นิยาย 'ชุดจันทร์ ' ของ Yayoi  ที่เป็นผู้แต่งคนเดียวกันกับนามปากกา ภัสรสา   มีสามเรื่อง คือ  ขอเพียงใจจันทร์ , หนึ่งจันทร์กลางใจ  และ หากใจไร้จันทร์  ยังไม่ทันจะอ่านครบทั้งสามเรื่องเลย ก็ร่ำๆ อยากจะยก หนึ่งจันทร์กลางใจ ที่เพิ่งได้อ่านจบไปนี้ให้ขึ้นแท่นที่หนึ่งรอไว้ซะแล้ว  ด้วยมีอะไรๆ ถูกใจหลายอย่างเกิ๊น!  ซึ่งถ้าหยิบขึ้นมาอ่านเฉพาะปกหลังของหนังสือเพื่อพิจารณาว่า จะอ่านดีมั้ยน๊อ  ... คงคาดเดาอะไรไม่ได้นัก แล้วบางทีก็อาจจะแค่อ่านปกหลัง แล้วผ่านเลยไป

‘วิทวัส’ ชายหนุ่มเพลย์บอยผู้ควงสาวไม่เคยซ้ำหน้า
ปากร้ายแต่ดูเหมือนจะใจดี (เฉพาะกับสาวๆ) มีปมปัญหาชีวิตที่ไม่เคยแก้ออกได้เลย
 
‘พนาภัส’ สาวน้อยตาคม คุณหนูตกยากที่ต้องเผชิญชีวิตอย่างลำบาก
ยามเมื่อสูญเสียบุพการีไป แถมมีภาระหนี้สินอีกมากมาย
เธอจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้การใช้ชีวิตแบบเดิมกลับคืนมา

เมื่อทั้งสองคนโคจรมาเจอกัน
เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามามากมายทำให้ความรู้สึกดีเริ่มถักทอก่อเกิดขึ้น
หากแล้วเรื่องราว ‘ลับสุดยอด’ ก็ถูกเปิดเผยออกมาเสียก่อน

...หรืออุปสรรคครั้งนี้จะทำให้ ‘หนึ่งจันทร์’
ไม่มีวันลอยลงมาอยู่กลางใจได้ตลอดกาล...

ทีนี้ก็มาเล่าถึง อะไรๆ หลายอย่างที่ว่าถูกใจ ไม่รวมถึงสำนวน ที่ประทับตรา 'ผ่าน' ให้ผู้แต่ง ภัสรสา หรือ Yayoi  ตั้งแต่เรื่องแรกที่ได้อ่าน กลซ่อนใจ แล้วล่ะค่ะ  นี่ถ้าคิดจะตั้งกองประกวดนักเขียนแนวแจ่มใส ถือว่า ภัสรสา ผ่านการคัดเลือกเข้ารอบลึกในฐานะตัวเก็งกันลยทีเดียว ก็ไม่ได้อ่านนิยายแนวแจ่มใส ด้วยความถูกอกถูกใจขนาดนี้มานานแล้ว

พลอตเรื่อง : นิยายชุดจันทร์ทั้งหมด มีพร้อมให้อ่าน จึงควรจะอ่านเรียงเรื่องตามลำดับก่อนหลัง  แต่ด้วยปกตินิสัยเป็นคนเลือกพลอต ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งทำให้ไม่ได้อ่านนิยายของนักเขียนในดวงใจไปซะทุกเรื่อง  ของภัสรสาชุดนี้ อ่านพลอตแล้ว อยากอ่าน หนึ่งจันทร์กลางใจ เป็นอันดับแรกเลย แม้ว่า หากใจไร้จันทร์ ก็น่าสนใจเอาเรื่องอยู่ เพราะจากบันทึกท้ายเรื่่องของ กลซ่อนใจ (หนึ่งในนิยายชุดแอบ- แสงซ่อนเงา ,พรายอำพราง และ กลซ่อนใจ) ผู้แต่ง ภัสรสา ท่าทางจะชอบพระเอกคนนี้เอามากๆ กระทั่งลำบากใจว่าเลือกใครดีระหว่างคุณเทียน-หากใจไร้จันทร์ กับคุณธรรม-กลซ่อนใจ ดังนั้น ตัวเราที่ชอบคุณธรรมเอามากๆ ก็เลยอยากจะอ่านคุณเทียนเอามากๆ ด้วยเช่นกัน  แต่ หนึ่งจันทร์กลางใจ ก็มีพลอตที่สามารถปาดหน้าเค้กดึงความสนใจเข้าวินมาให้อ่านเป็นเรื่องแรก

