"สารวัตรหิรัณย์ ขยันยิ้ม"

คำหลังนั่นไม่ใช่นามสกุลของ "พ.ต.ต. หิรัณย์" เค้าหรอกนะคะ แต่เป็นฉายาที่นางเอกของเรา นักข่าวสาว "มีคณา"  หรือ "มี่"  ตั้งให้ในใจด้วยนึกค่อนคุณตำรวจที่ทั้งหน้าตา น้ำเสียง และหัวใจ ดูสุดแสนจะรื่นรมย์ซะเหลือเกิน ถึงได้หมั่นยิ้มสวยให้เธอเห็นมิได้ขาด เขาจึงเป็น "สารวัตรขยันยิ้ม" ที่จับกุมหัวใจคุณนักข่าวไว้ได้อยู่หมัด  แม้จะต้องฝ่าด่านอรหันต์ กับการที่เธอมีปมปัญหาภายในครอบครัวเป็นความเจ็บปวดชิงชังที่ฝังรากลึกอยู่ในจิตใจ จนทำให้เธอรู้สึกต่อต้าน เกลียดผู้ชาย   แต่ก็นะ .. เมื่อได้เจอกับผู้ชายอย่างสารวัตรขยันยิ้มน่ะ  ใครไม่ยอมเปิดหัวใจ ไม่ยอมรับรักก็บ้าเลย (เรายังรักเลย คิคิ )

เมื่อวานเขียนถึง "ใต้เงาตะวัน"  กับ "กรณ์ เชิญอิสราชัย" พระเอกที่รักมากที่สุดของ "ปิยะพร ศักดิ์เกษม" ทำให้นึกถึงนวนิยายของ "กิ่งฉัตร" ขึ้นมาบ้าง มีนวนิยายของกิ่่งฉัตรเรียงรายอยู่หลายเล่มในตู้ และแต่ละเล่มล้วนเป็นเรื่องที่สามารถหยิบขึ้นมาอ่านซ้ำได้ ซึ่งถ้าจะถามว่าชอบเรื่องไหนมากที่สุดก็คงตอบยาก  แต่ถ้าจะถามหาพระเอกในดวงใจสักคนล่ะก็ ไม่ยากจะตัดสินเลยว่าเป็นใคร  อาจมีลังเลนิดหน่อยระหว่าง นายสิงห์แห่งไร่บัวขาว-ตามรักคืนใจ กับสารวัตรหิรัณย์ - ฟ้ากระจ่างดาว แต่เมื่อได้อ่านซ้ำนวนิยายสองเรื่องนี้ในเวลาติดๆ กัน สารวัตรหิรัณย์ก็มาวิน

ตามรักคืนใจ "นายสิงห์" กับ "หนูนา" เป็นคู่พระ-นาง ที่น่ารักโรแมนติกล้นเหลือ ชอบมากมาย

ฟ้ากระจ่างดาว "สารวัตรหิรันย์" กับ "คุณมี่" อาจไม่หวาน ไม่น่ารักเท่า 

แต่เราชอบความแตกต่างที่เติมเต็ม

เขา..ไม่ขาดอะไรในชีวิต เติบโตมาจากครอบครัวที่ดีที่รักและอบอุ่น  ส่วนเธอครอบครัวมีแต่ความขาดพร่อง เต็มไปด้วยปัญหาและวิถีการดำเนินชีวิตที่น่ารังเกียจ น่าอับอาย เธอผู้มิอาจดิ้นรนไปจากบ่วงของภาระเพียงเพราะคำๆ เดียวที่เรียกว่า "ครอบครัว" แม้ในใจแท้จริงไม่เคยคิดอยากจะยอมรับเลยก็ตาม เธอเติบโตมากับครอบครัว กับสังคมเห็นแก่ตัวเล็กๆ ที่สร้างความเจ็บช้ำจนเจ็บจำว่า ผู้ชายทั้งโลกก็คงเลวเหมือนกันหมด  หรือหากโลกนี้จะมีผู้ชายดีๆ หลงเหลืออยู่บ้าง เธอก็คงเป็นคนโชคร้ายที่ไม่เคยมีโอกาสได้พบเจอ   

