รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง ((อย่าทำตาม)) (งานตะพาบครั้งที่ 291)
เป็นเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพจิตของเราเอง เลยขอลงในหมวดสุขภาพ
จริง ๆ เรื่องนี้ไม่อยากแนะนำให้ใครที่มีอาการป่วยทางจิตอยู่ หรือยังไม่หายดีทำตาม เพราะมันอาจส่งผลให้มีอาการได้ ซึ่งถ้ามีอาการและหนักมากก็ต้องไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลและอาจโดนแอดมิทซึ่งไม่คุ้ม บอกเลย
ตัวเรากินยาที่หมอสั่งให้กินมาแล้ว 2 ปีกว่า นั่นคือ Perphenazine (แก้อาการหวาดระแวง) 1 เม็ด กับ Trihexyphenidyl (แก้อาการตัวแข็ง) ครึ่งเม็ด
เรากินทุกวัน แต่มีวันหนึ่งที่เราอยากลองดูว่าถ้าไม่กินแล้วจะเป็นอย่างไรบ้าง เพราะเราสังเกตตัวเองว่าตอนนี้ไม่มีอาการอะไร เราเลยอยากลอง เราก็ลองดูโดยที่แม่ไม่รู้ ผลปรากฏว่าก็ไม่เป็นอะไรนะ
แต่เราไม่ได้ทำอย่างนี้บ่อยนะ เดี๋ยวแม่รู้ เพราะแม่จะเป็นคนไปซื้อยาที่แถวศิริราชให้เกือบทุกเดือน ถ้ารู้ว่ายาไม่พร่อง ก็คงรู้ว่าเราไม่ได้กิน
แม่ชื่นชมเรากับหมอเสมอว่าลูกกินยาตลอด แต่เรานี่แอบเลวบางวันก็ไม่ได้กิน ถ้าแม่รู้โดนว่าแน่
อย่างตอนจะฉีดวัคซีน เราบอกแม่ว่าเราของดยานะ แม่ก็โทรไปถามหมอ หมอบอกกินได้ แม่ก็ให้เรากิน
แม่เป็นห่วงเราสุด ๆ เราเข้าใจนะ เพราะมันไม่คุ้มหรอกหากต้องไปแอดมิทที่โรงพยาบาล
สิ่งที่เราทำ เราไม่อยากให้คนอื่นเสี่ยงทำตาม เพราะเราไม่รู้ว่าผลที่จะตามมามันคืออะไร
อย่างเราเป็นแล้วไม่ทำร้ายตัวเอง ไม่ทำร้ายคนอื่น แค่มีภาพหลอนในความคิด มีความหวาดระแวง ไม่กล้ารับโทรศัพท์ ไม่กล้ารับจดหมาย
ถือว่าเป็นอาการที่ไม่ร้ายแรงอะไรถ้ามันเกิดขึ้น แต่ทางที่ดีอย่าให้มันเกิดขึ้นเลยจะดีกว่า
ตอนนี้เราเลยยังกินยาอยู่ เราไม่กล้าเสี่ยงหยุดยาเองยาว ๆ หรอก แต่อาจมีบ้างที่กินบ้างไม่กินบ้าง แต่ไม่กินเลยนี่เราไม่ทำ แม้จะรู้สึกว่าตัวเราปกติแล้วก็ตาม
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
