|
|
๔๖๒ - คนขายดาบ
ลูกพ่อค้าขายดาบกับลูกชาวนาเป็นเพื่อนกัน ทั้งสองมักจะพูดคุยเรื่องครอบครัวและการงาน เล่าสู่กันฟังเสมอ วันหนึ่งทั้งสองต้องเดินทางผ่านป่าดงดิบ เพื่อไปทำธุระอีกเมืองหนึ่ง
"พ่อข้าซื้อดาบใหม่มาอีกแล้วนะ แต่ละเล่มสวยงามมากจริง ๆ ถ้าขากลับ พอมีเวลาจะชวนเจ้าไปดู" ลูกพ่อค้าขายดาบคุยโวมาก่อน
"ดาบของพ่อเจ้า ข้าก็เห็นมาตั้งหลายเล่ม ว่าแต่เจ้าเคยใช้มันบ้างไหม" ลูกชาวนาถาม
"เดี๋ยวนี้ สงครามไม่มีแล้ว ดาบก็เลยไม่จำเป็น ส่วนใหญ่พวกเศรษฐีซื้อไว้สะสมกัน ช่างตีดาบ เดี๋ยวนี้ก็เลยต้องทำดาบให้สวยงาม มีเครื่องประดับ เรื่องความแข็งแรงคงทนนั้น สู้ดาบสมัยก่อนไม่ได้หรอก ถ้าถามข้าว่า รู้จักเพลงดาบและเคยใช้มันไหม ตอบว่า ไม่เคยเลย ก็อย่างที่บอกว่า ของพวกนี้กลายเป็นเครื่องประดับไปแล้ว..." ลูกพ่อค้าขายดาบตอบ ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งถึงกลับกลั้นหัวเราะ
"เจ้านี่ใกล้เกลือกินด่างโดยแท้ มีของดีอยู่กับตัว แต่กลับใช้มันไม่เป็น เอาอย่างนี้ ถ้าเราเดินเข้าไปในป่า แล้วเจอโจร ผู้ร้ายเข้า เจ้าจะทำอย่างไร..." ลูกชาวนาถามอีก
"โถ...เจ้านี่ก็ถามแปลก ก็วิ่งหนีซิ ไม่งั้นมันอยากได้อะไรก็ให้ไป ขอชีวิตเราไว้ก็พอ..."
"แล้วเดินทางกันมานี่ เจ้าไม่คิดจะติดดาบมาเป็นอาวุธบ้างเลยรึ..." ลูกชาวนากระเซ้าถามอีก
"เจ้านี่ก็ถามแปลกวกวนอีก ของมันใช้ไม่เป็น จะเอามาทำอะไรให้หนัก " ลูกพ่อค้าขายดาบตอบอย่างอารมณ์เสีย
"เอาเถอะ ถึงเวลาเจอปัญหาจริงก็ค่อยหาทางอีกที..." ลูกชาวนาพูดตัดบท ก่อนที่จะสูญเสียมิตรภาพไปเสียก่อน
และแล้วสิ่งที่คาดการณ์ไว้ก็เกิดขึ้น หลังจากเดินป่าอีกเพียงสองวัน พวกเขาทั้งสองถูกโจรป่า ดักชิงปล้นทรัพย์สินไปหมด โดยที่พวกเขาไม่สามารถต่อสู้อะไรได้เลย
- จบ -
พุทธศาสนาก็เช่นเดียวกับดาบที่ข้าพเจ้าเล่ามา ทุกวันนี้เรามีคำสอนที่ดีงามของศาสนา แต่เราเอานำประโยชน์จากศาสนามาใช้น้อยมาก บางส่วนก็เอาไปโยงเข้ากับธุรกิจกลายเป็นพุทธพาณิชย์ หลอกให้คนเชื่องมงาย เพราะสิ่งเหล่านี้มีแต่เพียงเปลือกนอก และศาสนาทุกวันนี้ก็เน้นสอนเรื่องการทำบุญ ถวายของปัจจัย มากกว่าการสอนเรื่อง มรรค ผล นิพพาน ที่เป็นหลักสำคัญของศาสนาโดยแท้จริง
คนในโลกทุกวันนี้จึงได้วุ่นวาย ไม่เว้นแม้กระทั่งคนในบ้านเมืองของเรา ก็ยังไม่พ้นเรื่องวุ่นวายจากความโลภ โกรธ หลง การแก่งแย่งชิงดี ขาดความเมตตา ฯ นั่นเพราะเราทั้งหลาย ไม่ได้นำหลักคำสอนของพุทธศาสนามาใช้ขัดเกลาจิตใจ เหมือนกับบ้านเราขายดาบ แต่เราใช้ดาบไม่เป็น โจรมันมาปล้น เราจะต้องโดนปล้นหมดตัว เพราะมีของดี แต่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้...อย่างนั้นแล
| Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2557 |
| Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2557 22:18:27 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 644 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:23:17:19 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:7:27:18 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 มีนาคม 2557 เวลา:13:23:27 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 3 มีนาคม 2557 เวลา:6:28:22 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 มีนาคม 2557 เวลา:13:41:31 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 มีนาคม 2557 เวลา:7:17:07 น. |
|
|
|
โดย: pantawan  วันที่: 6 มีนาคม 2557 เวลา:19:26:33 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มีนาคม 2557 เวลา:6:23:38 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 มีนาคม 2557 เวลา:7:00:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ขอบคุณขอรับ