พระเอก เป็นหนุ่มเพลย์บอย ที่ฟันดะได้ตั้งแต่สาวสังคมเดียวกัน ไปจนถึงขั้น..โสเภณี   ส่วนเธอ ...นางเอก  เป็นโสเภณีวัยละอ่อนนักศึกษา ที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง (บอกไว้..จะได้สบายใจ) เพราะการ 'ขาย' ของเธอนั้นมันมีเล่ห์กล 

เคยอ่านรีวิวมา นึกว่าจะออกแนวดราม่า 'ดาวพระศุกร์' เสียแล้ว  ที่ไหนได้  เรื่องนี้ไม่ได้หม่นหมองสำหรับเราเลย  ตรงกันข้าม .. มันอบอุ่นดีนะ กับความรักความเข้าใจที่มีให้กัน ทั้งที่โดยการกระทำแล้ว ยังไงก็หนีไม่พ้นคำครหา   ป๋าคิดจะเคลมเด็ก แต่เอาเหอะ ในเมื่อสักวันหนึ่งก็ต้องยืดอกรับคำ "โคแก่กินหญ้าอ่อน" อยู่แล้ว  ป๋าก็หยุดเลยละกัน หยุดตรงนี้ที่เธอ

คาแรคเตอร์พระ-นาง : ในการอ่านนิยาย มักจะชอบให้นางเอกมีความ 'อ่อน' กว่าพระเอกนิดนึงในแง่ใดแง่หนึ่ง  ประเภทหญิงเก่ง หญิงแกร่ง มันเป็นชีวิตจริงไม่ใช่น้อยๆ ของหญิงสมัยนี้ จึงอยากอ่านประเภทที่นางเอก อ่อนโยน อ่อนน้อม หรืออ่อนบอบบางให้ผู้ชายคอยปกป้องบ้าง ใส่ใจ ดูแลกัน  (^^)   แล้วจะชอบมากถ้าความอ่อนที่ว่าคืออ่อนวัย มีสถานะเหมือนเป็น 'น้อง' อายุน้อยกว่าจะช่วยให้ความสัมพันธ์น่ารักน่าเอ็นดู   

เรื่องนี้เลยเข้าทาง เพราะนางเอกไม่ใช่แค่อ่อนกว่า  แต่อ่อนกว่ามาก  ยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยปีสาม  ส่วนพระเอกเพลย์บอยวัยสามสิบ  .. สมควรแล้วที่จะโดนเรียกขานด้วยสรรพนามคู่ควรการกระทำ "ป๋าวิท" ช่างเหมาะเจาะน่ารักน่าเอ็นดูกับนางเอกที่มีชื่อเล่นน่ากินเสียนี่กะไร "พะแนง" แถมยังถูกต่อสร้อยบ่งบอกวัยหญ้าอ่อน "พะแนงน้อย" ราวกับจะคอยตอกย้ำซ้ำเตือนป๋าวิทให้มีสติระลึกได้และหักห้ามใจ    เฮ้ยยย .. น้องหนูเค้ายังเด็ก ยังเรียนอยู่นะเฟ้ย