แต่เขาคนนี้น่ะ สารวัตรหิรัณย์เขาเข้ามาพร้อมกับความดี ความรัก และเหนือสิ่งอื่นใดคือความเข้าใจ  เขาทั้งใจดี ใจเย็น มีอารมณ์ขัน และที่สำคัญเขาเปิดเผย ตรงไปตรงมา และแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารักเธออย่างจริงใจ แม้มีคณาจะทำท่าเหมือนไม่รู้เห็นเป็นใจด้วย แต่เขาก็พากเพียรและเต็มใจจะรอคอย..อย่างอดทน

คุณโชคดี ไม่ใช่โชคดีที่ป้าคุณรับคุณมาเลี้ยงอย่างเดียว แต่โชคดีที่โตขึ้นในความเชื่อและสังคมที่ไม่กดขี่หรือเอาเปรียบลูกผู้หญิงจนเกินไปนัก ไม่เหมือนแม่กับน้องและน้องสะใภ้ของคุณ พวกนั้นไม่โชคดีเท่าคุณเพราะต้องเติบโตต้องอาศัยในสังคมที่มีความเชื่อที่ไม่ถูกต้องและเป็นเรื่องผิดร้ายแรงในสายตาของคนส่วนใหญ่ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คนผิดนะครับ อาชีพที่ผิดไม่ใช่คนทำจะผิดบาปหรือเลวทรามไปหมด คุณเองก็ไม่จำเป็นต้องอายที่มีญาติทำงานแบบนั้น ญาติก็ญาติ ตัวคุณก็ตัวคุณ"   ...........

"คนอื่นไม่ได้มีความสำคัญเท่ากับตัวคุณเลย  ผมว่าใจคุณต่างหากที่ลดทอนคุณค่าตัวคุณเองลงไป คุณกลัวไปเอง กังวัลไปเองกับปัญหาตรงนี้ คุณให้คุณค่ากับมันมาก ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องนิดเดียว เล็กมากจริงๆ "   .........

..... นายตำรวจหนุ่มถอนใจยาว เห็นใจหล่อน ชักสงสารตัวเองด้วย ในชีวิตของหิรัณย์เขาไม่เคยคิดว่าการจะจีบผู้หญิงสักคนที่เขานึกชอบอย่างจริงจังจะยากเย็นแสนเข็ญขนาดนี้ ไม่เพียงแค่ต้องพยายามทำตัวให้อีกฝ่ายนึกรักนึกเห็นใจ ชายหนุ่มคง "ต้อง" ลบความรู้สึกที่มองเห็นแต่ความเลวร้ายของผู้ชายออกจากใจของเธอด้วย .... (ฟ้ากระจ่างดาว ๒๔๓-๒๔๔) 

ความรักความเข้าใจของสารวัตรหิรัณย์ได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงเธอให้เติบโตขึ้น ยอมรับความคิดของคนอื่นมากขึ้น มองเห็นความผิดพลาดของตัวเองมากขึ้น เปิดใจให้กับปัญหาต่างๆ มากขึ้น ว่าทุกคนล้วนมีเหตุผลของตัวเอง จะเอาเพียงตัวเราใจเราเข้าไปตัดสินแทนคนอื่นไม่ได้ ค่อยๆ ซึมซับว่า คนเราไม่เหมือนกัน มาตรฐานในการดำเนินชีวิตล้วนแตกต่าง และคาดหวังให้ทุกคนเหมือนกับตัวเราหมดมันเป็นไปไม่ได้

หญิงสาวแหงนมองท้องฟ้า ด้วยความประหลาดใจ

นึกถึงคืนหนึ่งเมื่อสิบกว่าปีก่อน วันที่ซมซานหนีออกมาจากบ้านแม่

นึกถึงเมื่อสองคืนก่อนที่ดาวเริ่มส่องแสงแข่งกับเดือน

สองคืนนั้นกับคืนนี้งกันลิบลับ

ต่าง .. แม้ว่าจะเป็นท้องฟ้าเดิม ดาวดวงเดิม

หากวินาทีนี้เมื่อก้าวไปกับชายหนุ่ม มีคณากลับไม่รู้สึกเจ็บปวด หวาดกลัว

หรือคุมแค้นแต่อย่างไร  ทุกย่างก้าวมีแต่ความมั่นใจและอบอุ่น

ความมั่นใจแปลกๆ เกิดขึ้นอย่างที่ไม่เคยรู้สึก ว่าทุกย่างก้าวต่อไปนี้

หล่อนคงไม่ต้องเดินอย่างเดียวดาย คงไม่ต้องเดินอย่างอ้างว้าง...(ฟ้ากระจ่างดาว ๔๐๔)

