ย้อนรอย ตอนที่ 3 ** ความทรงจำ -- เวอร์ชั่น "คิดถึงตลอดเวลา"
อังคารที่ 16 ตค. คุณแม่วางแผนอย่างดี อัญเชิญคุณพ่อไป แดดดี้ไนท์ กะมรรคณิชาที่โรงเรียนเพื่อสลักฟักทองที่ขนจากไร่มะวาน ... คุณพ่อออกรถปุ๊บ คุณแม่ก็พุ่งตาม... ไปสปาจ๊ะ เอิ้ก ป่าวน๊า ไม่ได้ไปหาความสุขคนเดียวซะหน่อย... แม่นั่งลดไขมันในเวิร์ลดพูล สลับกะห้องสตรีม...สมองแม่ก็คิดถึงนู๋ตลอดเลยอ่า เหมือนจะ รู้สึกผิด เลยต้องเสไปคิดเรื่องพัฒนาการต่างๆ ของนู๋แทน
ทางร่างกาย
ใครๆ ชอบทักว่ามรรคณิชาตัวใหญ่... พูดเข้าหูแม่ทุกวันจนแม่ชักเขว... เด๋วนี้ เวลาพามรรคณิชาเข้าห้องน้ำ แม่เลยอุปาทานว่า นู๋หนักจัง อุ้มล้างใต้ก๊อกไม่ไหว... หรือ เวลานู๋อ้อนๆ ให้ อุ้มหน่อยค๊า แม่ก็ปฏิเสธซะมาก จนลูกต้องเปลี่ยนกลยุทธ์ ขอขี่หลังแทน (แหม๊ หาเรื่องใช้แม่จนได้สิน่า) ลูกแข็งแรงพอควร หลังจากไปรับเชื้อโรคมาจากโรงเรียนจนน้ำมูกไหล ไอแค่กๆ ได้ทุกอาทิตย์ เด๋วนี้ เหลือแค่ บาสชิ้ว เท่านั้น (พอจามเสร็จลูกจะพูดคำนี้ ไม่รู้เพราะได้ยินคำว่า ฮัดเช้ย จากแม่ หรือ ได้ยิน Bless You จากแกรนด์มากันแน่) ลูกชอบเล่นสเก็ตบอร์ดมาก เล่นจนได้แผลถลอกบ่อยๆ ยังไม่เก่งมาก แค่นั่งบนสเก็ตบอร์ดได้ ส่วนยืนนี่ ได้แค่ 2 วิ... สำหรับจักรยาน มิต้องพูดถึง นู๋ใกล้ได้ปริญญาเต็มที เจอพี่ออนเมื่อไหร่จะขอท้าแข่ง..
ที่โรงเรียน... มีจักรยาน สกู๊ตเตอร์ และอื่นๆ อีกมากมาย... นู๋ก็ไม่รู้เป็นไง ติดจายรถเก๋งค๊า...
เอ่อ เด็กคนอื่นๆ ก็เล่นได้ม่ายมีปังหา.. แต่พอมรรคณิชาไปแย่งรถมาได้...เอ่อ เอาก้นยัดเข้าไปก่อน อูย แม่ มันติด
นู๋หดๆ ตัวสิ (ลูกคงเข้าใจหรอกนะ หดตัวเนียะ) ในที่สุด มุดเข้าไปได้ หัวโผล่ออกมานอกรถนิดโหน่ยคะ
แม่ ถีบไม่ได้ ..... 55 เอางี้เลยนะลูก ดีมั่กๆ... หลังจากนี้ เจ้าของเดิมมาทวงรถ มรรคณิชาเลยเปลี่ยนขอซ้อนท้าย แล้วให้หนุ่มซิ่งคะ
ทางอีคิว ถึงจะพ้นช่วง Terrible Two มาแล้ว อี๊จิ๋มเตือนว่า จะมีระลอก ทริปเปิ้ล ทรี... หยองเว้ย
ภาพรวมของนู๋ในสายตาชาวบ้านระยะนี้ คือ อูย น่ารักจังเลย Gentle บลา บลา บล่า ชาวบ้านหารู้ไม่ ทรีตพิเศษๆ นี่ นู๋เก็บไว้ให้แม่คนเดียวโดยเฉพาะคะ... คิดแล้วขำ.. แม่เหมือนจะชินไปแล้วนะ ชวนทำอะไร มีเร๊อะ นู๋จะยอมตั้งแต่แรก... เรียกว่า ต้องไซโค ตลอดดด จำได้เลยตอน เทอริเบิ้ลทู นี่ ตื่นมานู๋แหกปากร้องก่อนเลย... แม่ก็แก้ไขอยู่นาน จนเด๋วนี้ ติดเป็นนิสัยทั้งแม่ทั้งลูก ตื่นมา ต้องทำหน้าฮาๆ ใส่กัน... บางครั้ง อดประหลาดใจไม่ได้ว่า อะไรมันจะสดชื่น จ๊ะจ๋า งี้หือลูก
