ความรักของลูกชายแม่ค้าขนมหวาน กับลูกสาวแม่ค้าข้าวแกงคนข้างบ้าน สองคนต่างก็มีอาชีพเป็นพ่อค้าแม่ค้าช่วยแม่ของตนทำมาค้าขายในฐานะหัวเรี่ยวหัวแรงของบ้าน   ..บ้านที่ชิดติดกัน เห็นหน้าส่งสายตาเหล่ถึงกันได้   แต่ในเมื่อสองแม่ไม่ถูกกัน  แล้วลูกๆ นั้น จะมีไมตรีต่อกันได้อย่างไร  

พลอตอย่างนี้กับ คำว่า "ขาเกรียน" ทำให้หน้าตากวนๆ ของใครคนหนึ่งผุดขึ้นมาในความคิด  "ไอ้ต๋อง" รักเกิดในตลาดสด  ไอ้ต๋องมาเป็นพ่อค้าขายผักช่วยเหลือพี่สะใภ้ และเกิดไปตกหลุมรักกิมลั้ง ลูกสาวแม่ค้าขายปลาที่มาช่วยแม่ของเธอขายปลาอยู่ทุกวัน  แต่ว่าแม่ของกิมลั้งไม่ชอบไอ้ต๋อง จึงทำให้มีปากมีเสียงกันเป็นประจำเพราะไอ้ต๋องนั้นสุดแสนจะยียวนกวนประสาท  และหากสมัยนั้นจะมีคำว่า "เกรียน" ใช้กันแล้ว ก็คงจะบอกได้เลยว่าไอ้ต๋องนั้นเป็นคนสุดเกรียนนนนน

คาแรคเตอร์ของไอ้ต๋อง  บวกกับเรื่องความรักที่แน่นอนว่าจะต้องถูกกีดกัน ทำให้รู้สึกคาดหวังกับอารมณ์สนุกสนานของเรื่องไปในทำนองนั้น  จึงทำให้ตัดสินใจซื้อนิยายเรื่องนี้มา  เพื่อจะพบว่า .. มันไม่ได้เป็นอย่างที่หวังสักนิดเดียว   

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านิยายเรื่องนี้ไม่ดี  แม้จะแอบรู้สึกว่าถูกล่อลวงด้วยคำว่า "เกรียน" ก็ตาม พระเอกนั้นนอกจากที่เคยตีกับรุ่นพี่เมื่อตอนเด็กๆ และโตมาเป็นนายหน้าหนวดแล้วก็ไม่ได้มีอะไรที่จะเรียกว่าเกรียนได้เลยแม้แต่นิดเดียว  นางเอกก็เหมือนกัน แถวๆ คำนำ (มั้ง ... หนังสือไม่อยู่ในมือ เพื่อนยืมไปจำได้ไม่แม่นวาเป็นคำนำผู้เขียน-กะรัต หรือคำนำสำนักพิมพ์ ) ที่บอกประมาณว่ามีมุมร้ายๆ  .. ซึ่งแต่ต้นจนจบเราก็ไม่เห็นว่านางเอกนั้นจะมีอะไรตรงไหนที่เรียกว่าร้าย  

นอกจากจะ "ไม่เกรียน"  พระเอกยังแสนสุภาพอ่อนน้อมกับผู้ใหญ่  กับนางเอกนั้นก็ออกจะอบอุ่นกันเอง  เป็นผู้ชายนุ่มๆ ที่ คำพูดคำจาก็แสนจะฟังชื่นรื่นหู   อ่อนโยนมีน้ำใจ  จริงๆ เราอยากจะใช้คำว่าอ่อนหวานเสียด้วยซ้ำ แต่ติดที่พี่เทียนเขาเป็นผู้ชาย    การเรียกชื่อแทนตัว ผู้ชายเรียกแทนตัวว่า "พี่" กำลังกันเองน่ารัก แต่พระเอกเรื่องนี้เรียกตัวเองว่า "พี่เทียน"  เรารู้สึกว่ามันมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งไปนิดเวลาที่เขาพูดคุยกันกับ "หนูมา" จริงๆ เธอก็ชื่อเล่นชื่อ "มา" เฉยๆ นี่แหละ แต่เพราะเขาอยากจะเรียกให้แตกต่างจึงเรียก "หนูมา" (บอกแล้วว่าเป็นชายมุ้งมิ้ง)  จึงคิดได้ว่าผู้เขียนกับผู้อ่านอย่างเราให้คำแทนลักษณะคาแรคเตอร์ที่แตกต่างกันมาก  "นุ่ม" กับ "เกรียน" ต่างกันอย่างสิ้นเชิงมาก 55

แต่ลบทิ้งความคาดหวัง  คาดเดาที่ผิดไปจากคำว่า "เกรียน" แล้ว นิยายเรื่องนี้มีสิ่งดีๆ ที่โดดเด่นได้ใจ

