จนกว่าจะรักกัน - ต้องการเวลาก็จะให้ นานเท่าไหร่ก็จะรอ
การพบกันที่ผิดพลาดของ ผู้หมวดปราการ กับหญิงสาวไม่คุ้นหน้าทว่าสวยจัด
ทำให้คิดไปว่าเธอเป็นสาวไซด์ไลน์ อีกทั้งยังเป็นพวกแก๊งลักพาตัวเด็ก
ทั้งที่เข้าใจว่าเธอมีอาชีพผิดศีลธรรมอย่างนั้น แต่ก็ยังห้ามใจไม่ไหว
และกว่าจะรู้ความจริงว่าเธอเป็นใคร เรื่องราวก็เลยเถิดจนแทบกู่ไม่ยอมกลับ
สำหรับสาวสวยนักเรียนนอกอย่าง ขวัญข้าว
ปมในใจที่เกิดจากครอบครัวแตกแยก ทำให้เธอไม่คิดจะผูกสัมพันธ์กับใครทั้งสิ้น
แม้เพื่อนรักอย่างน้ำอิงจะนำเสนอพี่ชายให้อย่างเต็มที่แล้วก็ตาม
โดยหารู้ไม่ว่าผู้หมวดคนดีในสายตาน้องสาวนั้น ไม่เคยมองเธอในแง่ดีเลย
หากเมื่อเหตุการณ์พลิกผัน ก่อให้เกิดความผิดพลาดซ้ำซ้อนระหว่างกัน
ขวัญข้าว ยิ่งอยากหนีหาย ขณะที่ ปราการ เปลี่ยนความตั้งใจ พลิกคนละขั้ว
เขามุ่งมั่นเดินหน้า แสดงเจตนารมย์ว่าอยากดูแลเธอ
แต่จะเป็นไปได้สักแค่ไหน ในเมื่อหัวใจของหญิงสาวตั้งป้อมต่อต้านเขาเสียแล้ว
*******
บอกมาสิว่าพี่ต้องทำยังไงข้าวถึงจะหายโกรธ พี่ยอมทำทุกอย่าง
ขออย่างเดียวให้เรื่องของเรากลับไปเป็นเหมือนเดิม
เขายอมรับว่าตัวเองผิด แต่ใจคอหล่อนจะไม่ให้อภัยกันเลยหรือ
เหมือนเดิม...เหมือนที่พี่ไม่เคยมองข้าวในแง่ดีสักครั้งหรือคะ
พอดีกว่าค่ะ ขอให้เราเลิกแล้วต่อกันแค่นี้
ได้ยังไง ข้าวเป็นของพี่แล้ว พี่ล่วงเกินข้าว พี่ต้องรับผิดชอบ กลับไปเราจะแต่งงานกัน
ไม่ค่ะ ไม่แต่ง เรื่องแค่นั้นข้าวไม่ถือ ข้าวไม่ต้องการความรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น
จากนี้ไปเราไม่ต้องมาพบมาเจอกันอีก ถือเสียว่าเราไม่เคยรู้จักกัน" คิดว่าปกหลังน่าจะโปรยแค่เพียง "เรื่องย่อ" ที่อ่านแล้วน่าสนใจ "การเข้าใจผิด" น่าจะทำให้เรื่องราวความรักสนุกดี แต่พอมีเพิ่มมาอีกส่วน ทำให้รู้เลยทันทีว่าการเข้าใจผิดจะนำไปสู่อะไรๆ อิหรอบเดิม แต่ก็เอาเถอะ ถ้าเทียบกับชื่อตัวละคร ทัลก์หิรัญ กับ ณัฐวลัญธ์ (ร้อยเล่ห์เสน่หา) หรือ ชื่ออื่นๆ ของพระเอกนางเอกในนิยายที่ขยันสะกดยากๆ อ่านออกแต่อ่านไม่รื่นใจแล้ว ชื่อ ปราการ กับ ขวัญข้าว ในนิยายเรื่องนี้ ถือว่าเป็นชื่อสั้นสองคำที่เรียบง่าย และน่ารักดี
ผู้เขียน คณิศร์นิชา ออกตัวไว้แรงใน "นักเขียนพูดคุย" หน้าแรก
"หวังเป็นอย่างยิ่งว่านิยายรักน้ำเน่าที่มีเงาพระจันทร์ดวงโตลอยเด่นเรื่องนี้ จะสร้างความสุขให้กับผู้อ่านทุกท่านนะคะ"
บังเอิญเสียจริง เพราะกำลังอยู่ในโหมดอยากอ่านนิยายน้ำเน่าอยู่พอดี
