ถนนสายน้....มีตะพาบ#47:นิทานก่อนนอน ถนนสายนี้...มีตะพาบ:โครงการ47 โจทย์โดยคุณเป็ดสวรรค์ เรื่อง นิทานก่อนนอน มีน กุสุมา เขียนคำ ลมพัดกรรโชก ใบมะพร้าวไหวโอนไปมา ครูดกับหลังคาเสียงดังแกรกกราก แพรวาขยับตัวเข้าไปซุกอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นยาย ลมและฝนเทลงมาเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยง เด็กหญิงเล็กๆนอนตัวสั่นร้องไห้ลั่นบ้าน ยายกอดกระชับไว้แน่น “ขวัญเอ๋ยขวัญมา ๆๆๆ” ตาจึงเอ่ยขึ้นมาว่า ”รามสูรขว้างขวานใส่นางเมขลาอีกแล้วล่ะยาย “ “เมขลาเป็นใครคะยาย” แพรวาหยุดร้องไห้หันมาสนใจ “นางเมขลาเป็นนางฟ้าที่สวยมากๆคอยดูแลน่านน้ำ คอยช่วยเหลือคนดีที่ตกอยู่กลางทะเล รามสูรเป็นยักษ์หลงรักนางเมขลา เมขลาไม่สนใจ เหาะหนีไป รามสูรขัดใจขว้างขวานออกไปทำให้เกิดฟ้าร้องและฟ้าผ่า นางเมขลาหยิบดวงแก้วออกมาจึงทำให้ฟ้าแลบ” ตาเริ่มร้องเพลงให้หลานฟังเพื่อกลบเสียงของฟ้าที่กำลังพิโรธ เพลงนั้นเธอพอจำได้ เผลอร้องออกมาเบาๆ “ เมขลาสิมาล่อแก้วรามสูรเห็นแล้วขว้างขวานออกไป ขว้างขวานมาถูกอกน้ำตาไหลตกลงธรณี อื่อ อือ อื้อ อือ อือ อื่อ” ความทรงจำมาสะดุดหยุดกึกอยู่ตรงท่อนสุดท้าย เพราะเธอจำไม่ได้ "ท่อนสุดท้ายจำได้ไหมคุณ" ใครอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆร้องแทรกเข้ามาในทันที "เมขลาทำท่าล่อแก้ว รามสูร เห็นแล้ว ก็รีบตามออกไป วันนั้นท้องฟ้าคำรน เมขลาหน้ามนเธอก็ไม่สนใจ รามสูรชักหน้ามืด น้ำลายก็ยืด อยากเห็นแก้วเม็ดใน เมขลาเปิดๆปิดๆ (เมขลาเปิดๆปิดๆ)รามสูรหงุดหงิด คว้าขวานวิ่งไล่" "แถมให้อีกเวอร์ชั่น . . . เมขลาเจ้ามาล่อแก้วรามสูรเห็นแล้วขว้างขวานออกไป ขว้างขวานไปถูก อก เมขลาร้องโอ๊ย..... อ่ะสูงไปสูงไป ขว้างขวานไปถูก สะดือ เมขลาร้องอือ..... อ่ะเกือบใช่เกือบใช่ ขว้างขวานไปถูก ..ี เมขลาร้องอี๊..... ลึกเข้าไปลึกเ้ข้าไป แพรวาหัวเราะเสียงใส หันไปรัวกำปั้นใส่ เพราะเกรงว่าเจ้าตุ้งแช่ลูกชายจะร้องตาม ผู้เป็นพ่อหัวเราะหึๆๆๆ และพลิกตัวไปกอดหมอนข้างและบ่นงึมงำ "ก็เค๊าอยากมีส่วนร่วม" คืนนี้อากาศกำลังเย็นสบาย ฟ้าแลบแปลบปลาบ คล้ายว่าฝนจะตกอยู่ไกลๆอากาศเย็นชืดๆในช่วงปลายฤดูหนาว เสียงกบเขียดร้องระงม คล้ายว่าฝนจะเทลงมาอีกรอบ เพื่อชะช่อมะม่วงช่วงต้นปี หรืออาจหอบความหนาวเหน็บกลับมาอีกครั้ง ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นร้อนอีกครา เธอไม่กลัวฟ้าแลบฟ้าร้องและฟ้าผ่าอีกแล้ว นอนฟังเสียงฟ้าคำรามมาแต่ไกลๆเธอเข้าใจว่ามันคือธรรมชาติ เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึงนิทานก่อนนอน และนึกไปไกลถึงคุณตาคุณยายที่เคยผลัดกันเล่านิทาน “แม่ฮับ ตุ้งจาฟังนิทานอีก” เธอหยุดความคิดเรื่องเมขลาเอาไว้ หันมากอดลูกชายเบาๆ “วันนี้เรื่องอะไรดีคะ” “เรื่องไก่โต้งกับไก้แจ้ฮับ”เด็กชายรบเร้า ทั้งๆที่เมื่อสักครู่เธอก็เพิ่งเล่าเป็นรอบที่สองไปแล้ว เอาอะไรกับเด็กเล็กๆที่สมองยังเรียบเรียงอะไรได้ไม่มากนัก “ เล่าอีกก็ได้จ้า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีไก่โต้งและไก่แจ้ อาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน เช้าวันหนึ่ง ไก่โต้งตื่นมาก็ร้องปลุกทุกๆคนขึ้นว่า “โอ้กอีโอ้กโอ้ก