เมื่อช่วงที่เราความดันตัวล่างสูง ชีพจรกลับมาเต้นเร็ว รู้สึกได้ถึงอาการใจสั่น จากการกินยาตัวใหม่ ทางบ้านเราก็ค่อนข้างเป็นห่วงเรามาก ทั้งแม่แล้วก็น้า
แม่และน้าต่างก็ถามเราว่าช่วงนี้มีอะไรที่ทำให้รู้สึกเครียดหรือเปล่า เราก็เลยเล่าเรื่องบล็อกและเรื่องที่เราเป็นน้ำลึกให้ฟัง เล่าในส่วนที่เล่าได้
ทั้งแม่และน้าก็อยากให้เราหยุด เราก็เลยหยุดการเป็นน้ำลึก (หยุดชั่วคราว)
นี่ก็ผ่านมาสี่วันแล้วที่เราไม่เคลื่อนไหว แต่ก็ยังเข้าไปดูอยู่ เราดูเฟรนด์ชิปในแอคเราทุกวัน บางคนส่งกำลังใจ บางคนเข้ามาพูดคุย บางคนมาขอคำปรึกษา บางคนก็ทำให้เราเอ๊ะว่าใครกันนะที่ส่งมา
เฟรนด์ชิปยังคงมีความหลากหลายเช่นเดิม เราอยากจะตอบ แต่ใจหนึ่งก็อยากพัก แต่ใจที่อยากจะพักมันมีมากกว่า เราเลยเลือกที่จะไม่ตอบใคร เพราะถ้าจะตอบ มันต้องตอบเท่ากันหมด จะมาตอบคนนั้น ไม่ตอบคนนี้ไม่ได้
เราตั้งใจว่าให้ครบอาทิตย์แล้วค่อยกลับไป จริงๆ อยากหายไปสักเดือน แต่กลัวว่ามันจะนานไป น้องๆ เป็นห่วงพี่ พี่ก็เป็นห่วงน้องๆ เหมือนกัน
ที่บ้านก็เป็นห่วงเรา อยากให้เราเลิกไปเลย แต่เราก็เลิกไม่ได้ มันเป็นความผูกพัน