คงจะไม่มีครั้งไหนที่คนไทยจะพร้อมใจกันรู้สึกว่าตนต่างสูญเสีย
สูญเสียพระผู้เป็นดั่งศูนย์รวมดวงใจของคนไทยทั้งชาติ
วังเวงวิเวกแล้ว.................ธานี
เมื่อพระปิ่นจักรี.................นิราศร้าง
ความทุกข์ท่าวทบทวี.........ทวยราษฏร์
ดุจดั่งโลกอ้างว้าง.............เมื่อคว้างทรงธรรม
พระดำเนินสู่ฟ้า................แดนสวรรค์
เสียงร่ำไห้โศกศัลย์...........ลั่นฟ้า
ครวญพิลาปรำพัน.............หมองหม่น
ครองทุกข์ทุกหย่อมหญ้า....ฉ่ำน้ำตานอง
ผองข้าบาทประณตน้อม.......อาลัยลา
ส่งเสด็จจอมราชา...............ย่างเยื้อง
พระบาทสู่สวรรคา-.............ลัยโลก
ประทับสถิตเบื้อง................แผ่นฟ้าแดนอมร
เหม่อมองฟ้าเหว่ว้าเศร้าหม่นหมอง
ยินเสียงดินพากย์พร้องว่าโศกศัลย์
สายลมแผ่วแว่วครวญร่ำรำพัน
โลกเงียบงันถวายอาลัยลา
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า เรียวรุ้ง
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๙
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [
...ขอบคุณ ณ ที่นี้...
เป็นบทกวีที่กลั่นมาจากใจ
เห็นถึงความเศร้าโศกในความรู้สึกครับ