อยู่ไปก็รกโลก” “มะช่ายๆๆๆเมื่อกี้มะช่ายแบบนี้” เด็กชายตุ้งเอามือเล็กๆมาปิดปากแม่ แพรวาหัวเราะแล้วถามออกไป ไก่โต้งร้องยังไงคะลูก “โอ้กอีโอกโอ้กๆๆๆๆๆ” เด็กชายร้องเสียงยาว ”แล้วไก่แจ้ล่ะคะร้องยังไง" แพรวาถามต่อ “เอ้กอีเอกเอ้กๆๆๆๆๆ” “แล้วยังไงต่อครับ ไหนลองเล่าให้แม่ฟังหน่อยสิครับ” เด็กชายสั่นหน้า ให้เธอเล่าต่อ “ไก่โต้งตัวใหญ่กว่าไก้แจ้ ไก่แจ้สู้ไม่ได้ก็เลยได้กินข้าวน้อยกว่า ไก่แจ้โกรธไก่โต้งมาก หาหนทางจะกำจัดไก่โต้งเสีย จะได้ไม่มีใครมาแย่งอาหารกิน อยู่มาวันหนึ่งไก่แจ้ไปตามหมาป่ามันเสนอให้มากินไก่โต้ง บอกว่าไก่โต้งตัวใหญ่และเนื้ออร่อยกว่า หมาป่าจับไก่โต้งไปกินแต่ยังไม่อิ่ม จึงหันกลับมาจับไก่แจ้ไปกินอีกตัว มันจึงพูดว่า "เจ้าหมาป่า เราอุตส่าห์ไปแจ้งข่าวเรื่องเจ้าโต้ว มากินเราทำไม" หมาป่าจึงบอกว่า เรากินไก่โต้งต่างของคาวแล้ว แต่กินเจ้าต่างของหวานบ้างละ" เสียงลูกบอกว่า"จบแล้ว" ตามด้วยเสียงมือกระทบกันดังเปาะแปะอย่างถูกใจ แพรวาเอ่ยถามลูกชายเหมือนที่เคยถาม เมื่อนิทานจบลง “นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อะไรคะ” "ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวฮับ” ”เก่งค่ะ” เด็กชายตบมือเปาะแปะเมื่อผู้เป็นแม่บอกว่าเก่ง และรบเร้าให้เล่าอีก "ดึกแล้ว อีกเรื่องเดียวนะครับลูก" "ฮับ" เด็กชายตอบรับอย่างว่าง่าย หาวกว้างๆตามมา แพรวาไม่เคยเบื่อที่จะเล่านิทานให้ลูกเธอฟัง เพราะเธอเชื่อว่าสามารถสอดแทรกสิ่งดีดีลงไปในสมองเด็กๆ โดยผ่านการเล่านี่เอง คุณตาคุณยายแยบคายนัก สอดใส่คำสอนไว้ในนิทานทุกเรื่อง ครั้งหนึ่งแพรวาวิ่งเล่นกับเพื่อน เผลอด่าคำหยาบคายออกมา คุณตาคุณยายไม่ดุสักคำ คืนนั้นแพรวาได้ฟังนิทานเรื่องกระเช้าสีดา “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเด็กหญิงคนหนึ่ง เดินเข้าไปในสวน ได้ยินเสียงกระซิบเบาๆบอกให้เธอหลับตา จากนั้นมีอะไรเย็นๆมากระทบที่เปลือกตา พอเธอลืมตาจึงเห็นนางฟ้าตัวเล็กๆบินไปบินมา และกำลังเก็บดอกไม้ใส่ลงไปในกระเช้าสีดาเล็กๆ และแบ่งดอกไม้ให้เธอหนึ่งกระเช้า นางฟ้าบอกว่าเพราะเด็กหญิงเป็นคนพูดจาอ่อนหวานน่ารัก เหล่านางฟ้าจึงอนุญาตให้สามารถมองเห็นพวกเธอได้ ส่วนเด็กๆที่พูดจาหยาบคาย จะไม่สามารถมองเห็นนางฟ้าได้เลย ตั้งแต่วันนั้น เธอไม่พูดคำหยาบคายอีกเลย เพราะกลัวว่านางฟ้าจะไม่รัก เธอหวังว่าสักวันนางฟ้าจะให้กระเช้าสีดาและดอกไม้สวยๆกับเธอบ้าง” เธอนอนลืมตาในความมืด รู้สึกคิดถึงคุณตาคุณยายขึ้นมาจับใจ บัดนี้เสียงเจ้าตุ้งแช่เงียบไปแล้ว ได้ยินเสียงลมหายใจยาวๆและเสียงกรนเบาๆ เธอหอมที่แก้มยุ้ยของลูก และหันไปซุกตัวเบียดกระแซะใครอีกคนในผ้าห่ม คนที่นอนอยู่ข้างๆพลิกตัวมากอดเธอไว้ “กู๊ดไนท์จ้ะ” เธอกระซิบเบาๆ ”กู๊ดไนท์” แอมอร   Create Date : 09 มกราคม 2555 29 comments Last Update : 9 มกราคม 2555 6:14:14 น. Counter : 2756 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม ผมจำได้ว่าได้เรียนเรื่องรามสูรตอนเรียน แต่จำเรื่องราวอะไรไม่ไ้ด้เลยครับ 555 ตอนนี้อ่านนิทานให้หมิงหมิงฟังทุกวัน หลายเรื่องแต่งเองเลยครับ ไม่ง้อหนังสือแล้วล่ะครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า 9 มกราคม 2555 6:17:03 น.

