ฉันเคยกลัวความเปลี่ยนแปลงเสมอมา

เพราะฉันสร้างชีวิตขึ้นมา...รอบๆ ตัวเธอ

แต่เวลา... ก็ทำให้เรากล้าหาญขึ้น

เด็กๆ ยังต้องเติบโต .. ฉันเองก็เช่นกัน

ทุกชีวิตมักกลัวการเปลี่ยนแปลง ทั้งๆ ที่ 'เวลาและการเปลี่ยนแปลง' เป็นสิ่งที่จะต้องเคลื่อนไป เป็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรคงที่ ไม่มีใครได้มาโดยไม่เสีย จากชีวิตที่เพียบพร้อม รอเวลาแห่งความสุข หากพริบตานั้น ทุกสิ่งฉับพลันหาย ... คุณจะทำอย่างไร   จากบทแรกแห่งความเปลี่ยนแปลงรุนแรง หญิงสาวคนหนึ่งก็คิดเช่นนั้น

 สูญสิ้น สูญเสียเช่นนี้จะดำรงอยู่เช่นไร

เธอลืมไป..ไม่มีใครเสียทั้งหมด

เธอลืมไป..เวลาจะทำให้เรากล้าหาญขึ้น

'ผู้ที่เรารัก' อยู่ในหัวใจและความทรงจำ ยังอยู่กับเราเช่นนี้เสมอ .. ตราบจนเราจะลับลาโลก เมื่อเข้าใจเช่นนี้ และ 'เวลา' เรียกความกล้าหาญกลับมา การเลือกรักษา 'ของรัก' ของคนที่เรารักก็เป็นหนทางของ 'เวณิกา' หนทางผกผันที่่นำพาชีวิตไปพบกับ 'นายไม้เอก' ซุปเปอร์สตาร์ท่าทางยโสคนนั้น 

นายไม้เอก ผู้ชายที่ไล่ล่าความฝันแห่งชีวิต ไขว่คว้าหาจุดสุดยอด ทะเยอทะยานอยากเป็นสิ่งที่ตัวเองรัก

ใช่ .. มันต้องไปถึงตรงนั้นด้วย 'ความรัก' เท่านั้น ความสำเร็จแห่งฝันที่ไล่ล่าจึงจะเป็นความสุข และทรงคุณค่า ด้วยความรักนั้นเจือจานด้วยอิสระ และอิสระนั่นแหละ คือพลังบันดาลใจ ไม่ใช่ขับเคลื่อนไปเพียงลำพังกับความเคยชินและหน้าที่!

จริงหรือ ... ที่ ณ เนินเขาแห่งโน้น ใช่มีเพียงนักกอล์ฟหนุ่มผู้ยโส และแคดดี้สาวผู้สวยสง่า

แต่ยังมีใจสองดวงที่ออกวิ่งไปบนกรีน พร้อมที่จะตกหลุมความรักทั้งสิบแปดหลุมด้วยกัน

อ่านคำนำสำนักพิมพ์ข้างต้น จากบรรณาธิการคนโปรด รักษ์ชนก นามทอน  แน่นอนว่าเกิดอาการเหมือนเดิมคือหลงคารม  เหมือนเป็นการร่ายมนต์ว่าหนังสือเล่มนี้น่าอ่าน เป็นการโน้น้าวทางจิตวิทยาได้ดีเลยล่ะ ส่วนเนื้อหาในหนังสือนั้นจะสื่อถึงสิ่งที่บรรณาธิการเก็บเกี่ยวเอาสาระใจความมาบอกได้ถึงใจหรือไม่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง 

ซึ่งจากประสบการณ์ก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวังนะ คือ .. อาจจะไม่ใช่ผลงานที่ถึงคาดหวังไปซะทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกแย่ไปซะทีเดียว และนั่นคือ ทัศนคติที่มีต่อนิยายจากนักเขียนสังกัด ณ บ้านวรรณกรรม