การทำมาหาเลี้ยงชีพ ...ชอบมาก  การเข้ามาของห้างสรรพสินค้า ปัญหาที่จะสร้างผลกระทบต่อความอยู่รอดจึงต้องรีบทางแก้ไขเพิ่มช่องทางค้าขายใหม่ๆ ให้เข้ากับยุคสมัย   การสืบทอดความหวังของแม่  การก่อร่างสร้างฝันของตัวเอง  พระนางเรื่องนี้เป็นพ่อค้าแม่ค้า  ไม่ได้เป็นตระกูลร่ำรวยมาจากไหน  ผู้เขียน-กะรัต ผูกสัมพันธ์ความรักของเขาและเธอไปบนวิถีการดำเนินที่ชีวิตที่ต้องกินข้าวแกง ขายของหน้าร้าน  ทำขนม  ส่งอาหาร  รับจ้างจัดอาหารในงานอีเวนต์  ขนขนมไปตั้งแผงขายที่ตลาดนัด   .. เหล่านี้คือ..แวดวงของพ่อค้าแม่ขายที่ทำให้เขาและเธอได้พบกันลำพังลับตาจากแม่ๆ ได้หันหน้ามาพูดจากันดีๆ   หลังจากที่ต่างคนต่างเฉยๆ ไม่เกลียด แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกันมานมนาน ทว่า..น้อยนิดอาจมีผลมากมายนัก  ถึงไม่เคยใกล้ชิดสนิทใจ  แต่การเป็นคนบ้านติดกัน ใช้ผนังห้องนอนเดียวกัน เห็นหน้ากันมาแต่เล็กจนโต  เจอกันนิดจูนกันหน่อยก็เชื่อมใจติด "พี่เทียน" ที่มาเนียนกันเองกับ "หนูมา"  ก็เนียนสนิทสนม จนได้หัวใจไปเนียนๆ นั่นแหละค่ะ

การสร้างสรรค์ชุมชน "ย่านจำเริญมิตร" เรื่องราวของชีวิตผู้คนแวดล้อมแต่ละครอบครัว เป็นเพื่อนบ้านร่วมอาศัยอยู่ในชุมชนเดียวกัน มีร้านขายของชำ ร้านกาแฟ ร้านขายยา ร้านเสริมสวย ตลาดนัด บ้านคนรวยในย่านฯลฯ  ผู้คนมีซุบซินนินทา อิจฉาริษยา  เห็นอกเห็นใจ ช่วยเหลือเกื้อกูล นี่แหละคือสภาวะการเป็นชุมชนที่ยังพอรู้จักมักคุ้นกัน และผู้เขียนเขียนได้ถูกใจให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติสมจริง    มีหลายเรื่องที่เราชอบมาก เช่นเรื่องของซิ้มชราที่มีปัญหาผิดใจกับทั้งร้านข้าวแกงแม่มาสและร้านพองามขนมไทย  เรื่องที่พี่เทียนพยายามช่วยประคับประคองเด็กในชุมชนสองคนที่มีพ่อไม่เอาไหนและแม่ต้องทำงานหนักลำพัง พี่เทียนช่วย...โดยการจ้างเด็กให้เฝ้าแผงขายขนมที่ตลาดนัด  เลิกการขายที่ตลาดนัด พี่เทียนก็ให้เด็กเอารับเอาขนมไปขายในราคาทุน ขายไม่หมดก็ให้เอามาคืนไม่คิดตังค์ คือ สิ่งที่พี่เทียนทำเพื่อช่วยเหลือสามแม่ลููกที่ลำบาก .. พี่เทียนหล่อมากเลยพี่  

ตัวละครที่มีบทบาทโดดเด่นในเรื่องนี้อีกคนหนึ่งคือ "โม"  หรือ "เด็กโม" อดีตน้องชายของ "หนูมา"  ทีต่อมากลายเป็น "น้องสาว"  สาวประเภทสองที่ไม่ได้สนใจไยดีกับความเป็นอริของแม่ๆ แต่วิ่งเข้าวิ่งออกสองบ้านมาตั้งแต่เล็ก  เพราะเด็กส่วนเด็ก แม่งาม ของพี่เทียนจึงไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไร และ "เด็กโม" ก็เป็นชื่อที่บ้านของพี่เทียนที่ใช้เรียกเธอมาตั้งแต่เล็ก เหมือนเป็นลูกสาว น้องสาวของบ้าน ทางด้าน แม่มาส แม้จะไม่ชอบใจลูกตัวเองเอาซะเลย แต่ก็ทำได้แค่บ่นว่า เพราะไม่อาจจะห้ามปรามลูกได้    เด็กโมนั้นแต่เล็กจนโตก็ติดพี่เทียน (สุภาพบุรุษมาก มิได้มีความนึกเกรงกลัวหรือเดียดฉันท์น้องกระเทย) สองคนจึงสนิทสนมกัน มีเพียงแต่หนูมาที่อดีตผ่านมาไม่ได้พูดจากัน เพราะเธอคือ ลูกสาวของแม่  เหมือนเสียลูกคนเล็กไปเป็นเด็กบ้านนั้นเสียคนหนึ่งแล้ว แม่มาสจึงเข้มงวดกับหนูมาเป็นพิเศษเรื่องไม่ให้ไปคบกับลูกบ้านนั้นโดยเด็ดขาด

เด็กโม  ที่ไม่ใช่เด็กแล้ว แต่เป็นนักศึกษาสาวปีสุดท้าย ที่รักการร้องเพลง ระหว่างเรียนเธอจึงทำงานพิเศษที่เธอรักไปด้วยนั่นคือการรับจ้างร้องเพลงตามไนท์คลับ .. เธอเป็นหนึ่งเดียวผู้นำสารข้ามผ่านกำแพงทิฐิของสองแม่ นำเรื่องราวของอีกบ้านเล่าสู่อีกบ้าน  ...แต่ถึงอย่างนั้น แต่เล็กจนโต กำแพงที่มีอยู่ก็ไม่เคยผุกร่อนหายไปไหน มันยังอยู่ตรงนั้นเสมอ

ความรักของพี่เทียน กับ หนูมา ..จะทลายมันลงได้อย่างไร

แนะนำให้ลองดูค่ะ  หวานๆ โรแมนติกดี  คิดว่าอ่านแล้วน่าจะชอบกัน