|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
@>.....^.^.....ทิงเจอร์จากใบพลู
เมื่อครั้งที่เป็นเด็ก ต้นพลูดูเหมือนเป็นสิ่งที่อยู่คู่บ้านเมือง แม้ว่าสมัยจอมพลแปลก พิบูลย์สงคราม จะสั่งห้ามปลูกและสั่งโค่นทิ้ง เพราะน้ำหมากทำให้ถนนหนทางสกปรกเลอะเทอะ และดูเชยไม่ทันสมัย ถึงกับบังคับให้ใส่เสื้อสวมหมวก เลียนแบบฝรั่งมังค่า เห็นว่าเขาดูโก้
แต่ผู้คนที่ติดหมาก ก็ยังแอบปลูกเอาไว้ บางคนอยากเคี้ยวมาก หาวเป็นดาวเป็นเดือน อ้อ..ไม่ใช่ๆนั่นมันหนุมาน ยายเลี้ยงเล่าว่า ตอนหิวหมากคล้ายจะลงแดง ฉะนั้นบรรดาคุณตาทวดยายทวดส่วนใหญ่ก็ยังเคี้ยวหมากกันเป็นปกติ
ในสวนจะมีต้นหมากขึ้นปะปนไปกับผลไม้ต่างๆ บางปีที่หมากไม่ค่อยจะติดผล ยายไปยกหมากจากตลาดมาเป็นทะลาย มาฝานบางๆตากแห้งเก็บไว้ ไม่ก็เคี้ยวกันสดๆ พลูวางเรียงซ้อนทับกัน มัดด้วยตอก นำไปขายที่ตลาด ยายบอกว่าเคี้ยวหมากปากแดง ฟันดำเป็นเงา นั่นเป็นแฟชั่นที่เขานิยมว่างามล้ำ
งามในแต่ละยุค ก็แตกต่างกันไป คงคล้ายๆกับที่สาวๆยุคใหม่นิยมดัดฟันกัน แรกๆก็ดูขัดตา ดูไปดูมาก็น่ารักดี
ต้นพลูต้องทำค้างให้เขาเลื้อยขึ้นไปพัน บางประเทศให้พลูพันไม้อื่นขึ้นไปสูง เวลาจะกินหมากแต่ละที ต้องปีนป่ายเป็นที่น่าหวาดเสียว
แต่ค้างพลูของยาย ไม่สูงมากนัก เวลาเก็บจึงสะดวกง่ายดาย จำได้ว่าตอนเด็กๆชอบไปเก็บพลูให้ยาย จะได้ปีนป่ายค้างพลูเล่นสนุกดี เก็บเอามาวางไว้ในเชี่ยนหมากให้ยายไว้รับรองแขก บางครั้งก็นำมาจีบเป็นคำๆ ใช้ตะบันตำจนแหลกพอคำแล้วนำมาเคี้ยว
อยู่มาปีหนึ่งช่วงฤดูร้อนเพราะอากาศหรือความเครียดก็ไม่แน่ใจ ฉันเกิดเป็นผื่นลมพิษขึ้นทั่วตัว รู้สึกคัน เกาไปบ่นไป ถึงกับนอนละเมอ พ่อนำใบพลูโขลกผสมกับเหล้าขาวมาทาให้ รู้สึกเย็นๆ ทำให้อาการคันทุเลาลงได้
วันนี้นำเอกสารของโรงพยาบาลอภัยภูเบศรมานั่งอ่าน เจอสูตรทำทิงเจอร์จากใบพลู ซึ่งเป็นวิธีที่ครอบครัวของเรารู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แต่อยากให้มีที่อ้างอิง เพื่อให้เกิดความน่าเชื่อถือ พลูไม่เด่นมากนักในการฆ่าเชื้อ แต่เด่นมากในแง่ของการลดบวม ลดการอักเสบ แก้อาการคัน
มาดูวิธีทำกันเลยดีกว่าค่ะ
นำใบพลู แก่เต็มที่ แต่ไม่ถึงกับเหลือง สัก 2-3 ใบ โขลกให้ละเอียด นำเหล้าขาวเติมลงไปพอท่วม แช่ทิ้งไว้ 7 วัน นำมากรอง ใช้แต่น้ำ
ประโยชน์ทางยา
ส่วนที่ใช้เป็นยา ใบสด ช่วงเวลาเก็บยา ใบที่สมบูรณ์ไม่อ่อนหรือแก่จนเกินไป
รสและสรรพคุณในตำรายาไทย
ใบ รสเผ็ดเมา แก้ปวดฟัน แก้รำมะนาด แก้ปากเหม็น ขับลมในลำไส้ แก้ท้องอืดท้องเฟ้อ แก้ปวดหัว ท้องเสีย กระตุ้นให้กระปรี้กระเปร่า ใช้ภายนอก แก้ปวด บวม ฟกช้ำ ฆ่าเชื้อโรคหนองฝีวัณโรค แก้การอักเสบของเยื่อจมูกและคอ แก้กลาก แก้ฮ่องกงฟุต แก้คัน แก้ลมพิษ ลนไฟนาบท้องเด็ก แก้ปวดท้องและแก้ลูกอัณฑะยาน
