|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ถนนสายนี้มีตะพาบ:โกรธแต่กลัวเธอไม่รัก
โจทย์มีอยู่ว่า: เขียนอะไรที่บอกถึง
ความโกรธ
ความกลัวและความรัก
เรียงร้อยตามสไตล์และความถนัดของแต่ละคนได้เลยค่ะ
มีน กุสุมา เขียนคำ
เสียงตะหลิวเคาะกับกะทะ ปลุกฉันให้ตื่นในตอนเช้าวันหยุด
กลิ่นกับข้าวหอมๆลอยมาตามลม
ฉันอยากนอนต่ออีกสักครู่ รู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียในหัวใจ
คล้ายเลือดกำลังจะเหือดหายไปหมดร่าง
ใจว่างโหวง เหมือนไร้วิญญาน
ฉันนอนฟังเสียงเพลงจากแผ่นเสียงเก่าๆ
ที่แม่เปิดไว้เป็นเพื่อนในยามเช้าดังมาจากในครัว
อยากจะจับ หัวใจของคุณมาแขวน แขวน
แล้วเฆี่ยนด้วยแค้น แค้น ที่มันเรรวน
เครื่องเล่นแผ่นเสียงชุดนี้ เวลาจะผ่านมานานปี
แต่แม่ไม่ยอมทิ้งขว้าง เพราะมันเป็นความทรงจำ
แม่บอกว่ามันดูคลาสสิคดี
และเป็นของขวัญที่พ่อซื้อให้
ทั้งๆที่พ่อบอกว่าจะซื้อเครื่องเสียงชุดใหม่ แม่ก็ไม่ไยดี
แม่บอกว่าทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเข็มที่ขูดลงไปบนแผ่น
ดูมีมนต์ขลังและมีเสน่ห์อย่างประหลาด
ร้อยรักหมื่นรัก มันทำเล่ห์กล ลวงคนให้ครวญ ครวญ
เมื่อหวนรัญจวน มันชวนให้ใจ แค้นใจ
ครั้งที่พ่อเป็นนักดนตรี แม่เคยเล่าว่า พ่อแอบเจ้าชู้เหมือนกัน
ฉันฟังแล้วยังนึกฉงน ว่าทนอยู่กันมาได้อย่างไร
ทุกครั้งที่พ่อกลับมาบ้าน แม่อดไม่ได้ที่จะดีใจ
รีบกุลีกุจอหาน้ำหาข้าว
พ่อมักบอกแม่ว่า กินข้าวที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าที่บ้านของเรา
ทั้งๆที่กับข้าวก็ไม่ได้วิเศษพิศดารอะไร
ไชโป๊ผัดไข่นี่นะ ฝีมือดี แม่หัวเราะขำ ในคำเยินยอ
แบบรู้ทันแต่ก็ยิ้มหน้าบานทุกที
อยาก จะจับ ลิ้นลวงของคุณที่สรรหวาน
แล้วกรีดมีดคว้าน คว้าน ให้รานลงไป
พ่อออกทัวร์คอนเสิร์ต ไปพักโรงแรมระดับติดดาว
ส่งภาพห้องนอน พร้อมอาหารเช้า ที่เขานำมาเสิร์ฟถึงเตียง
แม่กัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตีอกชกหัว มีน้ำหูน้ำตา
เกรงว่าพ่อจะไปหลงแสงสีจนลมน้ำพริกปลาทูที่บ้าน
ลิ้นนี้ชั่วนัก มันเป็นเครื่องมือ มันคือผู้แทนใจ
สิ้นลิ้นลวงใคร หัวใจคงหน่าย คลายรักลง
พ่อกลับมาบ้าน ทุกครั้งที่เอนกายบนเตียงที่เคยคุ้น
มักจะบอกแม่ว่า ถึงบ้านแล้ว คืนนี้คงจะหลับสบายไปทั้งคืน
แล้วหันมากอดแม่แน่นๆจวบจนวันนี้
พ่อก็ไม่เคยลืมที่จะคว้ามือแม่ไปกุมไว้แนบอก
พ่อบอกว่าแต่ละครั้งที่นอนนอกบ้าน โรงแรมจะหรู
ที่นอนจะนุ่มเพียงใด แต่นอนไม่ค่อยหลับ
แม่ฟังแล้วปลื้ม เล่าให้ลูกๆฟังครั้งแล้วครั้งเล่า
เหลือเพียงโฉมหน้า ที่งามสง่าและตาเศร้า
เงียบขรึมซึมเซา อยากลวงเขาแล้วเฝ้างง
เพราะจนลิ้นเอ่ย สุดจะเผยคำรักมั่นคง
สิ้นทระนง สิ้นความจำนง หลงลวงคน
ครั้งหนึ่ง ที่พ่อทำเรื่องนอกใจแม่
พ่อจะอธิบายอย่างไร แม่ร้องไห้ไม่ยอมหยุด
เพราะผู้หญิงคนใหม่ของพ่อ บุกมาอาละวาดถึงบ้าน
แม่ให้พ่อออกไปจากบ้าน ไปใช้ชีวิตโสดอยู่พักใหญ่
ไปค้นหาตัวเอง ฉันเห็นแม่นอนร้องไห้ แต่ไม่ยอมใจอ่อน
แต่ละเหี่ย เสียดายลิ้นคนที่หวานนัก
ลิ้นปั้นคำรัก รัก เมื่อยามเปรอปรน
แม่บอกว่าทั้งรักทั้งแค้น ทั้งๆที่รู้ว่าเวลาที่พ่อออกไปนอกบ้าน
ต้องมีนอกลู่นอกทางบ้าง
คนปากหวานขนาดนั้น ใครจะทานทนไหว
