ขณะนี้เวลาสี่ทุ่มเศษ ๆ
นั่งสองจิตสองใจ จะอัพบล็อคก่อนหรือไปชี้แจงแถลงไข & Say hi กับเพื่อน ๆ ก่อนดี...ทำมันทั้งคู่เลยแล้วกัน เหอะๆๆ
ไปแวะชี้แจงสาวกาญก่อนเพื่อน เพราะเหมือนหลอน ๆ ว่าสาวกาญจะเคืองเปล่าที่หลายวันก่อนไฟที่บ้านมันติด ๆ ดับ ๆ เจ้า UPS(ชิมิ ๆ เขาเรียก UPS เน๊อะๆ ที่มันสำรองไฟอ่ะ...คือ...ช่วงนี้มีปฏิสัมพันธ์กับพวกด้อยโอกาสทางการศึกษาบ่อยครั้งสุด ๆ จนเริ่มเหมือนจะโง่ลงไปเยอะกับเทคโนโลยี) เลยไม่ทันได้ตอบโต้ใด ๆ ทั้งสิ้น
สองสามวันนี้ก็ไม่ได้แตะคอมที่บ้านเลย ได้แต่ทำบัญชีที่ office (ไม่มีเน็ตให้เล่น

รู้สึกชีวิตจะตกต่ำย่ำแย่ยังไงพิกลเว้ย...ไม่ได้เล่นเน็ต กรรม

)
บัญชีของเก่ายังเคลียร์ไม่เสร็จดี คุณพี่ชายกลับมาจากต่างจังหวัด ก็เอามาทับถมเพิ่มเติมอีกเพียบ แถมส่งสัญญาณเตือนว่า เธอรีบหาพนักงานบัญชีด่วนเลยนะ ไม่งั้นเดือนหน้าเธอตายแน่นอน

พนักงานบัญชี??? แล้วกรูจะไปหาที่ไหนฟ่ะเนี๊ยะ สงสัยต้องพึ่งจัดหางานจังหวัดแล้วมั้ง แนวโน้มคาดว่าจะได้งานใหญ่ที่ต่างจังหวัดแบบชัวร์ๆ เพราะลงทุนไปซื้อรถซื้อลาไว้เรียบร้อยแล้ว (เอาให้โฟร์แมนใช้มั่ง ช่างใช้มั่ง) เพื่อความคล่องตัว
พร่ำพรรณามาพอสมควร บรรยากาศ ณ ตอนนี้ สิ่งแวดล้อมประกอบด้วย
กองใบเสร็จประมาณ 1 ตั้งท่วมหัวนอนยิ้มแฉ่งแยกเขี้ยวประมาณว่า เคลียร์กรูซะ ก่อนที่พี่ชายเมิงจะมาตืบกระอักเลือดพรุ่งนี้เช้า
ทีวีที่เปิดไว้ก็...ทรานฟอร์มเมอร์(ยังไม่เคยดู...อยากดูสุด ๆ) ฉายเยาะเย้ยกันเข้าไป
เปิดหน้าบล็อคตัวเองก็มีรายชื่อเพื่อน ๆ ที่น่ารักรอการไปเยี่ยมเยือน

กรรมแล้วกรู สาบานได้ว่านี่คืนวันเสาร์
ทำไมรู้สึกเหมือนวันนี้วันจันทร์ พรุ่งนี้ก็วันจันทร์ก็ไม่รู้แฮะ ไม่รู้เจ้าปายเป็นเหมือนไผ่เปล่านะเนี๊ยะ
เอาเป็นว่า...ถ้าคืนนี้ทลายภูเขาใบเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าทลายกองเสื้อผ้าที่เตี้ยกว่าเอเวอร์เรสเล็กน้อยหมด คงไปเยี่ยมเยือนทุกคนได้อย่างใจคิดนะคะ
คืนนี้ขออนุญาตส่งทุกคนเข้านอนแบบขี้โกงตามเคยก่อนนะคะ
คิดถึงทุกคนเลยจ้า...ไปแร่ะๆ จุ๊บๆ
หาคนมาช่วยแบ่งเบางานก็ดีครับ อ่านเรื่องของพี่ไผ่
ทีไรเหนื่อยแทนทุกทีเลย
บล็อกผมอีกไม่นานก็อัพครับช่วงนี้ไม่ว่างเลยจริงๆ ฮ่าๆ