Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 15 ตอนจบ หน้า 5 เสียงกลองยาวนำขบวนขันหมากดังมาจากคลอง พร้อมด้วยเสียงโห่นำขบวนเจ้าบ่าวที่ถือพานมาพร้อมกับพ่อแม่ ญาติๆ และ เพื่อน เจ้าสาวไอซ์ในชุดไทยห่มสไบสีหวาน นั่งตื่นเต้นข้างๆ ณรินทร์ที่สวมโจงกระเบนเสื้อลูกไม้แขนยาว รินทร์กุมมือไอซ์เพื่อเป็นกำลังใจ “ตื่นเต้นจังเลยค่ะ พี่รินทร์” “พี่ก็เหมือนกันค่ะ” ทั้งสองหัวเราะร่าเริง เสียงโห่ยิ่งใกล้เข้ามาเจ้าสาวก็ยิ่งตื่นเต้น ทั้งสองแอบไปแหวกผ้าม่านหน้าต่างดูขบวนขันหมากที่ลอยมาตามคลอง ด้วยขบวนเรือ 5 ลำ ลำแรกลำใหญ่ ของเจ้าบ่าวกับเหล่ากลองยาวนำขบวนและญาติผู้หญิง ส่วนอีก 4 ลำเล็ก เป็นญาติๆ และ เพื่อน ที่รำกันอย่างสนุกสนาน เจ้าบ่าวสวมโจงกระเบนสีเข้ม เสื้อราชปะแตนสีงาช้าง ยืนถือพานดอกไม้เด่นสง่า มีเพื่อนเจ้าบ่าวรำข้างๆ ตอนนี้เรือเจ้าบ่าวจอดเทียบท่าน้ำ เขากำลังต่อรองประตูเงินประตูทองด่านแรก “พี่เสียดายจัง อยากไปเป็นประตูเงินประตูทอง” รินทร์เอ่ยยิ้มๆ เมื่อผ่านด่านประตูเงินประตูทองเข้ามาบนเรือนเรียบร้อย คุณพ่อเจ้าบ่าวมาพาสาวเจ้าไปเข้าพิธี ทั้งสองไหว้ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ทำพิธี หมั่นและแต่ง เสร็จแล้วเป็นพิธีรดน้ำสังห์ พิธีงานแต่งแบบไทยโบราณดำเนินไปอย่างเรียบร้อย แขกร่วมงานต่างอิ่มเอมใจกับพิธีไทยๆ ที่ค่อนข้างเลือนหายไป เจ้าภาพถึงจะเป็นคนรุ่นใหม่ แต่ใจก็ยังรักและนิยมประเพณีที่ดีงามสืบต่อมา อาหารที่นำมาเป็นบุพเฟ่เลี้ยงแขก ล้วนเป็นอาหารไทยๆ พื้นบ้าน ที่ไม่ถึงกับหรูหรามากมาย แต่หากอร่อยระดับโรงแรม 5 ดาว เมื่อเสร็จพิธีการแล้ว บ่าว สาว ควงกันเดินแจกของชำร่วยและขอบคุณแขกที่มาร่วมงาน ญาติผู้ใหญ่และแขกที่มาร่วมงานต่างอวยพรผ่านไมโครโฟน เพื่อนสนิทบางคนก็อวยพรตลกๆ สร้างเสียงหัวเราะให้กับแขกที่มาร่วมงาน ปริมกำลังเพลินกับผลไม้เปรี้ยวเขาแทบจะไม่ห่างจากโต๊ะผลไม้เลยสักนิดเดียว จนพี่ชายเดินมากับเจ้าสาว ประชิดตัวเขา “ปริม อยู่นี่เอง น้องชายของผมเองครับคนนี้” เจ้าบ่าวพูดออกไมโครโฟน “อวยพรให้พี่กับพี่สะไภ้หน่อยนะครับ” โปรดส่งไมค์ให้น้องชาย “เอ้อ..เออ ครับ” ปริมรับไมโครโฟนไป “ขอบคุณทุกคนนะครับที่มาร่วมงาน บ้านนี้เป็นบ้านของภรรยาสุดที่รักของผม ผมโชคดีมากเลยที่ได้มาอยู่ที่นี่ และได้แต่งงานกับรินทร์” เสียงปริมพูดออกไมโครโฟน ทุกคนหันไปมองเขา ณรินทร์นั่งทางอาหารอยู่กับแม่ทิพย์และแม่พลอยบนเรือนถึงกับแทบสำลัก “เขาพูดอะไรของเขาเนี่ย” “เออ...