น้องดีเม้นท์ไว้ว่า มดงาน หัวใจแมงปอ ผมว่าเป็นประโยคที่ดีมากๆเลยล่ะครับพี่แอม หรือจะแมงปอหัวใจมดงานก็คงไม่เลวครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 9 มกราคม 2555 6:58:27 น.

รู้สึกว่าตอนเด็กๆมีหนังไทยเรื่องรามสูรหรืออะไรสักอย่างที่ใช้เพลงจบนี้เลยใช่ไหมครับ สมัยอ่านรามเกียรติ์บทนี้ผมสะใจรามอสูรจับพระอรชุนฟาดภูเขาหักชักแงกๆ เชียร์ยักษ์ - -b ไก่โต้งกับไก่แจ้แบบไหนอร่อยกว่ากันหว่า เดี๋ยวเที่ยงนี้ต้องพิสูจน์   โดย: ชีริว 9 มกราคม 2555 8:33:08 น.

รามสูร คงอยากฟันเมขลาเป็นแน่แท้เลยพี่แอม อุตสาห์มายั่วก็แล้ว รู้งี้ถ้าตอนนั้นมียาสลบก็จะแนะนำให้รามสูรโป๊ะยาสลบแล้วลากเข้าถ้ำซะเลย พวกมาทำให้อยากแล้วจากไปเนี่ยตัวดีนัก 555555+   โดย: Rinsa Yoyolive 9 มกราคม 2555 13:22:22 น.

