Bloggang.com : prysang - ยอดรักราวิน - เมื่อเด็กนรก ปราบมนุษย์พ่อ .. น่ารักมั่ก!

ยอดรักราวิน ผู้แต่ง ลินอลิน

พิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน ๒๕๕๘ สำนักพิมพ์ ทำมือ

ราวิน ไม่เคยเจอเด็กที่ไหนน่าตีเท่านี้มาก่อน
ตัวยุ่ง ยายเด็กแสบที่ยุ่งสมชื่อ ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งมารยา
แถมยังหัวหมอจนเหลือเชื่อว่าเธอเป็นเพียงแค่เด็กสิบแปดธรรมดา...

"คุณกับหนูเราเกี่ยวดองกันแค่ปีสองปีก็ได้ค่ะ
แต่เราต้องทำสัญญากันนะคะ ว่าหย่าปุ๊บคุณต้องโอนให้หนูสิบล้าน
กับบ้านพร้อมที่ดิน... และคุณต้องส่งเสียหนูเรียนจน
ถึงปริญญาเอกด้วย สำหรับหนูถ้าไม่ได้สามีรวย ก็ต้องมีการศึกษาดีค่ะ
ช่วยไม่ได้ หนูไม่อยากใช้ชีวิตอย่างอดๆ อยากๆ นี่นา"

ชายหนุ่มกลอกตาเป็นรูปตัวเอ็ม
นับหนึ่งถึงสิบไว้ในใจ
นี่ผู้เป็นย่าส่งตัวอะไรมาแต่งกับเขากัน!!

ปกสวยน่ารัก ดึงดูดสายตา อ่านปกหลังแล้วดึงดูดใจ เพราะนางเอกเรื่องนี้จะอายุน้อยมากสำหรับการแต่งงาน ทำให้นึกถึงซีรีย์เกาหลีเรื่อง "เจ้าสาวสิบแปด" (Sweet 18) ขึ้นมาทันที ซึ่งก็เป็นซีรีย์น่ารักโรแมนติกเรื่องหนึ่งที่สนุกมาก มันมีช่องว่างระหว่างวัยที่ทำให้พระเอกจะเห็นนางเอกเป็นเด็ก ถึงภายหลังอยากจะกินเด็กให้อายุยืน ก็ยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจว่าคงยังเด็ก คงยังไม่พร้อม ทำให้ต้องข่มอกข่มใจ จำไม่ได้แล้วว่าตัวละครผู้หญิงอีกคนที่รุ่นราวคราวเดียวกันกับพระเอกนั้นจะเป็นคนรักเก่าเหมือนพระเอกเรื่องนี้หรือเปล่า เรื่องราวความสนุกก็ดำเนินเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น คือ เริ่มต้น จากการแอนตี้เด็ก แล้วก็ค่อยๆ ผูกพัน หึงหวง รักเด็ก และกินเด็กไปตามระเบียบ

ยอดรักราวิน ก็จะเป็นสเต็ปไปตามนั้น ซึ่งถือเป็นนิยายที่น่ารักมาก

แอนตี้เด็ก ! :

ราวินที่หนั่งหันหลังหันหน้ามาสบตากับ 'ว่าที่ภรรยา' และเมื่อใบหน้าว่าที่เจ้าสาวได้ประจักษ์แก่สายตา ตาเรียวคมดุจอินทรีหนุ่มก็เบิกค้างนิ่ง

แต่ที่ค้างไม่ใช่ว่าเพราะเธอสวยหยาดเหมือนนางฟ้าตกสวรรค์ ..

'นี่เราไม่ได้กำลังพรากผู้เยาว์ใช่ไหมวะ!'

ถ้าตอนราวินอายุ ๑๕ เขาไวไฟอย่างไม่รู้จักป้องกัน อายุขนาด ตัวยุ่ง หรือ เกวลิน ก็คงจะรุ่นราวคราวเดียวกับลูกของเขานั่นแหละ เพราะราวินตอนนี้อายุปาเข้าไป ๓๓ ปีแล้ว ผู้เป็นปู่ย่าจึงแสนเหนื่อยใจกลัวว่าถ้าพวกท่านจากไปแล้ว ราวินจะยังขึ้นคานอย่างโดดเดี่ยว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยขาดข่าวคาวกับผู้หญิง แต่จะหาหญิงที่เป็นรักแท้มาใส่ใจรักใคร่ดูแล ถ้าปล่อยให้หาเอง คิดว่าคงจะไม่มีทางหาได้ดี

