ต้องมนตร์น้ำหนึ่ง - นางสาวคนดี กับนายติสต์แตก (Full House ฉบับสุดติสต์)
ก่อนนั้น ..เขามีเหตุผลติสต์ๆ สมควรน่าโดนตบในการบอกเลิกกับแฟน
"เพราะผมไม่อยากมีแฟนแล้ว" (หา! แค่เนี๊ยะ ?)
งั้นตอนนี้
"นายมีแฟนแล้วเหรอ คราวนี้ถึงขั้นให้ย้ายไปอยู่ในบ้านด้วยเลยเรอะ"
"ไม่มี พักนี้ผมยังไม่มีอารมณ์มีแฟน" ลูกชายคนเล็กของบ้านขมวดคิ้ว
"ผมบอกแม่ไปว่ามีเบ๊ ไม่ได้บอกว่ามีแฟนเสียหน่อย"
"เบ๊ของนายนี่หมายถึงแม่บ้านหรือไง"
"ไม่.. เบ๊ก็คือเบ๊ ผมเก็บได้ตอนเดินเล่น"
วะฮาฮ่า ชอบนิยายเรื่องนี้มาก ขำก็ขำซึ้งก็ซึ้ง ความรักความสัมพันธ์ของน้ำหนึ่งกับคุณช้าง ที่ผู้เขียน Andra สร้างเรื่องราวและคาแรคเตอร์โดดเด่นมาโดนใจด้วยกันทั้งคู่
เธอ มนุษย์ปกติธรรมดาที่นอกจากจะมีความยุ่งยากจากปัญหาครอบครัวที่รุมเร้า ยังแจ็คพลอตมาเจอ ..เขา มนุษย์ศิลปิน สายพันธุ์ติสต์สุดประหลาด ที่อยู่ด้วยแล้ว ...ก็ค่อนข้างจะมึนกับชีวิต
"มนุษย์ศิลปิน" คำนี้มีคุณลักษณะหลายอย่างนัก เอ่อม หรืออีกทีอาจจะเรียกว่า โทษลักษณะ..ก็คงใช่ .. มั้ง?
เขาคือ จิตรกรหนุ่มชื่อดังที่ได้ชื่อว่าเป็นศิลปินใหญ่ คุณช้าง-คชินทร์ และเหล่านี้คืออุปนิสัย
 โดยปกติจะพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าใครอยากรู้เรื่องก็ต้องซักไซ้ไล่เลียงแปลความ ถอดความ แยกแยะ หรือ ตีความกันเอาเอง
 ชีวิตเต็มไปด้วยอะไรแปลกๆ เป็นปกติ (อย่างเช่น .. เก็บเบ๊ได้ตอนเดินเล่น) รวมถึงเจ้าของชีวิตเองด้วยที่แปลกคน พิกล พิลึก
ไม่แคร์ใคร ไม่แยแสอะไรในโลก การพยายามทำให้เขาสำเหนียกถึงความไม่พอใจที่คุกรุ่น หรือการหมั่นไส้ เหน็บแนม ประชดประชัน ไม่อาจทำให้เขารู้สึกรู้สา
 มาตรฐานความคิดของเขาดูไม่ค่อยปกติเหมือนอย่างมนุษย์ทั่วไป และนิสัยก็ไร้มารยาท ชอบเรียกใช้คนอื่นอย่างไม่เกรงใจรวมทั้งนิสัยชอบหาเรื่องกินฟรี
สุดจะเกรียน เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยรู้สึกเกรงใจ ไม่รู้จักคำว่าขอบคุณ หรือ ขอโทษ นิสัยแย่มาก
อารมณ์และพฤติกรรม แปรปรวนดุจสายลม เอาแน่เอานอนไม่ได้ ดูเป็นคนที่พึ่งพาไม่ได้มากที่สุดในชีวิต (น้ำหนึ่ง) ที่เคยพบเจอ
 ระบบความคิดไม่ค่อยปกติ และเชี่ยวชาญในการทำให้ระบบของคนอื่นรวนไปด้วย
ชอบเล่นตุกติกบีบบังคับ ล่อลวงให้ติดกับ ฉลาดเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ (ที่สุด) มักจะทำอะไรที่คาดไม่ถึง เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ตรรกะสุดเพี้ยน ซับซ้อน เข้าใจยาก เป็นมนุษย์ที่อ่านไม่ออกและสุดจะคาดเดา
ความสามารถในการโมเม มั่วนิ่มอยู่ในระดับขั้นเทพ แถมยังเนียนตีมึนได้โล่สายสะพาย (พร้อมใบประกาศเกียรติคุณ) เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ย้ำอีกครั้ง .. เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
แล้วนี่หญิงสาวแสนดีที่มีอาชีพภูมิสถาปัตย์ น้ำหนึ่ง นางเอกของเราเธอพาตัวเองมาพัวพันกับผู้ชายอย่างนี้ได้ยังไงเนี่ย!