ชอบเรื่องกระเช้าสีดาค่ะ น่ารักดี คิดถึงเรื่องสาวน้อยได้รับพรจากนางฟ้า มีดอกไม้หอมร่วงหล่นจากปาก...ส่วนพี่สาว พูดจาหยาบคาย มีแต่สิ่งของเน่าเหม็นร่วงหล่นมาแทน... เอ...ชักงงๆ เรื่องเป็นแบบนี้รึป่าวน้อ....   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 9 มกราคม 2555 14:45:10 น.

เข้ามานี่ต้องลากปรู้ดลงมาดูก่อน .. ยาวดีเจงเจงเลย ยี่ห้อพี่แอมเนี่ย ว่าจะอ่านซักหน่อยนุงก่อน ค่อยไปต่อที่บ้าน อย่าเพลินซะงั้นค่ะ เมฆขลาของพี่นี่หลายเวอร์ชั่นจัง ฮี่ๆ พี่แอม แล้วทำไมไก่โต้งถึงขัน โอ้กอีโอกโอ้กๆๆๆๆๆ ล่ะคะ . . นั่งนี่นานไปแระค่ะนิค ไปทำงานก่อน   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 9 มกราคม 2555 15:53:15 น.

เด๋ววิ่งมาอ่านนะคะพี่แอมอร ขอแชร์ไปกลุ่มก่อนค่ะ อิอิ คิดถึุงนะคะ จุ๊ฟๆๆ   โดย: ณ ปลายฉัตร 9 มกราคม 2555 18:09:35 น.

ผมไม่ได้เล่านิทานกะเขาเลยงวดนี้ เลยแวะมาอ่านนิทานหนุกๆแถวนี้ครับ   โดย: panwat 9 มกราคม 2555 18:39:04 น.

สวัสดีค่ะคุณแอมอร เรื่องราวน่ารักมากๆ เลยค่ะ .. และทำให้เราเห็นภาพ ได้เลยกับการเล่านิทานให้เด็กฟังแล้วเด็ก ก็ได้อะไรจากการได้ฟังนิทานเพราะมักจะแฝงแง่คิด ให้เด็กๆ ได้เรียนรู้กันเสมอๆ แม้กระทั่งผู้ใหญ่ด้วยเหมือนกัน นะค่ะ เพราะว่าเล่าไปแล้ว มันก็เหมือนเตือนตัวเองได้ดี อีกเหมือนกันค่ะ   โดย: JewNid 9 มกราคม 2555 19:19:25 น.

สวัสดีครับพี่แอมอร อ่านสนุกอ่านเพลินเชียวครับ มีแอบทะลึ่งนิดหน่อย ฮาฮา อ่านจบทั้งหมดแล้วได้อารมณ์อบอุ่น หวานซึ้งจนอยากจะมีลูกบ้างจะได้นอนอ่านนิทานให้ฟังมั้งครับ   โดย: เงามืดในประวัติศาสตร์ 9 มกราคม 2555 19:37:57 น.

อ่านเพลิยเลยครับ เปนนิทานสอนใจที่ดีจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องที่สอง ไม่น่าเลยโดนซะเอง เรื่องแรกเคยได้ยินตอนเด็กๆ แต่ไม่ได้ได้ยินในรูปของนิทาน ได้ยินในรูปแบบของเรื่องเล่ามากกว่า เรื่องที่สามพึ่งเคยฟังครับ เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ สงสัยที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆ ท่านๆ ไม่เห็นนางฟ้าแล้วเพราะพูดหยาบคายนี่เอง ที่บล็อกในถ้วยกาแฟไม่มีกาแฟครับ ไม่งั้นจมกาแฟแน่นอน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 9 มกราคม 2555 23:34:25 น.

น่ารักตอนจบนี้ละคะ... พี่แอมเขียนนิทานก่อนนอนสนุก อ่านตอนดึกไม่ง่วง เพราะลุ้นอยู่ว่า พี่เราคงไม่หักมุมตอนจบน้า...อิอิ อะไร.... ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ฮับ.... ^ ^ ^ ชอบท่อนนี้คะ ฝันดีคะพี่แอมอร   โดย: aenew 10 มกราคม 2555 0:22:56 น.

