ใครบางคนเคยบอกไว้ว่า การรักใครสักคนไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายาม

แต่การจะตัดใจจากเขาคนนั้นต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

เช่นเดียวกับ ปลายฝัน หญิงสาวที่แอบรักผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายที่เป็นเจ้าของรอยยิ้มสดใส ผู้ชายที่เป็นเจ้าของหัวใจของเธอ

แต่น่าเสียดายที่รอยยิ้มนั้นกลับมีไว้ให้ผู้หญิงอีกคน

และสำหรับเธอ...ก็เป็นได้แค่เพียง “เงา” ของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ...

หลายครั้งที่เธอพยายามตัดใจจากเขา แต่กลับพบว่ามันช่างยากเย็นและเจ็บปวด

ดังนั้นสิ่งที่เธอพอจะทำได้ก็คือเก็บทุกความทรงจำ ทุกความรู้สึกอันงดงามเหล่านั้นไว้...

เรื่องมีอยู่ว่า "ปลายฝัน" แอบหลงรัก "วายุ" มานานหลายปี ตั้งแต่ตอนเป็นเพื่อนแรกรู้จักกันใหม่ๆ ในรั้วมหาวิทยาลัย แต่ความสัมพันธ์ในตอนนั้นก่อนที่จะแยกจากกันไป อย่าว่าแต่โอกาสจะพัฒนาไปเป็นอย่างอื่นที่แทนกันด้วยคำว่าแฟนเลย แค่ความเป็นเพื่อนก็ไม่ทันถึงขั้นความสนิทสนม เพราะตั้งแต่วายุได้พบกับ "ปลายฝน" พี่สาวของปลายฝัน  เขาก็ไม่เหลือสายตาไว้เหลือบแลหญิงอื่นใด  และปลายฝันก็ต้องถอยห่างจากวายุไปโดยปริยายเมื่อเขากลายเป็นชายคนรักของพี่สาวตัวเอง และหมั้นหมายกันช่วงเรียนอยู่ปีสุดท้าย

ระยะทางอาจพอช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้

 เมื่อเรียนจบมหาวิทยาลัย ปลายฝันจึงตัดสินใจไปเรียนต่อในต่างประเทศ 

แต่แล้ว ความรักของวายุก็พังทลาย เมื่อปลายฝนเปลี่ยนใจไปแต่งงานกับชายคนอื่น (ที่ดีกว่า)

แต่มีบางเหตุทำให้.. คนที่วายุชิงชัง รังเกียจ ไม่ใช่คนพี่ แต่กลับกลายเป็นคนน้อง  

ปลายฝัน คือคนที่เขาตราหน้าว่าเป็นต้นเหตุทำลายความรักระหว่างเขากับปลายฝน

ผู้หญิงฟุ้งเฟ้อ มักได้ เห็นแก่เงิน คนที่วายุไม่ต้องการแม้แต่จะเห็นหน้าหรือเสวนาด้วย

ทั้งที่สำหรับปลายฝันแล้ว  มันไม่มีอะไรที่่เป็นความผิดของเธอเลย

และเธอก็ไม่เคยเข้าใจท่าทีปฏิปักษ์ของวายุว่ามันเป็นเพราะสาเหตุใด

แต่ถึงเขาจะโกรธเกลียด ชิงชังอย่างไร หัวใจเจ้ากรรมของปลายฝัน

ไม่เคยลืมผู้ชายคนนั้นได้เลย  ยังคงรักเขา ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงไร

และแม้เธอจะยังเป็นได้แค่ "เงา" ของพี่สาวแสนดี..เป็นแค่นั้น

รัก  ก็ยังรัก  ไม่อาจจะบังคับฝืนใจให้ลืมเลือน

แต่ ยอมรับได้หรือ กับการได้เป็นแค่ "เงา" ของใครอีกคน

เป็นผลงานเรื่องที่สองของ "ติญญา" ที่ได้อ่านและเพิ่งแนะนำเพื่อนไป ว่าเป็นแนวปวดใจที่น่าจะชอบ  บ่ายวันนี้เพื่อนมาเอาหนังสือ จึงมีของ ติญญา ติดไปด้วยสองเล่ม พร้อมด้วยคำโปรยสรรพคุณ  'ออกแนวมุกนิยายยุคเก่าๆ หน่อยนะ ประเภทพระเอกชิงชังรังเกียจนางเอกน่ะ'  แนะนำ กับดักร้ายกลายรัก ว่าสนุกกว่า  แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนจะชอบพลอต เงารักซ่อนใจ มากกว่า  เพราะตอนนั่งเขียนบล็อกอยู่นี้  เพื่อนไลน์มาบอกว่า กำลังอ่านเรื่องนี้อยู่  และ  'เกลียดพระเอก ..... โง่'

เอ่อม.. น้ำหนักของถ้อยคำ มาเต็ม!