อุปสงค์ อุปทานตรงกัน นับว่าลงตัว
แต่ก็อีกแล้วที่ "นักเขียนพูดคุย" ได้สรุปไว้แบบรู้ได้เลยคร่าวๆ ว่าเรื่องราวจะเริ่มต้น ดำเนินไป และจบลงอย่างไร
จึงลดทอนแรงดึงดูดใจไปอีกหลายส่วน แต่หนังสือซื้อมาใหม่ในช่วงต้องอ่านเลย อย่าได้ละไว้ไปเพิ่มกองดองเพื่อไม่ให้รู้สึกผิดกับมันไปมากกว่านี้อ่ะนะ
เลือกมาก็ไม่ผิดหวังนะคะ ชอบคาแรคเตอร์พระเอกนางเอกมาก อีกทั้งชื่อของตัวละคร ปราการ - ขวัญข้าว เวลาใช้เป็นสรรพนามเรียกขานแล้วน่ารักดี แต่ก่อนที่่นางเอกของเราจะยอมเรียกเขาว่า "พี่น้ำปิง" เรียกแทนตัวเองว่า "ข้าว" ก็ต้องมีดราม่ากันก่อนนะ ชอบที่นางเอกเป็นคนใจแข็ง ไม่ค่อยโอนอ่อนผ่อนปรนกับพระเอกที่มักจะตีมึนเข้าหาไปง่ายๆ
นอกจากจะใช้อำนาจหน้าที่ของการเป็นตำรวจตีมึนแล้ว ยังต้องเรียกว่าแถเป็นอย่างมาก
แม้จะเข้าใจผิดก็ยังรู้สึกชอบ แม้จะวู่วามตัดสินคนไปแล้วจากเปลือกนอก (ที่สวยมาก) และถ้อยคำที่ได้ยินผิวเผินไม่กี่คำ ก็ยังติดตาต้องใจผู้ต้องสงสัยที่เปลี่ยนสถานะเป็นพยานอยู่ไม่ลืม ยังหาเรื่องเอาตัวมาเกี่ยวข้อง
"ก็ได้ แต่คราวหน้าขอผมเป็นฝ่ายเลี้ยงคุณบ้างนะครับ" อันที่จริงอยากถามว่าคุณเปลี่ยนคนเลี้ยงดูเป็นผมได้ได้ และที่จริงมากๆ คือ ผมยินดี 'เลี้ยง' คุณแบบผูกขาดคนเดียวจะได้หรือเปล่า
เข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเสี่ยถึงชอบมีเด็ก ทำไมผู้ชายแอบมีเมียน้อย แอบซุกกิ๊กกัน ก็ขนาดปราการ แค่มองหน้าสบตายังอยากจะมีกิ๊กขึ้นมาทั้งที่ยังโสด เหมือนโดนของดีคาถาเด็ดที่ทำให้รู้สึกถึงแรงดึงดูดมหาศาล หลงใหล ณ จังงัง เกิดเป็นความเสียดมเสียดายอย่างสุดซึ้ง พอรู้ว่าไม่ใช่ ..อย่างที่คิด ปราการก็เดินหน้าเต็มสตรีม เทใจรัก เพื่อนสนิทของน้องสาว-น้ำอิง เข้าหมดจิตหมดใจ อาจจะดูเหมือนรักที่ง่ายและเร็ว แต่เมื่อหัวใจรับรู้แล้วว่าเป็นคนที่ใช่ จะต้องรออะไรอีก
แต่ปราการ หรือ พี่น้ำปิง จะรักขวัญข้าวมากแค่ไหน ไม่ได้หมายความว่าจะได้รับตอบแทนมาในความรู้สึกที่เท่ากัน เพราะสำหรับขวัญข้าว ที่เป็นเด็กมีปัญหาบ้านแตก ไม่ศรัทธาในความรัก ไม่ง่ายเลยที่จะไว้ใจในความรักของน้ำปิง
รักมาก ก็หวงมาก เป็นเหตุให้วู่วามเข้าใจผิดได้โดยง่าย และก็ทำให้ตัวเองเสียใจมาก ขวัญข้าวเป็นคนปากแข็ง ใจแข็ง รักคนยาก แต่เมื่อรักแล้ว เขากลับทำให้เธอต้องสูญเสียความนับถือ ศรัทธาที่มีให้ไปง่ายๆ
ถ้าไม่เคยเชื่อใจและมองเธอในแง่ร้ายขนาดนั้น ที่อยากลองรัก ลองไว้ใจ ก็หมดใจ รักแท้สำหรับเธอมันคงไม่มีอยู่จริง
