| |
||||
11 ก.พ. เมื่อ 11 ปีที่แล้ว ยายแอบกินหนังเป็ด
ได้ย้อนอ่านแล้ว คิดถึงยาย  18 พ.ย. เมื่อ 9 ปีที่แล้ว ถ่ายรูปคู่กับยาย
วันนี้น้าชายส่งรูปภาพมาให้ ภาพนี้ถ่ายที่บ้านบนโฮมสเตย์ อัมพวา (บ้านเดิมของคุณตา)  เรื่องที่อยากเล่า เรื่องของคุณยาย (งานตะพาบครั้งที่ 301)
ตอนนี้คุณยายของเราเสียชีวิตแล้ว เสียชีวิตเมื่อวันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2565 เวลาประมาณเที่ยงกว่าๆ ด้วยโรคปอดอักเสบติดเชื้อ คุณยายของเราเกิดเหตุเมื่อวันที่ 19 มีนาคม ตอนนั้นคุณยายนั่งนิ่งอยู่ในห้องน้ำ เรียกแล้วไม่ตอบสนอง น้าเราจึงโทรเรียกรถมาพาคุณยายเราไปส่งโรงพยาบาล คุณหมอได้เอ็กซเรย์สมองพบว่าเป็นเส้นเลือดตีบในสมอง มีอาการอัมพาตซีกขวาครึ่งซีก แอดมิทอยู่ที่โรงพยาบาล 1 เดือน เมื่ออาการดีขึ้นจึงได้กลับบ้าน อยู่บ้านได้ 2 วันพบว่ามีไข้และออกซิเจนต่ำจึงรีบพาไปโรงพยาบาล คุณหมอวินิจฉัยพบว่ามีอาการปอดติดเชื้อและเป็นเชื้อที่รุนแรงมาก ให้ยาฆ่าเชื้อแล้วอาการไม่ดีขึ้น จนคุณยายจากไปอย่างสงบ งานศพของคุณยาย เราจัดกันอย่างเรียบง่าย มีแต่ญาติๆ และเพื่อนบ้านมาร่วมงาน คุณแม่ของเราไม่ได้โทรบอกเพื่อนคนไหนเลย มีเพื่อนคนเดียวที่มาร่วมงานก็คือคุณพ่อของเรานี่แหละ เป็นเพื่อนชาวค่าย เราเองก็ไม่ได้บอกเพื่อนคนไหนเลย เราตั้งใจว่าจะบอกเมื่อวันหนึ่งเพื่อนอยากมาเยี่ยมคุณยาย เราจะบอกวันนั้น แต่เพื่อนก็ได้รู้ข่าวจากการที่น้องชายของเราโพสต์เฟซบุ๊กแล้วแท็กหาทุกคนในครอบครัว  น้องชายเราโพสต์ในคืนวันที่เผาศพคุณยาย วันรุ่งขึ้นเพื่อนเราก็ไลน์มาขอแผนที่ บอกว่าจะมาร่วมงาน เราเลยบอกเพื่อนว่าวันนี้เรามาลอยอังคารแล้ว แล้วก็ขอบคุณเพื่อนที่เป็นห่วงเป็นใยคุณยายเราเสมอ ในความทรงจำของเรา คุณยายเป็นคนที่ใจดีมาก เราไม่เคยโดนคุณยายดุหรือบ่นเลย ตอนประถมปลาย เราย้ายบ้านจากสุขุมวิท 81 มาที่สุขุมวิท 93 คุณยายก็ย้ายมาด้วย ห้องนอนคุณยายจะอยู่ชั้น 2 ตอนนั้นคุณยายยังแข็งแรง เดินขึ้นลงบันไดได้ ตอนกลางคืนเราจะชอบไปนอนอยู่ในห้องคุณยาย ไปดูละครที่ห้องคุณยาย แล้วก็นอนให้คุณยายดึงนิ้วเท้า เราชอบให้คุณยายดึงนิ้วเท้ามาก เสียงมันดังก๊อกๆ มันเพลินดี คุณยายเป็นคนที่ทำกับข้าวเก่ง และเป็นคนที่ล้างจานให้ทุกคนในบ้าน เราไม่เคยต้องล้างจานเองเลย จนเมื่อเราเรียนจบ ทำงานแล้วนั่นแหละ เราถึงได้เริ่มล้าง คุณยายจะเป็นคนหนึ่งที่เป็นมือจับแมลงสาบให้เรา คุณยายเราสามารถจับแมลงสาบได้ด้วยมือเปล่า แต่พออายุมาก ก้มไม่ไหวก็เลิกจับไป คุณยายมีเพื่อนข้างบ้านและเพื่อนที่รู้จักในซอย เวลามีเทศกาลอย่างวันตรุษจีนนี่ บ้านเราจะได้ของกินเยอะมาก ได้อานิสงส์ก็เพราะคุณยาย คุณยายชอบกินอาหารที่เป็นเส้นๆ เป็นน้ำๆ อย่างก๋วยจั๊บ ราดหน้า ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ก๋วยเตี๋ยวเป็ด คุณยายชอบกินไอศกรีมรสรัมเรซิ่น คุณยายเป็นขาซิ่ง เคยนั่งมอเตอร์ไซค์ไปซื้อเป็ดให้คนข้างบ้าน คุณยายจะติดยาหอม ยาเหลือง คุณยายชอบให้เกาหลัง เราดีใจนะที่เราได้มีโอกาสดูแลคุณยายตั้งแต่ที่คุณยายเริ่มฟอกไต อาจมีทะเลาะกันบ้างด้วยเพราะความเป็นห่วง