ปีหน้า บัสคงมีได้โอกาสได้แวะพักชิมขนม ที่ร้านพายจริณค่ะ...

เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน ในภาพนี้ลูกชายยังตัวเล็กอยู่
แต่ล่าสุดนี่เห็นตัวโตสูงกว่าแม่แล้วนะคะเนี่ย
คุณจินยังตัวเล็กเหมือนเดิม ต้องทานเยอะ ๆ หน่อยแล้ว 555

สวัสดีมีสุขค่ะ

ชอบบรรยากาศที่นี่เช่นกันค่ะ
ยิ่งไปนั่งบนสะพานดูสายน้ำไหล
และต้นไม้หลากหลาย
ผ่านไปที่นี่3ครั้งแล้วค่ะ

ภาพชุดนี้ แสงงามขนาด ชอบครับคุณจิน

ฮ้านเก่าแก่ดั้งเดิมเลยเน้อครับ
ผมกิ๋นมาตั้งแต่รุ่นคุณแม่เลยครับ
ตอนนี้รุ่นลูกดูแลแล้ว

เดินได้ 5 โลนี่เก่งมากๆเลย
ผมเดินแค่ประมาณวันละ 30 - 40 นาทีครับ
จริงๆใช้นาฬิกาวัดจำนวนก้าว
ผมอยากได้วันละ 1 หมื่นก้าวครับ
ถึงพ่อง บ่าถึงพ่อง 5555

ตากล้องถ่ายรูปได้สวยค่ะคุณจิน จริงๆน๊า

โอ้ยย ภาพชุดนี้เปรียบเทียบได้อย่างดีกับความสูงของน้องเต้นท์เลยเจ้า
สูงเร็วมากก
เปรียบกับพี่จินก็ยังเหมือนเดิมนะ ยังสาว ยังสวยเหมือนเดิม อิอิ
น้องเต้นท์กับแต้งค์นี่เห็นได้ชัดเจนขนาด
เค้กอร่อยๆ ต้องแวะเลยเจ้า ในบรรยากาศแบบนี้
สงบ คนไม่เยอะด้วย

ผมใส่นาฬิกาตั้งแต่เจ๊าเลยครับ
สะสมก้าวเดินเป๋นกำลังใจตัวเอง 555
อยากได้วัน 1 หมิื่นก้าวนี่ล่ะครับ
ทำได้พ่องบ่าได้หลาย
วันนี้ก่บ่าได้ออกกำลังกายครับ 555

โอ๊ะ ร้านพายอร่อยหายาก น่าสนครับ เดี๋ยวว่างๆจะขับขึ้นแม่สรวยไปหาพายกินนะ //ได้ซะที่ไหน!

แต่ถ่ายมามีแต่ขนมเค้กอะเธอ

2015-2019 นี่คือนั่งอยู่ที่ร้าน 4 ปียังกินไม่หมดเลยใช่ไหมครับ ขนมเขาให้เยอะจริงๆ

หาอะไรอร่อยๆ ทาน เดินเล่นพักผ่อน แค่นี้ชีวิตก็สุขใจแล้วครับ

ขอบคุณที่แบ่งปัน

สวัสดียามเช้าครับพี่จิน

ส่งกำลังใจจ้ะ

JinnyTent Travel Blog ดู Blog
แวะมาติดตามครอบครัวนักเดินทางของคุณจินค่ะ

ชีวิตเป๋นเรื่องบ่าแน่นอนจริงๆครับปี้จิน
ทำวันนี้หื้อดีที่สุด
จึงเป๋นแนวคิดที่ผมว่ามันเหมาะกับปัจจุบันมากที่สุดครับ

เรื่องที่แล้วไปแล้วก่จ้างมัน
เรื่องที่ยังมาบ่าถึงก่จ้างมัน

สวนจริณ แม่สรวยเชียงราย เป็นเพียงจุดแวะพักเหนื่อย ระหว่างทางอย่างเดียวหรือครับ ไม่มีที่พัก
ชอบบรรยากาศ ที่อยู่ริมลำธารนั่นครับ
ที่ใหนมีลำน้ำ ลำธาร ที่นั่นร่มเย็นเสมอ
ไม่ทราบว่าแถว แม่สรวย เป็นแม่น้ำอะไรครับ
ผ่านไปจะแวะบ้าง....

จองเค้กสตอร์เบอรี่ค่ะ

น่าทานมากกกกกก

วันก่อนที่ไปเชียงราย เย็นไม่ได้แวะเลยค่ะ
ถ้ามีโอกาสคงจะแวะไปชิมพายสักครั้งค่ะ

พี่เคยไปที่นี่เมื่อนานมากๆ น่าจะไม่น้อย
กว่า 35 ปี ตอนนั้นที่นี่ยังมีขนมไม่มาก
แต่สิ่งหนึ่งที่ยังผูกพันพี่อยู่กับสวนจริณนี้
คือว่านสี่ทิศฮอลแลนด์ซึ่งตอนนั้น
เขามีแค่กระถางเดียว น่าจะมีแค่ 3 หัว
พี่อยากได้ ขอปันเขาสักหนึ่งหัว
ทีแรกเขาไม่อยากแบ่งแต่พี่ก็พยายามขอ
ในที่สุดเขาแบ่งให้หนึ่งหัว ให้ฟรีด้วย
บอกว่าอยากได้ขนาดนี้คงจะดูแลดี
ตอนนั้นหัวนึงตลาดขายน่าจะแพงเอาการ
ตอนนี้มันขยายพันธุ์ที่บ้านป่าของเรา
น่าจะมีเป็นร้อยหัว ใครอยากได้พี่ก็แบ่งให้
บอกด้วยว่า ได้มาจากสวนจริณ ถ้าแวะไป
เชียงดาว ช่วยแวะไปอุดหนุนที่สวนจริณด้วย

หวนนึกถึงแล้ว ก็คิดถึงที่นี่นะคะ
อาจเปลี่ยนผู้บริหารเป็นรุ่นลูกหลานแล้ว