ส่วนจะมีปัญหาอื่นใดที่ทำให้ ณ บ้านวรรณกรรม เสื่อมเสียไปจากความรู้สึกของใครหลายคน จากที่เคยอ่านพบความคิดเห็นมา อันนี้ก็ไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด   แต่ถ้าจะมีสักสาเหตุที่ทราบซึ้งถึงใจด้วยตนเอง คือปัญหาของการพิสูจน์อักษร  ดูแต่เรื่องนี้สิ  กระทั่งคำนำสำนักพิมพ์ ยังพิมพ์ออกมาได้ "ไคว่ขว้า"  "ทะเยอะทะยาน"  อ่านผ่านแล้วต้องสลัดหัวหนึ่งที กระพริบตาอีกหนึ่งที แล้วอ่านอีกครั้ง เผื่อว่าจะตาฝาดไป ก็มันจะผิดอะไรได้น่าเกลียดอย่างนี้ ผิดที่คำง่ายๆ ผิดตรงคำนำที่กำลังเพลินกับสำนวนงามๆ ของบรรณาธิการรัชนกนี่น่ะนะ! โดยส่วนตัวมีความชังภาษาอังกฤษที่มันดันจำเป็นต่อชีวิตการทำงานเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงส่งผลให้รักภาษาไทยเป็นพิเศษ และจะอารมณ์เสียเป็นพิเศษด้วยถ้าพบคำผิดในสิ่งที่เรียกว่า "หนังสือ"  

มาว่ากันถึงเนื้อเรื่อง "นายไม้เอกกับรักหลุมที่สิบแปด" 

อย่างแรกเลย คือ ชื่อเรื่องมันโดน  อย่างที่สองตามมาคือ พลอตเรื่องมันใช่

 "รหัสนัย" เป็นนักเขียนที่่ตั้งชื่อเรื่องนิยายได้น่าสนใจ  เรื่องแรกที่อ่านเป็นผลงานเรื่องที่สองเธอ คือ "ใต้หลังคาดาว เรารักกัน" ถึงไม่รู้จักนักเขียนตอนนั้น แต่ก็ซื้อเพราะพลอตที่น่าสนใจและชื่อเรื่องที่แสนจะดึงดูด  อ่านแล้ว  อาจจะยังไม่สุดที่คาดหวัง แต่ก็ใช่ว่ามันจะแย่ มาถึงเรื่องนี้ ก็เช่นกันคือรู้สึกว่า พลอตมันโดน มันใช่ มันมีอะไรหลายอย่างในแบบที่เราชอบ และบ่อยครั้งก็รู้สึกว่ามันยากจะหา ที่แน่ๆ คือ ยังไม่เคยเจอนิยายที่พระเอกเป็นโปรกอล์ฟนะคะ ^^ เรื่องนี้ก็มีเนื้อหาอย่างที่บรรณาธิการรักษ์ชนกเขียนไว้ ความรัก ความฝัน ความมุ่งมั่น ทะเยอทะยาน การให้ความสำคัญกับคุณค่าของชีวิตบางอย่างและหนทางที่เลือกเดิน

ไม้เอก โปรกอล์ฟอาชีพ แชมป์เอเชี่ยนไรเดอร์คัพ นักกีฬาหนุ่มรูปหล่อที่ความเด่นดังทำให้ชีวิตถูกล้อมกรอบ เป็นจุดสนใจของสื่อ สาธารณชน ต้องใช้ชีวิตไม่ต่างจากดารานักแสดงคนดัง มีบอร์ดี้การ์ดคอยกีดกันนักข่าวและดูแลความปลอดภัย มีผู้จัดการส่วนตัวคอยดูแลจัดการตารางซ้อม ตารางนัดหมายออกสื่อ และดูแลเรื่องภาพลักษณ์คนดัง

แม้ชื่อเสียง จะนำเงินทองไหลมาเทมา ทั้งจากการเป็นพิธีกรรายการกอล์ฟ ทั้งการเป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาสินค้า การถ่ายปกนิตยาสาร และแผนธุรกิจที่กำลังจะผลิตอุปกรณ์ตีกอล์ฟแบรนด์ "ไม้เอก" รวมถึงแฟนสาวคนสวยที่เป็นดารานางแบบผู้อยู่ในระดับ "นางเอกชื่อดัง" 

ดูเหมือนจะสมบูรณ์พูนสุขสุดๆ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่มีสักอย่างที่เป็นความใฝ่ฝันอันแท้จริงของไม้เอก