ก็ไม่เถียงหรอกนะ  แต่ถึงอย่างไรเรื่องนี้โดยรวมก็ยังให้ความรู้สึกปวดใจ

พระเอกโง่น่ะ  ไม่เท่าไหร่หรอกนะ   ยังพอรับได้ ตามประสาคอนิยายน้ำเน่า

แต่เราดันมีปัญหากับพระเอกเรื่องอื่นน่ะสิ  ตามที่ได้ไลน์ตอบเพื่อนไป

'เงารักซ่อนใจ  ไม่ชอบที่พระเอก  ไม่มีศักดิ์ศรี'

'ผู้หญิงเขาแต่งงานไปแล้ว  ยังจะอาลัยอาวรณ์อะไรอีกมากมาย'

'รักเดียวใจเดียวน่ะฉันชอบ  แต่รักเดียวใจเดียวกับคนที่มีเจ้าของแล้ว' 

'ฉันรับไม่ได้.... โง่'  (นี่ก็อินเอามากไม่ได้น้อยหน้าเพื่อนเลย อิอิ)

การวางพลอตเรื่องน่าสนใจดีทีเดียว สำนวนยังคงให้ความรู้สึกปวดใจเช่นเดิม แต่มุกพระเอกเข้าใจผิด โกรธเคือง โมโหเหวี่ยง แล้วทำนางเอกของเราเสียสาวเนี่ย เจอไปแล้วสองเรื่องยังโอเคอยู่ แต่ถ้ามีเรื่องที่สามจะถือว่าซ้ำ ความซ้ำทำให้ความน่าสนใจลดน้อยลง  ก่อนหน้านั้นกำลังคิดจะอ่านเรื่องที่นางเอกชื่อ ณ จันทร์ แต่อ่านพลอตแล้วก็ชักจะรู้สึกว่าน่าจะออกแนวเดียวกันอีกหรือเปล่า ก็ยังอยากอ่านค่ะ เพราะเป็นแนวที่ชอบอยู่ แต่ถ้าคล้ายๆ กัน ก็คงต้องรอจังหวะห่างหายไปสักพักก่อนค่อยกลับมาอินกันใหม่

โดยปกติเราเป็นคนชอบแนวแอบรักนะคะ เคยรู้จักกันมา เคยสนิท เคยผูกพันอะไรทำนองนั้น แต่นั่นเป็นเพราะเราชอบ ณ จุดๆ หนึ่งในอารมณ์ของคนแอบรัก และคนไม่รัก ...มักจะมีช่วงจังหวะหนึ่งที่คนไม่รักเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่ารัก คนไม่ยอมรับ เริ่มยอมรับว่าไม่รักไม่ได้แล้ว   แต่เมื่อถึงเวลานั้น ฝ่ายที่แอบรักก็เหนื่อยมามากแล้ว พอแล้ว .. นั่นจะเป็นช่วงคร่อมจังหวะผิดเวลาที่เราจะชอบมากเป็นพิเศษ   ในเรื่องนี้ ก็เกือบจะเข้าข่ายนั้น  ถ้าเพียงแต่ว่าพระเอกนางเอกจะไม่ทำให้เสียอารมณ์ไปซะก่อนเพราะความรักที่ออกจะเยอะไปสำหรับเรา 

นั่นคือ พระเอกที่ยังห่วงใยใส่ใจแฟนเก่าที่เขาไปแต่งงานกับคนอื่น ยังแคร์มากมาย มันเยอะไป  ถ้าพระเอกไม่ได้อะไรแล้วกับคนพี่ แต่บังเอิญเพิ่งได้มาเจอคนน้องอีกครั้ง จึงยังหวนหาอาวรณ์ความทรงจำครั้งเก่านั่นก็พอจะเข้าใจ แต่ยังคงอาลัยกับปัจจุบันตัวเป็นๆ เนี่ย ... แอบเคืองเหลือหลาย  

 นางเอกรักพระเอกข้างเดียวก็ปวดใจจี๊ดๆ อยู่หรอก แต่เขาไม่รักไม่แยแสขนาดนี้  ยังทุกข์ทนทรมาน ยอมอยู่ได้ .. นี่ก็ออกจะมากไปนิด