ฉันก็แปลกใจ ที่ยังดูปลื้มๆคล้ายไม่โกรธสักนิด
ทั้ง ทั้ง ที่แค้น ยังพลอยอ่อนใจ อาลัยเฝ้ากังวล
สิ้นลิ้นลวงตน ฉันคงหมองหม่น จนลิ้นลง
ทุกครั้งที่พ่อโทรมาขอคืนดี แม่บอกปฏิเสธเสียงแข็ง
ทั้งๆที่พอวางสายมีแอบปาดน้ำตา
แม่บอกว่าพวกผู้ชายต้องดัดสันดานให้หลาบจำ
ขืนยอมอ่อนข้อ จะทำผิดซ้ำซาก เราต้องใจแข็ง
เหลือเพียงโฉมหน้า ที่งามสง่าและตาเศร้า
เงียบขรึมซึมเซา อยากลวงเขาแล้วเฝ้างง
เวลาผ่านไป พ่อลงทุนร้องไห้อ้อนวอน
แม่ทิ้งเวลาให้ผ่านไปอย่างใจเย็น
พ่อโทรมานัดทานข้าว แม่ยอมออกไปตามนัด
แต่งตัวสวยเช้ง เป็นการจีบกันเพื่อดูใจครั้งใหม่
เพราะจนลิ้นเอ่ย สุดจะเผยคำรักมั่นคง
สิ้นทระนง สิ้นความจำนง หลงลวงคน
กว่าที่แม่จะยอมตกลงปลงใจ พ่อก็เข็ดขยาด
แม่คาดโทษไว้ก่อนที่จะคืนดีกับพ่อ
แม่บอกว่า รักษาโทรศัพท์เท่าชีวิตเลยนะคะ
ตรงนั้นมันของๆเธอ ฉันคงไปรักษาให้ไม่ได้
หากวันไหน เธอปล่อยให้ใครใช้โทรศัพท์ของเธอ
โทรมาระรานคนที่บ้านได้ จะไม่มีครั้งต่อไปสำหรับเรา
แต่ละเหี่ย เสียดายลิ้นคนที่หวานนัก
ลิ้นปั้นคำรัก รัก เมื่อยามเปรอปรน
แม่ก็ขู่ไปอย่างนั้นเอง
หลังจากนั้น แม่ก็กลับมาใช้ชีวิตเป็นปรกติ
จ๊ะจ๋า กระหนุงกระหนิง ไม่เคยพูดถึงเรื่องราวเก่าๆให้พ่อระคายใจ
พ่อก็ดูเหมือนจะกลับตัวได้ รักแม่มากกว่าเก่าซะอีก
ทั้ง ทั้ง ที่แค้น ยังพลอยอ่อนใจอาลัยเฝ้ากังวล
สิ้นลิ้นลวงตน ฉันคงหมองหม่น จนลิ้นลง
แต่คุณน้ามักจะบอกว่า ผู้ชายเหมือนเสือมีลาย
หากแผ่นดินไม่กลบหน้าก็อย่าไปไว้ใจ
แม่บอกว่า การใช้ชีวิต ที่ตกอยู่ในความหวาดระแวง
มีแต่ใจจะถูกไฟแผดเผา
อยู่กับปัจจุบัน หากเขายังหาทางกลับบ้านเจอ
นั่นก็เป็นนิมิตหมายที่ดี ว่าเขายังอยากที่จะอยู่กับเรา
น้าค้อนและค่อนแคะ แม่พระไปคนเดียวเหอะ
>>>>
ฉันรู้สึกว่างโหวงในจิตใจ
แอบมานอนพักใจที่บ้านแม่ น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
ทั้งๆที่เพลงจบไปนานแล้ว
แม่เปลี่ยนมาเปิดทีวีฟังข่าวในยามเช้า
เพราะง่วนกับการทำกับข้าว
เสียงคุณสรยุทธ เล่าเรื่องเฮลิคอปเตอร์ตกดังอยู่แว่วๆ
เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามา หัวใจฉันเสียววูบ
คิดว่าเขามาแล้ว แต่กลับเป็นพ่อ
พ่อโน้มตัวเข้ามากอด อ้อมกอดอุ่นๆของพ่อ
ทำฉันรู้สึกอุ่นในหัวใจ
"ตื่นเถอะลูก ไปใส่บาตรกัน"
ฉันเดินลงจากเตียงอย่างว่าง่าย
อาบน้ำแต่งตัว ช่วยแม่ขนสำรับกับข้าว
ไปรอหลวงพ่อที่หน้าบ้าน ตรงซุ้มเล็บมือนาง
ข้าวในขันทองเหลือง มีควันฉุย ลอยอ้อยอิ่ง
กลิ่นข้าวสุกหอมอ่อนๆ ใจฉันเหม่อลอยไปถึงใครคนนั้น
ทั้งรักทั้งแค้นเป็นเช่นนี้เอง
พ่อเดินมาโอบไหล่ บีบกระชับอย่างเข้าใจ
คงรู้สึกร้าวรานใจที่ลูกสาวต้องเจ็บ
คุณน้ามายืนรอพระเช่นกัน เอ่ยแบบอดรนทนไม่ได้กับแม่
ไม่รู้ทำไมนะพี่ ผู้ชายเจ้าชู้มักมีแต่ลูกสาว
พ่อคงจะสะดุ้งสะเทือนไปถึงหัวใจ ไม่ทันพูดอะไรต่อ
หลวงพ่อก็มายืนสงบ รออยู่ตรงหน้า
ทุกคนจึงเลิกลา หันมาใส่บาตรกันเงียบๆ
หลังจากรับศีลรับพร ยกสำรับกับข้าวมารับประทานอาหารเช้าด้วยกัน
เสียงรถจอดที่หน้าบ้าน เจ้าโคล่าเห่าอย่างดีใจ
จะเป็นใครไปไม่ได้ หัวใจฉันเต้นถี่
ความรู้สึกมีทั้งโกรธ โกรธที่เขาชอบทำให้เสียใจ
แต่ก็เจือด้วยความกลัว กลัวว่าเขาจะไม่รัก
