เตรียมกลับบ้าน
จดๆ จ้องๆ อยู่เป็นปี... ทีนี้เอาจริงแล้ววุ้ย... เตรียมตัวกลับไทยนะลูก !!!! ค่าตั๋วแพงเหลือเกิน เพราะอยากกลับช่วงคริสต์มาสปีใหม่ จะได้ลาขาดเรียนของนู๋น้อยๆ กลับไปแล้ว ภาษาของมรรคณิชาคงดีขึ้น ... เพี้ยงๆๆ
วันนี้ แม่เลยไปเดินช้อปปิ้ง ทำใจเรื่องค่าตั๋ว... เอ๊ะ เกี่ยวป่าวเนียะ 55 ช้อปตั้งกะ 9 โมงเช้า ที่ส่งนู๋ไปโรงเรียนแหละ มุดหัวเข้าบ้านอีกที ก็บ่ายอ่อนๆ ... ไปทาร์เก็ต ร้านโปรด เพราะเค้ามีของจุกจิก เลือกสนุก มากมาย ... ชิ้นนึงๆ ไม่กี่เหรียญ หยิบมาเต็มคาร์ต... ตายแร้น ฟันไปร้อยก่าเหรียญ ตกลงแม่ตั้งใจประหยัด หรือ ล้างผลาญแน่ฟระ ... เอ้านะ ปลอบใจตัวเองอีกหน... ซื้อไปฝานคนที่เมืองไทย 555
ถึงเวลารับนู๋กลับบ้าน แม่รีบออกเร็วหน่อย เพราะจะไปจ่ายค่าเทอม และไปคุ้ยหาสเวตเตอร์ที่มรรคณิชาลืมไว้ตอนงาน คัลเชอร์แฟร์ที่โรงเรียน.. หูยย ทำไมเด็กๆ ลืมเสื้อผ้ากันเยอะงี้ มีแม้แต่กุงเกง เอ๊ะ ลืมกันได้ไงหว่า
ขึ้นรถได้ มรรคณิชาตื่นเต้น คุยโม้เรื่องหนังสือที่ยืมจากห้องสมุด ประมาณว่า เกี่ยวกับลิงอะไรเนียะแหละ... ไม่ไหวแล้วละ แม่ฟังภาษานู๋ไม่รู้เรื่องทั้งไทย ทั้งปะกิตเลยง่ะ โม้สักพักนึง ก็เริ่มเข้ากิจกรรมเดิมๆ คือ เริ่มกวน ก๊วน กวน... คราวนี้ แม่สวมวิญญาณ คานธี กร๊ากกกก นิ่งสยบเคลื่อนไหว ฟังมรรคณิชาแล้ว นู๋เหมือนคนติ๊งต๊อง เลยนะ... เด๋วขู่ฟอดๆ เด๋วเล่าเรื่องคิกๆ สลับกับ ควักลันช์ที่กินไม่หมด มาฟาดให้เรียบ แล้วจู่ๆ นู๋ก็ป๊อกไปซะงั้น
Create Date : 02 ตุลาคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 2 ตุลาคม 2551 5:58:17 น. |
Counter : 684 Pageviews. |
|
|
|
คนไกลบ้านเหมือกนันหมดเลยอ่ะคะ เรียกว่าก่อนกลับ
นอกจากเสื้อผ้าของตัวเองและครอบครัวแล้ว
สิ่งที่กังวลก็คือ เรื่องของ นน. กระเป่า เพราะว่ากลัว
มันเกิน เดี๋ยวถูกปรับแย่เลย
เป็นอย่างนี้บ่อยๆ เลยค่ะเวลาจะกลับบ้าน
เพราะว่ากลัวนั่น กลัวนี่ และกลัวไปมากๆ ก็ทำให้
ลืมซื้อของบางอย่างเพราะกลัว นน.เกินนี่ล่ะคะ