จึงส่งสาวน้อยหน้าตาสะสวยน่ารักมาเป็นเจ้าสาว ใครๆ ก็ว่าโชคดีจะตายไปที่ได้ 'เมียเด็ก' แต่ ..เด็กเกินไปไหมเล่า ตัวเตี้ยอย่างกับเด็กแคระ อายุยังแค่สิบแปด เพิ่งจบมัธยมมาหมาดๆ

ราวินลุกขึ้นยืนเต็มตัว ยิ่งฉายให้เห็นชัดถึงความต่างไซซ์ของคนทั้งคู่ คนหนึ่งสูงราวร้อยแปดสิบหกเซ็นติเมตร ส่วนอีกคนสูงเพียงร้อยห้าสิบแปดเซ็นติเมตร คนหนึ่งกล้ามเป็นมัดๆ ตัวล่ำสันสมมาตรฐานชายชาตรี ส่วนอีกคนก็ ... อกนมสะโพกก็ไม่มีอย่างที่ผู้หญิงควรมีกัน ตัวบางอ้อนแอ้นอย่างกับเด็กมัธยมต้น แล้วยิ่งเด็กคนนี้ถักเปียสองข้างอีก ...ให้ตายเถอะ รู้สึกเหมือนจะไอเป็นคำว่า 'คุก ... คุก '

ก็อาจจะดีก็ได้ ...มั้ง ที่มี "เมียเด็ก" ถ้าไม่ติดที่เด็กคนนี้ไม่ใช่ธรรมดา แต่ว่าเป็น...เด็กนรก

"นี่เธออกไปข้างนอกด้วยเหรอ แล้วเอาเงินที่ไหนใช้ ฉันไม่ได้ทิ้งไว้ให้นี่"

"แหม คุณนี่เข้าประเด็นได้ถูกจังหวะพอดีเลย " เด็กสาวยิ้มแป้น ก่อนจะยื่นกระดาษสีขาวแผ่นยาวไปตรงหน้า

"อันนี้คือบิลใบเสร็จที่หนูซื้อจากร้านสะดวกซื้อ หนูไม่ได้ซื้อะไรมากเพราะงบมีจำกัด มีพวกผัก ของสด ผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน แล้วก็น้ำยาถูพื้น ส่วนอันนี้บิลค่าจ้างซัก ท้้งหมดนี้หนูใช้เงินตัวเองออก เพราะฉะนั้นคืนหนูมาด้วยนะคะ แล้วก็ค่ารถแท็กซีด้วยอีกสองร้อยบาท ค่าวินมอเตอร์ไซค์อีกยี่สิบบาท" เกวลินยิ้มซื่อ

ส่วนคนตัวโตได้แต่มองนิ่ง อยู่กับยายเด็กนี่กลัวจะเป็นโรคไตเข้าสักวัน เค็มจริง!

"เธอประสาทหรือเปล่าถึงยอมแต่งกับฉันที่อายุเยอะกว่าเธอตั้งรอบครึ่ง หึ ทั้งหมดนี่เพราะเงินใช่ไหม"
"ค่ะ หนูอาจจะดูประสาท และใช่ มันเป็นเพราะเงิน"
"ฮะ!"
ยอมรับง่ายไปไหมแม่คุณ!?

"คุณกับหนูเราเกี่ยวดองกันแค่สองสามปีก็ได้ค่ะ แต่เราต้องทำสัญญากันนะคะ ว่าหย่าปุ๊บคุณต้องโอนให้หนูสิบล้าน กับบ้านพร้อมที่ดินให้หนูทำมาหากินต่อ น้องๆ ของหนูสิบคนต้องได้เรียนหนังสือจนจบมหาลัย คุณต้องส่งหนูเรียนจนถึงปริญญาเอกด้วย เอ่อ หนูไม่เอารถก็ได้นะคะ หนูชอบโดยสารรถสาธารณะ"

เด็กบ้าอะไรวะเนี่ยเห็นแก่เงินโคตร

"ระหว่างนี้หนูจะคอยเป็นไม้กันหมาให้คุณก็ได้ พวกสาวๆ ของคุณก็ดูร้ายๆ ทั้งนั้น แต่ไม่เป็นไรค่ะหนูมีวิธีจัดการที่ดีและไม่ต้องออกแรงมาก"
ราวินถึงกับพูดไม่ออก

