เพียงใจที่ผูกพัน - "พี่เสือ - น้องมุก" รักแท้ในความผูกพันตลอดไป
สำหรับพยัคฆ์แล้ว ชีวิตเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ แม้เมื่อแรกเริ่มจะมีแต่ความยากลำบาก ขวากหนาม และความเจ็บปวดเหนื่อยยากแสนสาหัส แต่ชีวิตก็มอบความงดงามของมุกพิศุทธ์ น้ำใจและความผูกพัน ที่เป็นแรงกระตุ้นให้เขาก้าวผ่านอุปสรรคทั้งหลายมาได้ ในอนาคต .. ชายหนุ่มไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามันจะราบรื่น โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ หรือมีอุปสรรคอื่นใดมากีดขวาง แต่พยัคฆ์ก็พร้อมจะก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างไม่หวั่นไหว เพราะรู้ว่ามุกเม็ดงามในอ้อมแขน จะอยู่เคียงข้างเขาไปตลอด ไม่ว่าทุกข์หรือสุข หล่อนจะเป็นแรงผลักดันให้เขาก้าวไปข้างหน้า เป็นแรงยันเมื่อเขาซวนเซ เป็นลมหายใจที่ทำให้เขามีชีวิตต่อไปได้
จากลูกฝรั่งไข่ทิ้งที่แม่ไม่เคยอุ้มชู.. มาสู่เด็กที่ปากกัดตีนถีบหาเลี้ยงครอบครัวตั้งแต่ยังไม่สิบขวบเต็ม
จากพ่อค้าปลาในตลาดนัด... ก้าวไปสู้เจ้าของร้านอาหารและเจ้าของโรงแรมที่ใหญ่และหรูหราที่สุดในจังหวัด
ที่สำคัญ.. จากเด็กชายที่ไม่เคยมีเพื่อน ไม่มีใครรัก เขาได้อยู่เคียงข้างกับเพื่อนสนิทคนแรกและคนเดียวของเขา ซึ่งเป็นผู้หญิงที่เขารักและรักเขา
ทุกวันนี้พยัคฆ์มีทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยได้แต่ฝันถึง
และมีมากกว่าที่จะฝันถึง
ชีวิตและความรักเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์จริงๆ
แม้จะอ่านนิยายไปหลายเล่มในช่วงนี้ แต่ก็ยังไม่ตอบโจทย์ "ความรัก" ในแบบที่ต้องการ นั่นคือ อ่านอิน อิ่มเอม เต็มตื้นใจด้วยความชอบ ชอบ ชอบ
การอ่านนิยายแต่ละเล่มก็เหมือนกับการค้นหา และครั้งนี้ก็ยังคงหนีไม่พ้นนักเขียนคนโปรดเจ้าเดิมๆ ที่ห่างเหินการอ่านผลงานไปมากในระยะหลัง แต่ความรู้สึกที่ได้เมื่อกลับมาอ่านนิยายของ "กิ่งฉัตร" อีกครั้ง คือการกลับมา 'ตายรัง' อย่างจริงแท้
ความรักความผูกพันของ "พี่เสือ" กับ "น้องมุก" ที่เริ่มต้นจากความเหมือนในความแตกต่าง ก่อนจะค่อยๆ พัฒนามาเป็นความผูกพัน มีมุกซีกเล็กๆ สองเม็ดเป็นตัวแทนแห่งใจ แม้ยามอยู่ไกลกัน สายใยความผูกพันนั้นไม่เคยคลอนแคลน มีแต่จะเป็นเครื่องเกื้อกูลให้ความรักของทั้งคู่เติบโต เจริญงอกงาม หยั่งรากลึกลงกลางใจอย่างมั่นคง
ถึงจะห่างกัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี และเป็น 'สิบห้าปี' ที่ไม่เคยพบกัน
ความรู้สึกของพี่เสือ ความรู้สึกของน้องมุก ไม่แปลกนักถ้าคนเคยผูกพันจะยังมีใจคอยใฝ่หา
แต่ที่อัศจรรย์ คือ ความเข้าใจ และความเชื่อมั่นในความรู้สึกของอีกฝ่าย
'เชื่อ' โดยปราศจากความลังเลสงสัยว่าความรู้สึกจะไม่เปลี่ยนไป และคำสัญญาจะยังคงเหมือนเดิม