เพราะอาม่าของเธอ ต้องการให้ศิลปินมากฝีมือคนนั้นมาวาดภาพเหมือนให้ตน หลานสาวผู้กตัญญูอย่าง "น้ำหนึ่ง" จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ "ช้าง" ศิลปินสุดติสต์คนที่ว่ายอมรับงานครั้งนี้ ไม่อย่างนั้นอาม่าคงต้องผิดหวังเป็นแน่ ซึ่งเธอยอมให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด
แต่มีหรือที่จอมติสต์แตกอย่างช้างจะตกลง นโยบายของเขาคือไม่วาดภาพเหมืนให้คนอื่นนอกจากนึกจะวาดให้เอง อีกอย่างเขาเป็นพวกเอาแน่เอานอนไม่ได้ รักอิสระเสรี มีแต่ตามใจตัวเองโดยไม่แคร์คนรอบข้าง ขนาดคนในครอบครัวยังทำอะไรเขาไม่ได้ แล้วกับคนอื่นอย่างเธอล่ะก็ ... ฝันไปเถอะ
ทว่าที่ช้างไม่รู้ก็คือน้ำหนึ่งคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่คิด เพราะหลังจากที่เธอเคยตกกระไดพลอยโจนช่วยเหลือเขาไว้ครึ้งหนึ่ง (แบบเสียเปรียบสุดๆ) สองคนนี้ก็มีพันธะผูกพันต่อกันอย่างแนบเนียนสลัดไม่ออก พอรู้ตัวอีกที หัวใจของช้างจอมเจ้าเล่ห์ก็เริ่มแกว่งๆ ซะแล้ว
แปลกนะ ที่ได้เจอเธออีก มันต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่ทำให้เขาได้มาเจอเธออีกครั้ง เธออยากให้เขาวาดภาพเหมือนของอาม่าเธอให้ เขาไม่อยากได้อะไรนอกจากเบ๊ ตอนแรกเบ๊ก็ไม่ได้มีหน้าที่อะไรมากหรอก แค่ทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูบ้านของเขาที่กำลังจะเน่า เพราะแม่บ้านชาวต่างด้าวได้หนีหายจากไป มากกว่านี้อาจจะทำอาหารให้บ้าง ฝากซื้อของตามซุปเปอร์มาร์เก็ตบ้าง เขาก็คิดแค่นี้แหละไม่ได้มากมายอะไรเล้ย เมื่อเธอมาปรากฏตัวถูกที่ถูกเวลา เขามีความจำเป็นต้องทำความสะอาดบ้านอย่างเร่งด่วน และดูแล้วเธอก็มีรัศมีความเป็นคนดีกำจายจนสัมผัสได้ ดูเป็นคนมีระเบียบเรียบร้อยด้วย เอาเถอะ ... รับปากส่งๆ ไป ให้เธอมาเป็นเบ๊ก่อน เรื่องวาดรูปค่อยว่ากันที่หลัง (ถ้าเขาจะมีอารมณ์น่ะนะ) และพอเธอลงมือก็เห็นถึงฝีมือที่ปรากฏ ทำความสะอาดก็เนี๊ยบ ทำอาหารก็ได้ และเขาก็คาดไม่ผิด คนอย่างน้ำหนึ่งเป็นพวก 'เด็กดีมีน้ำใจ' แถมยังอดทนใจเย็นอีกต่างหาก เหมาะกับการเก็บไว้ใช้งานใกล้ตัวอย่างยิ่ง มันน่าปลื้มใจตัวเองนัก
