อะแอ้ม..ขอกระแอมอีกที
เพราะจะเม้นต์อย่างไรดีหว่า

ถึงเวลาตะพาบอีกแล้วหรือนี่

การบริหารจัดการเรื่องน้ำรัฐบาลเคยทำบ้างไหม
.
.
.
ดี.ว่าไม่เคยนะคะ


โจทย์ยากจากคุณเป็ด
พี่แอมเขียนได้อย่าง ..
สะท้อนปัญหาสังคมได้สุดยอดเลยค่ะ

งานตะพาบก็สู่สายตาชาวบล็อกแก็งค์อีกแว้วววว

มาเกาะติดงานตะพาบด้วยคนจ้า

และแวะมาส่งพี่แอมไปทำงานค่ะ
มีความสุขในวันนี้นะค่ะ ....

ปล. งานตะพาบยาวจริงๆ ค่ะพี่ 555+
แต่อ่านเรียบร้อยแล้วจ้า

ปอยไปอาบน้ำก่อนน๊า เด่วต้องออกไปข้างนอกแระ หุหุ งานเยอะจริงๆ ช่วงนี้ ...

“บางทีสิ่งที่คุณเห็นและได้ยินได้ฟังมาก็ไม่ใช่ทั้งหมด
จะโทษว่าใครผิดใครถูกคงไม่ได้ ”

คำนี้โดนเลยค่ะพี่แอมอร

เพราะเราจะโทษว่าใครผิดใครถูกไม่ได้ ทุกคนล้วนมีเหตุผลกันทั้งสิ้น

ตะพาบพี่แอมอรรอบนี้ยาวเหมือนกันนะเนี่ย

แต่ก็ทำให้โจทย์ทุกตัวมารวมกันได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ

เป็นกำลังใจให้ในรอบหน้าเน้อ

แหม ได้ร่วมแจมด้วย ดีจังฮี่ๆ

ผมชอบที่ว่า เกาผ่านกางเกงยีนอ่ะ ฮ่าๆ

อ่านแล้ว เห็นภาพเชียว

เอิ้กกกกกกกกก

แล้วเจอกัน ปีหน้าคัรบ

ปัญหาสังคมจริง ๆ ค่ะ เขียนดีจัง

แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะพี่แอม
เขียนได้ดีจังเลย

สุขตลอดวันนะคะ

อ่านข้างบน อะโหพี่เราทำไมเหมือนนักวิชาการเลยเนี่ย
เป็นสส. รึป่าว 555+ เขียนได้ใจมากๆ
แต่มาหลุดขำตรงท้ายๆ ง่ะ โทรหาคุงเป็ด เราก็นึกว่าพี่สองพี
เป็นคุงเป็ดสวรรค์ซะงั้น

ที่พี่แอมถามไว้ที่บ้านน่ะ
น่าจะเป็นปวดท้องแบบผู้หญิ๊งผู้หญิงในตอนแรก
บ่ายๆ เป็นโรคกระเพาะผสมไปด้วย เพราะกินน้อยเหลือเกินค่ะ
งานเข้าเลย น้ำตาไหลพราก แทบอยากแดดิ้นอยู่ตรงนั้น

เป็นคนกินน้อยแต่อ้วนง่าย ไม่ค่อยได้ออกำลังกาย
วันหยุดเดินเยอะเข้าไว้ ไม่มีปัญญาไปวิ่งที่ไหน
ช่วงนี้เป็นโรคปวดหลัง ปวดเอว นั่งนานๆ ก็เจ็บก้น
หุย...อาการชราภาพมาตั้งแต่วัยเท่านี้ นี่แหละหนาใช้งานเขาไม่ดี
ไม่ดูแลเขาให้ดีง่ะพี่แอม

อ้อ ที่สำมะคัญส่งที่อยู่หลังไมค์ให้หน่อย จะส่งลายมือเด็กเล็กไปให้ค่ะ

วันนี้ขอทำหน้าที่เป็นผู้อ่านที่ดี 1 วัน เพราะมิสามารถเจาะไข่ออกมาได้ 555

“เหตุการณ์ในครั้งนี้ เท่าที่ฟังมา ทุกคนก็มีเหตุผลของแต่ละคน
คงโทษใครเฉพาะเจาะจงลงไปไม่ได้
เราต่างก็มีส่วนผิดคนละนิดละหน่อย ลองคิดดูสิ หากเป็นตัวคุณ
เป็นเรื่องที่เกิดกับลูกหลานคุณ คุณจะทำยังไง
คงต้องให้อภัยและให้โอกาสกับคนเหล่านั้น คิดซะว่าผิดเป็นครู”


พูเห็นด้วยยยยย
เขียนได้หนักแน่นมากค่ะ
อ่านเพลิน แต่ได้สาระนะคะ

ไล่อ่านมาถึงบ้านนี้แร่ะ..ลงชื่อไไ ไม่รู้อ่านครบไหม..

