Bloggang.com : prysang - เชิงรักแสนกล อีกหนึ่งนิยายชวนปลื้มของ 'อุธิยา'

ทางเลือกของ โมริดา...มีเพียงการเดินไปตามหมากของเขาเท่านั้นหรือ

ส่วน ขจาริน...แม้รู้ว่าเป็นการกระตุกหนวดเสือ

แต่ถ้าได้ลูกเสือแสนงามมาครอง ก็แสนจะคุ้มค่า

ผู้หญิงตาสวย ผมยาว ซึ่งขจารินเจอที่สนามบิน

ทำให้เขาชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น และไม่คิดว่าจะบังเอิญได้เจอกันอีก

ในสถานะที่เขาเป็นพลเมืองดี ช่วยเธอจากการถูกผู้ชายอีกคนล่วงเกิน

เขาน่าจะสานสัมพันธ์กับเธอไม่ยาก หากเธอไม่ใช่ลูกสาวของคู่แข่งทางธุรกิจ

แต่เมื่อโอกาสมาถึง ขจารินผู้ไม่เคยแพ้ใครมีหรือจะปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป

แผนการรักซ่อนเล่ห์จึงเริ่มขึ้น และกว่าโมริดาจะรู้ว่าผู้ชายแสนดี อบอุ่น

ที่ช่วยเธอไว้มีเหลี่ยมซ่อนอยู่ หัวใจเธอก็ถลำลึกจนยากจะถอนตัว

เพราะอยากให้นิยายขายดี จึงขอคัดลอกคำนำของผู้เขียนมาไว้ ณ ที่นี้ เพราะคิดว่าเป็นการกล่าวถึงนิยาย "เชิงรักแสนกล" ได้อย่างดีและจะช่วยให้นิยายเรื่องนี้มีความน่าสนใจมากขึ้น ส่วนตัวแล้วขอบอกตามตรงว่า เข้าร้านนายอินทร์เลือกหานิยายถึงสองครั้งกว่าจะได้เล่มนี้มา ครั้งแรกวันเสาร์ อ่านพลอตจนทั่วร้านรวมถึงเล่มนี้ก็ยังไม่มีเล่มไหนดึงดูดความสนใจ ครั้งที่สองวันอาทิตย์ อ่านอีกจนทั่วร้านก็ยังไม่รู้จะอ่านนิยายเรื่องไหนดี (ลืมกองดองไปก่อนนะ) แต่ในเมื่อสุดท้ายแล้วไม่รู้จะอ่านอะไร จึงขอเลือกที่ชื่อนักเขียนก็แล้วกัน "อุธิยา"

คำนำนักเขียน : อุธิยา

มีคำกล่าวไว้ว่า "ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วนมนตร์ต้องเอาด้วยคาถา"

แต่ความรักมีอานุภาพมากกกว่านั้น

รัก... เป็นสิ่งแปลกประหลาด ยามรอคอยไม่มาให้เจอ แต่ยามเผลอหัวใจจะถูกท้าทาย หนุ่มสาวมักคิดว่าความรักมีจุดเริ่มต้นจากความเป็นเพื่อน ความใกล้ชิด หรือมิตรภาพ แต่ในความจริงกลับมาจากเล่ห์กลของบุพเพที่เล่นสนุกจับคู่จับหัวใจที่ไม่น่าจะคู่กันได้มาเคียงใกล้ จนทำให้คนสองคนหวั่นไหว

เชิงรักแสนกล เป็นความรักของหนุ่มสาวในอีกรูปแบบ เมื่อชายหนุ่มที่หวงความโสดต้องตกหลุมรัก พอรู้ว่าครอบครัวของเขากับเธอเป็นคู่อริทางธุรกิจที่ไม่มีวันญาติดีกัน จึงยอมเลือกใช้เล่ห์ลวงล่อให้เธอเดินเข้ามาในเส้นทางชีวิต แม้เป็นการกระตุกหนวดเสือของพ่อตาโดยตรง แต่ไม่อยากให้โอกาสสำคัญที่สุดในชีวิตหลุดลอยไป

แผนการและเล่ห์เหลี่ยมจะทำให้เธอกับเขาสุขสมหวังได้อย่างไร อดีตที่บาดหมางจะถูกคลี่คลายหรือไม่ และความหวาดระแวงที่ต้องใช้ชีวิตคู่จากความรักแบบปัจจุบันทันด่วนจะมั่นคงเพียงไร เมื่อมีแต่คนใช้ชั้นเชิงทำให้ทั้งสองคนเข้าใจผิดเพื่อจะแยกจากกัน ติดตามได้ในนิยายรักอ่านสบายแต่มีให้ลุ้นทุกตอนเล่มนี้ได้เลยค่ะ