"เรานี่มีสายตาในการเลือกเบ๊ใช้ได้เหมือนกัน"
เหตุผลมันมี สถานการณ์มันเป็นไปแบบรื่นไหล ..เลยตามเลย (ไม่รู้สึกว่าถูกผู้เขียนยัดเยียด) ที่ "เบ๊" ได้มาอาศัยอยู่กับ "เจ้านาย" ในบ้านหลังเดียวกัน เขายกบ้านยกห้องนอนให้เธอยึดครอง ขณะที่ตัวเองไปอาศัยหลับนอนอยู่ที่สตูดิโอวาดภาพที่อยู่ติดกัน
ไม่ได้ลำบากอะไรนี่ มีคนทำความสะอาดบ้าน มีคนทำอาหารให้กิน ไปไหนนานๆ มีคนเฝ้าบ้าน ถ้าไปไม่นานก็มีคนขับรถให้ (โดยทำเนียนขอติดรถ) เขาไม่มีวัตถุประสงค์อื่นใดนอกจาก การมีเบ๊นิสัยดีไม่มีพิษมีภัย ไว้ใจได้ กว่าจะรู้ตัว "เบ๊" ที่เมมเบอร์โทรไว้ในโทรศัพท์ ก็ถูกเปลี่ยนเป็น "mine" ของฉัน ที่ชีวิตเขาจะขาดเธอไปไม่ได้อีกแล้ว
เหวอ ... แล้วก็ เฮ้อ ... แล้วก็ปลง ดูเหมือนจะเป็นลำดับอาการที่เกิดขึ้นกับน้ำหนึ่งในช่วงระยะเวลาแรกๆ ที่เธอได้รู้จัก พูดคุย และอยู่ร่วมบ้านกับเขา คุณช้าง ผู้ที่เป็นเสมือนเครื่องพัฒนาความสามารถในการปลงของเธอให้แก่กล้า แม้บางครั้งจะหมั่นไส้เขามาก แต่ประชดประชันไปก็เท่านั้น เพราะเขาไม่มีทีท่าว่าจะรับรู้การถูกประชด (หรือแกล้งทำมึนกันนะ?) แม้บางครั้งเธออยากจะปรี๊ดแตก แต่ปรี๊ดไปก็คงเสียเวลาเปล่าเพราะเขาก็คงไม่รู้สึกรู้สาอะไรอยู่แล้ว รู้สึกเหนื่อยใจในระดับใกล้เคียงกับการมีภาระเป็นลูกชายเด็กโข่ง เอาแต่ใจ นิสัยแย่ (อย่างที่กล่าวมาแล้วข้างต้น) อยู่ใกล้ชิดนานๆ อาจเสี่ยงติดเชื้อติสต์แตก แค่ที่พอจะคุยกันได้เป็นบางเรื่องราวเธอก็กลัวตัวเองจะเพี้ยนไปแย่แล้ว
แต่พอใกล้ชิดเขามากขึ้นเธอก็เริ่มเรียนรู้ที่จะรับมือและจัดการกับเขาให้อยู่หมัด เรานี่ก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย และพร้อมกันนั้นก็เริ่มสับสนกับมุมดีๆ ที่เขามีให้เห็น อยากจะซึ้งใจ แต่ก็ไม่น่าไว้วางใจว่าเขาดีกับเธอจริงๆ หรือแค่มีจุดประสงค์ใดแอบแฝง ..รึเปล่า? เพราะว่าอย่างหลังเนี่ย เธอก็มีประสบการณ์เรียนรู้มาแล้ว สมควรจะเข็ด ถ้าขืนไว้ใจในความดีของคุณช้างง่ายๆ อีกเดี๋ยวก็อาจได้หงายเงิบเพราะความเจ้าเล่ห์เพทุบาย เฮ้อ