เมื่อเป็นเด็กมีแต่ความทุกข์ยาก ไม่มีโอกาสได้ฟังนิทานเลยครับ แต่พอโตขึ้นเป็นเด็กชายวัยรุ่น เมื่อเข้านอนก่อนหลับได้คิดแต่งเรื่องให้ตนเองฟังจนหลับไปทุกคืน คงอยากเป็นนักเขียนตั้งแต่หนุ่ม ครั้นโตขึ้นไม่สามารถเรียนสูงขึ้นไปได้ นิทานก็วนเวียนอยู่แต่ในวิถีชีวิตระดับที่ตนเองได้พบเห็น จึงไม่สามารถเป็นนักเขียนได้ดังใจหวังครับ.   โดย: เจียวต้าย 10 มกราคม 2555 6:01:20 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 10 มกราคม 2555 6:09:21 น.

หลายเรื่องเลยครับ กว่าจะหลับได้ สวัสดีปีใหม่ครับ พี่แอม   โดย: เศษเสี้ยว 10 มกราคม 2555 8:04:22 น.

มาแว้วววว นำงานตะพาบกลับมาวางหน้าหลัก ต้องขอโทษด้วยค่ะ แอมอร   โดย: peeamp 10 มกราคม 2555 18:25:53 น.

สวัสดีตอนค่ำครับ โอ้โห หลายเวอร์ชั่นมากครับ สนุกๆทั้งนั้น อ่านกันเพลินไปเลยครับ คนไทยสมัยก่อนนี่ เข้าใจเอาเรื่องธรรมชาติ มาโยงกับวรรณคดีได้นะครับ เก่งจัง เรื่องอาหารในบลอกนี่ ผมเข้ามาทีไรก็หิวทุกทีเลยครับ หลับสนิทแบบไม่ต้องฝันก็ดีเหมือนกันนะครับ   โดย: multiple 10 มกราคม 2555 22:16:00 น.

สวัสดีค่ะคุณเอมอร ขอบคุณนะคะที่ไปอ่านงานตะพาบกิ่ง ตามมาอ่านนิทานบ้านนี้ด้วยค่ะ เขียนดีมากเลยค่ะ กิ่งอ่านเพลินเลยค่ะ เด็กเล่าให้ฟังเท่าไหร่ไม่เคยพออยากฟังต่อจนหลับไปเลย น่ารักมากค่ะ หลับฝันดีนะคะ More Flowers Comments   โดย: กิ่งฟ้า 10 มกราคม 2555 22:49:32 น.

มาอ่านนิทานก่อนนอนจริงๆ สนุกทุกเรื่อง ได้ยินเรื่องแรกมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ตอนจบอ๊ะ ไม่เหมือนกันเล๊ย (ขำกลิ้งเลยค่ะหมอแอม 555!) - ขอบคุณนะค่ะ ที่มอบความสุขเล็กๆน้อยๆมาให้ก่อนนอนกัน ผู้ใหญ่อย่างเรา ยังอ่านไปยิ้มไป เรื่องน่ารักดีจัง 2 เรื่องหลัง ไม่เคยได้ยิน ๆ แต่คล้ายๆกันค่ะ (ยิ้มก่อนนอนแร๊ะวันนี้)   โดย: tui/Laksi 10 มกราคม 2555 22:51:00 น.

มาฟังนิทานก่อนนอนค่ะพี่แอม แล้วหนูจาหลับสบาย.. แล้วฝันถึงนางฟ้ามั๊ยคะ .. ง่ ว ง ง ง ง.. ลาพี่แอมไปนอนเลยละกันค่ะ Zzzz ..   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 10 มกราคม 2555 23:20:36 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 11 มกราคม 2555 6:09:20 น.

สวัสดีค่ะพี่แอม.. ส่งของขวัญไปแล้วตั้งแต่เมื่อวานนะค่ะ คาดว่าจะได้รับเร็วๆนี้ค่ะ วิธีเล่น เขียนไว้ที่หลังกล่องพัสดุนะค่ะ ใว่ถ่าน 3 ก้อนค่ะ .. เวลาเล่นดึงปลาที่มือน้องแมวออกเบาๆ น้องแมวจะร้องและดิ้นไปมา ถ้าเอาปลาสีส้มใส่มือ(เป็นแม่เหล็กดูด) เสียงร้องก็จะเปลี่ยนเป็นแนวอ้อนๆค่ะ เด็กๆเห็นจะชอบมากๆค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 11 มกราคม 2555 6:18:21 น.

