Visitors : การเยี่ยมเยือนอันแสนเศร้า
โดย คันฉัตร รังษีกาญจน์ส่อง
(ตีพิมพ์ครั้งแรก - หนังสือพิมพ์ FESTIVAL DAILY ฉบับ 26 September 2009)
Jeonju Digital Project คือโครงการของเทศกาลหนังจอนจู ประเทศเกาหลี ที่ให้ผู้กำกับ 3 คน มาทำหนังสั้นในธีมเดียวกัน มีผู้กำกับไทยสองคนเคยร่วมในโปรเจคต์นี้มาแล้ว นั่นคือ อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล และ เป็นเอก รัตนเรือง ในปี 2005 และ 2006 ตามลำดับ
อาจเพราะปีนี้เป็นปีที่ 10 ของ Jeonju Digital Project พอดี ทางผู้จัดเลยเลือกผู้กำกับที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง ได้แก่ ฮองซางซู (เกาหลีใต้), นาโอมิ คาวาเสะ (ญี่ปุ่น) และ ลาฟ ดิแอซ (ฟิลิปปินส์) ส่วนธีมของงานปีนี้คือ Visitors หรือ ‘ผู้เยี่ยมเยือน’ ทั้งที่ฟังดูเป็นธีมที่น่าจะทำเป็นหนังแสนสุขรื่นรมย์ได้ไม่ยาก แต่ไม่รู้ทำไมผู้กำกับทั้งสามคนถึงพร้อมใจกันทำออกมาเป็นหนังอารมณ์โศกกันเสียหมด
หนังเปิดตัวด้วยตอนของฮองซางซู ที่ชื่อว่า Lost in the Mountains ว่าด้วยหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินทางกลับมาบ้านเกิดที่เมืองจอนจู เธอพบกับทั้งเพื่อนเก่า แฟนเก่า และอาจารย์ที่เธอเคยมีความสัมพันธ์ล้ำลึกด้วย ก่อนที่จะรู้ภายหลังว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสามคนเปลี่ยนแปลงไปจากตอนที่เธอยังอยู่ที่นี่มาก และนั่นก็ทำให้เธอเจ็บปวดยิ่งนัก
สไตล์ของฮองยังคงคล้ายกับหนังเรื่องก่อนๆ ของเขาอย่าง Woman Is the Future of a Man หรือ Tale of Cinema นั่นคือการเน้นสำรวจความสัมพันธ์ของชายหญิงผ่านการปะทะทางความคิดและคำพูด หนังของเขายังเน้นเล่าเรื่องผ่านบทสนทนา (รวมถึงเสียงบรรยายของนางเอก) โดยเฉพาะการโต้คารมในตอนท้าย
ตอนที่สองเป็นของผู้กำกับหญิงคาวาเสะ โดยมีชื่อว่า Koma หนังเล่าถึงชายหนุ่มที่เดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อเอาของไปคืนให้กับครอบครัวหนึ่ง ตามคำสั่งเสียของปู่ผู้จากไป ที่นั่นเขาได้รับรู้เรื่องราวมากมายของปู่ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน นอกจากนั้นเขายังได้พบกับผู้หญิงท่าทางเพี้ยนๆ คนหนึ่ง
คาวาเสะยังคงมุ่งมั่นในการถ่ายทอดภูมิทัศน์สวยงามของชนบทญี่ปุ่น ฉากแสดงพิธีกรรมอันเปี่ยมด้วยจิตวิญญาณอาจทำให้ผู้ชมบางคนรู้สึกตีตัวห่างออกจากหนังบ้าง แถมเทคนิคการแฟล็ชแบ็คในหนังก็ดูจะไม่ค่อยเข้าท่านัก แต่ในช่วงท้ายของหนังคาวาเสะก็สามารถเอาตัวรอดได้อย่างสวยงาม ผ่านการเคลื่อนกล้องอันพริ้วไหวราวกับใช้เวทมนตร์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอทำได้ดีมาตลอด
ดูเผินๆ แล้ว Koma อาจถูกมองเป็นหนังรัก (ที่ค่อนข้างประหลาด) เรื่องหนึ่ง แต่ด้วยภูมิหลังของตัวละครที่เป็นชาวเกาหลีที่อพยพมายังญี่ปุ่น หนังจึงสร้างความหมายที่ท้าทายยิ่งขึ้นไป บทสรุปของหนังอาจไม่ใช่เพียงแค่ความสัมพันธ์ของคนสองคน แต่เป็นความผูกพันเชิงชาติพันธุ์เลยทีเดียว
หนังปิดท้ายด้วย Butterflies Have No Memories ของดิแอซ ผู้ซึ่งปกติแล้วมักทำหนังยาวขนาด 8 หรือ 9 ชั่วโมง คราวนี้เขามากับหนังสั้น 40 นาที (โดยมีเวอร์ชัน Director’s Cut ที่ยาว 59 นาที) ถึงหนังจะสั้นผิดวิสัยการทำหนังของเขา แต่พลังของมันก็ไม่ได้ลดทอนลงแต่อย่างใด
ดิแอซใช้เกาะแห่งหนึ่งที่เหมืองประจำเกาะถูกปิดไปเป็นฉากหลังของเรื่อง ชายหนุ่มสามคนใช้ชีวิตอย่างยากลำบากหลังจากเหมืองเลิกไป ในขณะเดียวกันหญิงสาวที่ไปอยู่ต่างแดนหลายปีก็กลับมาเยี่ยมบ้านเกิด และการมาเยือนของเธอนั่นเองที่ทำให้ชายฉกรรจ์ตัดสินใจทำบางสิ่งบางอย่าง
ดูจากชื่อหนังแล้ว แน่นอนว่าหนังของดิแอซเรื่องนี้จะต้องมีผีเสื้ออยู่ในหนัง ส่วนจะมาในรูปแบบไหนนั้นผมคงไม่บอกให้เสียอรรถรส เพียงแต่จะย้ำว่าดิแอซถ่ายทำหนังแบบทุนประหยัดมาตลอด เขาไม่มีกล้องชั้นสูง หรือเอฟเฟกต์อลังการ แต่การปรากฏตัวของผีเสื้อในหนังเรื่องนี้เป็นบทพิสูจน์ว่าดิแอซเป็นผู้เข้าใจถึงความงามบริสุทธิ์ของภาพยนตร์
| Create Date : 02 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 2 ตุลาคม 2552 10:47:23 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1931 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: โทยะ อากิระ IP: 124.122.205.131 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:23:24:47 น. |
|
|
|
| โดย: บอย IP: 58.8.120.92 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:12:56:35 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [
น่าดูทั้งนั้นเลย