เป็นปกติทุกปีที่คืนวันพ่อแห่งชาติจะมีการเฉลิมฉลองกัน คืนนี้ก็เช่นกันแต่ผมเองก็ไม่ได้ไปไหนเหมือนเช่นเคยได้แต่ชื่นชมการจัดงานตามที่ต่าง ๆที่ถ่ายทอดทางโทรทัศน์แทบทุกช่อง วันพ่อสำหรับผมอาจไม่สำคัญเท่ากับวันแม่(ผมรักแม่ที่สุด)แต่สำหรับผมแล้วพ่อก็คือผู้ที่มีคุณสูงสุดเช่นกัน แต่พ่อคือผู้อยู่เบื้องหลังที่ตัวผมเองเมื่อได้เป็นพ่อคนถึงได้รู้ว่า ความเป็นพ่อ ไม่ได้มีไว้เพื่อให้ลูกรัก หากแต่มีไว้เพื่อความรู้สึกอื่น ๆที่แตกต่างนอกเหนือไปจากผู้เป็นแม่ ซึ่งหากลูกจะไม่รักบ้างก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรเนอะ สักวันลูกคิดได้ก็จะรักเองเหมือนผมก็อาจเป็นได้ อิอิ

นั่งดูรายการโทรทัศน์สักพักก็ได้ยินเสียงดอกไม้ไฟที่จุดขึ้นจากงานวันพ่อที่ อบต.จัดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก ผมเองก็เลยหยิบกล้องคู่ใจเดินไปหลังบ้าน ท่ามกลางความมึดแสงสว่างจากดอกไม้ไฟสว่างไสว ดอกไม้ไฟดอกแล้วดอกเล่าถูกจุดอย่างต่อเนื่องยาวนานพอสมควร