เพราะสำหรับเรา ความรู้สึก มากไป มันดันไปลากเอาคำว่า "ศักดิ์ศรี" พ่วงมาด้วย  ซึ่งจุดนี้ต้องถือเป็นทัศนคติส่วนตนนะคะ (ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลมากน้อยของแต่ละคนที่ชอบหรือไม่ชอบนิยายเรื่องหนึ่งๆ)  ความรู้สึกรักมันห้ามใจกันไม่ได้ก็จริง ... แต่มันเป็นสิ่งจำเป็นต้องทำ ทำไม่ได้ก็ต้องเสแสร้งแกล้งทำ จะแสดงออกว่าห่วงใยใส่ใจทั้งที่นางมีสามีมีความสุขขีสโมสรดีไปแล้ว มันจะได้ยังไงกัน ไหนจะเรื่องความเหมาะความควรอีก  แล้วนางเอกเนี่ย ถ้าต้องทนทุกข์และเจ็บปวดขนาดนั้น  ยามโกรธเคืองกัน อยากให้ระดับความมาก ความยากมันพุ่งกว่านี้หน่อย  ไม่ใช่เขาง้อนิดๆ หน่อยๆ ก็โอ้ละเห่ โอเคเถอะเรา

ก็นะ ... รู้อยู่หรอก ผู้หญิงเราเล่นตัวมากก็ไม่ดี 

แต่ ณ จุดนี้  แบบว่า .. เค้าอยากได้ความสะใจ

อ่านแล้วจึงมีความรู้สึกอึดอัดกับพระเอกนางเอกอยู่บ้างค่ะ 

แต่โดยรวมแล้วก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกผิดหวัง ได้อารมณ์ชอกช้ำสมใจอยาก 

ตัวละครที่ชอบคือ  "ลม"    นั่นล่ะ  เป็นพระรองมันต้องอย่างนั้นเลยพวก

อย่าได้แสนดีอย่างเดียว ต้องแสบๆ คันๆ เอาคืนพระเอกนิสัยไม่ดีเสียบ้าง

อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วได้ข้อคิดอยู่สองสามอย่างนะคะ 

อย่าด่วนตัดสินใครเร็วเกินไป เพียงเพราะภาพที่ได้เห็น คำพูดที่ได้ยิน เพราะบางทีมันอาจไม่ได้เป็นเช่นนั้นตามภาพ ตามถ้อยคำเหล่านั้นเสมอไป ตาไว หูเบาเกินไปมักให้โทษ

อย่าปากพล่อย  แม้ว่าบางครั้งจะไม่ได้ตั้งใจ หรือไม่ทันได้คิดถึงผลของมัน แต่เพราะคำพูดบางคำนั้น มันอาจสามารถทำลายชีวิตคนอื่นได้ ดังนั้นก่อนจะพูดอะไรออกไปควรไตร่ตรองให้ดี ถึงได้มีคำกล่าวที่ว่าคิดก่อนพูดไงล่ะ

ความรักเป็นสิ่งห้ามกันไม่ได้  เพราะเรื่องนี้คือนิยาย รักจึงลงเอยได้ง่ายแฮปปี้เอนดิ้ง  แต่ถ้าเรามาพูดถึงชีวิตจริงกันบ้าง  ไม่เถียงน่ะว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม  แต่เอาเหรอ ที่จะรักคนๆ  นึงที่เขาไม่รักเราอยู่ได้มากมายหลายปี

 เรารักเขาข้างเดียวเหมือนเกลียวเชือก เขารักเราเผื่อเลือกหารู้ไม่... แม้กระนั้นก็จะรักเธอต่อไป เพราะหัวใจดวงนี้มีเพื่อเธอ

 เรารักเขาข้างเดียว เหมือนเกลียวเชือก เขารักเราเผื่อเลือกหารู้ไม่ เขาไม่รักเราแล้วก็แล้วไป ...อย่ารักเขาต่อไปก็แล้วกัน

ความรู้สึกนี้ก็คงขึ้นอยู่กับแต่ละหัวใจของคนแอบรักที่ต้อง .... เลือกเอา

การลืมใครสักคนที่เรารักเป็นเรื่องยาก .. ก็จริง

แต่มันก็ยากเหมือนกันล่ะนะ  กับการจะรักใครข้างเดียว..อย่างมีความสุข

โดยเฉพาะ  ถ้าใครคนนั้น  ดันเป็นคนที่มีเจ้าของหัวใจ 

ในเมื่อไหนๆ  มันก็ต้องยากอยู่แล้ว

จะยากเอาสุขสักวัน  หรือจะยากเอาทุกข์ต่อไป ..

ตัวใครตัวท่านล่ะนะ ถ้าหากวันหนึ่งได้ตกหลุมแอบรัก.. ข้างเดียว 

( .. อิอิ เราเคยมาแล้ว )

Create Date : 01 มีนาคม 2557
Last Update : 3 มีนาคม 2557 18:28:26 น.		15 comments
Counter : 20906 Pageviews.
Share Tweet