แต่ยิ่งอยู่กับคุณช้าง ที่เธอคิดว่าเขาเป็นมนุษย์ที่ยากจะเข้าใจ และคงไม่มีวันจะเข้าใจ สุดท้ายถึงแม้เธอเองก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรดีนัก แต่เธอก็ลืมสิ้นความคิดที่ว่าเขาเป็นผู้ชายที่พึ่งไม่ได้มากที่สุดคนหนึ่ง เพราะเขาจะอยู่กับเธอเสมอ ในยามที่เธอไม่มีใคร เขาเป็นคนเดียวที่เธอมี
แล้วมันก็กลายเป็นความรัก .. จนได้
แต่ความรักที่มีให้คนแบบเขาจะไหวแน่หรือ
"ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันผิดหวัง และเสียใจด้วย"
"ผมขอโทษ" แค่คำธรรมดาคำเดียว แต่เมื่อมันออกมาจากปากของคนอย่างคุณช้าง มันสะท้านสะเทือนหัวใจนัก
"คนสองคนอยู่ด้วยกัน มันไม่ใช่คนหนึ่งให้และคนหนึ่งรับ แบบนั้นมันไม่สมดุล ที่เราดูแลเขาบ้าง เขาดูแลเราบ้างมันก็ถูกแล้ว เพราะแต่ละคนก็มีจุดอ่อนจุดแข็งไม่เหมือนกัน จริงไหม"
อาม่าเคยบอกไว้อย่างนั้น บางทีการที่เธออยู่กับเขาอาจจะเป็นความสมดุลอย่างที่อาม่าว่าก็ได้
"ผมนิสัยไม่ดี แต่ผมก็รักคุณนะ"
ถึงเขาจะติสต์ เกรียน เอาแต่ใจ และเจ้าเล่ห์ แต่ ..เขาก็มีอะไรบางอย่างที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจของเธอได้ มีพอ และดีพอแล้วสำหรับเธอ
อยากแนะนำให้คุณได้ลองค้นหาความสมดุลที่ว่านั้นค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็น Full House ฉบับสุดติสต์ มันทั้งซึ้งทั้งขำ น่ารักมากๆ ตัวละครอื่นๆ ก็ช่วยทำให้เรื่องราวน่าสนใจ บางคนทำให้เรื่องราวตลกและน่ารัก และบางคนก็ทำให้ดราม่ามีรสชาด
อาม่า - เสาหลักในชีวิตของน้ำหนึ่ง ลูกสาวคนโตที่พ่อไม่รัก แม่ห่างเหิน เพราะพ่อแม่หย่าขาดจากกัน ส่วนแม่เลี้ยงก็ใจร้ายเป็นแม่เลี้ยงแบบในนิยายน้ำเน่า เช่นเดียวกับน้องสาวน้องชายต่างแม่ก็ไม่เห็นหัวเธอ ไม่นับว่าเป็นพี่น้อง มีเพียงอาม่าที่รักและเลี้ยงดูเธอมาเพียงลำพัง
พี่สิงห์ - พี่ชายของคุณช้างที่บุคลิกดูหนักแน่นมั่นคงดั่งหินผา แตกต่างจากน้องชายอย่างคุณช้างที่แปรปรวนดั่งสายลมพัด เขาเป็นคนเดียวที่ได้ชื่อว่าพอจะจัดการกับตัวติสต์ประจำบ้านอย่างคุณช้างได้บ้าง ขอย้ำว่า "บ้าง" ไม่ใช่ในทุกกรณี พี่สิงห์ดูแลกิจการรีสอร์ทอยู่กับครอบครัวที่เขาใหญ่ ส่วนคุณช้างผู้เป็นมนุษย์ศิลปินนั้นเขาชอบอยู่คนเดียวที่บ้านหลังหนึ่งในกรุงเทพ