แม่ออกจะมั่นใจนะ เวลาที่พัฒนาการด้านภาษาของลูกเพิ่มขึ้น พัฒนาการด้านอารมณ์ก็ดีขึ้นเป็นลำดับ เพราะลูกสามารถสื่อได้นั่นเอง.. ขอจดๆๆ นอกประเด็นเรื่องที่กำลังเล่านิดส์ ลูกแม่เจื้อยแจ้ว คล่องทั้งไทย ทั้งปะกิต ... เสียจิ๊ดเดียวตรงที่ เวลาพูดไทย ลูกยังใช้ไวยากรณ์แบบปะกิต อย่างเช่น ผ้าห่มนี่พูดไม่ได้ ต้องพูดห่มผ้าตลอด... เลยไม่รู้เลยว่าจะให้ช่วยห่มผ้าให้ หรือ จะเอาผ้าห่ม (สำคัญนะคะท่านผู้ชมทางบ้าน เพราะการที่นู๋ขอผ้าห่ม ไม่ได้หมายความว่า นู๋ต้องการห่มผ้าคะ อย่านะ เด๋วมีงอน!!!!) น่ารักพ่อ แทนที่จะพูดว่า พ่อน่ารัก เป็นต้น เนื่องจากลูกจะมีดีวีดีที่ปลื้มๆ หลายเรื่อง... ลูกเลยจำสคริป์มาได้มาก... มีวันหนึ่ง แม่นั่งฟังนู๋นั่งเล่นกะตุ๊กตา Building Block ฟังแล้วตะลึงตึงๆ ไปเลย เพราะลูกเล่นพากย์สคริป์ในหนัง The Incredibles มาเป็นฉากๆ (ลูกพูดชื่อหนังเรื่องนี้ได้ชัดมาก ชัดด้วยความภูมิใจ มาอวดแม่บ่อยๆ ก็มันจำเป็นอ่ะคะ นู๋อยากดูนิ) เห็นจ้อเก่งงี้ก็เหอะ... ออกนอกบ้านละ แข็งทื่อเชียว (ยังพาออกทีวีไม่ได้ เฮ้อ) ขนาดแค่เรียกสวัสดี กู๊ดมอนิ่ง ยังออกเสียงหยั่งกะกระซิบ...พอกลับบ้านละ ทำเป็นแก้ตัว แม่ๆ Shisha shy เธอเนียะนะ แม่ถามเสียงสู๊ง * * * อ่า กลับมานินทา อีคิวของเด็กสองขวบต่อ ลูกยังคงท้าทายแม่ด้วยการเซย์โนในทุกเรื่อง แต่โทนในการพูดไม่ใช่ด้วยวิธีเอะอะบ้าบอ... นู๋จะมีท่าประกอบคือ เชิดหน้าไปอีกทางแล้วเอามือกอดอกไว้ เหมือนจะรอว่า แม่จะมีข้อเสนออะไรบ้าง เหอ เหอ จังหวะที่คุณแม่เริ่มทำงานใหม่ๆ ทุกคืนวีคเอ้นท์ แรกๆ ลูกไม่ค่อยเดือดร้อน เพราะคงนึกว่า ไปแป๊บๆ เหมือนที่เคยเจอ... แต่พอสักสองสามสัปดาห์ ลูกเริ่มตัวว่าแม่หายไปตอนกลางคืน ก็จะมีการยื้อออ ก่อนแม่ออกไปทำงาน ซึ่งทุกครั้ง แม่จะพร่ำเพ้อบ้าบอว่า แม่อยากทำงาน แม่อยากมีตังค์ ๆ แล้วจะได้ซื้อของเล่นให้ชิชาได้ไง นู๋ฟังแล้วเห็นดี เห็นงาม ปล่อยแม่ไป คืนต่อมา ยื้อกันหน้าประตูอีก... แม่ก็เอาเหตุผลทางเศรษฐกิจมาอ้าง... ทีนี้ มรรคณิชาคิดจิ๊ด ก่อนจะบอกว่า แม่ ชิชาไม่เอาของเล่น หื้ออออ น้ำตาจะไหลเฟ้ย อย่าพูดซึ้งๆ งี้เด่ะ ลูกคนนี้ มีตังค์ แล้วแม่จะพาไป เล่น แมรี่โกราวด์ นะ ลูกฝังใจมาก ดูหนังสือแล้วอยากเล่น แม่ก็ไม่ได้หาเสียทีว่าที่ไหนเค้ามีให้เล่น (น่าจะเก็บไว้เป็นของขวัญเบิร์ธเดย์สามขวบนะ) แม่ บ๊าย บาย ลูกตอบแม่เกือบจะทันที พร้อมกะผละไปหาพ่อ โห... น้ำตาหดเลย