"อีกอย่าง เรื่องบนเตียง หนูยอมให้คุณมีอะไรกับหนูได้นะ ยังไงเราก็เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย คุณไม่ต้องกลัวเรื่องพรากผู้เยาว์นะคะ เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้าน หนูอาจจะไม่มีประสบการณ์นัก แต่หนูฝึกได้ค่ะ สมัยนี้มีอินเตอเน็ท เว็บอนาจารก็เยอะ ก็ดูๆ จำๆ ลองๆ ทำกันดู"
"..."
"เป็นไงคะ ขอเสนอของหนูดีไหมคะคุณสามี"
ดีกับผีน่ะสิ!
"เธอไม่มีศักดิ์ศรีเลยเหรอ"
"มีค่ะ แต่มีนิดเดียว และกินไม่ได้ด้วย"

"นี่มันอะไร" คิ้วเรียวหนาทั้งสองข้างเคลื่อนเข้าหากันเมื่ออ่านเจออีกข้อ "บัตรเครดิตวงเงินหนึ่งแสนบาท? "

"แหม .. เผื่อห้าพันต่ออาทิตย์มันไม่พอยังไงล่ะคะ" เธอยิ้ม

กรามคมสันกัดฟันกรอดอย่างเจ็บแค้น ก่อนจะเลื่อนกระดาษมาเซ็นให้มันจบๆ ไป เวรเถอะ เสียรู้ให้เด็กอายุน้อยกว่ารอบครึ่ง นี่เขาอยู่มาจนป่านนี้โดยไม่ถูกซุ่มตีหัวได้อย่างไรกัน

ชอบนางเอก-เกวลิน แม้จะขัดใจอยู่หน่อยกับชื่อเล่น "ตัวยุ่ง" มันแบบให้ความรู้สึกอาโนเนะไปนิด นอกจากเธอจะเก่งงานบ้านงานเรือน ยังเรียนเก่ง ภาษาก็เก่ง และที่สำคัญคือฉลาดเป็นกรด ซึ่งหมายรวมถึความฉลาดทางอารมณ์ด้วย นี่จึงไม่ใช่เด็กแสบ จอมเฮ้ว จอมซน ปากจัด พูดมาก แบบที่จะเป็นคาแรคเตอร์ "ตัวยุ่ง" ที่คุ้นเคยโดยทั่วไป (ซึ่งเป็นคาแรคเตอร์ที่ไม่ชอบ) เพราะตัวยุ่งคนนี้ไม่เคยชวนทะเลาะเบาะแว้ง ไม่เคยตะบึงตะบอนโวยวาย ไม่แง่งอนไร้สาระ หรือเอาแต่ใจตัวเอง แต่เธอก็ได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ ด้วยการตะล่อม และเจรจาต่อรอง ..อย่างใจเย็น!

ชอบพระเอก - ราวิน แม้จะเป็นถึงผู้บริหารแถวหน้าในวงการธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม แต่เจอฤทธิ์เมียเด็กเข้าไป ก็ถึงกับจอดสนิท ไปไหนไม่รอด ยิ่งนานวันยิ่งละสายตาไปไม่ได้ แต่ความเป็นผู้ใหญ่แอนตี้การคลุมถุงชน แอนตี้อายุเด็กน้อย แอนตี้นิสัยเด็กงกเห็นแก่เงิน เอาตัวเข้าแลก เขาก็เลยท่ามาก ปากอย่างใจอย่าง เอ่ยว่าไม่รักไม่ชอบแต่สายตาเฝ้ามอง ว่าจะหย่าๆ แต่สุดหวง ว่าจะไม่มีอะไรกันเกินเลยเพราะเห็นแก่อนาคตเด็กในวันข้างหน้า แต่ว่าในห้วงคำนึงก็คิดถึงเรื่องหื่นๆ แม้จะพยายามทำตัวเป็นมนุษย์พ่อ คอยดุว่า (แต่เมียเด็กหาได้สะทกสะท้านไม่) แต่ก็ไม่อาจะฝืนไปได้สักกี่น้ำ ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งรัก ยิ่งรักยิ่งปรารถนา!