แต่ของอย่างนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับผู้เขียนว่าจะทำให้เรา 'เชื่อ' ในความหนักแน่นมั่นคงนั้นของตัวละครได้ด้วยหรือไม่ และชื่อ 'กิ่งฉัตร' ก็นับได้ว่าเป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งในตองอูเหมือนกัน ..คงเป็นไปได้ยากที่อ่านแล้วจะไม่เชื่อ
น้องมุก จากไปตั้งแต่ตอนอายุเพียงสิบขวบ พี่เสือ ในยามนั้นอายุสิบหกปี กว่าจะได้พบกันอีกครั้งคืออีกสิบห้าปีต่อมา ไม่เคยโทรศัพท์หากัน มีแต่เพียงการรติดต่อทางจดหมายที่ก็ไม่ได้ใส่เนื้อความอะไรมากมาย เพียงฉบับเต็มคนละฉบับ และเนื้อความสั้นๆ จากจดหมายน้องมุกอีกไม่กี่ฉบับเท่านั้น (ยิ่งไม่ต้องถามหาจดหมายสั้นๆ ของพี่เสือ) แต่สายใยแบบไหนกันล่ะ ที่ร้อยรัดความรู้สึกเราให้เชื่อในความผูกพันของทั้งสอง .. ต้องลองอ่านเอง 
สิบห้าปีที่พี่เสือที่มุ่งมั่นทำมาหาเลี้ยงชีพ ส่งเสียตัวเองร่ำเรียนและดูแลครอบครัวที่มีน้ารงค์ขาพิการเพราะโรคโปลิโอตั้งแต่เมื่อตอนเป็นเด็ก เมื่อเสือเกิดแม่ทิ้ง ไม่มีคนดูแล น้ารงค์จึงออกจากโรงเรียนมาเลี้ยงดู มียายผู้แก่ชราคอยหาเลี้ยงลูกพิการและหลานทารก ส่วนแม่ของเสือ เป็นแต่เพียงผู้หญิงเสเพล หยำเป ที่คอยวนเวียนกลับมาล้างผลาญครอบครัว ยามเมื่อเสือเริ่มทำงานหาเงินได้ก็คอยแต่จะก่อปัญหาและสูบเลือดสูบเนื้อลูกชายไม่ต่างจากปลิงดูดเลือด เรียกได้ว่าถ้าเจอ "มินตรา" แม่ของเสือในเรื่องนี้ อีลำยอง จาก ทองเนื้อเก้า อาจจะต้องยอมชิดซ้าย ทว่าในสภาพรันทดเช่นนั้น เสือก็ยังสามารถเติบโตขึ้นมา ความโชกโชนในชีวิตยากลำบากทำให้เขาแข็งแกร่ง อดทนพากเพียรสร้างเนื้อสร้างตัวจนกลายมาเป็นเศรษฐีใหญ่ประจำจังหวัด
แม้รู้ดีว่าน้องมุกเป็นดอกฟ้าที่จะโน้มกิ่งลงหา "พี่เสือที่รักมากมากมากของน้องมุก" อย่างยินดีและเต็มใจ แต่มันย่อมดีกว่า ถ้าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อสร้างฐานะให้ทัดเทียม มากพอจะเผชิญหน้ากับเธอในฐานะผู้ชายที่คู่ควร
ไม่เคยพบกันนานถึงสิบห้าปี ยังไม่มีคำบอกรักอย่างเป็นทางการ แต่บ้านหลังใหม่ของ เสี่ยพยัคฆ์ ก็สร้างขึ้นใหญ่โตให้ไม่แพ้ "บ้านหลังนั้น" ที่เขาสาบานไว้กับตัวเองว่าชีวิตนี้จะไม่มีวันเข้าไปเหยียบอีกเป็นครั้งที่สอง บ้านที่วันหนึ่งน้องมุกจะต้องจากมา..เพื่ออยู่กับเขา บ้านใหม่หลังนี้จึงไม่ควรด้อยไปกว่า และห้องหับก็จัดเตรียมไว้พร้อม เพื่อรอ..น้องมุก
ความรักที่มีความมั่นใจขนาดนั้น มีความ "รู้กัน" ว่าเรารักกัน ชีวิตนี้จะเป็นใครอื่นไปไม่ได้ จะไม่มีใครอีกแล้ว นอกจาก "เรามีเรา" ไม่ต้องมีคำถาม ไม่ต้องมีคำตอบ มีแต่ความไว้เนื้อเชื่อใจ พี่เสือเตรียมทุกอย่างไว้ให้ แค่ถึงเวลา น้องมุกกลับมา และรับเอาไป แลกกับสิ่งที่จะให้มา หัวใจของน้องมุก หัวใจของพี่เสือ ที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน..ตลอดไป
เวลาสิบห้าปีดูหดสั้นเหลือเพียงชั่วลมหายใจเข้าออก มันราวกับว่าถ้าพี่เสือยื่นมือออกไปในตอนนี้ น้องมุกก็จะยื่นส่งมือมารับประสานด้วยความยินดี