อ่านแล้วไม่ผิดหวังค่ะ เป็นนิยายที่เหมือนไม่มีอะไรมากมาย พระเอกนางเอกไม่ได้มีอุปสรรคอะไรนัก ความโกรธเคืองเข้าใจผิดก็บางเบาจนไม่รู้สึกปวดใจอะไร .. เป็นแค่ความแง่งอน อ่านแล้วสุขใจสบายจิต แต่ก็มีเรื่องให้ลุ้นชวนติดตามแบบระแวงเล็กๆ ว่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ใช่หรือไม่ อ่านแล้วชอบ โดยเฉพาะเสน่ห์ที่โดนใจเข้าอย่างจังของนิยายเรื่องนี้ คือ "คุณขียนกับโมเค้าน่ารักกันดีนะ"

เป็นเรื่องราวความรักที่ไม่สร้างความขุ่นข้องหมองใจให้เราเลย มีแต่น่ารัก น่ารักดี หวาน หวานซึ้ง เพราะแผนการรักซ่อนเล่ห์ทำให้คุณเขียน (ขจาริน) กับ โม (โมริดา) ได้เปลี่ยนสถานะมาเป็นสามีภรรยากันแบบสายฟ้าแล่บ การใช้ชีวิตร่วมกันทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเลย เป็นมุมมองของผู้เขียนที่ฉีกแนวไปจากขนบนิยายรักปกติในความคิดเรานะ ปกตินิยายรักจะเป็นว่า อยู่ๆ กันไป ค่อยๆ รู้จักกัน ก็รักเอง แต่เรื่องนี้ รักกันก่อน อยู่ๆ กันไป ก็ค่อยๆ รู้จักกันเอง เหมือนเรื่อง 'เหลี่ยมเสน่ห'า .. ปกติ หากถูกบังคับแต่งงาน พระนางจะไม่มีอะไรกันง่ายๆ แต่นางเอกเรื่องนี้ทุ่มเท ยอมเสี่ยงเสียตัวเพื่อแลกหัวใจ พลอตเรื่องไม่ได้แปลกมาก แต่ผู้เขียนจะมีฉีกแนวออกไปบ้างในรายละเอียดซึ่งยังคงความโรแมนติกน่ารัก เรื่องนี้ก็เช่นกัน สองครอบครัวเป็นคู่อริ หากพระเอก-นางเอก เอาแต่ตะบึงตะบอนใส่กัน มันก็คงจะน่าเบื่อ กลับกลายเป็นว่าเขาและเธอรักกันแบบปรองดองสมานฉันท์ทั้งตัวทั้งหัวใจ นานๆ จะเจอแบบนี้ พระเอกนางเอกที่ไม่ได้มีอะไรให้ดราม่ามากนัก หากคิดเผินๆ จะเหมือนขาดความน่าสนใจ แต่ก็บอกไม่ถูก เพราะเรื่องนี้อ่านรวดเดียวไม่ทัน (เวลาไม่พอ) จึงมีการพลิกๆ อ่านข้ามเพราะอยากอ่าน อยากรู้เกี่ยวกับคุณเขียนกับโม .. แล้วก็ย้อนกลับมาอ่านเต็มอีก

ย้ำ .. "คุณขียนกับโมเค้าน่ารักกันดีนะ"

สองคนเป็นสามีภรรยาฉากหวานยามค่ำคืนของคนร่วมเรียงเคียงหมอนจึงมีบ่อยครั้ง ซึ่งบอกได้เลยว่าหวาน แบบที่ไม่มากไปจนเลี่ยน และไม่น้อยไปจนไร้พลังสร้างจินตนาการ (เอ่อ .. เธอจิ้นไปถึงไหน) เขียนฉากรักฉากเลิฟซีนได้พอดีๆ ถูกจริตมาก

มีขัดๆ อยู่บ้างในช่วงแรก ที่พระเอกชื่อ "ขจาริน" ไม่ทราบแปลว่าอะไร แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นชื่อผู้หญิงตลอดเลย อ่านสักพักจึงเริ่มชิน แต่ชอบชื่อเล่น เวลาถูกเรียก "คุณเขียน" เป็นชื่อที่เก๋และเท่ดี