นั่นถือเป็นประเด็นที่ทำให้ พ.ต.ต. หิรัณย์ หรือสารวัตรขยันยิ้ม เอาชนะพระเอกคนอื่นๆ ในนวนิยายเรื่องโปรดของคุณกิ่งฉัตรได้ ถึงจะไม่น่ารักหวานแหววเท่ากับอีกหลายเรื่องก็เถอะ แถมยังใส่ดรามาสะท้อนปัญหาสังคม ทั้งการกดขี่ทางเพศ โสเภณี และยาเสพติด ความจริง นวนิยายเรื่องนี้ก็มีอายุมายาวนานมาเป็นสิบปีแล้ว ทว่าปัญหาเหล่านี้ก็ไม่ได้หายไป มันยังคงอยู่อย่างด้านทน..ไม่เคยตกยุคตกสมัย

ตำรวจหนุ่มสังกัดหน่วยปราบปรามยาเสพติด กับนักข่าวสาวสายงานอาชญากรรม แค่ประเด็นอาชีพของพระนางอย่างเดียวก็ทำให้พลอตมีความมน่าสนใจมากพออยู่แล้ว เมื่อได้คาแรคเตอร์ที่แตกต่างกันคนละขั้วของทั้งคู่เข้ามาเสริมอีก จึงมีเสน่ห์มาก คุณตำรวจเป็นคนมองโลกในแง่ดีและเข้าใจเหตุผลในมุมมองของคนที่มีลักษณะใจกว้าง  'งาน' จึงเป็นงานที่ไม่ได้ส่งผลให้จิตใจขุ่นมัว แถมยังเป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มรื่นเริงด้วยอารมณ์ขันอยู่เสมอ  ส่วนคุณนักข่าวผู้นิ่งเย็น เข้มงวด จริงจังกับชีวิต  'งาน' คือสิ่งที่เธอยึดมั่นเป็นอุดมการณ์ เพื่อหวังเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยขจัดปัดเป่าปัญหาเหล่านี้ให้หมดไปจากสังคม แต่..เพราะมันไม่เคยหมด คนเลวๆ กับพฤติกรรมต่ำช้าที่เธอเกลียดชัง ผุดอยู่ทุกที่ทุกหัวระแหงให้เธอต้องไปทำข่าว ยิ่งพบยิ่งเจอ ยิ่งเครียด! 

อาศัยบุพเพสันนิวาสที่ทอดสะพานหน้าที่การงานมาเชื่อมกัน ตำรวจกับนักข่าวจึงได้มารู้จักพบหน้าและมีโอกาสร่วมทำ "คดี" กับ "ข่าว" ไปด้วยกัน   ซึ่งหาก โดยปกติทั่วไป คงไม่ใช่งานที่จะประสานสามัคคีกันดีนัก แต่กับคุณตำรวจท่านนี้ ท่านพร้อมยินดีเป็นแหล่งข่าว ช่วยเหลือสนับสนุนงานของนักข่าวคนสวยเต็มที่  ด้วยความเต็มอกเต็มใจยิ่ง! 