ทั้งหมดมันไม่ใช่ความฝันของเขา  แต่เป็นความฝันของใครอีกคน  

แรมโบ้  ผู้จัดการส่วนตัวของไม้เอก ที่ทำหน้าที่เป็น "ผู้จัดการ" มากกว่าการเป็นพี่ชายแท้ๆ เพราะมันยากสำหรับแรมโบ้ 'ผู้ชายอีกประเภทหนึ่ง' ที่เปลี่ยนชื่อเรียกตัวเองเป็น "โบโบ้" หัวอกของคนเป็นเกย์ ที่พยายามทำให้ทุกคนยอมรับ ดิ้นรนให้ตัวเองมีตัวตนอยู่ในสังคม และแรมโบ้ก็รู้สึกว่าตัวเองมีค่ามีความสำคัญขึ้นมาจากการเป็นผู้จัดการส่วนตัวของไม้เอก  นางจึงคอยบงการทุกๆ เรื่องในชีวิตของน้องชาย และเพราะมีกันอยู่สองคนพี่น้อง เพราะความเชื่อใจว่าเรื่องต่างๆ เป็นไปเพราะความรักความปรารถนาดีที่ไม่มีอะไรแอบแฝง ไม้เอกจึงยอมดำเนินชีวิตไปตามเส้นทางที่แรมโบ้คอยขีดเส้นให้  แม้จะไม่ลืมความฝันของตัวเอง แต่ก็ไม่อาจจะดิ้นรนหนีออกไป

เวณิกา  เธอไม่ต้องการจะสูญเสีย "กรีนซิตี้" สนามกอล์ฟที่ยังสร้างไม่เสร็จแห่งนั้น เพราะมันคือสิ่งที่พ่อสร้างไว้เพื่อเธอและเหลือไว้ให้ดูต่างหน้าก่อนจะด่วนจากไปพร้อมกันกับแม่เพราะประสบอุบัติเหตุ หนี้สินก้อนใหญ่ของพ่อที่เธอได้รับรู้และต้องรับภาระ เป็นอุปสรรคใหญ่ของกรีนซิตี้ที่ยากจะสานต่อโครงการให้แล้วเสร็จ เวณิกาอยากจะรักษาความตั้งใจของพ่อเอาไว้ และทางออกเดียวที่เธอพอจะมองเห็นความเป็นไปได้ คือ นายไม้เอก โปรกอล์ฟคนดัง ที่ไปทางไหนก็ถูกล้อมหน้าล้อมหลังอย่างกะเป็นดารานักแสดง น่าหมั่นไส้

แต่มีคำกล่าวว่า คนที่กำลังจะจมน้ำ ต่อให้เป็นกอสวะลอยมาก็ยังต้องคว้าเอาไว้  ถึงจะหมั่นไส้ไม่ชอบใจความเป็นซุปเปอร์สตาร์ของนายไม้เอก เวณิกา ก็ต้องจำใจ จำยอมบากบั่นฝึกฝนตนเองให้เป็น "แคดดี้" จากหลักสูตรเร่งรัดระยะสั้น ก่อนถึงวันชี้ชะตา ที่เธอสมัครเข้ารับการคัดเลือกเป็นแคดดี้ประจำตัวของนายไม้เอก อีกหนึ่งแผนการของแรมโบ้ที่จะส่งเสริมบารมีโปรกอล์ฟคนดังด้วยการเพิ่มแคดดี้ประจำตัวร่วมอยู่ในขบวนผู้ติดตามขึ้นอีกหนึ่งคน

มันเริ่มต้นจากความไม่จริงใจ เวณิกา หรือชื่อที่ตั้งใหม่ "กาหลง" หวังจะใช้ทางนี้ (การเป็นแคดดี้) เพื่อตีซี้กับ "นาย"  (ที่ปกติจะเข้าถึงยาก)  แล้วลากเขามาเป็นเครื่องมือในการกอบกู้วิกฤตกรีนซิตี้ที่มีกำหนดเส้นตายจากทางธนาคารให้ทำการบังคับขายทอดตลาด แต่ถึงจะฟลุ้คถูกเลือกมาเป็นแคดดี้ของนายคนนี้ได้ ก็ใช่ว่าการตีซี้จะง่ายอย่างที่คิด ไหนจะแฟนสาวขี้หึงที่เป็นนางเอกแต่เพียงในจอ ไหนจะคุณพี่แรมโบ้ที่ทั้งรักทั้งทั้งหวงน้อยชายยิ่งกว่าจองอางหวงไข่ เพราะแรมโบ้สุดแสนจะหวงแหนชื่อเสียง และเงินทองที่จะหดหายไป หากไม้เอกมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดีจากเรื่องอื้อฉาว 