แต่ขอบอกว่าอ่านบ้านนนี้แล้วได้อะไรดีดีเยอะเลยค่ะ

งานวันนี้อ่านไม่เครียดเลยค่ะ ไม่รู้เพราะว่าคนขับรถ
ขับดีหรือเปล่า เพราะว่าขับได้นิ่งเชียว เส้นทางสายกรุงเต๊บ
ไปสระแก้ว ว่าแล้วอยากไปจังค่ะ แต่ว่าไม่ขอเจอกับ
ผู้ร่วมทางเป็นพระปลอมนะค่ะ แบบว่ากลัวจะเกา
เข้าร่มผ้า ...

อ่านไปเพลินๆ แต่ว่าแฝงสาระไว้เพียบเลย และก็เห็นด้วยนะค่ะ
ว่าทุกคนนี่ล่ะมีส่วนช่วยและส่วนที่ทำให้เลวร้ายได้เหมือนกัน

ตะพาบตัวนี้หางยาวมากนะเนี่ย แต่ก็อ่านจนจบค่ะ เอ่อ ตะพาบมีหางไหมนะ

อิอิ บ้านนี้ข้อคิดเพียบ ออกแนวสาระ ของเราซิ มั่วสุดๆ 55555

สายัณหสมัยภุมวารสวัสดิ์ค่ะพี่แอมขา

คิดถึงมากมายค่ะ
วิ.

พี่แอมคนดีขา
กรุณาลบนะคะ นำมาให้ใหม่แล้วค่ะ
5555...นานๆใช้คอม.ทีค่ะ

"พี่แอมคนดี"

ขอบคุณพี่แอมมากค่ะ

ทำไมเขียนนิยายได้ยาวจังเลย
เก่งมากแล้วค่ะ

มหาพัน เป็ดจ๋า...ป้าแอม...555...เอิ๊ก เอิ๊ก...

อุ้มแวะมาอ่านจ้าคุณแอมอร

ยุงกัดเกาผ่านกางเกงยีนส์เมื่อไหร่จะหายคัน
...นั่นสิค่ะ 555+

โจทย์คราวนี้นับว่าอ่วมไปตามๆ กัน
เล่นเอาชาลีพิมพ์แบบไม่มั่นใจเลย
ได้แต่นึกพล๊อตเรื่องไว้ เอาเข้าจริง
ลากได้ยาวมหากาพย์เลยค่ะพี่

พี่แอมขออ่านรอบเดียวเพราะยาว
แต่ละสายตาไม่ได้เลยสักบรรทัดค่ะ
ตั้งแต่ประโยคนี้แล้ว

"ศีลธรรมประเพณีจึงเป็นเกราะชั้นดีกว่ายาคุมกำเนิด "

มีอีกหลายประโยคที่อ่านแล้วอยากให้มหาพันเป็นนายกรัฐมนตรีเสียเลย เพราะตอบได้ตรงทุกประเด็นสังคมเลยค่ะ

ตอนแรกกะว่ามาเปิดดูก่อนไปนอน ไปๆ มาๆ อ่านรวดเดียวจบเลยครับ เขียนได้น่าติดตามดี

อ่านจบแล้วทำให้ผมพอจะทราบทัศนคติเรื่องแบบนี้ในมุมมองของผู้หญิงบ้าง ทำให้ผมได้เปิดโลกกว้างขึ้นเยอะ งานตะพาบครั้งนี้สะท้อนปัญหาสังคมได้ดีทีเดียว

ความจริงจะโทษผู้ชายหรือผู้หญิงฝ่ายเดียวไม่ได้หรอก ของแบบนี้จะไม่เกิดขึ้น ถ้าไม่มีการสมยอม นอกจากการข่มขืน