แต่ปราการไม่อาจจะตัดใจ เขาขอยอมทำทุกอย่าง ต้องการเวลาก็จะให้ นานเท่าไหร่ก็จะรอ จนกว่าจะรักกัน
แม้จะมีบางอย่างไม่ค่อยถูกใจ
- บางทีตรรกะของตัวละครก็ไม่ตรงกับตัวเอง รู้สึกว่าบางพฤติกรรมของตัวละครก็ไร้สาระ ยกตัวอย่างเช่น การถูกเข้าใจผิดว่ามีอาชีพเป็นเด็กเสี่ย แล้วเสียใจมากมาย ฟูมฟายเป็นน้ำตา ถึงขนาดจะเลิกคบกับเพื่อนสนิท ถึงขนาดเก็บกระเป๋าจะกลับไปต่างประเทศ จะไม่อยู่แล้วเมืองไทย งานการจะไม่ทำแล้ว ? คือ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าอาการดราม่านี้มันเป็นอะไรที่ 'เยอะ'
- พระเอกญาติเยอะจัด คนเป็นลุงป้าน้าอา ไม่ได้เรียกลุงป้าน้าอา แต่เรียกเป็นพ่อเป็นแม่ ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงความสนิทสนมรักใคร่กลมเกลียวของญาติพี่น้อง ก็อบอุ่นดีอยู่หรอกนะ แต่พอมันเยอะรวมๆ เรียกพ่อเรียกแม่ได้แปดคน ทำให้สับสนพอๆ กับลูกพี่ลูกน้องที่นับเป็นน้องชายน้องสาวที่จำไม่ได้ว่าเป็นลูกพ่อแม่คู่ไหน เป็นคู่ลุงป้า หรือคู่น้าอา แต่ถือว่าไม่ได้เป็นสาระสำคัญกับเรื่องหลักจึงไม่ได้พยายามจะจดจำ แค่รับรู้ว่าเป็นครอบครัวแสนรักแสนสนิทก็พอ
- รู้สึกว่ามีส่วนเกินจากความไม่ลงตัว คิดว่า "น้ำฟ้า" กับ "สกาย" เพื่อนของพี่ชายฝาแฝด จะเป็นความรักที่น่าสนใจชวนติดตามอีกคู่ พ่อแม่ของน้ำฟ้าเป็นคู่รักดาราหน้าตาดี น้ำฟ้าจึงเกิดมาเป็นคนสวยมาก พี่ชายฝาแฝดที่หล่อมากก็หวงมาก ทางฝ่ายเพื่อนตนก็กันท่ากับสกายชัดเจนว่าห้ามจีบ ทางฝ่ายน้องสาวตนก็โกหกน้องว่าเพื่อนพี่คนนี้น่ะเป็นเกย์ ดังนั้น น้ำฟ้า กับ สกาย จึงถูกใส่เข้ามา เหมือนจะเน้นแต่ก็ไม่เน้น มันครึ่งๆ กลางๆ อย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายก็ไม่มีบทสรุปด้วย
แต่นอกเหนือจากสามประเด็นนี้แล้ว เรื่องราวความรักของพระเอกนางเอกน่ารักดี เพราะคนหนึ่งโจ่งแจ้งชัดเจนมาก ส่วนอีกคนไม่ค่อยแสดงออกว่ามีใจให้กันบ้างหรือเปล่า ความรักที่เกิดขึ้นง่ายๆ ของพี่น้ำปิง แต่รักแล้วปักใจรักเลย กับความรักที่ยอมรับยากของขวัญข้าว ที่แม้รักแล้วก็ยังลังเลไม่แน่ใจกับการจะฝากชีวิตไว้กับใครสักคน .. จัดอยู่ในเกณฑ์ชอบค่ะ
และชอบชื่อตัวละครเรื่องนี้มากค่ะ ขวัญข้าว พี่น้ำปิง น้ำอิง น้ำฟ้า ...
| Create Date : 30 สิงหาคม 2558 |
| Last Update : 31 สิงหาคม 2558 6:51:31 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1738 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