ความรัก ความฝัน ของทั้งสามคน จะลงเอยเป็น คุณค่าของชีวิต อย่างไร  นั่นคือสิ่งที่เราเรียกว่าพลอตโดนใจ  พลอตที่ทำให้รู้สึกว่า นิยายเล่มบางๆ แค่ 306 หน้า มันบางไป เรื่องมันสั้น มันเร็วไป ความสัมพันธ์ของตัวละครก็ผันแปรไปเร็วตามเนื้อเรื่อง แค่ตรงนี้ล่ะที่เสียดาย เพราะส่วนตัวเป็นคนชอบนิยายยาวๆ ความสัมพันธ์ค่อยเป็นค่อยไปแบบเนียนๆ ละเอียดลออ ละเมียดละไม แต่ถ้าว่ากันตามจริงอาจเป็นเพราะวัยที่มากขึ้น นิยายเล่มนี้ถ้าอ่านตอนอายุสิบห้าสิบหกขวบ ก็คงจะพึงพอใจที่มันสั้นอย่างนี้ สำนวนภาษายังให้คะแนนกลางๆ คือไม่ได้รู้สึกว่าถูกใจอะไรเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรจะติ และคงจะต้องชมด้วยซ้ำ สำหรับแง่มุมในการมองชีวิตที่ดีๆ   

การได้หย่อนขาเข้ามาในเกมข้างหนึ่งแล้ว จะชักกลับโดยไม่ได้ประโยชน์โภชน์ผลอะไรขึ้นมาเลย ก็จะยิ่งเป็นการเดินหมากที่ไร้ค่า สู้กระโดดลงไปทั้งตัว แม้จะเจ็บถึงเจ็บหนัก หากอย่างน้อยก็ยังพอมีความหวัง มีโอกาสจะได้ชัยชนะติดมือออกจากเกมไป ย่อมจะดีกว่า

---

ในชีวิตนั้น บางสิ่งบางอย่างก็เกินความสามารถในการควบคุม เกินกว่าจะยื้อยุดฉุดไว้ในมือเรา สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงยอมรับความสูญเสียนั้นอย่างเข้าใจ ว่าเราได้พยายามอย่างถึงที่สุดแล้วที่จะรักษามันไว้

---

ความหวังดี ถ้าให้โดยผู้รับเขาไม่ต้องการ มันก็ไม่ต่างอะไรกับความประสงค์ร้าย

---

ชื่อเสียง เงินทอง และความสุข  ไม่ใช่ของที่ต้องมาคู่กัน

ในหลายๆ ครั้งของชีวิต มันออกจะเดินสวนทางกันด้วยซ้ำ

ความฝันและหัวใจ ที่มุ่งมั่นจะทำฝันนั้นให้เป็นจริงขึ้นมาต่างหาก ที่จับต้องได้

ความสุขที่ได้ลงมือทำสิ่งที่รักเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ฝัน มันช่างยิ่งใหญ่

และลึกซึ้งกว่าหลายเท่านัก เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะมีความฝัน

และหลายคนถึงจะมีฝัน แต่ก็ไม่พร้อมจะไล่ตามทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา

---

นิยายเรื่องนี้ ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๔๗ ผ่านมา ๙ ปี ให้นึกสงสัยว่า รหัสนัย มีผลงานเรื่องอื่นๆ ออกมาอีกหรือไม่ นอกเหนือจากเรื่อง "ดั่งดวงตาคลับคล้ายคนคุ้นเคย" ที่ตั้งใจจะซื้อเพราะชื่อเรื่องและพลอตอีกครั้ง แต่จากที่ลงมือค้นหา เหมือนว่าจะไม่มีเพิ่มนะคะ อาจจะไม่ได้สังกัด ณ บ้านวรรณกรรม อาจจะไปสังกัดสำนักพิมพ์อื่นด้วยนามปากกาอื่น หรือ อาจจะไม่ได้เขียนแล้ว ก็ไม่อาจทราบได้ แต่หวังว่าคงไม่ใช่อย่างหลัง เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น บอกตรงๆ ว่าเสียดายฝีมือ  

สุดท้ายคือชอบประโยคถามตอบนี้ที่สุดเลย

"คุณมาที่นี่ทำไม"

"ผมมาไล่ตามความฝันของผมไงล่ะ"

โห .. ค่าของคำ "ความฝันของผม" นี่มันซึ้งกว่าคำว่ารักอีกนะ 

กดไปเลย  1000 likes!

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2556
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2556 12:44:00 น.		9 comments
Counter : 1867 Pageviews.
Share Tweet