ถือเป็นความรักที่ยากนะ ยากจะเชื่อ..ในความรักที่ไร้หลักประกันแต่ก็เฝ้ารออย่างไร้ความกังวลแบบนั้นน่ะ แต่เราก็เชื่อหมดใจ บริสุทธิ์ อบอุ่น อ่อนหวาน ละมุน ประทับใจจนไม่นึกอยากจะอ่านนิยายรักไปพักใหญ่เลยเชียวล่ะ คงมีเวลาหันไปเคลียร์แนวอื่นในกองดองได้อีกหลายเล่ม
ทั้งที่ชื่อเรื่อง บ่งบอกแนว "ความผูกพัน" แบบที่ชอบอย่างชัดเจน และความหนาก็ส่อแววจะได้ "ความผูกพัน" สมใจอยากแน่นอน แต่หนาขนาด ๘๘๙ หน้า ก็ชวนขยาดมิใช่น้อยๆ หนังสือออกมาครั้งแรกตั้งแต่ปี ๒๕๕๒ แต่ก็ยังลังเลไม่กล้าหามาอ่านสักที เพราะถ้าไม่สนุกล่ะก็ งานเข้าแน่ๆ .. เพราะการจะอดทนอ่านหนังสือที่ไม่ชอบให้จบมันต้องใช้พลังกายพลังใจเอาเรื่องเหมือนกันนะคะ แต่ในที่สุด .. ก็ถึงเวลาได้พบกัน -- เพียงใจที่ผูกพัน--
ความสนใจหนึ่งในการรีวิวพุ่งไปที่ คำนำผู้เขียน
นักเขียนผู้มากประสบการณ์คงเป็นเช่นนี้ มีแก่นของเรื่องที่ต้องการนำเสนอ และใส่ตัวละครเข้าไป เราจึงมักได้กำไร เพราะนอกจากได้ความสนุกของเรื่องราว ยังได้สาระข้อคิดไว้เตือนใจ หรือหากไม่ได้ความสนุกอย่างที่หวัง แค่ได้สาระตอบแทนเวลาอ่านที่เสียไป ก็ยังถือว่าคุ้มค่าการลงทุน แต่ "เพียงใจที่ผูกพัน" ได้ทั้งความสนุก ได้ทั้งสาระ ได้ทั้งความซึ้งอิ่มเอมใจ ที่สำคัญที่สุด ได้รักตัวละครเสือยิ้มยากอย่าง "เสี่ยพยัคฆ์" หรือ "พี่เสือของน้องมุก"  สรุปว่ามีแต่ได้กับได้
' คนเรานั้นเลือกเกิดไม่ได้ เมื่อลืมตาขึ้นมาดูโลกแล้ว จะขอเปลี่ยนบุพการีไม่ได้ ขอเปลี่ยนฐานะและชาติกำเนิดในตอนนั้นก็ไม่ได้ แต่คนเราเลือกที่จะเป็น เลือกที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตในภายหลังได้
จากดินสู่ดาว ... ทำได้ถ้ามีความเพียร ความอดทน และความขยันเป็นที่ตั้ง
จากดาวสู่ดิน ... เป็นไปได้ถ้าปราศจากซึ่งความเพียร รู้จักแต่การใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า ต้องการเพียงแค่ชัยชนะ และแสวงหาความสุขไปวันๆ
"เพียงใจที่ผูกพัน" เป็นเรื่องราวของคนที่เลือกเกิดไม่ได้สองคน คนหนึ่งเกิดมาราวกับเกิดในโคลนตม ขาดไร้ไปเสียทุกสิ่ง อีกคนเกิดมาท่ามกลางชื่อเสียง เงินทอง และการนับหน้าถือตา ชะตาชีวิตเหนี่ยวนำทั้งคู่ให้พบเจอกันและผูกพันกัน จากความรู้สึกว่าในความต่างที่ราวฟ้ากับเหว "เราเหมือนกัน" แม้ช่วงหนึ่งต้องแยกย้ายกันไป แต่ความผูกพันกลับแน่นหนา กระทั่งได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง
แรงบันดาลใจของเรื่องนี้มาจากหลายสาเหตุ หนึ่งในนั้นคือการบ้าเลี้ยงสัตว์น้ำขนาดจิ๋วของผู้เขียน ทำให้ไปเดินจตุจักรบ่อยครั้งและรับรู้ถึงสถานการณ์การค้าขายสัตว์น้ำในบ้านเรา ปลาจากต่างประเทศตัวหนึ่งราคาหลายสิบหลายร้อยกระทั่งเป็นเรือนพันก็มี แต่ปลาหางนกยูง ปลาสอด ปลาบอลลูน ราคาช่างน้อยนิด บางตัวที่ไม่สวยไม่งามซื้อเหมาๆ ตัวละสองบาทก็ซื้อได้ ช่างเป็นเงินเล็กเงินน้อยเสียจริงๆ
แต่บรรณาธิการประจำตัวกลับเล่าถึงเรื่องราวชีวิตของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ได้พบเห็นแถวบ้าน น้องคนนี้เลี้ยงปลาราคาถูกเหล่านี้ ขยายเพาะ และปรับปรุงพันธุ์เพื่อขาย กระทั่งส่งเสียตัวเองเรียนและเลี้ยงครอบครัวได้ ทำให้ได้คิดว่า เออเหนอ ... เงินเล็กเงินน้อยของคนบางคนกลับเป็นอนาคตที่มั่นคงของคนอีกคน
ประจวบกับได้ยินเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชีวิตแสวงหาแต่ความสุขสบายของตน ไขว่คว้าหาความงามความสาวสดอยู่ตลอดเวลา เธอทุ่มได้ทุกอย่างไม่ห่วงอนาคตเพราะมีลูกชายไว้เลี้ยงดูตอนแก่เฒ่า แต่เธอไม่เคยเลี้ยงลูก คลอดแล้วก็เอาไปให้ยายของเด็กเลี้ยง เธอ ... หวังจะให้ลูกเลี้ยง โดยไม่เคยเลี้ยงลูกมาก่อน
ชีวิตที่มีความคิดและอุดมคติในการดำเนินชีวิตต่างกันสุดขั้วจริงๆ
ผู้เขียนจึงนำสองขั้วมารวมกันไว้ในที่เดียว แวดล้อมด้วยผู้คนมากมายที่เป็นทั้งดินสู่ดาวและดาวสู่ดิน คนที่ต้องสู้เพื่อชีวิตมาตลอดและคนที่ไม่เคยสู้เพื่อชีวิตใคร แม้แต่ชีวิตของตัวเอง
"เพียงใจที่ผูกพัน" เป็นเรื่องยาว แต่ผู้เขียนก็เขียนด้วยความสนุกทุกตอน และหวังว่าผู้อ่านคงจะสนุกสนานไปกับชีวิตของ "พี่เสือ" และ "น้องมุก" เช่นกัน
ขอบคุณที่ติดตามผลงานค่ะ '
กิ่งฉัตร
จากดินสู่ดาว จากดาวสู่ดิน และ จากดินที่ไม่เคยคิดจะเป็นอะไรให้ดีไปกว่าดิน เหล่านี้ล่ะค่ะคือชีวิตของตัวละครและความมีชีวิตชีวาของนิยายเรื่องนี้ ที่อยากบอกผู้เขียนว่า (ไม่ช้าไปนะคะ) สนุกจริงจังและจรรโลงใจดี ไม่ใช่สนุกแค่กับชีวิตของ "พี่เสือ" และ "น้องมุก" เท่านั้น แต่สนุกกับครอบครัวของเขา ครอบครัวของเธอ และทุกตัวละครที่เกี่ยวข้อง ล้วนมีแง่มุมที่ให้ชวนคิด ชอบตัวละครหลายคนโดยเฉพาะแม่ของเสือ-มินตรา ที่มีความเป็นแม่สุดหยาบอย่างหาใครเปรียบไม่ได้ (อีลำยองก็อาจลังเลที่จะตีเสมอ  ) พี่ชายน้องมุก- เพชรพิศุทธ์ ที่กว่าจะพบตัวเองและหยัดยืนได้อย่างภาคภูมิในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่ง พี่สาวน้องมุก- พลอยพิศุทธ์ อินกับนาง! เข้าใจนะ สงสาร สมเพชเวทนาในความขมขื่น แต่ก็สมน้ำหน้าสะใจด้วย น้าของเสือ-ณรงค์ ยายของเสือ-ต้องตา ครูของเสือ-วิไล นักการเมืองอย่าง เพ็ญพิศุทธ์ ศุภฤกษ์ เศรษฐ์ เสน่ห์ คนมั่งมีที่จมไม่ลง โยธิต โยถิกา และตัวละครอื่นๆ ที่ประกอบกันเป็นสังคมเน่าเสีย ให้ความสำคัญต่อผู้คนด้วยการวัดค่าจากฐานะและความมีหน้ามีตา (เขียนดีมาก)
"ยายมุกมันโง่ โง่มาตั้งแต่เด็กแล้วที่ไปคบหาไอ้งูพิษ"
"ผิดแล้ว น้องมุกฉลาดต่างหากที่เห็นเพชรตั้งแต่มันยังเป็นหิน ไม่เหมือนบางคนที่ขว้างหินเพชรทิ้ง เพราะติว่ามันเปื้อนดินเปื้อนทราย พอมารู้ว่าเป็นเพชรก็สายไปเสียแล้ว"
"เสือมันรักใคร รักจริง ลงว่ารักแล้ว สายตามันไม่แลผู้หญิงอื่นอีก เชื่อผมเถอะ.. ไม่มีใครรักน้องมุกเท่าเสืออีกแล้ว..."
รักแรก รักเดียว รักสุดท้ายคือเธอตลอดไป แม้ความรักของพี่เสือกับน้องมุกจะมั่นคงเช่นนั้น แต่ใช่ว่าหนทางชีวิตร่วมกันจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะรักแท้ต้องผ่านการทดสอบ คลื่นปัญหาและมรสุมที่รุมเร้าหนักหน่วงนั้น ขอบอกว่าความปั่นป่วนวุ่นวายจากผู้คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องอยู่ในระดับเฉียดความ -ิบหาย-วายป่วง การค่อยๆ ขมวดปมเข้าหากัน และคลี่คลายแยกออกไปตามเส้นทางชีวิตของแต่ละคนที่ต้องก้าวต่อไปข้างหน้า ไปสู่อนาคตที่จะพุ่งสู่ดาวหรือร่วงสู่ดินก็ขึ้นอยู่กับว่าได้เรียนรู้แค่ไหนกับบทเรียนที่เคยเกิดขึ้น ทำให้เรื่องราวสนุกเหนือความคาดหมายไปมากจริงๆ
"มุกเกลียดพี่เสือแล้ว เกลียดพี่เสือที่สุด ไหนเคยสัญญาว่าจะไม่ทำให้มุกร้องไห้อีก แต่ทุกวันนี้ มุกไม่เคยไม่ร้องไห้เลย พี่เสือผิดสัญญา ผิดสัญญา ทั้งๆ ที่บอกมุกไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้มุกเสียใจ รู้ไหม ไม่ว่าใครก็ทำให้มุกเสียใจไม่เท่าพี่เสืออีกแล้ว ไม่มีใครทำร้ายมุกได้เท่าพี่เสืออีกแล้ว คนผิดสัญญา มุกเกลียดพี่เสือที่สุด"
 ก็ไม่รู้สินะ .. ถ้าคุณจะพลาดนิยายรักน้ำดีเรื่องนี้
| Create Date : 01 มิถุนายน 2557 |
| Last Update : 3 มิถุนายน 2557 0:29:25 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 2835 Pageviews. |
 |
|
สรุปว่ามีแต่ได้กับได้
) พี่ชายน้องมุก- เพชรพิศุทธ์ ที่กว่าจะพบตัวเองและหยัดยืนได้อย่างภาคภูมิในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่ง พี่สาวน้องมุก- พลอยพิศุทธ์ อินกับนาง! เข้าใจนะ สงสาร สมเพชเวทนาในความขมขื่น แต่ก็สมน้ำหน้าสะใจด้วย น้าของเสือ-ณรงค์ ยายของเสือ-ต้องตา ครูของเสือ-วิไล นักการเมืองอย่าง เพ็ญพิศุทธ์ ศุภฤกษ์ เศรษฐ์ เสน่ห์ คนมั่งมีที่จมไม่ลง โยธิต โยถิกา และตัวละครอื่นๆ ที่ประกอบกันเป็นสังคมเน่าเสีย ให้ความสำคัญต่อผู้คนด้วยการวัดค่าจากฐานะและความมีหน้ามีตา (เขียนดีมาก)
ก็ไม่รู้สินะ ..
เพราะน้องมุกรักพี่เสือของเธอเสมอมา การระเบิดถ้อยคำ "มุกเกลียดพี่เสือแล้ว" ทำใจสะเทือนไม่เบา 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
