้าเราจะเป็นเช่นไรให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลยค่ะ สุขสดชื่นยามบ่ายค่ะ More Flowers Greetings Comments   โดย: กิ่งฟ้า 8 มีนาคม 2555 14:23:47 น.

อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับตัวเอง ทำในสิ่งที่คิด ทำใสิ่งที่ชอบ คนเราสามารถทำหลายๆ อย่างพร้อมกันได้ เพียงแค่จะทำมันหรือไม่เท่านั้นเองค่ะ สนุกกับทุกอย่างที่ทำนะคะ   โดย: maitip@kettip 8 มีนาคม 2555 17:35:33 น.

ทำหลาย ๆ อย่าง แต่ทำสิ่งที่เราชอบ ทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุด และทำงาน ที่เราชอบด้วยจะทำให้เราทำอย่างมีความสุข ชอบจัง..ทำแบบนี้แล้วอยู่ที่นี่ไง...   โดย: AppleWi 8 มีนาคม 2555 21:55:48 น.

10 ปีต่อไปอีกข้างหน้า ... คงต้องตามเหตุล่ะค่ะคุณแอมอร เพราะก็เดาได้ไม่ถูกเลยเชียว เราคิดไว้ แต่บางอย่างมันก็เกินเหตุจะคาดนะค่ะ   โดย: JewNid 8 มีนาคม 2555 23:29:21 น.

อนาคตํ ปฏิกยิราถ กิจฺจํ มา มํ กิจฺจํ กิจฺจกาเล พฺยเธสิ เตรียมกิจสำหรับอนาคตให้พร้อมไว้ก่อน อย่าให้กิจนั้นบีบคั้นตัวเมื่อถึงเวลาต้องทำเฉพาะหน้า มีความสุขกับความสำเร็จในแผนการดำเนินชีวิตที่ดี ตลอดไป...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 9 มีนาคม 2555 9:26:51 น.

vudlb[xu-hk'sohk 8kf;jk0tvvdmjv'gmujp;8iy[ 9voouh meo^jooujwxdjvo ginjvpq เ่อ่อ ปุ่มเปลี่ยนภาษาไม่ทำงานซะงั้น เง้อ พิมพ์เนื้อหาประมาณว่า อีกสิบปีจะออกเที่ยวครับ ตอนนี้ขอทำงานก่อน   โดย: เป็ดสวรรค์ 9 มีนาคม 2555 11:57:39 น.