คาแรคเตอร์ของ มีคณา เป็นนางเอกในแบบที่ชอบอยู่แล้ว นิ่งๆ เรียบๆ ไม่งุ้งงิ้ง ไม่แก่น ไม่เกรียน ไม่พูดมาก แต่ก็ไม่ถึงกับจะเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้ เพราะเธอมีหัวใจนักสู้ผู้ห้าวหาญ ท่ามกลางสภาพปัญหาในครอบครัวและสภาพการทำงานที่พบเจอแต่เรื่องหดหู่ แต่เธอยังคงยืนหยัดอยู่ได้อย่างเข้มแข็ง  ผู้หญิงอย่างนี้คือคนที่สารวัตรหิรัณย์ภาคภูมิใจ ขอเพียงเธอจะยอมเปิดใจยอมรับที่จะเป็น "คนดีของพี่รัน"   สารวัตรจึงจีบเอ๊าจีบเอา  แบบเนียนๆ เลยนะ.. ใช้งานเป็นสะพาน ใช้งานเป็นข้ออ้าง ทำงานหลวงแข็งขันเอาจริงเอาจัง แต่สบช่องเป็นไม่ได้ต้องถือโอกาสเลี้ยวลด แซะโน่นนิด แทรกนี่หน่อย เพื่อจะปฏิการงานราษฏ์ว่าด้วยเรื่องหัวใจของสารวัตรเอง  พฤติกรรมทีเล่นทีจริง แต่จีบจริงรักจริง ด้วยท่าทีเปิดเผยจริงใจของสารวัตรหิรัณย์เนี่ย เป็นเสน่ห์ความน่ารักที่คงจะอธิบายยาก ถ้าหากบทนี้จะไม่บรรยายเอาไว้ตรงใจ      

  'เรื่องตำรวจจับผู้ร้ายใครๆ ก็ชอบ'   บอกอของหล่อนว่า หญิงสาวยอมรับตามตรงว่าหล่อนก็ชอบเหมือนกัน หากติดตรงที่ 'ตำรวจ' นี่สิที่ชวนให้อึดอัดใจพิกล แหล่งข่าวสายงานนี้แสดงความสนใจในตัวหล่อนชัด..  ชัดเกิน..

ทุกครั้งที่เกิดปัญหาอย่างนี้ มีคณาใช้วิธีนิ่ง สุภาพ แต่ห่างเหิน แสดงให้เห็นชัดว่า 'ไม่เล่นด้วย' กับสารวัตรคนนี้มีคณาก็ใช้ไม้นี้มาแล้ว แต่สังหรณ์พิกลว่ามันไม่ได้ผล

ถึงสารวัตรหิรัณย์จะแสดงชัดว่า 'สน' หากมาดเขานิ่ง ไม่รุกแบบหนุ่มเจ้าชู้ แม้จะเอางานมาเป็นสะพาน หากใช้อย่างเป็นมิตร ไม่มีทีท่าล้ำเส้น สิ่งที่ตำรวจหนุ่มทำมีความพอดี .. พอดีเกินด้วยซ้ำ กระทั่งมีคณาไม่อาจใช้ไม้เย็นชาเข้าใส่อย่างที่เคยทำกับหนุ่มอื่นได้เลย... (ฟ้ากระจ่างดาว ๑๐๗)

เขาจีบนะ  แต่ว่ามันพอดี  จึงไม่ถึงขั้นก้อร่อก้อติกจนกลายเป็นคาแรคเตอร์หนุ่มเจ้าชู้ เขามีจังหวะวางตัว ตอนไหนเล่น ตอนไหนจริง รู้จักผ่อน รู้จักดึง  บางเรื่องเห็นใจยอมปล่อยผ่าน แต่บางสถานการณ์ก็จำเป็นต้องกระทุ้ง ให้เธอได้สติและมองโลกให้กว้างอย่างเป็นกลางมากขึ้น

สรรเสริญ คุณสมบัติพระเอกสุดที่รักมาเกินพอละ  ขอเอ่ยถึงคนสำคัญอีกคนบ้าง .. "สันติ"

ก็เหมือนเรื่อง "ใต้เงาตะวัน"  ที่ชอบความสัมพันธ์ของ "ยัยก๋า" กับ "พี่กรณ์"  เรื่องนี้ "ฟ้ากระจ่างดาว" ชอบความสัมพันธ์ของ "ติ" กับ "ป้ามี่"  อิป้าใจยักษ์หนังเหนียว กับหลานชายตัวปัญหาที่ทั้งหยาบคายและร้ายกาจ แม้ว่าจะมีสัมพันธ์สายเลือด แต่มันก็เบาบาง จนแทบไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้าที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เป็นแค่หน้าที่ เป็นแค่ภาระ และแค่อยู่ด้วยกันอย่างเหินห่าง

