สวัสดีครับทุกท่าน ช่วงนี้อาการร้อนเหลือเกินแม้บางพื้นที่้จะมีฝนฟ้าตกให้ผมแอบอิจฉา ก็จะไม่ให้อิจฉาได้อย่างไรเพราะบริเวณโดยรอบเล่นตกกันเป็นว่าเล่นเว้นแถวบ้านผมเท่านั้นที่สายฝนยังเพิกเฉยไม่มาเยือนสักที ต้นไม้ในสวนก็สุดแสนจะน่าสงสารแต่ไอ้ที่น่าสงสารกว่าก็ผมนี่แหละครับที่ต้องเดินรดน้ำกว่าจะตลอดกว่าจะเสร็จก็หมดเรี่ยวแรงไม่ต้องทำไรกัน

แค่เล่าสู่กันฟังเฉย ๆนะครับอากาศร้อนหนาวมันก็เป็นธรรมชาติไม่สนใจมันมากมายเดี๋ยวมันก็ผ่านไปโดยไม่รู้ตัว จะว่าไปก็มีหลายสิ่งอย่างเชียวนะครับที่ผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วก็ผ่านไปโดยที่เราหลงลืมไปทั้งที่ก่อนหน้านี้มันคือสิ่งที่เราคุ้นเคยและครอบครองมันตลอดเวลา บางทีนึกย้อนกลับไปก็ได้คิดได้หวนคำนึงเพื่อนำแง่มุมที่ผ่านมานั้นมาปรับใช้ในชีวิตของเราในวันนี้ และหากโชคดีก็นำไปใช้ในวันต่อ ๆไปหาเรามีโอกาส

หลายครั้งเชียวหากผมมีเวลาว่างพอที่ความคิดของตัวผมเองจะได้พักจากเรื่องราวที่เป็นปัจจุบัน ก็มักจะนึกย้อนเรื่องราวที่ผ่านมากับตัวเองในทุกแง่มุม หลายครั้งเรื่องราวที่ถูกหยิบยกมาเป็นประเด็นสำคัญในการระลึกย้อนมองตัวเองสิ่งนั้นคือ การฟัง ที่ปัจจุบันการฟังของผมเองแตกต่างไปจากอดีตโดยสิ้นเชิง

การฟัง...อะไรที่แตกต่าง

ก่อนหน้านี้ตัวผมเองจัดเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองมากทั้งการกระทำและความคิดทำให้บ่อยครั้งความมั่นใจที่ตนเองได้ครอบครองนั้นก็นำพาให้ตนเองเป็นคนหุนหันพลันแล่น มั่นใจในความคิดและการกระทำของตัวเองจนความคิดของคนอื่นมิอาจสอดแทรกเข้ามามีบทบาทและอิทธิพลเหนือความคิดของตัวผมเองได้ ...ผมประหนึ่งเป็นกบที่ถูกกะลาครอบโดยมิรู้เนื้อรู้ตัว

ด้วยเหตุผลดังกล่าวทำให้การฟังของผมเป็นไปในทิศทางที่ส่งเสริมในการกระทำ ผมฟังโดยมิได้ต้องการที่จะทำความเข้าใจในสาระเพื่อก่อให้เกิดสารัตถประโยชน์ ผมฟังด้วยจิตคิดมุ่งหวังเพื่อเป็นแนวทางในการตอบโต้เท่านั้นทำให้บ่อยครั้งที่เกิดข้อขัดแย้งบาดหมางขึ้นในหลาย ๆการสนทนาซึ่งผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการลุ่มหลงลำพองในตัวตนของผมเอง

อะไรที่ทำให้ การฟัง แตกต่างและแปรเปลี่ยนไป

การรับรู้ของคนเรานั้นมีไม่มากมายหลายทางนัก อย่างที่เราเข้าใจและได้ยินอยู่เนือง ๆก็คือ  ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ  และระบบประสาทรับรู้อื่น ๆ หลายคนอาจบอกผมว่าผมกำลังพูดถึงธรรมะ อันที่จริงผมกำลังพูดถึงความจริงต่างหาก ในที่นี่ผมสนใจเพียง ทางเข้าและทางออกที่เราเข้าใจโดยง่ายนั่นคือ เราเรียนรู้จากการดูและอ่านได้ด้วยตาและการฟังด้วยหู  และเราจะอธิบายและสื่อความหมายให้คนอื่นเข้าใจด้วยการพูดด้วยปาก(ในสภาวะร่างการปกติ)

เราได้อะไรที่เป็นประโยชน์บ้างจาก... การฟัง คือคำถามที่จู่ ๆก็ดังขึ้นมาถามกับตัวผมเอง คำตอบที่ได้ในทันทีคือ ไม่มี เพราะผมไม่เคยฟังอย่างแท้จริง และผมเองก็มักจะพยามพูดด้วยใจที่มุ่งให้คนอื่นตั้งใจฟังในสิ่งที่ผมพูด หลายครั้งกลับพบข้อขัดแย้งบาดหมางขึ้นในหลาย ๆการสนทนาซึ่งผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการหมกหมุ่นกับการเอาชนะ หรือคู่สนทนาก็กำลังรับฟังผมโดยมิได้ต้องการที่จะทำความเข้าใจในสาระเพื่อก่อให้เกิดสารัตถประโยชน์ พวกเขาฟังด้วยความปรารถนาที่จะนำไปเพื่อการตอบโต้เช่นกัน

ฟังให้เป็น...เรียนรู้โดยแท้

มาวันนี้ผมค้นพบการเรียนรู้ในรูปแบบที่ผมปฏิเสธมาโดยตลอดการฟังอย่างแท้จริงทำให้เราได้อะไรมากกว่าคำพูดและความหมายที่ผู้พูดกำลังสื่อสาร สิ่งนั้นคือประสบการณ์ที่ผู้พูดกำลังเน้นย้ำบอกเราว่าควรหรือไม่ควรเดินตามรอยของเขา รวมถึงกระบวนวิธีที่เขาใช้เพื่อนำพาชีวิตของเขาผ่านประสบการณ์นั้น ๆ เพื่อให้เราได้รับรู้และนำไปศึกษา พัฒนา ปรับใช้เพื่อการย่างก้าวในเส้นทางเดียวกันที่ดียิ่งกว่า

การเรียนรู้จากประสบการณ์ผู้อื่นคือสิ่งสำคัญและมีค่ายิ่ง และจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้หากเรานั้นยังคงมั่นใจในความคิดและการกระทำของตัวเองจนความคิดของคนอื่นมิอาจสอดแทรกเข้ามามีบทบาทและอิทธิพลเพื่อให้เราหยุดย้อนคิดและปรับปรุงความคิดของเราไปในทิศทางที่ถูกต้องเหมาะควร การฟังให้เป็นจึงเป็นเครื่องมือชิ้นสำคัญของการเรียนรู้อย่างแท้จริง