กรูจะรอดไหมเนี่ย
เย้ ถึงเมืองไทยแย้ว ร้อนชะมัด เหงื่อไหลซ่กเลย พ่อแม่พี่น้องเห็นแม่แล้วต๊กใจกันหม้ด เพราะแม่กลายเป็นคนกว้างขวาง อย่างมากมาย แม่เองก็ต๊กใจ เห็นอี๊สาผอมเป็นแผ่น ลมมาแรงๆ พัดปลิวได้เลยนะเนียะ ใครๆ ที่เมืองไทยก็ผอมลงกันทั้งนั้นเลย... แม่สมควรรู้สึกผิดน๊ะ เอิ้กก
ที่บ้านอาม่า แต่ละมื้อกินเหมือนดม... เห็นสายตาอี๊นามองแม่กินแล้ว แม่ได้แต่กรี๊ดดดในใจ แหม๋ม กับข้าวที่เอามาตั้งหน่ะ ปริมาณเท่ากับให้พ่อนู๋กินคนเดียวเลยนะ 55 แม่ก็ได้แต่สำรวม พยายามกินมื้อละน้อยๆ แต่กินถี่ทุกชั่วโมงง่ะ 55
มรรคณิชาช็อคสุดๆ เมื่อพบว่า พี่ออนเล่นฮุปเก่งมาก อิอิ นู๋วิ่งเล่นตลอดเวลาไม่ว่างให้เจ็ทแล็คเร้ย มาแรงตกเอาตอนหกโมงเย็น เหมือนมีใครมากดปุ่มปิดเครื่อง นู๋ไม่เอาอะไรเลย แม่ต้องรีบอาบน้ำพาไปนอน มีแอบตื่นมาตอนกลางคืน บ่นใหญ่เลยว่าหิว แม่เกือบจะใจอ่อนลงไปหาอะไรให้หม่ำ แต่นึกได้ว่า ถ้ายอม เด๋วนู๋ต้องเจ็ทแล็ค เลยปลอบให้นู๋นอนต่อ
อือม์ จะเล่าว่า ตอนขาออกจากสนามบินที่เมกา คุณพ่อมาส่ง ดูพวกเราจนผ่าน เซ้คเคียวริตี้เรียบร้อย พ่อถึงได้จากไป แม่ก็จัดแจงพานู๋ไปที่เกท เดินพลาดไปหน่อย แฮะๆ กลายเป็นเดินหลุดออกมาจากส่วนผู้โดยสารขาออก มาเริ่มต้นที่เคานเตอร์แอร์ไลน์ใหม่ พอแม่เดินย้อนกลับ พยายามอธิบายให้เจ้าหน้าที่ฟัง จนท.บอกว่า ยูก็ต้องไปผ่านเซ้คเคียวริตี้ใหม่แหละ เดินย้อนทางนี้ไม่ได้ ... งานเข้า มรรคณิชาบ่นใหญ่เลย แม่เลยถือโอกาสถามจนท.ว่าเกทอยู่ไหน จนท.อธิบายละเอียดยิบ ซึ่งจริงๆ ไม่ยากหรอก แม่เนียะเอ๋อเอง มรรคณิชาพยายามช่วยแม่จำทางที่จนท.บอก ที่นี้พอกลับไปที่ซิเคียวริตี้ โอ๊ย แถวยาวเหยียด นู๋ก็บ่นไปสิ ส่วนแม่ก็ยืนพยายามทำหน้าเฉยๆ ในใจได้แต่ภาวนา อย่าให้จนท.จำหน้าฉันได้เลย อายอ่ะ
เนียะ เลยมาคิด ถ้าไปเที่ยวญี่ปุ่น แม่คงเป็นอะไรประมาณเนียะ... เฮ้อ
Create Date : 14 กรกฎาคม 2553 |
|
5 comments |
Last Update : 14 กรกฎาคม 2553 9:06:22 น. |
Counter : 770 Pageviews. |
|
|
|