ความเกลียดชังที่มีต่อปู่ของหลาน พ่อของหลาน เป็นอคติที่ทำให้ป้ามีทั้งดุดันเข้มงวด อย่างกับคนเจ้าระเบียบ ความคิดความเชื่อที่สันติได้รับรู้ฝังหัวมาจากปู่จากพ่อคือ อีมี่เป็นลูกอกตัญญู มีหรือสันติจะอยากเคารพและเชื่อฟัง ข้อห้ามมีไว้แหก ความรู้สึกมีไว้เก็บกด ที่แสดงออกคือความโกรธและอาการไว้ท่า ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งร้าวฉาน อันที่จริงจะว่าร้าวฉานก็ไม่ใช่ เพราะป้ากับหลานยังไม่เคยประสานเข้ากันได้แม้แต่สักที .. เกินจะเยียวยา จนเกือบจะสายไป  หากว่า .. สารวัตรหิรัณย์ไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือประชาชนคู่นี้  เนียนเป็นทูตสันถวไมตรี ด้วยความรักและยินดีเต็มใจเป็นอย่างสูง

เขาเป็นแบบอย่างลูกผู้ชายที่ดีให้สันติ และเป็นแบบอย่างของผู้ใหญ่ที่ดีให้ป้ามี่ -มีคณา

พัฒนาการทางความสัมพันธ์ของหลานติกับป้ามี่ จึงเป็นอีกประเด็นหนึ่งที่ชอบมากใน ฟ้ากระจ่างดาว และนั่นเป็นประเด็นมีสาระที่ทั้งเศร้าทั้งซาบซึ้งมากซะด้วยนะ

กล่าวถึงละคร    ของช่องสาม ที่แสดงโดย แมท ภิรณีย์ กับ บอย ปกรณ์ และกำลังออนแอร์อยู่ขณะนี้เคยดูแค่ผ่านๆ (อะไรไม่ว่า แต่ขัดใจนักข่าวใส่กระโปรงยาวๆ อย่างแรง) ใครตามอยู่ดูแล้วเป็นอย่างไรบ้าง ไว้มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ   ส่วนตัว .. เคยดู ละครของช่องเจ็ด แสดงโดย ป๋อ ณัฐวุติ สะกิดใจ  และ นุ่น วรนุช วงษ์สวรรค์ และเรื่องนี้ถือเป็นละครไทยในดวงใจเรื่องหนึ่งเลยล่ะ  เพราะดูละครแล้วชอบมาก ถึงได้ไปหานวนิยายมาอ่านและก็ชอบมากเช่นกัน อาจถือเป็นจุดเริ่มต้นของการรู้จักกับนามปากกากิ่งฉัตรเลยก็ว่าได้  

เพราะอ่านหนังสือตามหลัง จึงไม่มีอคติอะไรกับละครที่ดูก่อนหน้า แม้จะมีอะไรปรับเปลี่ยนไปหลายอย่างซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของการนำนวนิยายไปสร้างเป็นบทละคร และความที่พี่ป๋อกะพี่นุ่น เค้าเล่นไว้ดีมาก  ไม่ว่าจะครั้งนี้หรือครั้งนั้นที่ได้อ่านฟ้ากระจ่างดาว จึงไม่อาจเข็นพระนางในจินตนาการขึ้นมาแทนที่นักแสดงสองคนนี้ได้เลย ... พยายามจินฯ ยังไงก็ยังคงเป็น นุ่น กะ ป๋อ