อติคุณ - หนุ่มหล่อไฮโซผู้เป็นะเป็นเจ้าของบริษัทออแกไนเซอร์ที่เป็นนายหน้าค้าภาพวาดและดูแลจัดการงานนิทรรศการภาพวาดให้กับคุณช้างอย่างผูกขาด เพราะเขาเป็นเพื่อนที่มีแค่เส้นบางๆ ขีดคั่นระหว่างคำว่า "เพื่อนสนิท" และ "ข้ารับใช้" เพราะอติคุณรู้นิสัยกันดีจึงไม่เคยจะถือสาที่ถูกเพื่อนเรียกใช้ และแม้ว่าบางครั้งจะถือสาเพราะถูกหลอกใช้ .. ก็ทำอะไรกะไอ้ช้างติสต์แตกไม่ได้อยู่ดี เขาจึงเห็นอกเห็นใจน้ำหนึ่งอยู่มาก ในฐานะคนหัวอกเดียวกัน การที่เธอสามารถรับมือกับเพื่อนของเขาได้เป็นอย่างดีนั้น นับว่าเป็นผู้หญิงนิสัยดีที่ไม่ธรรมดา น่าจีบทำแฟน แต่ไอ้คุณช้างก็ดันหวงก้างมากๆ "น้ำหนึ่งเป็นของฉัน" เหอะ ..ของฉันนี่ความหมายที่แท้จะยังไงก็ชั่ง รู้แต่ว่ามันน่ากลั่นแกล้งให้ร้อนรุ่ม ทุรนทุราย อิอิ
พีรัช - หรือ "พี่พี" เพื่อนรุ่นพี่ที่คบหากันมายาวนานกับน้ำหนึ่ง เธอซาบซึ้งในการเอาใจใส่ดูแลและสนิทกับเขาเหมือนพี่น้อง เพราะพ่อของเขากับแม่ของเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน เขาไม่มีแม่ ส่วนเธอมีพ่อแต่ก็เหมือนไม่มี พ่อของเขารักและเอ็นดูเธอ ส่วน แม่ของเธอก็เคยช่วยเลี้ยงดูเขามา น้ำหนึ่งจึงรักพีรัชเหมือนเป็นพี่ชายแท้ๆ แต่ไม่เคยเอะใจว่าอีกฝ่ายมีความรู้สึกอื่นในใจที่มากกว่าความเป็นพี่น้อง
พิมพ์ดาว - นางเอกสาวชื่อดังที่มีป้วนเปี้ยนอยู่ในชีวิตของติสต์หนุ่ม
----------- นิสัยของคุณช้าง บางทีน้ำหนึ่งก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นข้อเสียหรือข้อดีหรือก้ำกึ่ง เขาชอบคิดแปลกๆ พูดแปลกๆ สวนทางกับมนุษย์มนาทั่วๆ ไป แต่บางทีมันก็ชัดเจนอยู่เหมือนกันนะ ว่าที่เขาคิดมันใช่ มันใช้ได้
"ก็มาดูคุณไง ตกลงคุณเป็นอะไร เห็นแปลกๆ ตั้งแต่เย็นแล้ว"
"วันนี้เกือบโดนคนโกงเงิน" เธอตอบ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็รู้สึกอยากระบายความคับข้องในอกขึ้นมาบ้าง เมื่อพิจารณาว่าเขาไม่ได้อยู่ในแวดวงครอบครัวของตน เธอเลยตัดสินใจพูด
"ดีแล้วนี่"
"นี่คุณบอกว่าดีที่ฉันเกือบโดนโกงเหรอ" น้ำหนึ่งถามเสียงสูง
"อืม ก็คุณบอกว่าเกือบ แสดงว่าไม่ได้โดนโกงไง" เขามองเธอด้วยสายตาประหลาด "คุณนี่แปลกนะ มานั่งกลุ้มที่ไม่โดนโกง"
