|
ถนนสายนี้
มีตะพาบ 151 แกล้ง(เพราะว่ารัก)
ถนนสายนี้
มีตะพาบ
151
โจทย์ คุณเป็ดสวรรคฺ์
แกล้ง(เพราะว่ารัก)
มีน กุสุมาเขียนคำ
ช่วงบ่ายการบรรยายจบลง ผู้เข้าร่วมสัมมนาแยกย้าย ดื่มน้ำ ดื่มชา ดื่มกาแฟ พักผ่อนตามอัธยาศัย ชายหนุ่มที่นั่งอยู่มุมซ้ายสุด สวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ทับด้วยสูทสีเทา ถือถ้วยกาแฟมายืนอยู่ใกล้ๆใบหน้าระบายด้วยยิ้ม
สวัสดีครับ รบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมฮะ
พิษพราวยิ้มน้อยๆเป็นการเชื้อเชิญ ระหว่างนั้นก็ยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ หยิบซาลาเปาขึ้นมากัดไปหนึ่งคำ นึกในใจ นายจะมาไม้ไหน จะมาขอไอดีไลน์ จะมาขายประกันหรือจะ
.. ความคิดมาหยุดตรงจะ เขาก็กล่าวขึ้นว่า
.
ผมสนใจงานเขียนของคุณ
เอ้อ
พิษพราว สตั๊นไปสามวิ ซาลาเปาที่เพิ่งกลืนเข้าไปติดคอ กรูมีงานเขียนกับเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่(วะ) กลัวเขาหน้าแตก กลัวเขาอาย กลืนซาลาเปาลงท้องไปอย่างทุลักทุเล คิดเพียงว่า เออๆออๆไปตามน้ำ จบสัมมนาก็ต่างคนต่างไปแล้ว
ไกด์หน่อยได้ไหมคะ เรื่องเกี่ยวกับอะไร คือเขียนเยอะ ลืม
ครับๆเขียนเยอะ ก็ลืมกันได้ เข้าใจครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อแม่รังแกฉัน เป็นการแกล้งลูกเพื่อให้มีภูมิต้านทาน เพื่อนเล่าให้ฟัง ประมาณนี้แหละฮะ แต่อยากรบกวนให้คุณเล่าให้ฟังอีกครั้ง ขอบคุณครับ
อ๋อ!!ทำเสียงสูงกลบเกลื่อน
เรื่องสั้นเป็นตอนๆมีหลายตอน เรื่องแกล้งแมวก็มีค่ะ
แกล้งแมว เขาทำเสียงสูง นัยน์ตาเป็นประกาย ใบหน้าระบายยิ้ม คล้ายเด็กๆอยากฟังนิทาน
ลูกแมวป่า มันออกล่าหากินสัตว์เล็กๆ จำพวก กบ เขียด อึ่งอ่าง ตะขาบ งูและหนูตัวเล็กๆ หญิงสาวรู้สึกสงสารให้อาหารมันกิน นับแต่วันนั้นมันจึง เปลี่ยนจากนักล่ามาเป็นนักร้อง ร้องประสานเสียง เพื่อกดดัน เร่งเร้า ให้ตอบสนองความต้องการ
ใครเดินผ่าน มันก็ร้องตามความเคยชินทั้งๆที่กินอาหารไปแล้ว คือร้องไม่ยอมหยุดหลับหูหลับตาร้อง จนกว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ
แล้วต้องทำยังไงครับ ถึงจะหยุดร้อง
ชายหนุ่มจ้องหน้า
ตอบสนองให้ช้าลง ให้อาหารเป็นเวลา ไม่ถึงเวลาก็จะไม่ให้ อดทนต่อเสียงรบเร้าที่เกิดขึ้น แมวสามารถเรียนรู้ได้ในเวลาไม่นาน เด็กๆเล็กๆก็เช่นเดียวกัน ตอบสนองเร็วเกินไป จะกลายเป็นคนเอาแต่ใจ แต่หากตอบสนองช้าไป จะกลายเป็นคนขี้โมโห โกรธา หากเราคิดให้หมด จัดการให้เขาจนหมดทุกสิ่งอย่าง เขาก็จะติดสบาย กลายเป็นแมวนอนหวด เรื่องนี้มันเป็นทั้งศาสตร์และศิลปะ เราสามารถประยุกต์ใช้ให้เหมาะกับนิสัยของเด็กแต่ละคนค่ะ
พูดยังกับตัวเอง มีลูกแล้ว อ่ะล้อเล่นๆๆๆ จบแล้วเหรอฮะ กำลังสนุกเลย นอกจากแกล้งลูกแมวแล้ว เรื่องแกล้งลูกคนนี่คุณมีแรงบันดาลใจในการเขียนยังไงครับ
"แหม แหม แหม ลูกแมวหรือลูกคน ก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่หรอกค่ะ ถ้าไม่มอบหน้าที่อะไรให้สักอย่าง ก็ติดสบายกันได้ทั้งนั้น หรือที่เรียกแบบชาวบ้านว่าขี้เกียจ ฮา ฮา พ่อแม่ที่สปอยลูกไปหมดทุกสิ่งอย่าง อาจทำให้ลูกติดสบาย
