BlogGang.com : : merveillesxx - สู่ฝันอันยิ่งใหญ่ (Man of La Mancha) : ฝันที่เป็นจริง (ของละครเวที)

หากพลาด ถือเป็นบาป!

แวะมาแจ้งข่าวว่า หนังสุดดัง The Diving Bell and the Butterfly (ที่จากหนังสือ ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ) จะฉายอีกทีในเทศกาลหนังฝรั่งเศส วันอาทิตย์ที่ 22 มิ.ย. รอบ 16.15 ที่โรงหนัง SFW เซ็นทรัลเวิลด์ (ตั๋ว 100 บาท)

ข่าวดีคือ ตอนนี้เค้าเปิดฉายหนังเป็น 2 โรงแล้ว เพราะงั้นใครยังไม่ได้ซื้อบัตรรีบไปซื้อล่วงหน้าได้เลยนะครับ รับรองว่าวันฉายจริงคนเยอะ + เต็มแน่ๆ

อีกอย่างคือ หนังเรื่องนี้ถ้านั่งหน้าๆ อาจจะทรมานหน่อยนะครับ เพราะหนังใช้กล้องส่ายไปมาตลอดเรื่อง

ผมไปดูมาแล้วเมื่อวันพุธ (คนเต็มทั้งสองโรง / ซึ่งถือเป็นรอบรวมดาวจริงๆ มีแต่คนในวงการดูหนัง 555555) ฟันธงเลยว่าเป็นหนังที่เหมาะกับการดูในโรงอย่างยิ่ง เพราะภาพสวยมาก

ส่วนความรู้สึกต่อหนัง ก็คือ ถือว่าชอบมากนะครับ ถึงแม้จะไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับตอนอ่านหนังสือจบ แต่ผมก็ต้องยอมรับว่า จูเลียน ชนาเบล (ผู้กำกับ) เก่งมากๆ ที่สามารถถ่ายทอดหนังสือเล่มนี้ออกมาเป็นหนังได้

จุดที่ดีมากคือ หนังทำให้เราเห็นภาพของ ฌ็อง โดมินิก โบบี้ ได้เยอะขึ้นมาก นอกจากนั้นการเล่าเรื่องผ่านสายตาของโบบี้ก็เก่งมากๆ แทบจะทำให้เรารู้สึกเหมือนคิดอยู่ใน 'ชุดประดาน้ำ' เหมือนที่เขาบรรยายเอาไว้

การแสดงของ Mathieu Almaric (ผู้เล่นเป็นโบบี้) นี่ไม่ใช่แค่ดี แต่อยู่ในระดับน่ากราบเลย (ลองทำปากเบี้ยวๆ ตาเหลือกๆ หน้ากระจกสิ แค่ 2 นาทีก็จะตายแล้ว) อัลมาริคต้องใช้เวลาถึง 5 ชั่วโมงต่อวันในการถ่ายหนังเรื่องนี้ ซึ่งเขาบอกว่า "มันเจ็บมาก แต่ก็ทำให้ผมเข้าถึงตัวละครมากขึ้น"

ดูหนังไปก็น้ำตาซึมเป็นระยะ แต่หนังก็มีมุกตลกแทรกเป็นระยะ บางทีก็เลยขำทั้งน้ำตา มีที่ฉากร้องไห้อย่างแรงอยู่ฉากนึง ซึ่งจริงๆ ก็รู้สึกว่ามันจงใจไปหน่อย แต่ก็คิดว่าหนังไม่ได้ฟูมฟายเกินไป

คุยกับเพื่อนๆ ที่ดูแล้ว เห็นตรงกันว่า เวอร์ชันหนังให้ความรู้สึกหดหู่กว่าตอนอ่านหนังสือเยอะ เพราะตอนอ่านหนังสือเราได้ภาพจินตนาการที่สวยงาม แต่ในหนังมันคือ 'ชีวิตจริง'

สุดท้าย ผมชอบประโยคที่ชนาเบล สัมภาษณ์ไว้มากครับ เขาพูดว่า

"ชายผู้นี้ (โบบี้) แลกร่างกายของเขา เพื่อกลายเป็นศิลปินผู้ยิ่งใหญ่"