ผมอ่านหนังสือ หักหXงผู้ชาย แล้วมีการมาพูดว่า ผู้ชายเป็นแบบนี้ทั้งนั้น ผมว่านั่นไม่ใช่หักหลังหรอก แต่เป็นการประจานตนเองของผู้เขียนมากกว่า หักหลังของจริง มันต้องเรื่องโรคเอดส์ที่ผมเขียน อันนั้นหักหลังของจริง บล็อกนี้ผู้หญิงอ่านเยอะ ก็ขอพูดเตือนเลยนะครับว่า "ผู้ชายเห็นผู้หญิงที่ยอมง่ายๆ เป็นแค่ของเล่นแบบใช้แล้วทิ้งเท่านั้น"

ในเรื่องมีโทษรัฐบาลด้วย ผมมองว่าถ้าในปัจจุบันมันก็น่าโทษอยู่ สนใจคลิก ผมมองประเด็นนี้ว่ารัฐบาลหลงทางอย่างมาก

ยี่ห้อแอมอร ยาวจริง ๆเลย แต่อ่านสนุก
อ่านมาเรื่อย ๆ เป็นบทความที่ดีเลยค่ะ
ได้สาระมาก และใกล้ตัว

พอตอนใกล้จบ
อ๊ะ ชักไม่แน่ใจ
55 มีขำอีกนะ

ช่วงนี้ยุ่งหลาย เหนื่อยมาก แวะมาทักทาย
เดี๋ยวได้เวลาสบาย ๆ แล้วจะมาหาอย่างเต็ม ๆ นะจ๊ะ
วันนี้มาแบบเฉี่ยว ๆ แฮ่ะ ๆ ไปหล่ะ ๆ

สองพี

ระวังเฮียจะฉุดนะ มืดๆเปลี่ยวๆยังงี้เฮียชอบ 555

แวะมาทักทาย
แล้วก็อยากบอกพี่แอมว่า
ขวัญชอบคำว่า
ดิบๆกรุบกรอบจังค่ะ

ฟังแล้วรู้สึก
เฮ้ออออออออ
อยากทาน
อิอิ

โจทย์ยาก หัวข้อฯ สะท้อนให้เห็นมุมหนึ่งของสังคมได้หลายแง่คิด

อ่านแล้ววิเคราะห์ได้เกินกว่าจะให้เขียนได้สั้น ๆ

ถ้าจะแตกประเด็นก็น่าจะมีหลายทางเชียวค่ะ

แต่ของพี่แอม เขียนได้ดีทีเดียวนะคะ

ไม่ว่าของขวัญจะเป็นอะไร เฮียก็ดีใจและถูกใจทั้งนั้น ... เพราะสิ่งของเป็นเพียงพาหนะืที่นำพาความสุขความปรารถนาดีมาให้เฮียต่างหาก เอิ๊กๆๆๆ ยิ่งของมีค่าที่ว่า ยิ่งมากมายมหาศาล เชียว

ไปอ่านจากเมนต์เดิม

จะซื้อยกโหล เชียวหรือ .... ได้ได้ เดี๋ยวเฮียจัดให้ จะเอาเท่าไหร่บอกมา

แต่... สิ่งที่เฮียอยากได้กลับมา มิใช่เงิน

แต่เฮียอยากได้ของเล่นเด็ก ๆ

เพราะเฮียจะไปบริจาคเด็ก ๆ ที่ด้อยโอกาสในการได้สิ่งมีค่าในสายตาเด็ก ๆ ที่อาจเป็นของธรรมดาในสายตาเด็กมีโอกาส

ในวันเด็กปีหน้าที่จะถึงนี้

มาลงชื่อตามรอยตะพาบครับ

อิอิ มาแบบยาว เลยของผมตันเลยสั้นจุ๊ดจู๋ครับ อิอิ
ผมชอบตอนสุดท้ายที่คุณเป็ด ตะโกน ว่าปวดขรี๊ มันกระชากอารมร์สุดยอดเลยครับ เห็นภาพ

ถึงคุณพี่สองพี และพี่แอมอร
รู้ว่างานยุ่ง แต่ว่า...

เอาที่อยู่มาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นจะมาตามบ่อยๆ

อิอิ ไม่ช่าย ไม่งั้นติ๊กจาโวยวาย จริงๆ นะ
กลัวรึป่าวเนี่ย 555+

ตามมาอ่านตะพาบค่ะคุณแอม

อ่านเป็นซิรีย์เลย น่าจะมีคนแอบเอาปสร้างเป็นหนังน่ะอิอิ