"คุณขียนกับโมเค้าน่ารักกันดีนะ" (ยังคงย้ำในความรู้สึกนี้)

ชอบที่พระเอกเรียก "โม" คำเดียวโดยไม่มีคำว่าคุณ นางเอกก็เรียกแทนตัวเองว่า "โม" จุดนี้ เหมือนเรื่องเหลี่ยมเสน่หา พระเอกก็เรียกนางเอกว่า "ก้า" คำเดียว มันให้ความรู้สึกใกล้ชิดเป็นกันเองกว่ามากกับคำว่า "ผม-คุณ" หรือ "ฉัน-คุณ" และการที่ผู้หญิงเรียกชื่อตัวเองแทนตัวก็ให้ความรู้สึกนุ่มนวลน่ารักดี

ชอบคู่รอง ที่ทำให้เรื่องนี้มีสีสันมากขึ้น ที่จริงก็ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นคู่กันได้หรือเปล่า "พี่ซัน" (กษิดิศ) พี่ชายต่างแม่ของขจาริน กับ "พิมพ์" (พิมพ์พญา) น้องสาวกำพร้าที่แม่ของขจารินรับมาเลี้ยงดู สามคน แม้ไม่เกี่ยวพันกันทางสายเลือดเลย แต่ก็อยู่ในสถานะสามพี่น้อง ขณะที่ พี่เขียน เป็นเหมือนพี่ชายแท้ๆ เพราะเติบโตมาด้วยกัน แต่ พี่ซัน กลับเป็นพี่ที่ต่างออกไป ..ในฐานะ 'ผู้ชายคนหนึ่ง' ที่พิมพ์พญาเทใจให้อยู่เพียงข้างเดียวตลอดมา .. ความสัมพันธ์ ความในใจ เผลอเผยเจือจางบางเบา แต่ก็พอรู้สึกได้หนึบๆ และกลายเป็นหน่วงๆ ในช่วงท้ายๆ ที่ปวดใจแทนพิมพ์พญา ส่วนพี่ซัน ก็ชักจะยังไง ตะกอนใจในก้นบึ้ง คือ อะไรบางอย่างที่ไม่เคยรู้สึกถึงมัน..หรือเปล่า ? ณ จุดๆ นี้ อยากให้มีอีกเล่มเป็นเรื่องความรักระหว่างพิมพ์กับพี่ซันจัง คือว่า พลอตมันชวนปวดใจมาก เขากำลังจะเริ่มต้นใหม่กับรักเก่าที่หวนคืน และเธอที่กำลังจะยอมแพ้กับรักมาราธอนที่ไม่เคยมองเห็นจุดหมายปลายทาง หากว่าพี่ซันจะหันมารักในตอนที่พิมพ์ยอมปล่อยมือแล้ว .. มันจะดูเป็นความรักที่ยากดี (ต้องเล่นพี่ซันให้หนักด้วยนะ เอาแบบไล่ตามไขว่คว้าให้เหนื่อยสาหัสสากรรจ์ไปเลย 55)

จากที่อ่านมาสามเรื่อง "เหลี่ยมเสน่หา" "ลมไพรผูกรัก" "เล่ห์รักริมเล" และ "เชิงรักแสนกล" เป็นเรื่องที่สี่ .. มีลักษณะของนิยายอย่างหนึ่งที่เราชอบมาก คือ ตัวละครมีบทบาทในการทำหน้าที่การงาน เรื่องนี้ก็จะอยู่ในแวดวงธุรกิจเฟอร์นิเจอร์ มีการวางแผน การประชุม มีเรื่องการทำงานเป็นขั้นเป็นตอน อยู่ในบทบรรยายและบทพูดของตัวละคร สองคำสั้นๆ "ทำงาน" ทำให้เนื้อเรื่องและตัวละครมีความสมบทบาทมีเสน่ห์มากขึ้น เรื่องนี้คุณเขียนจึงเท่ ด้วยมาดของคนทำงานที่ไม่ได้เลิศเลออะไรกับตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายผลิต แต่ก็รับรู้ได้ว่เป็นคนเก่ง ฉลาดทันคน แถมยังเจ้าเล่ห์อีกต่างหาก ..ยกให้คุณเขียนเป็นตัวละครโปรดเบอร์หนึ่งเลยนะเรื่องนี้

พลอตไม่ได้คาดหวัง แต่อ่านแล้วถูกใจอย่างนี้ "บุพเพกำนัลรัก" คงได้เวลาสอยมาอ่านสักที