น้าเริ่มค่อนแคะ
"ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ไม่กงไม่กินมันแล้ว"
คุณน้าลุกเดินหนีออกไป ไม่อยากพบหน้า
แม่บอกว่าอย่าใส่ใจ เพราะคุณน้า มองโลกในแง่ร้าย
และไม่เคยอภัยให้ใครสักที
ผัวเมียกัน มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจา
มีอะไรก็คุยกันด้วยเหตุผล อย่าใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง
แม่ตักข้าวเพิ่มอีกที่ รอลูกเขยตัวดี
ที่กำลังเปิดประตูเข้ามา
เขายิ้มเผล่แบบอารมณ์ดีเช่นเคยไม่รู้ตัวสักนิด
ว่าทำคดีอะไรเอาไว้
เชอะๆๆๆๆๆ
แต่ฉันก็แอบดีใจ ที่เขามา.......
เฮ้อ....
แอมอร
เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ จบซะที ไปทำงานสายแว้ววววว
หอมกรุ่นจากเตาเลยค่ะ
หากเพื่อนๆท่านใด สนใจจะมาเดินไปด้วยกัน
ตามไปอ่านธรรมนูญบล็อกที่บ้านคุณเป็ดสวรรค์ได้เลยค่ะ
ลองตามไปดูนะคะ
| Create Date : 20 กรกฎาคม 2554 |
| Last Update : 20 กรกฎาคม 2554 8:30:53 น. |
|
24 comments
|
| Counter : 1513 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: panwat  วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:23:58 น. |
|
|
|
โดย: โสดในซอย  วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:37:06 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี  วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:29:23 น. |
|
|
|
| โดย: ดอกแก้ว (tanH2O ) วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:58:29 น. |
|
|
|
โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์  ) วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:46:29 น. |
|
|
|
| โดย: tifun วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:08:55 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:28:44 น. |
|
|
|
| โดย: ดอกแก้ว (tanH2O ) วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:47:48 น. |
|
|
|
| โดย: วนารักษ์ วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:04:36 น. |
|
|
|
| โดย: super-bobah วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:13:42 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:43:17 น. |
|
|
|
โดย: JewNid  วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:54:48 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:28:32 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:11:58 น. |
|
|
|
| โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:54:33 น. |
|
|
|
| โดย: magic-women วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:11:18 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:43:24 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 23 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:15:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^....
และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
หลายคนยังโกรธ
หลายคน กำลัง กลัว
สวัสดียามเช้าครับ