สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
เป็นความงดงามของพี่หมูเลยนะครับ อ่านบล็อกน้องปริ๊นซ์วันนี้ ทำให้คิดถึงเพื่อน ๆ ช่วงวัยเด็กอีกละ เป็นอะไรที่สนุกจริง ๆ ครับ แก๊งค์ตอนประถมของพี่ยังมีติดต่ออยู่บ้าง แต่ละคนมีลูกกันหลายคนละ

พี่เคยเจอเด็กพิเศษหลายๆคน แต่ละคนน่ารักในแบบของเค้านะ ยังไม่เคยเจอที่โมโหร้ายซักคน


มีเพื่อนที่ รร หลานสาว เป็นเด็กพิเศษ แต่เรียนเก่งมาก เข้ากับเพื่อนผู้ชายไม่ค่อยได้ วันนึงเค้ามีเรื่องโต้เถียงกับเพื่อนผู้ชายอีกคนนึง ลุกลามไปจนถึงผู้ปกครองของเพื่อนคนนั้นไปแจ้งความข้อหาข่มขู่ แล้วมีเรื่องกันบานปลายไปจนถึงขั้นครูประจำชั้นคนนึงขอย้าย อีกคนนึงขอเปลี่ยนห้อง .... ผอ ต้องเอาครูที่จบ นิติฯ เป็นเนติบัณฑิตมาเป็นครูประจำชั้น ... เรื่องถึงเงียบลงมาได้


พี่เคยถามหลานสาวว่าเพื่อนที่เป็นเด็กพิเศษเค้าขี้แกล้งเหรอ .... หลานสาวตอบว่า "ไอ้คนที่เป็นเด็กธรรมดานี่แหละ ชอบไปแกล้งคนที่เป็นเด็กพิเศษ"


หลานสาวเล่าต่อว่าจริงๆ เค้าเป็นคู่แค้นกันมาตั้งแต่ รร ประถมแล้ว มีเรื่องระหองระแหงกันจนถึงขึ้นผู้ปกครองของเด็กพิเศษต้องเอาลูกออกไปเรียน home school แต่ก็ยังมาเจอกันตอนเรียน ม.1 อีก ... พ่อของเด็กคู่กรณีของเด็กพิเศษก็ร้ายมากกกก เรื่องเล็กๆชอบทำเป็นเรื่องใหญ่ตลอดเลย ผู้ปกครองในกลุ่มไลน์เบื่อกันมาก


ตอนเทอม 2 หลานสาวมาบอกว่ามีการเลื่อนเลขที่ เพราะเด็กพิเศษ "ลาออก"



พี่สงสารมากๆ เด็กคนนี้ต้องเก่งจริงๆ เป็นเด็ก home school แล้วยังสอบติดห้องพิเศษ แล้วผลการเรียนเป็นอันดับต้นๆเลย แต่ที่ต้องมาลาออกเพราะมี "พ่อของเพื่อนเฮงซวย"

พี่หมูน่ารักดีนะครับน้องปริ๊นซ์
แถมยังได้เจอกันอยู่ตลอดด้วย
ชีวิตวัยเด็กนั้นสนุกสนานจริงๆ
เวลามีอะไรสนุกๆ เราจึงจดจำมันได้ดีเลย

สมัยหมิงเรียนชั้นอนุบาล
เพื่อนสนิทของหมิงสองคนเป็นเด็กดาวน์ซินโดรมเลยครับ
พ่อแม่บางคนเดินมากระซิบบอกว่าอย่าให้หมิงไปเล่นด้วย
เดี๋ยวพัฒนาการจะช้า
พี่ก๋าไม่เห็นด้วยเลยครับ เด็กก็คือเด็ก เล่นด้วยกันได้อยู่แล้ว
และก็มีครูพี่เลี้ยงคอยดูแลใกล้ชิดด้วย

แต่พอจะขึ้นประถมเพื่อนสองคนก็ต้องย้ายไปเรียนที่ รร.สำหรับเด็กพิเศษ
เลยไม่ได้เจอกันอีกเลย

ตอนเด็กนี่แสบใช่เล่นเลย

แต่ก็นะ เด็กผู้ชายมันก็ประมาณนี้แหละ แต่ดีแล้วที่เรื่องไม่ไปถึงผู้ใหญ่ ถ้าผู้ใหญ่ผสมโรงทุกเรื่อง มันจะพัง