แต่นางเอกคนนี้ ทั้งที่ยังเด็ก และเรียกแทนตัวเองว่า "หนู"  กลับไม่มีนิสัยแอบแบ๊ว ง้องแง้งเป็นน้องหนูอย่างที่นึกกลัว  เพราะเธอเป็นเด็กนิ่งๆ ที่อดทน ใจเย็น รู้จักรอคอยฟังเหตุผล ไม่งอนไร้สาระ ไม่โกรธตะพึดตะพือ แล้วก็ชอบที่สุดเลยตรงที่เธอมีความฉลาดยอกย้อนแบบแฝงอารมณ์ขันนิดๆ  ชอบตอนที่พะแนงทิ้งข้อความไว้ให้คุณวิทด้วยประโยคที่เขาเคยใช้กับเธอมาก่อน พอได้อ่านแล้วอาการของคุณวิทในสถานการณ์ซีเรียสสุดชีวิตนั้นคือ  .. ไม่ขำ  ไม่ขำเลยสักนิด   กำลังจะเศร้าอยู่เชียว  ความน่ารักก็ยังอุตส่าห์มาช่วยบรรเทา  

ส่วนพระเอก ชอบตรงที่ผู้แต่งได้ใส่นิสัย 'ลูกแหง่' เข้าไปในละครตัวนี้   เพลย์บอย กับ ลูกแหง่ มาอยู่รวมในคนๆ เดียวกันได้น่ารักน่าชอบอย่างไร  ถ้าอยากรู้ก็ลองหามาอ่านดูค่ะ   ก็ถ้าเจ้าชู้หลีหญิงขึ้นเตียงได้ง่าย จะออดอ้อนประจบเอาใจแม่เพื่อให้ได้ตามประสงค์บ้างก็ไม่น่าแปลก 

ตัวละครอื่นๆ  :  แม้ว่าจะชอบคู่รัก 'พัทธวีย์' กับ 'อรอินทุ์' คู่รักที่เป็นเหมือนเพื่อนซี้ร่วมด้วยช่วยกันกับป๋าวิทอยู่ตลอดทั้งเรื่อง ไม่ถึงกับชอบคู่นี้มาก เหมือนตอนชอบ 'ร่มโพธิ์' กับ 'ไออรุณ' ในเรื่อง กลซ่อนใจ ที่อยากจะหา พรายอำพราง  มาอ่านซะตอนนั้นเดี๋ยวนั้นเลย แต่ก็ถือว่าเป็นคู่ที่น่ารัก แม้จะไม่ได้สร้างความน่าสนใจให้กับเรื่อง ขอเพียงใจจันทร์  ที่พัทธวีย์กับอรอินทุ์เป็นคู่พระ-นางเท่าไรนัก ก็คาดว่าจะต้องตามไปอ่านอยู่ดี  ส่วนคุณเทียน (ธีริทธ์) ไม่มีอะไรที่ทำให้เราสนใจเค้าได้เลยในเรื่องนี้  แต่ด้วยเหตุผลอย่างที่บอกว่า เขาเป็น 'คุณเทียน' ที่เคยได้อ่านพาดพิงถึง ก็แน่ล่ะว่าจะต้องอ่าน หากใจไร้จันทร์ ด้วยเหมือนกัน

ส่วนตัวละครอื่นๆ ก็มีอยู่ และ จบไป .. อย่างพอเหมาะพอดีไม่มากไม่น้อย

คุณแม่วิรงรอง - จู้จี้ขี้บ่น รักลูกชายวิทวัสสุดหัวใจ  ทุกสิ่งที่เขาจะพึงมีพึงได้ จะต้องเป็นสิ่งที่ดีที่สุด และแน่นอนว่า ความรักสุดจิตสุดใจ ย่อมมาพร้อมกับความหวงแหนสุดชีวิต