ตอนนี้ที่ช่องสามเค้ากำลังอยู่ในเทรนด์  "บอยกะแมท" ตัวเราดันเสาะหา DVD ในเวอร์ชั่น "ป๋อกะนุ่น" มาดูซ้ำอีกรอบซะงั้น  ณ ปี ๒๐๑๓ ที่ได้ย้อนดูละครของแปดปีก่อน (๒๕๔๘)  พบว่ามีอะไรน่าส่ายหัวกับความเป็น "ละครไทย" ไม่น้อย แต่ตอนนั้นเราคงไม่ได้คิดอะไรนอกจากอินอย่างเดียว   ดูอีกครั้งก็ยังชอบคู่ "คุณมี่" กับ "สารวัตรหิรัณย์" เหมือนเดิม  ...เหมือนกันกับในหนังสือนวนิยาย  สารวัตรหิรัณย์คนเดียวก็เอาอยู่  สามารถผ่อนโทนความหมองหม่นในอารมณ์ของเนื้อหา ให้คลาย ให้ยิ้มได้สบายใจ ฉากไหนมีท่านสารวัตร ฉากนั้นเป็นได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  เมื่อคืนนี้ที่ดูอยู่จนดึก ก็นั่งยิ้มนอนยิ้ม ยิ้มไปหัวเราะไปจนเหงือกแห้ง

ผิวพรรณอันดำปื๊ดของพี่ป๋อ ... ที่แสนจะตรงกันข้ามกับความขาวตี๋ของสารวัตรหิรัณย์ในนวนิยาย ไม่ได้ลดทอนความน่ารักของสารวัตรลงไปได้เลย  ตรงกันข้าม ..บทละครที่จำเป็นต้องใส่การแสดง 'บทบาท' ขึ้นมาแทนที่ 'บทบรรยาย' ความรู้สึกนึกคิดของตัวละครในหนังสือ  เมื่อบวกเข้ากับความ 'เนียน' ของพี่ป๋อเค้า จึงทั้งฮาทั้งอบอุ่นน่ารักเกินหน้าเกินตาสารวัตรหิรัณย์ในหนังสือซะอีก  นั่นจึงกลายเป็นภาพยึดติด ว่าชอบสารวัตรหิรัณย์ในแบบนี่แหละ เพราะนอกจากจะ "ขยันยิ้ม" ยังพ่วงด้วยความ "ขยันฮา"

ส่วนนุ่น วรนุชน่ะเหรอ ผลงาน ๒๑ เรื่อง ในสิบปีก่อนหน้า จากปอบผีฟ้า ผ่านดราม่าอย่าง..อีสา  รากนครา โนห์รา และลงมือทำร้ายต่อมน้ำตากันอย่างหนักในแม่อายสะอื้น จะไปครณามืออะไรนักหนากับบทนิ่งๆ ของมีคณาในฟ้ากระจ่างดาว 

แต่เอ่ยถึงชื่อละครเหล่านี้แล้ว รู้สึกเหมือนกำลังประกาศวัยให้โลกรู้ 

ยิ่งได้เห็นหน้าตาละอ่อนและขนาดตัวกะเปี๊ยกที่น่ารักมากของน้องเก้า จิรายุ ในบท "สันติ"  เทียบกับน้องเก้าในตอนนี้    โอ..แม่เจ้า.... ระดับความสูงขึ้นของน้องเก้า อย่างกะเป็นระยะความสูงวัยของตัวเราที่เดินทางผ่านกาลเวลามาแสนจะยาวนาน 

  อ่านรีวิวละคร ฟ้ากระจ่างดาว (ป๋อ - นุ่น - น้องเก้า) 

เป็นการตอกย้ำกันให้ชัดๆ ไปเลย ว่าชอบนวนิยายเรื่องนี้และละครเวอร์ชั่นนี้มากจริงๆ    

ส่วนบอยกะแมท  ก็ยังไม่ทิ้งหรอกนะ เพราะชอบนักแสดงทั้งคู่ โดยเฉพาะแมทที่ชอบเป็นพิเศษ

ไว้รอให้หน้าพี่ป๋อนุ่นกับน้องเก้าเลือนๆ  ไปสักพัก คิดถึงฟ้ากระจ่างดาวอีกเมื่อไหร่  ค่อยว่ากัน    

อ้อ .. ลืมบอกไปว่า  ในนวนิยายซีรีย์ของ "สามทหารเสือสาว"  (มายาตะวัน-มนต์จันทรา-ฟ้ากระจ่างดาว)   ชอบอ่านเรื่องนี้มากที่สุด ^^ 

Create Date : 03 กรกฎาคม 2556
Last Update : 11 กรกฎาคม 2556 19:29:06 น.		9 comments
Counter : 2872 Pageviews.
Share Tweet