แต่คุณยายจะไม่เก็บเรื่องที่ลูกหลานดุว่ามาคิดมากเลย คุณยายอาจจะโกรธแป๊บนึง แต่เดี๋ยวก็หายละ เราคิดว่าเราจะต้องเป็นให้ได้อย่างคุณยาย ในประวัติของคุณยายที่ได้กล่าวในวันฌาปนกิจ คุณแม่จึงได้นำบทกลอนของท่านพุทธทาสภิกขุมาปิดท้ายเพื่อบ่งบอกความเป็นคุณยาย บทกลอนนั้นคือ... "ฉันเกิดมา มิใช่ เพื่อเป็นทุกข์ และไม่ทำ ใครเป็นทุกข์ ทุกสถาน แต่เพื่อทำ ให้โลกนี้ งามตระการ เป็นวิมาน ในเมืองคน ยลแล้วเย็น" เมื่อยายป่วยหนัก
เมื่อวันเสาร์ตอนกลางวัน ยายเข้าห้องน้ำไปนานมาก น้ารู้สึกผิดปกติ เลยลองเรียกยาย ปรากฏว่ายายไม่ขานตอบ เลยเข้าไปเรียกยายอีกที่ในห้องน้ำ ยายก็ไม่ตอบ เลยเรียกรถพยาบาลให้ไปส่งที่โรงพยาบาล หมอบอกว่ายายเส้นเลือดในสมองตีบ ตอนนี้เป็นอัมพาตครึ่งซีก ยายจะต้องเป็นผู้ป่วยนอนติดเตียงไปตลอด ทำให้ตอนนี้ที่บ้านต้องเตรียมอะไรหลายอย่าง ต้องช่วยกันจัดบ้าน เพื่อที่จะให้มีที่ว่างสำหรับเตียงผู้ป่วย แล้วก็ต้องเรียนรู้เรื่องการฟีดอาหาร ดูดเสมหะ ต่อจากนี้ไปคงจะเหนื่อยกว่าเดิม แต่ก็ต้องสู้ ๆ กันไป การป่วยของยายครั้งนี้ทำให้เราตัดสินใจพักการลงบท 18+ ก็แจ้งแฟนคลับไว้หน้าทวิตว่าเรามีเรื่องเครียดและมีเรื่องที่ต้องทำหลายอย่าง ก็มีแฟนคลับ dm มาส่งกำลังใจ ก็อยากขอบคุณ เราคิดว่าจะจัดสรรเวลาตัวเองใหม่ให้ตัวเองได้ทำหน้าที่หลานดูแลยาย ได้ทำงานเพื่อเพิ่มรายได้ ได้ออกกำลังกาย ได้พักผ่อน ตรงส่วนที่เป็นเวลาพักผ่อน เราคิดว่าจะกลับไปอ่านนิยาย ดูการ์ตูน ดูซีรีส์ เรื่องการอัปบล็อก อาจจะอัปสัปดาห์ละสองบล็อก เอาที่ตัวเองไหวและอยากทำ แต่ถ้าเหนื่อยมากๆ ก็แค่อาจจะพักยาวๆ ทุกสิ่งมีการเปลี่ยนแปลงทั้งนั้น ไม่มีอะไรหรือใครจะอยู่ถาวรตลอดไป เรื่องของยายกับไม้จิ้มฟัน (งานตะพาบครั้งที่ 293)
ขอเขียนงานตะพาบในวันเกิดยาย วันนี้มีคนโทรมาอวยพรยายเยอะเลย ยายของฉันเป็นคนที่ติดไม้จิ้มฟันมาก หลังจากรับประทานอาหารจะต้องหยิบมาใช้ตลอด ที่บ้านของเราจะมีกระปุกไม้จิ้มฟันวางไว้ที่โต๊ะอาหาร และโต๊ะวางของจิปาถะตรงที่นั่งใกล้หน้าทีวี เพราะยายจะต้องขออยู่เสมอ วันหนึ่งยายทำกระปุกไม้จิ้มฟันที่โต๊ะอาหารตก ไม้จิ้มฟันกระจายเต็มพื้น น้าก็เลยบอกว่าตรงนี้ไม่ต้องไว้แล้ว ไว้ที่โต๊ะใกล้หน้าทีวีพอ ยายเป็นคนที่ใช้ไม้จิ้มฟันแล้วบางทีไม่ค่อยทิ้ง จะเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ ทำให้ฉันกับน้าต้องคอยระวังเวลานำชุดยายไปซัก เรามักลืมดูตอนกลับผ้าเพื่อเอาเข้าเครื่อง มารู้ก็ตอนเอาผ้ามาตาก เราจะเจอไม้จิ้มฟันยายอยู่ในกระเป๋าเสื้อ น้าบอกว่าถ้าไม่ระวังก็อาจทิ่มนิ้วเอาได้ง่าย ๆ และวันนั้นยายก็จะโดนดุ ยายโดนดุหลายเรื่องแหละ ไม่ใช่แค่เรื่องไม้จิ้มฟัน เพราะมีบางเรื่องที่ยายทำโดยที่ไม่ควรทำ แต่ยายเป็นคนลืมง่าย ไม่ค่อยเก็บมาคิดอะไรมาก แล้วยายก็ทำต่ออีก อยู่กับยายก็ต้องไม่คิดมากเช่นกัน แค่คอยดูและระวังเพิ่มขึ้นเท่านั้น 
|
comicclubs
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [?] Group Blog
All Blog
Friends Blog
|
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
