วันแห่งความรัก ในหลวงตา คริ คริ

วันอาทิตย์ หลวงตา วัดอตัมฯ จัดให้มีพิธีย้ายพระประธานองค์ใหญ่ จากกุฏิเก่าไปศาลาใหม่ แม่กะน้าจิน ตกลงกันจัดแต่งพวกนู๋ทุกคนด้วยชุดไทยอย่างงาม โดยเฉพาะพี่จูลซี่ งามมั่กๆ ใส่ชุดพิธีรดน้ำของน้าจินสมัยก่อน เห็นแล้วก็ขำ น้าจินเปี๊ยนไป๊ เอิ้กกก

ไปถึงวัด หลวงตาเห็นนู๋กะเจร่า น่ารักดี เลยให้ครูโบว์จัดแจกันดอกไม้ ให้นู๋ร่วมขบวนเดินนำหน้าพระประธานด้วย

คิวงานเลิกลั่กพอควร เด็กๆ ต้องยืนหนาวสั่นในชุดไทยเป็นชั่วโมง มือเย็นเจี๊ยบ เพราะวิธีการย้ายพระพุทธรูปร่วมครึ่งตันไม่ง่ายนัก

ภาพนี้ เนทมาชวนสาวๆ คุย แก้หนาว เอิ้ก




หนาวไม๊เธอ


ครูต้องมาปลอบใจ


อ่า... ม่ายไหวแล้วก่ะ


ผู้ใหญ่หลายคน ต่างเอ็นดูนู๋ ขอถ่ายรูปด้วยกันใหญ่ มีคุณตาคนนึง หัวคิดดี เห็นนู๋ถือแจกันหนัก เลยบอกให้แม่ถ่ายน้ำออก นู๋จะได้ไม่ต้องยกขามายันแจกันช่วยเบาแรง... เออ เน๊อะ เรื่องแค่นี้ ทำไมคิดไม่ออกก็ไม่รุ



เริ่มยิ้มออก


คนสวยของงานอีกคนที่หลวงตาเมตตาให้มายืนหนาวด้วยกันกะนู๋


ลากพระมาถึงศาลาใหม่แล้วก็ใช่ว่าจะเสร็จ เพราะความยากอยู่ตรงยกท่านขึ้นไปประดิษฐาน บนแท่นสูงก่า สิบฟุตอ่า
การทำงานเป็นไปอย่างล่าช้า ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ท่านขึ้นสูงไปได้แค่สองนิ้ว แม่ชักไม่ไหว ศาลาใหม่เปิดประตูโล่งโจ้ง ไม่เหมาะอย่างยิ่งสำหรับชุดไทยงามๆ ของแม่ เลยต้องขอฉกตัวนู๋กลับบ้านก่อน นู๋เสียดายอย่างยิ่ง เพราะกำลังวิ่งเล่นกะเพื่อนๆ อย่างเมามัน

ภาพนี้ ตอนเข้าไปรอถวายดอกไม้ในศาลาใหม่




กลับถึงบ้านแม่นอนสลบครึ่งชั่วโมงก่อนจะแจ้นออกไปทำงาน ก่อนไปสั่งเสียพ่อหลายหนให้ดูนู๋ซ้อมเปียโน พอกลับเข้าบ้านอีกที พ่อรายงานว่า นู๋ยืนยันว่า นู๋ไม่ต้องซ้อม และนู๋จะไม่ซ้อม
แม่เซ็งเป็ดชมัดเตี่ย
เซ็งว่าคุณพ่อคนเก่ง คงจะขี้เกียจใช้วาทะศิลป์ต่อกรกะเด็กอย่างนู๋ หรือไง ต้องตกเป็นภาระแม่แก่ๆ คนนนี้อีกแล้วหรือ
พ่อชักงอน "โอเค เด๋วพรุ่งนี้เช้าฉันจะว่ามรรคณิชาให้"
พูดแบบนี้ อาการแบบนี้ จะได้กลับหันเข้าจอเล่นเกมต่อ
เซ็งเป็ด

แม่เดินวนเวียนอยู่แป๊บนึง ก่อนจะตัดสินใจงัดนู๋ขึ้นจากเตียง "ลงไปซ้อมเปียโน !"
นู๋ซ้อมแบบง่วงๆ อ้อนวอนแม่หลายครั้ง แม่ก็ตอบแบบง่วงๆ และใจเย็นว่า ลูกเอ๋ย อดทนนะลูก นู๋จะได้จำไว้ว่า เวลาง่วงๆ ซ้อมเนียะ ไม่ดีเลยเน๊อะ

แม่ลุ้นให้เสร็จทุกบทภายในสิบห้านาที ก่อนจะส่งนู๋กลับเตียง เฮ้อ

รุ่งเช้า น้าจินนัดไปที่วัดอีก เพราะน้าจินต้องไปถวายเพล นู๋ถึงกะออกปากว่า "ทำไมเราต้องไปวัดบ่อยๆ" แม่ให้นู๋ไปถามหลวงตาเอง นู๋เกี่ยงว่า "ไม่ถาม นู๋จะรู้จากแม่" หุหุ

พอได้ไปถึงวัด นู๋ก็สนุกได้อีกกะจูลซี่ เจร่า เสร็จจากถวายเพล พวกนู๋ก็มาพับออริกามิกันที่บ้านเราต่ออีกถึงเย็น ระหว่างนั้น แม่ก็ออกตัวอย่างเกรงใจ "ขอทำตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเองจริงๆ นะ"
ว่าแล้ว แม่ก็จัดแจงล้างจาน ซักผ้า 55 กันเองกะแขกมาก

มื้อเย็น แม่ทำบะหมี่เย็นญ๊่ปุ่นให้ทานกัน ทุกคนหม่ำกันเกลี้ยง รวมทั้งเจร่าด้วย ทำให้แม่ปลื้มมากกก เพราะเจร่าทานอาหารยากมั่กๆ

วันนี้เป็นอีกวันแห่งความสุขเลย

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2554		2 comments
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2554 12:07:59 น.
Counter : 1132 Pageviews.
Share Tweet