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

เป็นประสบการณ์ชีวิตของแทร่เลย
ปริ้นชอบเก็บเรื่องราวต่างๆ ไว้ในความทรงจำนะ

ขำตรงเอาปากกาไปวาดใบบอนนี่แหละ ถ้าเป็นช่วงที่บอนราคาแพงนะ พี่ว่า ปริ๊นซ์โดนแม่หักเงินค่าขนมแน่ๆ

จากบล็อก
ที่น่าแปลกอีกอย่างนึงเกาะสุกร ส่วนใหญ่มีคนมุสลิมอยู่เกือบทั้งเกาะเลยครับ แต่ชื่อเกาะหมู 555
แสดงว่าปัจจุบัน พี่เอฟอยู่หมู่บ้านเดียวกับน้องปริ๊นซ์ใช่มั๊ยครับ

คนบางจำพวกในสังคมเรานี่ค่อนข้างใจร้ายนะคะ
ชอบตัดสินคน บูลลี่คน ด้วยคำว่าประหลาด แค่เพราะเค้าไม่เหมือนตัวเอง..
คุณพี่หมู ถือว่าโชคดีที่ได้รู้จักกับคุณนะคะ^^

ป.ล. จากคอมเม้นท์ที่บล็อก เรื่องซากุระที่นิวยอร์ค
ไปถามอากู๋มาแล้วค่ะ อากู๋บอกว่า
"ญี่ปุ่นมอบต้นซากุระให้กับกรุงวอชิงตันในปี 1912 เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพ" ค่ะ

หนังเรื่งนี้เหมือนพี่ก๋าจะเคยดู
แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้
ต้นฉบับมาจากหนังสือเซนครับ
เป็นเรื่องจริงที่อาจารย์มหาวิทยาลัยคนนึง
ไปขอเรียนวิชาเซนจากอาจารย์เซน
แล้วท่านก็รินชาจนล้นแก้ว
จนศาสตราจารย์ตกใจบอกว่าชาเต็มแก้วแล้ว
อาจารย์เซนเลยบอกว่า
"ท่านมาศึกษาเซนแต่ยังไม่ทำตนในว่าง
ท่านก็เหมือนชาถ้วยนี้มันเต็มจนล้น
แล้วจะเติมชาลงไปได้อย่างไร"

เป็นหนึ่งในนิทานเซนที่พี่ก๋าชอบมากเลย

หมิงนี่มีเพื่อนเป็นเด็กพิเศษเยอะมากครับ

ผมมองว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะคนไม่เข้าใจ และมีความรู้เรื่องนี้น้อยเกินไป ส่วนหนึ่งปฏิเสธไม่ได้แหละว่าผู้ใหญ่ก็เป็นห่วงเราด้วย แต่ก็นั่นแหละเพราะขาดความรู้ความเข้าใจเลยมองคนอื่นในทางเสียๆ หายๆ

เด็กพิเศษหลายๆ คน เก่งนะ เพียงวแต่เขาบกพร่องในบางจุดเท่านั้น


ช่วงนี้ผมหนักเลย แต่มันจะต้องจบให้ได้ในเดือนนี้

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

น้องปริ๊นซ์รักเพื่อน ใครมาทำอะไรที่ไม่ถูกไม่ควรกับเพื่อน
ก็เหมือนพร้อมลุย จริงๆไม่เหมือนแต่ลุยไปแล้วนะคะ ^^

ความตรงไปตรงมาของเด็กพิเศษเป็นความจริงใจ
ความบริสุทธิ์ใจที่ไม่มีพิษไม่มีภัย
เค้ามีความรู้สึกนึกคิด
ไม่น่าจะมีใครทำร้ายความรู้สึกเค้าเลยค่ะ

เพื่อนสมัยเด็กกลุ่มนี้ น้องปริ๊นซ์รู้ความเป็นไปในปัจจุบัน
เป็นความสัมพันธ์ที่ยาวนานดีจังค่ะ
ยาวนานถึงหลานข้าวหอมยังทันรู้จักน้องหมาของพี่หมูด้วย

กลุ่มน้องแคคตัสน่ารัก
หลานข้าวหอมยังชอบรดน้ำอยู่มั๊ยคะ

พี่ต๋าขาดๆหายๆ ไม่ได้เข้าบล็อกหลายวัน
ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะทักทายพี่ต๋านะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

