ถ้าถามว่าในชีวิตเรื่องไหนที่ทำแล้วรู้สึกเลวร้ายสุด ๆ ก็ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่เราใส่หน้ากากหลอกคน หน้ากากที่มีชื่อว่า ‘ต้น’
นี่คือรูปที่เราใช้เป็นต้น (คนในรูปเป็นศิลปินไต้หวันในตอนนั้น แต่ไม่ค่อยมีคนไทยรู้จัก)
เหตุที่เราเป็นต้น เพราะแค่อยากเล่นสนุก อยากคุยกับเกย์ทางแชทออนไลน์ โดยไม่ได้คิดว่าจะมาเจอตัวจริงกัน เรากะว่าจะสนุกสนานอยู่ในโลกออนไลน์ของเรา นั่นเป็นความรู้สึกแรกเริ่มนะ แต่เมื่อเราได้มารู้จักกับ ‘ตอง’ ความรู้สึกของเราก็เปลี่ยนไป
ในสมัยนั้นเมื่อประมาณ 14 – 15 ปีก่อน การที่เราจะหาเพื่อนใหม่มาคุย msn กัน เราก็จะไปฝากชื่อ อีเมล ไว้ที่เว็บไซต์หาเพื่อน ซึ่งก็จะมีแยกออกมาอีกว่าเป็นเพื่อนชายหญิง เกย์ เลสเบี้ยน เราอยากคุยกับเกย์ เราก็ไปฝากชื่อ อีเมลในกลุ่มเกย์ พร้อมกับประโยคแนะนำตัว หรือเชิญชวนให้เขาแอดมาหา หรือเราจะไม่ฝากก็ได้ เราก็แค่ไปดูว่าคนไหนที่เราสนใจ เราก็แอดไปหาเขา
ในตอนนั้นเราจำไม่ได้ว่าเราไปฝาก หรือเราไปแอด จนทำให้ได้มารู้จักกับตอง ตองบอกข้อมูลจริงกับเราทุกอย่าง ในขณะที่เราโกหกตองเกือบจะทุกอย่าง (ที่ใช้คำว่าเกือบ เพราะบางเรื่องเราก็บอกเรื่องจริง) เรื่องจริงที่เราบอกคือเรื่องสถาบันการศึกษา เพราะมันจะคุยกันได้ลื่นถ้าเขาถามถึงเรื่องการเรียน
เราบอกตองว่าเราอายุน้อยกว่าตอง ทั้งที่ความจริงเราอายุมากกว่าและเรียนจบปริญญาตรีแล้ว ตอนนั้นเราทำงานแล้ว และก็เรียนพิเศษภาษาจีน ซึ่งการเรียนพิเศษภาษาจีนก็จะมีการบ้าน ตองก็จะถามว่าทำการบ้านหรือยัง ถ้ายังไม่ทำก็ให้ไปทำก่อน
การคุยกับตอง เรารู้สึกมีความสุข มีเรื่องให้คุยได้ทุกวัน และเราก็รู้สึกว่าตองมีความสุขที่ได้คุยกับเราที่เป็นต้นเช่นกัน เราคุยกันถึงเรื่องอนาคต เราบอกกับตองว่าในอนาคตอันไกล ๆ เราอาจจะไปใช้ชีวิตอยู่ที่แม่กลอง เพราะเรามีกิจการโฮมสเตย์อยู่ที่นั่น ตองก็บอกว่าถ้าอย่างนั้นเขาก็จะไปทำงานเป็นเภสัชกรที่โรงพยาบาลใกล้ ๆ
เรารู้สึกได้ว่าตองก็จริงจัง จนกระทั่งวันหนึ่งเขาอยากเจอตัวเราจริง ๆ ขึ้นมา คราวนี้ความซวยมาเยือนแล้ว เราจะทำยังไงในเมื่อเราไม่ใช่คนในรูป ที่สำคัญเราไม่ใช่ผู้ชาย เราคิดว่าวันนั้นเราต้องบอกความจริงแล้ว ตอนแรกเราก็บอกตองไปว่า เราไม่ใช่คนในรูปหรอกนะ ตองก็บอกว่าเขาก็คิดอยู่แล้วว่าเราไม่ใช่ เขาก็บอกเราว่าขอดูรูปเราหน่อย ไม่ว่าเราหน้าตาเป็นยังไงเขาก็รับได้ (ตอนนั้นเรายังไม่ได้บอกว่าเราเป็นผู้หญิง) พอเราบอกว่าเราไม่ใช่ผู้ชาย เขาก็อึ้ง เราก็รู้สึกผิด รู้สึกผิดมาก เพราะเราเองก็รักเขาไม่น้อย เราก็ขอโทษที่เราโกหก ส่วนเขาก็คิดว่าต้นมีตัวตนอยู่จริง เพียงแต่อาจไม่กล้ามาเจอ เราก็นึก แล้วเราจะไปเอาต้นมาจากไหนวะ ตอนนั้นคิดว่าจะให้เพื่อนสมัยมหา’ลัยของเราปลอมตัวเป็นต้นเพื่อไปเจอเขา แต่ก็มานึก ๆ ก็ไปสร้างความลำบากให้เพื่อนอีก แต่ตองก็อยากเจอต้นจริง ๆ สุดท้ายเราก็ได้แฟนคลับนัทต้อลที่ชื่อ ‘ต้น’ จริง ๆ ไปเจอกับเขา (ตอนนั้นเราเป็นแฟนคลับนัทต้อล AF4)