แตงไทย : น้องสาว วัย ป.สอง ของพี่พะแนง  การมีตัวตนอยู่อย่างน่ารักของเธอ ช่วยส่งเสริมให้รู้สึกถึงความรักในจิตใจที่อ่อนโยนของพะแนงได้มาก  นึกภาพพะแนงเล่นกับน้อง พูดกับน้อง ปลอบน้อง โอ๊ย ..อย่างงี้เอง ป๋าวิทถึงได้รักอย่างบริสุทธิ์ใจ ไม่มีเจตนา 'เคลม' เล่นๆ มาแอบแฝง เพราะป๋าแน่ใจว่าราย..เด็กคนนี้ ต้องเคลมกันยาว เคลมถาวรตลอดชีพ  อุปสรรคมีไว้ให้ฝ่าฟัน  และความอดทนรอคอยเท่านั้น ที่จะทำให้ โคแก่ได้เล็มหญ้าอ่อน สมปรารถนา มีความสุข

ความสัมพันธ์ในครอบครัว : คุณวิทเค้าอ้อนแม่ เหมือนยังเป็นเด็กเลยค่ะ น่ารักดีนะ แต่เวลาที่แม่จู้จี้ขี้บ่น เขาก็มีความอดทดน้อยนิดซะเหลือเกิน คือ.. ถ้าแม่เริ่มต้นบ่น  คุณวิทก็องค์ลงออกจากบ้านได้ทันที บางเวลาเหมือนจะสนิทชิดใกล้ แต่บางเวลาก็ห่างเหินจนน่าใจหาย   ชอบฉากที่พะแนงเอาก้อนหินขว้างรถคุณวิทเพื่อหยุดเขาไม่ให้เตลิดไปจากบ้านซึ่งอาจกลายเป็นจุดแตกหักระหว่างเขากับแม่  เพราะโมโหจะเอาเรื่องพะแนง เขาจึงได้หยุดรถแล้วกลับเข้าบ้านมาเห็นสภาพของแม่ในภาวะที่อ่อนแอ น่าสงสาร คุณวิทถึงได้ใจเย็นลง  และนั่นก็เป็นเหตุการณ์ที่เขาซาบซึ้งในน้ำใจที่หวังดีของพะแนงมาก      

ความรัก :  รู้สึกชอบคู่นี้มากตั้งแต่พระ-นาง เค้าเจอกันครั้งแรกเลย  แหม..พระเอกก็นะ จำอะไรไม่ว่า .. แต่ว่าจำเรื่องนี้ .. มันช่าง

"และน่าแปลกที่เขาจำความรู้สึกตอนได้จับต้องถันอวบตึงแน่นผ่านผ้าเนื้อบางเบาได้เป็นอย่างดี ไม่ได้ใหญ่โตล้นมือเหมือนบางรายที่เขาเคยผ่าน แต่มันช่าง ...เหมาะเจาะ เหมือนๆ กับใบหน้าที่ได้เห็นเมื่อสักครู่นั่นแหละ .."

อะไรแปลกๆ ที่คาใจ จนนำไปสู่การซื้อบริการซ้ำอีกครั้ง จนจับได้เรื่องที่ 'น้องแนนนี่' (ชื่อสมมติที่นางเอกใช้ขายตัว) ย้อมแมวมาขายบริการ ก็เป็นเหตุมาจากความรู้สึก 'จำได้' ที่เคยได้จับหน้าอกน้องแนนนี่เค้าน่ะเอง .. หม้อมั้ยล่ะ พระเอกของเรา  แต่น่ารักจังค่ะ  

และตอนที่ ป๋าวิท จับได้นี่แหละ  ทำให้เราโดนดูดให้ติดหนึบนิยายเรื่องนี้อย่างจริงจัง มันเริ่มมาจากตอนนั้นเลย ตอนแมวไล่ต้อน ไล่จับ ไล่ตะครุบหนูแนนนี่  ลุ้นซะ .. นึกว่า  นึกว่า ......จะ ... ซะแล้ว