ของพี่นี่ จีพีเอสพาหลง 555
สถานที่ที่จะไปอยู่ข้างหน้า
แต่หาทางเข้าไม่เจอบ้างหล่ะ
ไปผิดทิศบ้างล่ะ

ส่วนตัวพี่นั้น
เดินหลงในห้างประจำ
หาทางออกไม่เจอ

ว่าแต่ถ่ายทอดวิชาให้หลานมั่งอ่ะป่าว ไอพววาดใบมงใบไม้อ่ะ 5555

จากที่บล็อก


กระเป๋าสานที่ใช้ทำจากวัสดุธรรมชาติ ป่านบ้าง ผักตบชวาบ้าง แล้วมีหนังซับข้างในด้วยนะครับ เมื่อก่อนนี้ที่ท่าพระจันทร์มีร้านตัดกระเป๋าหนัง เอากระเป๋าสานไปให้เค้าเอาหนังซับข้างในได้ ไม่ต้องกลัวโดนฝนเลยครับ สะพายแบบสบายๆ


กรใช้งานก็ไม่ต้องทะนุถนอมมากด้วย วางบนพื้นก็ได้ ลุยฝนก็ได้ เพื่อนๆพี่ใช้กระเป๋าแบรนด์เนมวงพื้นก็ไม่ได้ ลุยฝนก็ไม่ได้


เวลาเข้าห้องเลคเชอร์ก็ต้องเอากระเป๋าวางบนเก้าอี้อีกตัวนึง ถ้าวิชาคนน้อยๆก็ไม่เป็นไร ถ้าเป็นวิชาที่มี sec เดียว คนเยอะ โดนมองจนต้องเอากระเป่ามากอดไว้ แล้วก็จดเลคเชอร์ไม่สะดวก อิอิอิ

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋านะคะ

หลานข้าวหอมน่ารักค่ะช่วยรดน้ำ
แอสโตรต้นละ 1200 ของน้าปริ๊นซ์ที่กลับดาวไปแล้ว
คงเป็น V-type ที่สวยมากเลย
พี่ต๋าเพิ่งเลี้ยงแคคตัสได้ปีเดียวค่ะ
แอสโตรต้นเล็กบางต้นโคนยุบคงเพราะขาดน้ำ
ก็หาวิธีใน YouTube แล้วทำตามตอนนี้กลับมาเหมือนเดิมแล้ว
เลี้ยงไปรอดเติบโตดีก็มี ตายไปก็มี ยังต้องเรียนรู้ต่อค่ะ

พักผ่อนมีความสุขในวันหยุดนะคะน้องปริ๊นซ์

เรื่องนี้ดีมาก

พี่หมูทีแรกคิดว่าเป็นเด็กเบียว ชอบทำตัวลึกลับ
ถ้าออทิสติกก็น่าเห็นใจครับ ไม่รู้พวกเบียวๆ ที่เราฟาดใส่ในโซเชี่ยลนี่มีออทิสติกปนมามั่งมั้ย
คุณเอฟเป็นผู้ใหญ่เกินวัยเลยนะเนี่ย สมเป็นหัวหน้าแก๊ง
ต้นก็คงไม่อยากมายุ่งอะไรกับเด็กบ้านอื่น หวยไปลงหมูอีก
สรุปว่าคนเกรียนที่สุดก็คือคุณปริ๊นซ์เจ้าของบล็อกนั่นเองครับ ผ่า..งงง
ล้อเล่นๆ... นายต้นคือไม่ไหวจริง ขโมย ใส่ความ แล้วยังทำผู้หญิงท้อง (อันหลังไม่รู้จริงมั้ย เชื่อไว้ก่อน)
ขอให้คุณหมูรายล้อมด้วยคนที่เข้าใจ และมีชีวิตที่ดีครับ

เด็กๆ ก็ต้องมีบ้างที่จะแรง เด็กไม่มีวันเข้าใจเข้าใจผู้ใหญ่ เพราะเขายังไม่เคยเป็นผู้ใหญ่ แต่เราสามารถเข้าใจเด็กได้ เพราะอย่างน้อยๆ เราก็เคยผ่านช่วงเวลานั้นมา