สวัสดีค๊าฟฟฟฟพี่แอมอร^___^ อ่านระน่ารักดี คริๆพี่แอมพร๊อดเรื่องสไตล์ คล้ายๆแพมเรยคิคิ..แบบนอนเล่านิทานกัน แล้วลากความคิดจากนิทานอุ่นๆไปล้อมรอบ แต่พี่แอมมีหลายเรื่องรวมกันมีเสียงร้องลีลา โย๊กเย๊ก...โอ๊ะ..อ๊ะ...ประกอบด้วย..น่าร๊ากกก HAVE A NICE DAY NA Ka.....   โดย: mastana 11 มกราคม 2555 9:00:00 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกัน ยินดีเช่นกันกันค่ะ แอบเซฟ bookmark คุณแอมเอาไว้อ่าน ว่าง ๆ จะเข้ามาอีกนะคะ เพลินดีค่ะ ปล.ขออนุญาติ add เป็น Friends' blogs จะได้มั๊ยคะ..   โดย: Llodanihc 11 มกราคม 2555 10:28:00 น.

เมขลาล่อแก้วนี่ปายร้องได้อยู่น๊า เคยได้ยินคุณยายร้องอ่ะพี่แอม พูดนี่ยังนึกออกเลย คุณยายเค้าจะมีท่าทางด้วยนะ แต่ให้คุณตาเป็นคนทำอ่ะ เราสามคนพี่น้องชอบกันทุกคน ชอบจังที่พี่แอมเขียนนิทานเรื่องนี้ แล้วมีแถมให้อีก อ่านเพลินเลยค่ะ อิอิ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 11 มกราคม 2555 10:52:39 น.

นิทานก่อนนอน บางเรื่องสอน บางเรื่องสร้าง ความในฝัน ให้นิทรา อิ่มเอม กายใจกัน หวนถึงวัน ยามฉันเล็ก เป็นเด็กชาย แม่กล่อมฉัน เป็นนิทาน ฝันหวานยิ่ง แม้เรื่องจริง จะไม่เป็น เช่นดั่งหมาย ฉันรับรู้ จากวันนั้น จนชีพวาย รับรู้ได้ แม่รักฉัน ... นั้นความจริง .............................. หลายครั้งที่มีเวลาเฮียมักจะเปิดบล็อคเก่า ๆดูไปดูมา อ่านคอมเมนต์เดิม ๆในวันวานซ้ำ ๆ รับรู้ได้ถึงคำว่า... คิดถึง เจ้าของบ้านนี้สบายดีไหมเอ่ย ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะค่ะ   โดย: tiensongsang 11 มกราคม 2555 11:19:30 น.

โหนิทานเรื่องนี้มันนานมากแล้วนะคะ เมขลาทำท่าล่อแก้ว อ่านแล้วก็นึกถึงสมัยเด็กเลยล่ะค่ะ ตอนเด็กก็หลงเชื่อเหมือนกันค่ะ ว่ามันเป็นรามสูรกับนางเมขลาที่ทำให้ฟ้าร้องค่ะ อ่านแล้วย้อนวันวาน ย้อนความทรงจำได้เลยค่ะ   โดย: maitip@kettip 11 มกราคม 2555 11:22:33 น.

เมฆเหมือนจะสูงขึ้นจริงๆ ค่ะ แต่หมอกเริ่มช้าแล้วค่ะ ลุ้นๆ อยากให้เค้าซัก 165 cm. สงสัยจะไม่ถึงมังคะ โด๊บนมทุกวันอย่างน้อย วันละ 2 กล่อง ทั้งพี่ทั้งน้อง ได้แค่นี้เองค่ะ ขอบคุณมากค่ะ หลานๆ ชอบนะคะ หน้าบานกันเลย สวัสดีวันพุธค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 11 มกราคม 2555 13:48:44 น.

สวัสดีครับพี่แอม หวังว่าเมื่อคืนคงหลับสบายนะครับ ผมหลับตาแล้วคล้ายได้ยินเสียงขว้านที่ขวางออกมาโดยรามสูร..ลืมตามาถามใครๆก็ไม่ได้ยิน หลับตาอีกครั้งพอลืมตามาก็เช้าแล้วครับ :D   โดย: เงามืดในประวัติศาสตร์ 11 มกราคม 2555 14:15:15 น.