ราวินยอมรับอย่างหมดท่าว่าภรรยาของของ 'น่ากิน' มาก...ถึงมากที่สุด แล้วเขาก็ 'หิว' มาก...ยิ่งกว่ามากที่สุด

ร่างแบบบางแถมยังหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา ถ้าไม่นับนิสัยแสบๆ ของเธอถือว่าน่าเอามานอนกอดจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร ไม่ปฏิเสธว่าเขาที่เป็นผู้ชายก็เคยเผลอแอบคิดแอบจินตนาการถึงผิวผ่องใต้สาบเสื้อที่เธอสวมใส่อยู่บ้าง อันที่จริงก็ ...บ่อยเลยแหละ

"ถ้ากำลังอดทนก็ไม่ต้องทนหรอกค่ะ หนูอนุญาต" เกวลินหมายความตามที่พูดทุกประการ

ราวินขบกรามแน่นจนนูนเด่น ข้างในที่พยายามดันไว้ใกล้ปะทุเต็มที ไม่ไหวแล้ว...ยายเด็กคนนี้ต้องโดนอะไรบ้าง

บุคลิกของ 'เมียเด็ก' ที่ในสายตา 'สามีผู้ใหญ่' จะสะสวยน่ารักแล้ว 'ยายเด็กขี้อ่อย' คนนี้ (อ่อยได้น่ารักจริงๆ) ยังเซ็กส์ซี่และขยันยั่วอารมณ์ของเขาให้กระเจิงอย่างร้ายกาจ ภาพของน้องเก้า-สุภัสสรา จึงผุดขึ้นมาในมโนนึก ตอนที่ได้ดูฮอร์โมนครั้งแรกก็ปิ๊งเลย เพราะคนนี้แหละที่ในสายตาเราเห็นว่าครบ ทั้งสวย น่ารัก และเซ็กส์ซี่ บางทีก็ดูเป็นเด็กสาวไร้เดียงสา แต่บางทีก็ดูเป็นเด็กยั่วยวนขึ้นอยู่กับว่าเธอสวมท่าทีแบบไหน

ยิ่งนานวันยิ่งรู้ว่า .. เธอไม่ได้เป็นเด็กแย่ๆ อย่างที่เขาคิดเลย ภายใต้รอยยิ้มซื่อๆ อยู่เป็นนิจ ไม่เคยสะทกสะท้านต่อคำดูถูก ไม่เคยมีอาการโกรธเคืองต่อคำดุว่าใด .. เธอถูกเลี้ยงดูให้เติบโตมาอย่างไร ต้องผ่านอะไรมาบ้าง

"ฉันแม่ง ... ไม่รู้ห่าอะไรเลย"

เธอแบกรับความเจ็บปวดมากมาย ทั้งที่เป็นเพียงเด็กสาวอายุสิบแปด

แต่เธอก็มีความอดทนเข้มแข็ง และมีอุปนิสัยใจคอที่ ....เหลือจะเชื่อ

แกร่งซะจน ราวินต้องกลัวใจ ...

เกวลินเป็นคน พูดคำไหนคำนั้น หากเขาทำอะไรผิดพลาดจนเธอคิดจากไป

เธอจะต้องจากเขาไป อย่างแน่นอน และราวินจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น

นอกจากคู่พระ-นาง จะน่ารักน่าขำแล้ว องค์ประกอบอื่นๆ ในการดำเนินเรื่องยังไม่ขาดตกบกพร่อง การเป็นนักธุรกิจของราวิน ไม่ใช่สักแต่ว่าเป็นอยู่ลอยๆ ผู้เขียนมีความจริงจังที่จะใส่เนื้อหาเกี่ยวกับธุรกิจและศรัตรูคู่แข่งของพระเอก ที่มาที่ไป มีเหตุมีผล เรื่องไม่ยากจะคาดเดา แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อเลย เป็นนิยาย feel good มากค่ะ ถ้าจะมีอะไรติดใจก็มีอยู่เพียงเล็กน้อยคือ ช่วงท้ายๆ ที่นางเอกได้สำแดงความเก่งในการแก้ปัญหาใหญ่โตระดับนั้น บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า จะเก่งเว่อร์วังอลังการไปหรือเปล่า แต่ก็ต้องขอชมอย่างมากเลยเกี่ยวกับปมปัญหาและการบริหารจัดการที่ผู้เขียนได้สร้างบทบาทให้ตัวละคร จากเด็กนรก จึงกลายเป็น เด็กอัจฉริยะ ที่ผู้เป็นสามีหลงรักแทบคลั่ง

กับอีกประการคือ นิยายเรื่องนี้ควรติดเรท +18 นะคะ โดยส่วนตัวคิดว่าบทเลิฟซีนโจ๋งครึ่มไปสักหน่อย โดยปกติจะชอบแบบน้อยกว่านี้ เบากว่านี้น่ะค่ะ

สำหรับคอนิยายรัก เรื่องนี้แนะนำค่ะ

ราวิน - กินเด็ก อายุยืน

เกวลิน - กินคนแก่ เป็นนิรันดร์