สรรพคุณของพลู ทำให้ต้องหามาปลูกไว้อีกแล้ว เมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมา ญาติมารับไปทำบุญสงกรานต์ เห็นที่บ้านป้าและบ้านน้า ยังมีพลูปลูกไว้ ถือโอกาสถ่ายภาพมาให้ได้ชมใบพลูกัน ป้าและน้า ยังคงไว้ผมทรงดอกกระทุ่ม แต่ไม่มีโจงกระเบนแล้ว มีก็แต่ยายเลี้ยงวัยเก้าสิบ ที่ยังนุ่งโจง สวมเสื้อคอกระเช้า
แต่สามสาว ยังคงเอกลักษณ์ ปากสีแดง ฟันดำเป็นมันขลับ ฟันทุกซี่ยังอยู่ครบ นึกเสียดายที่ผู้เขียนไม่ยอมเคี้ยวหมากมาตั้งแต่แรก เคี้ยวแต่หมากฝรั่ง เป็นสาวสมัยใหม่ ตอนที่ไปรักษารากฟัน หมดเงินไปเป็นหมื่น ทำให้นึกอยากเคี้ยวหมากพลูขึ้นมาทันใด หรือว่านี่คือภูมิปัญญาไทยที่เขาไว้ถนอมเหงือกและฟัน
ลองหลับตาแล้วนึกภาพ หากสาวไทยยังนิยมเคี้ยวหมาก น้องพลอย น้องพิ้งกี้ น้องแพนเค้ก ยิ้มทีปากแดงฟันดำขลับ คงจะสวยจับใจวัยทีนไปอีกแบบ
ตามห้างสรรพสินค้า คงต้องมีกระโถนไว้บริการ ให้บรรดาหนุ่มสาวสมัยใหม่เขาบ้วนน้ำหมากกัน ช่วงพักกลางวัน คงนั่งตะบันหมากกันตามร้านอาหาร หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว เด็กแนวจริงๆ ว่าจะเล่าเรื่องทิงเจอร์ ทำไมเพ้อไปถึงฟันได้นะเรา เอิ๊กๆๆ
แอมอร
Create Date : 29 พฤษภาคม 2554 |
|
25 comments |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2554 20:08:43 น. |
Counter : 9332 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: multiple 29 พฤษภาคม 2554 21:13:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: panwat 29 พฤษภาคม 2554 21:22:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 29 พฤษภาคม 2554 21:52:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 29 พฤษภาคม 2554 22:56:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: peeamp 30 พฤษภาคม 2554 6:20:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 30 พฤษภาคม 2554 6:24:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: peeamp 30 พฤษภาคม 2554 6:30:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 30 พฤษภาคม 2554 7:00:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 30 พฤษภาคม 2554 7:39:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่นู๋อ้อ (pinuaoo2006 ) 30 พฤษภาคม 2554 10:44:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 31 พฤษภาคม 2554 6:24:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: nulaw.m 31 พฤษภาคม 2554 17:39:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 1 มิถุนายน 2554 6:30:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
|
|
|
|
|
|
ดีใจจังที่แวะไปกินหนมจีนนะครับ ยกให้หมดหม้อเลยครับ
สมัยเด็กๆจำได้ว่าที่บ้านเก่า มีแยะเลย
ย่าชอบกินหมาก ย่าจะใช้ไปเด็ดแล้วมาตำให้กินเป็นประจำเลยครับ เวลาย่ายิ้มปากแดงแจ๋
แต่เห็นฟันดำปี๋เลยครับ 555