โอ้ใจเอย "ไม่มีพี่น้องและเพื่อนที่ไหนเขามีเซ็กซ์กันหรอกนะคะ"
ไม่แน่ใจว่าเมื่อตอนอ่าน "โอ้ใจเอย" ของนักเขียน" เอื้องอลิน" ครั้งแรกนั้น อยู่ในภาวะเร่งรีบอะไรหรือเปล่านะ ถึงไม่รู้สึกว่ามีอะไรติดอยู่ในความทรงจำเลย นอกจากประโยคนี้ประโยคเดียว "ไม่มีพี่น้องและเพื่อนที่ไหนเขามีเซ็กส์กันหรอกนะคะ" พอมาเห็นรีวิวนิยายเรื่องนี้ผ่านตา มีคนพูดถึง มีคนชอบ รู้สึกค้างคาใจจนต้องยืมเพื่อนมาอ่านอีกรอบ และความที่อ่านนิยายของกันและกันอยู่เสมอ ที่จริงแล้วนิยายเล่มนี้เราก็ต่างคนต่างจำไม่ได้ว่าใครเป็นคนซื้อมากันแน่ (แต่เราก็ยกให้เพื่อนไป)
อ่านอีกครั้งปรากฏว่า ชอบมาก เป็นงั้นไป --- ด้วยความงงตัวเอง
เนื้อเรื่องย่อตามนี้นะคะ (เดี๋ยวนี้เธอขี้เกียจแม้แต่จะพิมพ์เรื่องย่อหรือก๊อปปี้มาวาง)
เหตุผลที่ชอบ
พระเอกนางเอก รักกันกลมเกลียว แม้ฝ่ายชายจะไม่เคยยอมรับ และฝ่ายหญิงก็ไม่เคยเอ่ยปาก คงมั่นไว้ซึ่งสถานะความสัมพันธ์ "พี่น้อง" ตัวละครอื่นๆ ก็น่ารัก ชอบเกือบทุกคน โดยเฉพาะช่วงสมน้ำหน้าข้าเตือนแล้วในช่วงหลังของนิยายที่สนุกยิ่งขึ้น ทั้งน้องชายและเพื่อนสนิทของตรัย เพื่อนสนิทของอนุตดา รวมถึงพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายที่แม้จะแสนหมั่นไส้พ่อยอดชายนายตรัยสุดโสด แต่ก็อดรนทนไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้าไปช่วย หาไม่แล้ว อาจจะผิดพลาดคลาดแคล้วกันไปจริงๆ สมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก - - ญาติสนิทมิตรสหาย -- เสียดายแทน
อนุตดาคบหากับตรัยในสถานะเช่นนั้น สนิทสนม ใกล้ชิดติดกันเป็นเงา ไปมาหาสู่เข้าถึงครอบครัว ที่ทั้งรักทั้งหมายปองหวังจับจองเป็น "ลูกสะใภ้" คนโปรด ญาติพี่น้องอื่นๆ ต่างก็รักและเอื้อเอ็นดูอนุตดา ตรัยไม่หือไม่อือต่อสัญญาณไฟเขียวใดๆ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รับรู้ ทั้งยังมอบให้ ความใกล้ชิด ให้เธอมีความหมาย มีความสำคัญ ไม่ว่าจะในแง่ของความอาทรห่วงใย หรือความใส่ใจให้เกียรติ ทนุถนอม ห่วง หวง เอาใจ ทั้งหมดนั่นเหนือกว่าหญิงอื่นคนใดจะเคยได้รับ
ทุกอย่างล้วนมากกว่าเพื่อน มากกว่าพี่น้อง แต่ไม่ใช่แฟน
หัวใจอนุตดาหล่อเลี้ยงไว้ด้วยความหวัง หวังว่าสักวัน "พี่ตรัย" จะรักเธอเข้าสักวัน แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด เธอก็ยังเป็นแค่น้อง เป็นเพียงเพื่อนที่รู้ใจ..แค่นั้น ตรงไหนสักแห่ง อาจมีแค่เส้นบางๆ ขีดคั่นเธอไว้จากสถานะการเป็น "คนรัก" แต่เธอก็ไม่เคยหามันเจอ เพื่อข้ามไป
อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมมือคว้า แต่ก็ไม่เคยคว้าเอามาได้
ความอดทนรอคอยของคนเราย่อมมีขีดจำกัด การได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่เธอรัก และเขาก็เหมือนจะรักเธอ ด้านหนึ่งมันคือชีวิตดี๊ดี แต่อีกด้านหนึ่งมันก็เจ็บมิใช่น้อย
การเป็นคนสำคัญ มันน่าภูมิใจ การได้รับความเอาใจใส่ อิ่มอกอิ่มใจนัก แต่มันก็ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างคนรักกัน ไม่ใช่อย่างคนพิเศษ
แล้วจะรอไปถึงเมื่อไหร่กัน บางทีอนุตดาอาจจะรอได้ ตราบใดที่ยังได้อยู่เคียงข้างกัน
"ถ้าพี่ตรัยอยากให้หนูเป็นน้อง หนูก็จะเป็น ให้เป็นเพื่อนก็เอา อย่างน้อยก็มีพื้นที่ว่างข้างๆ พี่เขาให้หนูได้ยืน อยากให้เป็นอะไรก็บอก ไม่ใช่อย่างทุกวันนี้ ที่หนูไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ รู้ว่าใครถามก็ต้องตอบว่าพี่น้อง"
แต่ในวันหนึ่ง มันย่อมถึงวลาที่คนเราจะตระหนักถึงความเป็นจริงและ ..พอได้แล้ว
"ไม่มีพี่น้องและเพื่อนที่ไหนเขามีเซ็กส์กันหรอกนะคะ"
หวงนักใช่ไหมความโสด ไม่คิดจะรักใคร ไม่คิดจะแต่งงาน ในวันที่ขาดเธอไป ความว่างเปล่า จะทำให้ความรู้สึกของตรัยชัดเจน
การได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับคนที่รักและมีความสุข
คนเราคงไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่านี้หรอกมั้ง
ไขว่คว้าหาเธอคืนมา พร้อมแล้ว สละโสด!
| Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2558 |
| Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2558 22:20:19 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 2043 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
บางเรื่องเคยอ่านเมื่อก่อนแล้ไม่ชอบ แต่พอมาอ่านใหม่ตอนนี้กลับชอบ อาจจะด้วยวัยและประสบการณ์มากขึ้น(พูดง่ายๆ ว่าแก่เลี้ยวแง้ๆ)
เรื่องนี้หามาไว้แล้วค่ะ
อ่านรีวิวแล้วชวนให้อยากหยิบมาอ่านจริงๆ ค่ะ
แปะใจให้นะคะ