ปริมนี่งานแต่งพี่ครับ อย่าเพิ่งแย่งซีน” โปรดรีบแทรก “อ้อ..ลืม..ผมก็ขอแสดงความยินดีกับพี่โปรดนะครับ ขอให้รักกันจนแก่จนเฒ่า มีหลานให้คุณแม่ไวๆ มาวิ่งแข่งกับลูกสาวผมนะครับ” เขาพูดแล้วส่งไมโครโฟนคืนพี่ชาย แล้วหันไปสนใจมะม่วงต่อ “ฮ้าๆๆๆ ขอบใจมากน้องชาย นายชอบแย่งซีนงานแต่งตลอดนะ” ทุกคนต่างหัวเราะ ณรินทร์กับแม่พากันหัวเราะบนเรือน เสร็จงานแต่งของโปรด เมื่อส่งแขกกลับเรียบร้อยแล้ว ณรินทร์จัดข้าวของ ดูความเรียบร้อยของบ้าน ตอนนี้เธอใส่ชุดคลุมท้องแล้ว ปริมเดินมาจูงเธอไปนั่งที่ม้าเอนระเบียงบ้าน “ไม่ต้องทำอะไรแล้ว เดี๋ยวผมมีทีมงานมาเคลียร์บ้านให้ คุณนั่งอยู่ตรงนี้แร่ะ” เขาส่งหนังสือนิทานให้เธออ่าน “นี่อ่านให้ลูกฟังนะ” เขาเอ่ย แม้จะขัดใจแต่ก็ไม่อยากทะเลาะกับสามี รินทร์จึงเอนหลังนั่งมองทุกคนทำงาน สักพักก็เผลอหลับ เธอฝันเห็นปู่ทวดและย่าทวดมาหา ณรินทร์เข้าไปกอดทั้งสอง “ปู่ทวด ย่าทวด หนูดีใจนะคะ ที่ปู่กับย่าดูแลหนู ดูแลแม่ ดูแลบ้านของเรามาตลอด” “ย่าก็ดีใจที่หนู สืบทอดบ้านของเรามาด้วยดีตลอด ย่าภูมิใจในตัวหนูมากเลยนะ” “หนูรักที่นี่ค่ะ แล้วลูกของหนูก็ต้องรักที่นี่ด้วยนะคะ” “แม่สร้อยมันรับกรรมของมันแล้ว” “เอ๋!! ใครคะแม่สร้อย” ณรินทร์ถามปู่ทวดอย่างสงสัย “แม่สร้อย ก็คือคนที่ชนเรือแม่เกดเมื่อ 70 กว่าปีนั่นไง แล้วทำให้แม่นวล ลูกสาวแม่เกดก็จมน้ำตายไงล่ะ มาชาตินี้ มันมาเกิดเป็นไอ้หนุ่มนั่น มันก็ยังตามทำร้ายนวลอีก” ปู่เอ่ย “ปู่ทวดคะ หนูคือแม่นวลจริงเหรอคะ แล้วปริมก็คือปู่ปริมใช่ไหมคะ” เธอก็ยังอดข้องใจเรื่องนี้ไม่ได้ “ใช่สิจ๊ะ นวล ลูกเป็นคู่ของปริม แม้จะมีกรรมเก่าที่คอยมาพลัดพรากเจ้าต้องจากกันไป เมื่อพวกเจ้าชดใช้กรรมเก่าหมดแล้ว ชาตินี้พวกเจ้าได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ” ย่าลูบหัวรินทร์ รินทร์น้ำตาคลอ “ค่ะ หนูจะอยู่กับเขาตลอดไป” “ทราย ทรายไปไหนคะ หนูไม่เห็นทรายมาหลายเดือนแล้ว” บรรพบุรุษทั้งสองมองหน้ากัน “ทรายได้รับผลบุญที่หนูทำให้เขามา ตอนนี้เขาบำเพ็ญเพียรอย่างสงบ” รินทร์ไปหาทรายที่ศาลท่าน้ำ ทรายออกมาหาเธอในชุดขาว “รินทร์ขอบใจเจ้ามากนะ ที่ช่วยข้ามาตลอด ทำบุญให้ข้า ขอบใจมาก อีกไม่นาน ข้าก็จะได้ไปเกิดใหม่แล้ว” “จริงเหรอ ฉันดีใจจัง ขอให้เธอไปเกิดในภพภูมิที่ดีนะ” “ขอบใจเจ้ามากจริงๆ ขอบใจที่ดูแลข้ามาตลอด ต่อไปขอให้ข้าได้ดูแลเจ้าบ้างนะ” ทรายยิ้มให้แล้วเลือนหายไป
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