"คนที่จะโกงฉันเป็นคนที่ ...ใกล้ตัวและมีคนให้ท้าย มีแนวโน้มมาด้วยว่าฉันจะกลายเป็นคนผิดที่ไม่ยอมให้เขาโกง เพราะมันก็เป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว" เธอถอนหายใจเฮือก เริ่มไม่แน่ใจว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่พูดให้เขาฟัง
"นั่นยิ่งดีใหญ่ เพราะแสดงคนคนนั้นพยายามโกงคุณมาหลายหน แต่ไม่สำเร็จสักหน"
"จะคิดอย่างนั้นมันก็ใช่ แต่มันเหนื่อยใจนะคุณ ใช้ชีวิตโดยรู้ว่ามีคนจ้องจะโกงจ้องจะเอาเปรียบตลอดเวลาน่ะ"
"คุณจะเหนื่อยใจทำไม ทางนู้นน่าเหนื่อยใจกว่าคุณอีก โกงคุณไม่สำเร็จสักที แสดงว่าคุณฉลาดกว่าเห็นๆ แล้วคุณจะมั่งกลุ้มใจเพราะคนโง่ทำไม แบบนี้ก็เข้าทางฝั่งนู้นสิ เขาโกงเงินคุณไม่ได้ คุณก็ยังอุตส่าห์ให้เขาปล้นความสุขของคุณอีก"
----------- แล้วเรื่องการแตะเนื้อต้องตัวเธอเนี่ย บางทีอดไม่แน่ใจว่า เขาไม่ได้เจตนาเพราะไม่คิดว่ามันเป็นปัญหาจริงๆ หรือแค่ตีมึน
"แล้วตอนคุณเลิกเล่นเกมคุณไม่ปลุกฉันล่ะ"
"ก็ไม่อยากปลุก" ชายหนุ่มปาดแยมส้มลงบนขนมปังปิ้ง "นอนด้วยกันอุ่นดีออก"
"กลับไปนอนห่มผ้าที่ห้องก็อุ่นเหมือนกันนั่นแหละ สบายกว่าด้วย" น้ำหนึ่งยังสามารถทำใจเย็นอยู่ได้ เนื่องจากคาดการณ์ไว้แล้วว่าการสนทนาจะออกมาในลักษณะนี้
"มันไม่เหมือนกันนะ" คชินทร์หยุดปาดแยมกระทันหัน เงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าเธอ ท่าทางจริงจังอย่างยิ่ง
"อุ่นเพราะมีคนนอนอยู่ข้างๆ มันไม่เหมือนอุ่นเพราะผ้าห่ม คุณไม่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เหรอ"
นี่เขาถามบ้าบออะไรเนี่ย!!
----------
"คุณช้าง! นี่มันเกินไปแล้วนะ!"
"อะไร" เขาขมวดคิ้ว "ตอนเด็กๆ เวลาผมเจ็บ แม่ชอบทำแบบนี้ มันไม่หายเจ็บหรอกแต่มันรู้สึกดี"
"ฉันไม่ใช่เด็กเสียหน่อย"
"คุณก็เด็กกว่าผมไม่ใช่หรือไง อืม หรือว่าคุณแค่หน้าเด็ก" คชินทร์ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เหมือนอยากพินิจร่องรอยบนใบหน้าของเธอให้ละเอียดลออ
"เอาเป็นว่าคุณเด็กกว่าผมอยู่ดี ผมต้องโอ๋คุณก็ถูกแล้ว"
นี่มันตรรกะเพี้ยนอะไรเนี่ย!
