สนุกดีครับ ขอบคุณ.

อ่านแล้วคิดตาม ลุ้นตามเนื้อเรื่อง
เขียนได้ดีมากเลยค่ะพี่แอม สุดยอดมากค่ะ

น่าทึ่ง !!!

100 ปีข้างหน้า
ความโลภโมโทสันความเห็นแก่ตัว
ก็ยังคงคู่มนุษย์
และคงรุนแรงแย่งขึ้นครับ
..................
สวัสดียามสายครับคุณแอม

มันก็หมุนเวียนเปลี่ยนไปเหมือนคลื่น

ที่สุดแล้ว
มนุษย์ก็ยังคงต้องกิน นอน ขับถ่ายและสืบพันธุ์นะครับพี่แอม


หมิงหมิงยังไม่หายดีครับ
อาการคล้ายกันคือ
ถ้าไอมากๆ
น้ำมูกไหลเยอะๆ
ก็อาเจียรครับพี่

นี่ดีขึ้นแล้ว
แต่ยังไม่หายเต็มร้อย
เลยให้หยุดเรียนต่อไปครับ

โลกจะเปลี่ยนไปยังไง .. เชื่อว่า
พื้นฐานของมนุษย์ก็ยังคงเดิม อาจจะมี
มากขึ้นหรือว่าน้อยลงนั่นเอง

พ่อหนุ่มในภาพข้างบนเล่นทำเอา
ป้าน้ำหมากพุ่งแน่ะค่ะ หล่อผิดหูผิดตา
เลยเชียวค่ะ ..

.................

เรื่องสั้นแบบจินตนาการสูงอย่างนี้
น่าเอาไปทำเรื่องสั้นนะค่ะนี่ น่าดูเชียวค่ะ

อยากเป็นกอร์ดอนอ่ะ

เอิ้กกกกกก


อ่านแล้ว นึกถึงงานเขียนของลุงวินทร์ เรื่องพระเจ้าองค์สุดท้ายครับ


อ่านเมื่อนานมาแล้ว

สวัสดีค่ะตามมาจากบ้านคุณเป็ดค่ะและก็ตามคุณเป็ดมาติดๆค่ะ แหะ แหะ มาอ่านตะพาบเพลินเลยค่ะ สนุกจัง น่าจะไปเขียนนิยายนะคะเนี่ย อ่านแล้วลุ้นว่าเอ๊ะจะไปทางไหนเนี่ย เสียดายจังไม่เห็นเด็กน้อยลูกมนุษย์ชุดแรกซะละ อิอิ

มีความสุขวันอังคารค่ะ




More Tuesday Comments

ได้อยู่ในอ้อมแขนกอร์ดอนก้อพอเพียงแล้ว ฮี่ๆๆๆ

พี่แอมอรน่าจะเขียนนิยายเรื่องสั้นได้แล้วนะคะเนี่ย
อารมณ์ได้เลยค่ะ มิมิ
ฉัตรแวะมาทักทายและเก็บลิ้งค์ไปแชร์ที่กลุ่มค่าาา
จุีฟๆๆ

พระเจ้าองค์สุดท้าย เป็นเรื่องของผู้ที่นำมนุษย์คุ่แรกมาปล่อยลงบนโลก

แล้วมาติดตามผลงานครับ
แต่ก็เกิดโศกนาฎกรรมขึ้นตอนสุดท้าย


น่าจะอยุ่ในหนังสือ คืนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาวล่ะมั้งครับ

น่าคิดดีครับสำหรับประเด็นทิ้งท้าย

ของแบบนี้ยังตอบไม่ได้หรอกครับจนกว่าจะได้ลองเจ้าเครื่องที่ว่า แต่ถ้าทุกอย่างเป็นสุขหมด สมหวังหมด เราก็จะไม่รู้จักว่าอะไรคือสิ่งที่เรียกว่าสุข เพราะมีทุกข์จึงมีสุข มีสมหวังจึงมีผิดหวัง ถ้ามันไม่สมดุล หรือเอนไปข้างใดข้างหนึ่งมากไปสมดุลนั้นก็จะพัง แล้วจะไม่คำคำๆ นั้นอีก


เยี่ยมไปเลยครับที่บ้านคุณแอมมีสมุนไพรในตำนานครบเลย

เรื่องราวสนุกจังเลยนะคุณแอม

สวัสดีครับคุณแอม อ่านเพลินไปเลยนะครับ
เขียนได้สนุก น่าติดตาม และให้แง่คิดที่ดีครับ

ธรรมชาติก็คือเรา เราก็คือธรรมชาติ เมื่อไม่มีท้องฟ้า ไม่มีแสงแดด ต้นหญ้าและสายลม ไม่มีชาย ไม่มีหญิง ชีวิตก็ไร้ค่าจริงๆครับ อิอิ ^^

(อันนี้เรียกตกใจใช่ป่ะคะ :b )
อย่างยาวจิงด้วยค่ะ

นิคกลับไปอ่านที่บ้านนะคะพี่แอม

ตามมาอ่าน ตัวโต อ่านง่าย อ่านจบแล้ว
จินตนาการสุดยอด

แต่พี่ไม่คิดอะไรเลย อีกร้อยปีนี่ พี่อาจ
ต้องเกิดอีกสองหน 55 เป็นรัยเป็นกัน
ได้เป็นกอร์ดอนบ้างก็จะดีเน่อ