เล่าแล้วตลก...แต่... ชีวิตจริงขำไม่ออก... ลูกกลับมามีนิสัยอ้อนแม่มากขึ้น... แทบจะเดินตัวติดกันเป็นแฝดอินจัน เวลาอยู่ในบ้าน (ออกนอกบ้านนี่อีกเรื่องคะ นู๋ก็หาความสุขของนู๋ไปคะ) ลูกจะวิ่งเข้ามาขอให้แม่กอดบ่อยๆ ยิ่งตอนคุณพ่อคุณแม่ไปฟิตเนส แล้วแหมะนู๋ไว้ที่เดย์แคร์ นู๋เคยอยู่ เคยเล่นของนู๋ได้แสนจะหนุกหนาน ระยะหลัง ทำท่าไม่ยอมเดินเข้าประตู จะเกาะติดแม่ค๊า กลางคืน ลูกเคยนอนเองได้ ก็ไม่ยอม อ้อนจะเอาแม่นอนข้างๆ (สักวัน เตียงจะหักเอา) ... เคยหลับยาว ก็กลับตื่นมาดึกๆ มา เดินลงมาเช็คคุณแม่ ๆ ก็ต้องค่อยๆ แก้ไขไป จนไม่เดินมาตรวจแม่ แต่จะมาปลุกแม่ เช้า มากกก
นี่เป็นความสามารถพิเศษของเด็กทุกคนบนโลก ไม่ว่าหล่อนจะนอนดึกขนาดไหน เธอสามารถตื่นได้เช้าก่ะ
อ้อ.. ช่วงที่นู๋เคียดๆ นี่ มีทำแอ็คซิเด้นท์กลางดึกอีกตะหาก... มีอยู่คืน... แม่กะพ่อคุยกันอยู่ในห้อง ได้ยินเสียงตู้ดังโครม ก็นึกว่าพี่เคลลี่ ผ่านไปสักสิบห้านาที ได้ยินเสียงอีก... แม่ชักห่วงจะเป็นเสียงจากห้องนู๋ เลยเปิดเข้าไปดู อ่า เจอนู๋นอนลืมตาอยู่ แม่เลยซักไซ้ ทำไมยังไม่นอน นู่นนี่ จนในที่สุดมาลงที่ ชิชาอยากฉี่ๆ ไหม เงียบไปสักพัก ก่อนจะตอบแม่ว่า ชิชา เสื้อเปียก แม่เอ๊ะใจ คลำกุงเกงนู๋...เอ๋ แห้งนิหว่า... ไมเสื้อเปียกได้ละ ลูกชี้ให้แม้จับผ้าปูที่นอน...หูยย แฉะเลยอ่ะ แม่เปิดไฟดู...อ๋อออ... นู๋แอ็คซิเด้นท์ แล้วปีนลงเตียง หากุงเกงใหม่เปลี่ยน แล้วคลานกลับไปนอนห่มผ้ากลบเกลื่อนหลักฐานนี่เอง เหอ เหอ ตอนเช้า แม่ลูกเลยต้องเซ็นสนธิสัญญา สร้างผลงานก่อนคลานขึ้นเตียง
อีกเรื่อง คือ ตั้งแต่มีน้องมาตา ส่วนใหญ่ มรรคณิชาจะมีบุคคลิกทั่นผู้นำ ทำตัวเป็นเจ๊หญ่าย... อ่านหนังสือให้น้อง หยิบของเล่นให้น้อง (ภายใต้ความพอใจของเจ๊) มรรคณิชาชอบเล่าให้แม่ฟังบ่อยว่า น้องมาตาน่ารัก น้องชอบจับแก้มชิชา ขณะเดียวกัน ลูกก็แอบแกล้งทำตัวเป็นเบบี๋ด้วยละ... อย่าท่านอนหงายแล้วกระทืบเตียงนี่ ... ช่ายเลยยย ... ก๊อปน้องมาตามาเด๊ะๆ... แม่ก็ยอมนะ... บางครั้งเรารุกสองก้าว ก็ต้องถอยก้าว เพื่อจะได้รุกต่อชิมิก่ะ แม่ใช้วิธีอุ้มนู๋นอนตักกินนมแก้ว แล้วร้องเพลงอิ่มอุ่น ... ความสามารถพิเศษของนู๋ละ... ดูดนมไปด้วย ร้องไปด้วย เหอ เหอ
Create Date : 30 ตุลาคม 2550 |
|
12 comments |
Last Update : 30 ตุลาคม 2550 15:54:24 น. |
Counter : 1414 Pageviews. |
|
|
|
มีความสุขในวัน Haloween นะคร้าบ