แรงบันดาลใจเกิดจากการเลี้ยงลูกแมว ทำให้รู้ว่าพ่อแม่รังแกฉันเป็นยังไง แมวยังขาดแรงบันดาลใจ กลายเป็นแมวขี้เกียจไปได้ เลยลองนำมาใช้กับคนบ้าง คือฉันเห็นเด็กๆนอนตื่นสายกันเป็นประจำไง ไม่ปลุกเป็นไม่ยอมตื่น ปลุกแล้ว ยังกลิ้งอยู่บนที่นอน เห็นแม่และพ่อวิ่งวุ่นต้องเตรียมอาหารเช้า แล้วก็จะรีบไปทำงาน พ่อเจ้าประคุณ ก็ยังไม่ยอมตื่น เลยไปสายด้วยกันหมดบ้าน โตขึ้นเด็กกลายเป็นคนเกียจคร้าน หนักไม่เอาเบาไม่สู้ อะไรนิดก็ท้อ ไม่สู้ชีวิต มานั่งคิดๆดู ว่าพ่อกับแม่จะอยู่เป็นนาฬิกาปลุกและเป็นรีโมทให้ลูก อยากให้ลูกเป็นนักร้อง เป็นนักขอ หรือเป็นอย่างแมวไปตลอดชาติเช่นนั้นหรือ
จึงเขียนงานแนวแกล้ง เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง แบบแกล้ง เพราะว่ารัก ประมาณนั้นค่ะ
การแกล้งลูก ก็ต้องบอกเขาล่วงหน้า ให้เขาเตรียมตัวเตรียมใจ เช่นจะให้เขาตื่นเอง จะให้เขารับผิดชอบงานอะไร ก็ต้องบอกเขา ว่าให้ตื่นเอง กินข้าวเอง แต่งตัวเอง เพราะแม่กับพ่อ ต้องไปทำงานก็ว่ากันไป วันแรกๆเตรียมอาหารไว้ให้เขา แล้วก็ออกจากบ้าน ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะตื่นมากินไหม จะไปโรงเรียนสายไหม จะถูกครูทำโทษไหม ปล่อยวางเลย ไม่ได้ปล่อยปละนะคะ ติดตามทุกระยะ แบบห่างๆอย่างห่วงๆ ทำแบบนี้อยู่หนึ่งเดือนเต็มๆ เขาจะเรียนรู้เอง ว่าไม่มีใครปลุกแน่ๆ
เขาจะเปลี่ยนพฤติกรรม คือตื่นขึ้นมาเอง รับผิดชอบตัวเอง
เล่าจบชายหนุ่มก็ถูกสาวๆรุมล้อม ฉกไปเซลฟี่ต่อหน้าต่อตา
พิษพราวเดินกลับเข้ามาในห้องประชุม เป็นการสัมมนาที่ยาวนาน ต่อด้วยปาร์ตี้บาบีคิว กลัวความจริงจะเผยออกมา เธอจึงต้องคอยหลบหน้าเขาคนนั้น
พิษพราวเดินเลี่ยงออกจากงานมาถึงลานจอด รถสปอร์ตสีขาวเคลื่อนตัวช้าๆ ตามมาจอดใกล้ๆ ชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถ
รอด้วยฮะ
เขาเร่งฝีเท้าเดินตามมาติดๆ
ต้องขอโทษด้วยนะฮะ ที่ทำให้คุณรู้สึกอึดอัด
พิษพราวรู้สึกอับอาย
ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ ที่ไม่ยอมพูดความจริงกับคุณ
เพื่อนมันแกล้งบอกว่า คุณคือนักเขียน ผมก็เลยเข้าใจผิด เรื่องเด็กเรื่องแมวสนุกมาก ผมสงสัยเกี่ยวกับเรื่องแมว พอโดนแกล้งไม่สนใจแล้วเกิดอะไรขึ้น"
"หลังจากที่มันโดนแกล้ง คือร้องแล้วไม่ได้รับความสนใจ มันเลยกลายเป็นแมวใบ้ค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา มันไม่ร้องและขาดสัญชาตญาณในการเป็นนักล่าไปเลยค่ะ"
ผมชอบนะถ้าคุณจะเขียน ผมจะขอลายเซ็นต์เป็นคนแรกเลย หวังว่าสัมมนาครั้งต่อไปคงได้เจอกันอีกนะฮะ
เขาเดินตามมาส่งจนถึงรถ ขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัว เขาโบกมือรัวๆ พิษพราวถอนใจอย่างโล่งอก ต้นเหตุเกิดจากการแกล้ง แล้วเธอก็สวมรอย โกหกแล้วตกนรกเป็นแบบนี้เอง การแกล้งเพราะว่ารัก การโกหกสีขาว โทษน่าจะสถานเบา พิษพราว เฝ้าแต่ปลอบใจตัวเอง
เฮ้อ
..
(งานเขียนและบทประพันธ์)
| Create Date : 22 มีนาคม 2559 |
|
30 comments |
| Last Update : 22 มีนาคม 2559 21:57:31 น. |
| Counter : 1611 Pageviews. |
|
 |
|
เขียนดีมากคะ แกล้งแบบได้สาระและให้ข้อคิดด้วย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [
