แสงเทียน ผู้แต่ง แพรณัฐ
พิมพ์ครั้งแรก กันยายน ๒๕๕๗ สำนักพิมพ์มายดรีม
ในวรรณคดีเรื่อง รามเกียรติ์ พญายักษ์ร้ายกาจอย่างทศกัณฐ์
จำต้องสยบรักต่อนางสีดา นำไปสู่การสูญสิ้นทุกสิ่งแม้กระทั่งชีวิต
สิบทิศ ก็รู้สึกไม่แตกต่างจากทศกัณฐ์ซึ่งเขาสวมบทบาทในการแสดงโขนพระราชทาน
ตั้งแต่ได้รู้จักนางสีดาที่รับบทโดย เพลงพิณ สิบทิศก็หลงรักเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น
ทว่านางสีดาหรือจะคู่กับทศกัณฐ์ โดยเฉพาะเมื่อเขาคือ ....
ผู้ชายหน้าโหด ดุดัน และเป็นฝันร้ายที่ทำให้เธอหวาดกลัวมาตั้งแต่เด็ก
ชายหนุ่มจะทำเช่นไรเพื่อลบความเจ็บปวดของหญิงสาว
และแทนที่ด้วยความรักเท่าที่ผู้ชายซึ่งมีเพียงหนึ่งหน้า สองมือ และหนึ่งหัวใจรักจะทำได้
หรือเขาจะต้องสูญสิ้นทุกสิ่ งเช่นทศกัณฐ์ถูกโยนให้กลับเข้าสู่วังวนแห่งความมืดซึ่งไร้แสงนำทาง
แสงเทียน เป็นหนึ่งในนิยายชุด "แม่ของแผ่นดิน" ที่มีด้วยกันอยู่ ๓ เล่ม เล่มนี้ถูกหยิบขึ้นมาจ่ายเงินซื้อโดยไม่ต้องคิดอะไรอื่นทั้งสิ้น เช่น นักเขียนท่านนี้เขียนดีไหม เรื่องสนุกหรือเปล่า มีคนเคยอ่านแล้วรีวิวว่าดีไม่ดียังไง เพราะทันทีที่เดาได้จากปกหลังว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับ "โขนพระราชทาน" ก็ไม่ต้องมีเงื่อนไขอื่นใดในการเลือกอีกแล้ว
สิบทิศ ที่พอคลอดออกมาแม่ก็ตาย ทั้งยังประจวบเหมาะกับเรื่องซวยที่เกิดขึ้นกับชีวิตของพ่อ เขาจึงถูกกล่าวหาว่าเป็นสาเหตุทำให้แม่ตาย เป็นตัวซวยที่ถูกละเลย ไม่ได้รับการเอาใจใส่ ( เหมือนกับ ล่องจุ๊น ในเรื่อง ขอหมอนใบนั้นที่เธอฝันยามหนุน ) ตรงกันข้ามกันสุดขั้วกับพี่ชาย ศิวา ลูกรัก ที่พ่อทั้งรักและทุ่มเทให้ สิบทิศ จึงเป็นเด็กมีปัญหาที่ผันตัวไปเป็นนักเลงเกเรและหาทางออกด้วยยาเสพติด
แต่นั่นก็เป็นเพียงอดีตของเด็กเสียที่ดีแล้ว เมื่อสิบทิศได้รับความเมตตาจาก "ครูรัตนา" ที่ช่วยเหลือให้เขารอดคุกรอดตะรางมาได้ และยังทำให้สิบทิศกลับตัวกลับใจหันมาเป็นเด็กใฝ่ดี และได้กลายมาเป็นหนึ่งในนักแสดงโขนพระราชทานซึ่งรับบทเป็น ทศกัณฐ์ สมกับรูปร่างสูงใหญ่และชื่อเล่นของเขาที่มีชื่อว่า "ยักษ์"
เพลงพิณ ปัญหาความเจ้าชู้ของพ่อ ทำให้พ่อกับแม่ต้องแยกทางกันไปมีชีวิตของแต่ละคน เธอกับน้องชาย ปี่พาทย์ (ชอบชื่อตัวละครเรื่องนี้จัง) จึงถูกทิ้งไว้ให้อยู่อาศัยและเลี้ยงดูมาโดยตากับยาย เพลงพิณนั้นเป็นเด็กรักดี แต่ก็มีแผลในหัวใจเกี่ยวกับผู้ชายอย่างพ่อที่ได้สร้างความเจ็บปวดชอกช้ำให้กับแม่ กลายเป็นปมที่ทำให้เธอไม่ค่อยเชื่อใจในผู้ชายและความรัก ส่วนปี่พาทย์นั้นก็กลายเป็นเด็กมีปัญหา คบเพื่อนเด็กแวนซ์ และลักโขมย
นอกจากนี้ยังมีตัวละครอื่นๆ ที่มีปัญหา เช่น บัวคลี่ ลูกไม่มีพ่อ และแม่ขี้เมาไม่เคยเอาใจใส่อย่างแม่ทั่วไปที่ควรจะรักลูก ศิวา พี่ชายของสิบทิศ คนที่หลงลืมตนและเลือกหนทางเดินที่ผิด อุดม คนที่อยากหันหลังให้เส้นทางที่ผิดแต่ไม่อาจจะได้โอกาสนั้นมาง่ายๆ
พวกเขาและเธอถูกเลี้ยงดูให้เติบโตขึ้นมาในชุมชนสลัม
แต่แม้ไม่ได้สุขสบาย หรือ อยู่อาศัยในสภาพแววล้อมที่ดี
แต่คนเราก็สามารถเลือกได้
จะใฝ่ดี หรือ ใฝ่เลว ย่อมสุดแต่ใจจะไขว่คว้า ..
ซึ่งนิยายเรื่องนี้ก็มีความคล้ายคลึงกับนิยายเรื่อง สุดแต่ใจจะไขว่คว้า อยู่เหมือนกัน นั่นคือประเด็นที่ว่า "ลูกรัก" ที่ไม่รักดี กับ "ลูกชัง" ที่ได้ดีด้วยตัวเองแม้จะไม่ได้รับความรัก หรือความสนใจไยดีจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ
ดำเนินเรื่องด้วยชีวิตของตัวละครหลายคน ทำให้เรื่องของโขนไม่ถูกขับให้โดดเด่น ความรักของ สิบทิศ กับ เพลงพิณ โดยส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าน่าสนใจ ทำให้รเบื่ออยู่นิดๆ ในช่วงแรก แต่พอเริ่มเข้าสู่ครึ่งหลังก็เริ่มอ่านได้รื่นไหลไปเรื่อยๆ เมื่อพระปณิธาณ เกี่ยวกับโขนพระราชทาน พระราชกรณียกิจ เกี่ยวกับศูนย์ศิลปาชีพ ได้เริ่มถูกกล่าวถึงขึ้นมาเป็นระยะ นิยายเรื่องนี้ก็มีค่ามีความหมายขึ้นมา แม้จะยังคิดว่าควรจะให้น้ำหนักกับเรื่องของโขนพระราชทานให้มากกว่านี้ แต่โดยรวมแล้ว แสงเทียน ก็เป็นนิยายที่ดีและสร้างความรู้สึกซึ้งๆ จนถึงขั้นทำร้องไห้ได้เหมือนกัน
ผู้เขียน แพรณัฐ ได้ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดสิ่งที่เราต้องการจะได้จากนิยายเรื่องนี้ออกมาค่อนข้างถูกใจ ทั้งที่เกี่ยวกับพระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ที่ได้ทรงฟื้นฟูศิลปะแห่งชาตินี้ขึ้นมา จนได้ชื่อว่าเป็น "โขนพระราชทาน" และที่โดนใจมากๆ คือ การแสดงโขนรามเกียรติ์ของตัวละครในเรื่องนี้ เป็นรามเกียรติ์ชุด "นางลอย" ตอนเดียวกับที่เราได้ไปชมการแสดงโขนพระราชทานที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทยเป็นครั้งแรก
การแสดงโขนพระราชทานตอนแรกสุด ชื่อว่าชุด "พรหมมาศ" ส่วน "นางลอย" เป็นการแสดงในปีถัดมา หลังจากได้ไปชมและเกิดความประทับใจจนน้ำตาซึมด้วยความภาคภูมิใจในศิลปะแห่งชาติที่เรียกว่าโขนนี้ นับจากนั้นมาในทุกๆ ปี ก็จะรีบจองตั๋วตั้งแต่กลางปี เพื่อจะช่วงชิงที่นั่งดีๆ ให้ได้รับชมอย่างเต็มตาเต็มใจ (การแสดงจะอยู่ในช่วงเดือน พฤศจิกายน-ธันวาคม ของทุกปี)
เริ่มจากปี ๒๕๕๓ กับการแสดงชุด นางลอย - ศึกมัยราพณ์ - จองถนน - โมกขศักดิ์ และ ศึกอินทรชิต ตอน นาคบาศ ปีนี้ ๒๕๕๘ ศึกอินทรชิต ตอน พรหมมาศ จะนับเป็นปีที่ ๖ แล้ว ที่เราได้ติดตามชมการแสดงโขนพระราชทานเรื่อยมา สืบเนื่องมาจาก ความสนุกสนาน ความสวยงามตรึงตราประทับใจ ที่ทำให้รู้สึกปลาบปลื้มจนอยากจะเป็นส่วนหนึ่งในการอนุรักษ์โขนของชาติเอาไว้ ซึ่งการซื้อตั๋วไปชมการแสดงปีละครั้งก็คงเป็นสิ่งเดียวที่เราพอจะทำได้ และเป็นการทำอย่างมีความสุขด้วย
credit picture : /7-themes.com/
เมื่อก่อนเราคิดว่าตัวเองคงจะรู้สึกชอบไปเองอยู่คนเดียว เพราะทุกปีจะต้องคอยถามพี่ที่ไปดูด้วยกันอยู่ทุกครั้งว่า "จะจองตั๋วโขนแล้วนะ ปีนี้ พี่จะไปดูด้วยกันอีกหรือเปล่าคะ ? " ด้วยเกรงว่าพี่เธอจะเกรงใจเรา ว่าถ้าเคยไปดูด้วย แล้วไม่ไป เราก็ต้องไปคนเดียว (เพราะการหาเพื่อนไปดูโขน ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ) เราจึงมักจะสำทับประโยคต่อมาทุกครั้งว่า "เอาที่สบายใจนะ อยากดูหรือไม่อยากดู ไม่ต้องเกรงใจ " เพราะถึงพี่เธอไม่ไป เราก็ต้องไปอยู่แล้ว ดูหนังคนเดียวเป็นเรื่องปกติ ดูโขนคนเดียวก็ย่อมเป็นเรื่องปกติเช่นกันน่ะนะ
แต่คุณพี่เธอก็ไม่เคยไม่ไปสักปี ไม่เคยถามความรู้สึก แต่เชื่อเอาเองว่า เธอคงจะรักโขนไม่น้อยไปกว่ากัน นอกจากจะไม่เคยไม่ไปแล้ว ยังไม่เคยเกี่ยงราคาบัตรด้วย หลังจาก โขน นางลอย ที่ซื้อบัตรราคารอง ในทุกปีต่อมา เราจะซื้อบัตรราคาสูงสุดเสมอ (เอาให้อิ่มเอมอย่างเต็มที่กับการรับชม)
ดังนั้น การบรรยายถึงการแสดงโขนชุด นางลอย ในเรื่องนี้ จึงทำให้นึกภาพได้ ความสวยงามตระการตาของฉากเหล่านั้นเป็นแบบไหน รวมถึงหลังจบการแสดงที่เสียงปรบมือดังระรัวกึกก้องและไม่หยุดลงง่ายๆ ในวันนั้นที่เราได้อยู่ในบรรยากาศมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ .. ปรบมือจนเจ็บมือ
การอ่านนิยายเรื่องนี้ แม้โขนพระราชทานอาจจะไม่ได้ถูกนำเสนอด้วยเนื้อหาความรู้ความเข้าใจเข้มข้น ทั้งสำนวนผู้เขียนยังไม่ได้ใจเท่าไร เพียงอ่านได้เรื่อยๆ และไม่ค่อยชินเท่าไหร่กับภาษาของตัวละคร ไอ้ อี มึง กู (เฉพาะในนิยายนะ ไม่ได้หมายถึงไม่ชินในชีวิตจริง 55) หรือแม้แต่ชื่อที่เรียกแล้วไม่ค่อยจะเพราะเสนาะหูอย่าง " อีเขียด" (ชื่อเล่นของบัวคลี่) แต่เพราะเนื้อเรื่องเกี่ยวกับ เด็กมีปัญหา ดราม่าปัญหาครอบครัวมันเป็นเรื่องที่ชวนซึ้ง แม้บทสรุปของแต่ละคนจะคาดเดาได้ (ง่ายมาก) มันก็ยังอดซึ้งไม่ได้อยู่ดี ประกอบกับโขนเป็นเรื่องที่เรา "รักที่จะให้ความสนใจ" เป็นทุนอยู่แล้ว การได้รู้อะไรมากขึ้นจากที่ผู้เขียนค้นคว้ามาประกอบ จึงรู้สึกว่าเนื้อเรื่องดีมีสาระ โดยรวมแล้วจึงรู้สึกดีกับนิยายมาก
อ่านจบแล้วถึงเข้าใจความหมายของชื่อเรื่อง "แสงเทียน" ก็ถึงกับซึ้งกันไปไม่น้อย
นิยายชุดนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร และเปิดกล้องกันไปแล้ว ...
สำหรับคนรักโขนอย่างเรา ยังไงก็ต้องเฝ้าจอรอชมแน่นอนค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