น้องต้นคนนี้เจอตองก็บอกว่าชอบมาก ก็พาตองไปเจอกับแฟนคลับนัทต้อลที่เป็นหมอดูให้ดูดวงให้ ปรากฏว่าไม่ใช่เนื้อคู่กัน หลังจากนั้นที่ได้เจอกัน ก็ไม่รู้ว่าน้องต้นได้นัดเจอตองอีกหรือเปล่า
ส่วนตัวเราไม่มีโอกาสได้เจอตองเลย ส่วนน้องต้นเราได้มีโอกาสเจอและกินข้าวกับน้องต้นหนึ่งครั้งแล้วก็ให้น้องเขาเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟัง แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอน้องอีกเลย เบอร์โทรติดต่อ อีเมลก็ไม่ได้มีจดเอาไว้ เลยกลายเป็นว่าทั้งน้องต้น น้องตองก็หายไปจากชีวิตเรา
ถ้าเป็นไปได้ เราก็อยากเจอน้องตองสักครั้งในชีวิต น้องตองที่เรียนเภสัช ศิลปากร ซึ่งป่านนี้คงทำงานเป็นเภสัชกร หรือทำงานอะไรสักอย่างสักที่หนึ่งไปแล้ว ถ้าได้มาอ่านหรือเสิร์ชเจอบล็อกนี้ก็อยากบอกว่าพี่ขอโทษ ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยติดต่อกลับมาหาหน่อยที่ comicclubs1234@gmail.com พี่อยากเจอน้องสักครั้งเพราะคิดถึง
ส่วนเรื่องผลกรรม เราได้รับแล้วนะ เรารู้สึกแล้วล่ะว่าการรักใครสักคนแล้วไม่ได้รู้ข้อมูลจริง ๆ ของเขา ไม่รู้จักตัวตนจริง ๆ ของเขามันเป็นยังไง ความรักที่มันเป็นไปไม่ได้มันเป็นยังไง มันทรมานขนาดไหนกว่าจะตัดใจจากได้
จริง ๆ คุณจะไม่เปิดเผยตัวตนก็ได้ คุณจะเป็นใครก็ได้ ถ้าไม่เล่นกับความรู้สึกของคน ถ้าเล่นกับความรู้สึกของคนเมื่อไหร่ แน่นอนย่อมมีคนเสียใจถ้าคุณไม่ได้คิดอะไรกับเขา คุณอาจรู้สึกสนุก แต่คุณไม่รู้หรอกว่าคนที่รักไปแล้วมันรู้สึกยังไง
หน้ากาก มันสอนอะไรเราหลายอย่าง และมันก็ให้อะไรเราหลายอย่างด้วย ปัจจุบันนี้เราไม่ได้เป็นต้นแล้ว แต่เราก็ไม่ได้เป็นตัวเองไปเสียทุกเว็บ บางเว็บที่เราเล่นเราก็มีชื่อปลอม แต่เราไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดี หรือไม่ได้ไปทำให้ใครมาหลงรักอย่างต้น
หน้ากากที่ชื่อต้น มันจบไปแล้ว ถ้ามีโอกาสได้เจอตอง ก็เจอกันแบบแตงนี่แหละ แต่ก็ไม่รู้นะว่าจะมีโอกาสนั้นไหม บางทีอาจจะไม่มีแล้ว เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ตองไปทำอะไร อยู่ที่ไหน
แต่ไม่ว่าอย่างไรตองจะอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ ขอบคุณช่วงเวลาดี ๆ ที่มีให้กันครั้งหนึ่ง เราไม่มีทางลืม และเราก็คิดว่าตองก็ไม่มีทางลืมด้วยเช่นกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
