รถติด (งานตะพาบครั้งที่ 160)

‘รถติด’ สำหรับใครหลายๆ คนแล้วอาจจะดูเป็นเรื่องน่าเบื่อ ถ้าหากเป็นผู้โดยสารรถยนต์ หรือขับขี่รถยนต์ แต่ถ้าหากเป็นคนเดินเท้าแล้วต้องข้ามถนน บอกเลยรถติดเนี่ย สวรรค์มากๆ เพราะมันทำให้ข้ามถนนง่าย ยิ่งในซอยที่มันไม่มีสะพานลอย แต่มีถนนหกเลน แล้วไม่มีเกาะกลาง บางทีก็อยากจะภาวนาขอให้รถมันติด หรือขอให้มันโล่งๆ พร้อมกันทุกเลน ซึ่งจะว่าไปแล้วมันก็ยาก

ดังนั้น คนข้ามถนนก็ต้องพึ่งสิ่งที่เรียกว่า สัญญาณไฟคนข้ามถนน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วมันจะเสีย หรือบางทีก็ไม่มี ดังนั้น เราก็ต้อง ‘อัตตา หิ อัตตโน นาโถ’ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

แม่เคยบอกกับเราว่าเวลาข้ามถนน ต้องรอให้รถว่างทั้งสองฝั่ง อย่ารีบ อย่าตามคนอื่น ให้คิดซะว่ายังไงเราก็ได้กลับบ้าน ไม่ต้องรีบร้อน เวลาข้ามถนน เราก็ต้องคอยมองมอเตอร์ไซค์ด้วย บางทีรถหยุด แต่มอเตอร์ไซค์ไม่หยุด ก็จะเกิดอันตรายได้

สำหรับเรา ข้ามถนนที่เราหวั่นที่สุด คือ ข้ามถนนในซอยทองหล่อ เมื่อก่อนนี้เรามีประกันสังคมอยู่ที่คามิลเลียน เวลาไปโรงพยาบาล แล้วข้ามกลับคนเดียว ก็จะกังวลอยู่เหมือนกัน แต่ที่บ้านเราก็จะบอกวิธีว่าถ้าข้ามไม่ได้ให้นั่งรถแดงไปสุดสาย เพราะมันจะไปสุดที่อีกฝั่งหนึ่ง แล้วก็จ่ายค่าโดยสารอีกครั้งเพื่อนั่งออกมาหน้าปากซอย แต่เรายังไม่เคยใช้วิธีนี้เลย เราก็ใช้วิธีข้ามถนนนี่แหละ ก็จะข้ามกับคนอื่นบ้าง ข้ามคนเดียวบ้างแต่อาศัยสัญญาณไฟคนข้ามถนน ซึ่งตอนหลังเขามาซ่อมแล้วใช้ได้ แต่อย่างไรก็ต้องระวังอยู่ดี ไม่ใช่ว่าเดินแบบมั่นอกมั่นใจ ไม่ดูซ้ายดูขวาอะไรทั้งสิ้น เพราะบางทีรถก็อาจจะไม่หยุดก็ได้

แต่ตอนนี้เราหมดห่วงแล้ว เพราะที่คามิลเลียนเขาออกจากประกันสังคมแล้ว ทำให้เราต้องย้ายไปที่อื่น เราก็ได้มาอยู่โรงพยาบาลกลาง ซึ่งที่ตรงนี้ทำให้เราไม่ต้องข้ามถนน ลงรถเมล์สาย 47 ก็ถึงด้านข้างโรงพยาบาล (น้าเราบอกว่าตรงนั้นด้านข้างโรงพยาบาล แต่เราชอบเรียกว่าด้านหน้า) ตอนขากลับนั่ง 204 ตรงด้านหน้าไปลงสนามกีฬาฯ แล้วนั่งบีทีเอสกลับบ้าน ก็สบาย

เลยอยากจะบอกว่าความจริงแล้ว ‘รถติด’ มันก็มีแง่มุมดีๆ อยู่เหมือนกันนะ

Create Date : 03 สิงหาคม 2559 Last Update : 3 สิงหาคม 2559 0:45:29 น. Counter : 1151 Pageviews.		18 comments
Share Tweet