"ฉันไม่ใช่ลูกคุณไม่ต้องมาโอ๋ฉัน"
"แน่สิ ถึงคุณจะเด็กแต่ก็ไม่ได้เด็กขนาดนั้น จะเป็นลูกผมได้ไง เป็นแม่ของลูกก็ว่าไปอย่าง"
-------------
"แล้วนี่คุณจะมาโอบไหล่ฉันทำไมเนี่ย ปล่อยได้แล้ว" น้ำหนึ่งพึ่งนึกได้
"ก็ความสูงมันพอดี" ชายหนุ่มตอบหน้าตาย "ผมว่าคุณต้องเกิดมาเพื่อให้ผมมีที่ไว้วางแขนแน่ๆ เลย"
--------- แล้วเราก็ขำซะจริงกับเหตุการณ์ที่ทำให้น้ำหนึ่งรู้สึกอย่างนี้
"...คุณนี่แปลกชะมัด"
ถ้าจะมีอะไรที่หญิงสาวรับไม่ได้ก็คือการโดนผู้ชายติสต์โลกตะลึงกล่าวหาว่าแปลกนี่แหละ ทว่าพอพูดจบเขาก็เดินดุ่มๆ ออกไปทางประตูหลังครัวอย่างรวดเร็ว เธอจึงไม่มีโอกาสได้โต้ตอบ ... แต่ให้ตายเหอะ โดนคชินทร์นิยามว่าแปลกนี่เป็นรอยด่างในชีวิตเลยนะ
----------
"คุณจะถามว่าทำไมผมถึงรู้ใช่ไหม" อีกครั้งที่ชายหนุ่มพูดอย่างรู้เท่าทันความคิดในใจเธอ "ผมเป็นคนอ่อนไหวนะ"
"อ่อนไหว?" เธอกระพริบตาปริบๆ มันมีหลายคำที่ใช้นิยามตัวตนของเขาได้ แต่ในความเห็นของเธอนั้นไม่มีคำว่าอ่อนไหวรวมอยู่ด้วยแน่ๆ .... น้ำหนึ่งคิดว่าเขาอาจเป็นพวกที่ไวต่อความรู้สึกของคนอื่น ไม่รู้ว่าเพราะเขาเป็นพวกศิลปินจ๋าหรือเปล่า .. แต่อย่างไรก็ใช้คำว่าอ่อนไหวไม่ได้อยู่ดี
------
มีอีกมากมายความน่ารัก ที่ทั้งขำทั้งโรแมนติก อ่านแล้วชวนให้รู้สึกว่าผู้เขียน Andra น่าจะรักตัวละครตัวนี้เป็นพิเศษนะ คาแรคเตอร์มันไหลรื่นจนอดแปลกใจไม่ได้ว่า ต่างๆ นาๆ ในวิธีคิด วิธีมองโลกกลับหัวกลับหางต่างจากคนทั่วไป (แต่มันก็ใช้ได้) ของมนุษย์ผู้มีความติสต์ในจิตวิญญาณเหลือล้นอย่างคุณช้างเนี่ย .. เธอคิดได้ไง อ่านสนุกเพลิดเพลินอย่างคาดไม่ถึง ทำให้ความสมเหตุผลหรืออะไรที่ขัดใจบ้างเล็กน้อยถูกมองข้ามไปได้ อ่านรวดเดียวจบเข้านอนตีสี่ ฉากสวีตก็น่ารักกุ๊กกิ๊กกำลังงาม ไม่เยอะจนเกินไป ขอบคุณนะคะ ที่สร้างสรรค์ผลงานที่อ่านแล้วทำให้มีความสุข
| Create Date : 16 พฤศจิกายน 2557 |
| Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2558 1:03:23 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 2920 Pageviews. |
 |
|
โดยปกติจะพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าใครอยากรู้เรื่องก็ต้องซักไซ้ไล่เลียงแปลความ ถอดความ แยกแยะ หรือ ตีความกันเอาเอง 
ชีวิตเต็มไปด้วยอะไรแปลกๆ เป็นปกติ (อย่างเช่น .. เก็บเบ๊ได้ตอนเดินเล่น) รวมถึงเจ้าของชีวิตเองด้วยที่แปลกคน พิกล พิลึก
มาตรฐานความคิดของเขาดูไม่ค่อยปกติเหมือนอย่างมนุษย์ทั่วไป และนิสัยก็ไร้มารยาท ชอบเรียกใช้คนอื่นอย่างไม่เกรงใจรวมทั้งนิสัยชอบหาเรื่องกินฟรี 
ระบบความคิดไม่ค่อยปกติ และเชี่ยวชาญในการทำให้ระบบของคนอื่นรวนไปด้วย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
อ่านเล่มนี้เลยได้ใช่มั้ยครับ