สวัสดียามค่ำวันฝนตกค่ะ

ตอนไปหมู่บ้านเพนกวินโกคูสู้กับนายพลบลูอยู่ครับ

อาห์ อนาคตในบล็อกนี้ช่างไม่น่าอยู่ -3- การ์ตูนไซไฟหลายๆเรื่องในยุค 70 เขียนถึงอนาคตไว้เลวร้ายมาก ทั้งสงคราม ทั้งมลพิษ แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเราจะไม่เป็นแบบนั้น มนุษย์เก่งที่รู้ตัวเร็วนะครับ ทางเดียวที่มนุษย์จะหักเข้าสู่ยุคเข็ญก็คงเป็นอุบัติภัยที่เกินความสามารถของมนุษย์ อย่างอุกาบาตยักษ์ หรือสงครามนิวเคลียร์หรือระเบิด EM ต่อเนื่อง

สุดท้ายใครๆก็คงเลือกที่จะอยู่ในโลกที่เป็นของจริงและมีอิสรภาพสินะ


ผมมักจะมาปั่นตะพาบเอาวันเส้นตายตลอดเลยครับ หนนี้ด้วย - -"

อยู่ในกระสวย ไม่ต้องรับรู้อะไรเลยก็ดีนะพี่แอม
ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่เจ็บปวด มีแต่โลกในอุดมคติ

แต่ขึ้นชื่อว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม
มักจะชอบอยู่รวมกลุ่มและชอบออกมาสู่อิสระภาพ
ท้ายแล้ว เราทุกคนคงจะเลือกอิสระภาพคะ

ภาพดาราชายคนนั้น ไม่พบเจอหน้านานแล้ว
เค้าหายไปจากวงการเลยนะคะ
ใช่อั๊ตหรือเปล่า


สวัสดีตอนค่ำคะพี่แอม

จินตนาการสุดเริ่ดค่ะ
โลกชำระล้างตัวเอง คือสิ่งที่กำลังเป็นอยู่

การเล่าเรื่องผ่านตัวละครสองสามตัวนั่นน่าติดตาม
อ่านสนุกเหมือนอ่านเรื่องสั้นดีดีซักเรื่องนึงเลย
พี่แอมสุดยอดค่ะ

.. บทสรุป น่าคิดต่อ
ชอบค่ะชอบ

ตะพาบนี้ก็แอบ Dark แฮะ

โอ่ย !! อ่านตะพาบ กม.นี้แล้วปวดหัวอะ
(สงสัยโรมุจะอินกับทุกอันมากเกินไปแน่เลย)

โห พี่แอม อยากเป็นแคล คนนั้นจัง


ก็แบบว่า จะได้กิน หนุ่มคนนั้นไง น่าลากลงน้ำชะมัด หุ่น อื้อหือ แม่ยกพากันร้องกริ๊ดดดดระงม 555

เขียนได้เยี่ยมมากครับ พี่แอม

ถ้าสิ้นอารยธรรมมนุษย์ พระเจ้าต้องสร้างโลกใหม่ครับ

ฝันดีครับ

เยี่ยมเชียวค่ะ จินตนาการล้ำเลิศ สนุกค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแอม

มันชวนให้น่ากลัวมากกว่า

ไม่มีแพมเพิส ไม่มีผ้าอ้อม

มีแต่สายลม เอิ้กกกกก

...

แวะมาอ่านตะพาบค่ะ

สูงสุดคืนสู่สามัญ เมื่อทำลายกับมือก็ต้องกลับมาสร้างเอาเอง ชิมิ

เป็นตะพาบที่อ่านแล้วน้ำลายหยดติ๋งๆ อิอิ หนุ่มคนนั้นอ่ะ น่า..เป็นห่วงโซ่อาหารมากกก

ยกมาฝากพี่แอมค่ะ

สวัสดีค่ะพี่แอม

พี่แอมสบายดีนะคะ ซูสบายดีค่ะพี่
กะจะแวะมาเมื่อวานค่ะพี่ แต่ไปข้างนอกกลับมาแล้วออกไปนั่งอาบแดดอ่านหนังสือซะง้าน
เพลิดเพลินไปจนเย็นน่ะค่ะ

ช่วงนี้เป็นช่วง...ถนนสายนี้.....มีตะพาบ เหรอคะพี่แอม ซูเห็นหลายๆคนเขียนน่ะค่ะ

ของพี่แอมซูล่ะอ่านเพลินเลยค่ะ แต่มาชะงักตรงพ่อหนุ่มน้อยอยู่พักใหญ่ สมธิถึงค่อยกลับมาค่ะ อิๆ

มีความสุขในยามบ่ายค่ะพี่

สวัสดีค่ะ แวะมา ชิม ชม และอมอ่าน งานตะพาบกันสักหน่อย

ต่อให้เรามีเครื่องอำนวยความสะดวกมากมายแค่ไหน..

มนุษย์เราก็ยังโหยหาอ้อมกอดที่อบอุ่นอยู่ดีแหละค่ะ ^^



สวัสดีนะคะ ^^

//ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไร
อยู่กับธรรมชาติอย่างเข้าใจใช่ไหมคะเฮีย

นั่นแหละหัวใจเลยล่ะ

พี่แอมตะพาบเค้าเปลี่ยนหน้ากันหมดแย้วเน้อ

แต่ตะพาบน้องรินหายเกลี้ยง บล็อกช่วงที่ไว้ 15 วันที่ผ่านมาหลายบล็อกหถูกายเกลี้ยงเลยค่ะ

เอิ๊กกกกกก

ติดต่อทีมงานแล้วได้คืนมาแค่นั้น

พี่แอม เซฟๆ เก็บไว้บ้างก็ดีนะคะ

เด๋วหายไปไม่มีเด็กมาร้องเป็นเพื่อนนะเออ

ได้ข่าวว่าเจ้าของบ้านนี้ชอบเคี้ยวเด็กกรอบๆงั้นเหรอ แล้วอย่างเรา..คงเคี้ยวไม่ออก ต้องใช้ยางมะละกอเป็นตัวช่วยแน่ๆ 555