พระเอกนี่นะ  ย่อมพอมีความเมตตาหลงเหลือเว้ให้เด็กมันบ้าง  ตั้งแต่วันนั้นดูเหมือนป๋าวิทจะพยายามขีดเส้นกีดกันตัวเองด้วยคำว่า 'เด็ก'  แม่พะแนงน้อยเลยโดนกันท่าไว้เป็นแค่ 'เด็กคนนั้น' เหมือนไม่มีอะไรในกอไผ่ แต่พฤติกรรม 'เจ้าบุญทุ่ม' นั้น โคต-ร จะสวนทาง ที่ทุ่มตัว ทุ่มใจ แถมยัง ทุ่มเงินลงไป ทั้งที่ไม่ได้แตะไม่ได้ต้องสักปลายก้อยเป็นการตอบแทน...คนรอบข้างคนไหนจะไม่คิดว่ามันประหลาด .. ถ้าไม่ใช่ว่าป๋าวิทคิดจะเคลมเด็ก  งั้นก็เหลืออยู่แค่เรื่องเดียว  ป๋ามีความรัก

รัก ... ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาไม่เคยเอ่ยคำนี้กับเธอ เธอเองก็ไม่เคยให้คำนี้กับเขา  แต่เธอกลับไม่มีแม้แต่ความไม่แน่ใจ ทั้งยังไม่เคยเคลือบแคลงและเชื่อว่าเขาเองก็เช่นเดียวกัน ทุกสิ่งที่เธอทำให้ ทุกอย่างที่เธอได้รับ มันมากมายเกินกว่าคำนั้นหลายล้านเท่า

ชอบเรื่องราวความรักในเรื่องนี้ค่ะ  เข้าใจกันเงียบๆ รักกันเงียบๆ ไม่ต้องมีคำเกี้ยวพาอะไรให้ชัดมากมาย แค่สิ่งดีๆ ที่ทำให้กัน ต่างฝ่ายต่างก็รับรู้ความรู้สึกเอื้ออาทรที่มีให้ 

เขาเป็น 'คุณวิท' ที่ทำตัวเองดีขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ไม่ต้องบอกอะไร ใครอีกคนก็รับรู้ได้ว่าทำ ..เพื่อใคร   

เธอเป็น 'พะแนง' ที่มองเห็นเขาลึกไปกว่าภาพลักษณ์ที่เป็นเพลย์บอย เป็นผู้ชายที่ซื้อบริการโสเภณี เธอมองอย่างเข้าใจ และมองเห็นความดี เห็นความรักความจริงใจที่เขามีให้

เรื่องนี้ถ้าใครคาดว่าป๋าวิทเพลย์บอย จะต้องคอยจ้องหาโอกาสรวบหัวรวบหางพะแนงน้อยให้มีฉากสวีทเยอะแยะล่ะก็ ขอบอกว่าลืมไปได้เลย ถึงจะผ่านมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ แต่กับเด็กคนนี้ป๋าวิทเค้าเกรงใจ ไม่กล้าหรอกนะจะบอกให้ แค่คำพูดยังกระดากปากและละอายใจ .. จึงไม่ต้องหวังถึงการกระทำ  แต่ว่านั่น ...ทำให้ ยามที่ความรักถึงเวลาอันเหมาะสม มันก็เป็นความผูกพัน และสัมผัสแห่งรักที่อ่อนหวาน โรแมนติกมากนะเออ  ชอบแบบนี้ค่ะ .. ไม่ต้องเยอะ ไม่ต้องร้อนแรงเลอะเทอะ ไม่ต้องยัดเยียดบทให้ถูกเนื้อต้องตัว นัวเนียกันมากมาย ..เอาแค่รัก แค่อบอุ่นอ่อนหวาน นั่นก็โรแมนติกที่สุดแล้ว

ขอบอกว่า 12 หน้าสุดท้ายของนิยายเรื่องนี้ (หน้า 465 - 477) อ่านซ้ำความน่ารัก คุณวิท กับ พะแนงเกือบเป็นสิบรอบเลยค่ะ  ชอบมากจริงๆ   

Create Date : 11 กันยายน 2556
Last Update : 12 กันยายน 2556 12:12:29 น.		9 comments
Counter : 4466 Pageviews.
Share Tweet