Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 11 หน้า 5 สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 11 หน้า 5 ช่อลดามาภายหลังได้ทันเห็นปริมยืนข้างกับณรินทร์เธอตรงดิ่งเข้าไปหา “ปริมคะ” รอยยิ้มอาบหน้าเชิดฉาย ชายหนุ่มหันมาตามเสียง “สวัสดีครับ ลดา” ช่อลดาเพ่งพิศมองสาวแปลกหน้ายืนยิ้มตาโตข้างแฟนเก่าก็นึกสมเพจนัก “มากับใครคะเนี่ย?” เธอถามสายตามองอย่างดูแคลน ปริมโอบไหล่ณรินทร์ “นี่ณรินทร์ ภรรยาผมเองครับ” ช่อลดาตะลึงงันกับคำตอบ เธอไม่ได้เตรียมตัวว่าชายหนุ่มจะเปิดตัวด้วยคำตอบแบบนี้ เธอเจ็บปวดใจมาเป็นแรมเดือนกับข่าวในโซเซียลของเขา แค่คาดเดาว่าจะเป็นแค่เหยื่ออารมณ์ของชายหนุ่มแค่ข้ามคืนข้ามวัน เพราะอยากกลบข่าวเธอก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่คาดคิดมาว่าเขาจะกล้าพาหญิงสาวมางานแต่งเพื่อน “อะไรกันคะ ทำไมปริมไม่ส่งข่าวบอกลดาบ้างคะว่าแต่งงาน” หน้าสวยเหรอหรา กับคำตอบรีบกลบเกลื่อน “อ้อ ตอนนั้นคุณน่าจะอยู่อเมริกา ผมเองก็จัดงานเร่งด่วน เพื่อนๆ ก็ไม่ได้บอกใครเยอะ” เขาบอกหญิงสาว แต่อีกฝ่ายทำท่าไม่อยากเชื่อ ถ้าเธอยังอยู่อเมริกา ก็น่าจะหลายเดือนอยู่เหมือนกัน “จริงเหรอคะ” เธอถามย้ำ ณรินทร์มองหญิงสาวอย่างอึดอัด แทบจะแทรกตัวออกไปจากตรงนั้น แต่แรงบีบของสามีกลับทำให้เธอยืนฝืนยิ้ม “ผมต้องขอโทษจริงๆ ครับ ที่ไม่ได้แจ้งให้เพื่อนๆ ทราบและมางานแต่งเรา” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างสุภาพ “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณลดา” ณรินทร์ ส่งยิ้มให้อีกฝ่าย ช่อลดาทำหน้าเจื่อนหันหน้าหนี แล้วเดินเลี่ยงไปหาเพื่อนๆ ณรินทร์ทำหน้าไม่ถูก “แฟนเก่าคุณ สงสัยจะหึง” เธอเอ่ยกับชายหนุ่ม ปริมหยักไหล่ จิบไวน์อย่างไม่สนใจ ราวเป็นเรื่องไม่สำคัญ งานแต่งดำเนินไปอย่างเรียบร้อย ถึงเวลาเจ้าสาวโยนดอกไม้ สาวโสด ออกไปออเพื่อแย่งช่อดอกไม้หน้าเวที ณรินทร์ยังนั่งกินขนมเค้กอย่างอร่อยที่โต๊ะ ส่วนปริมคุยออกรสกับเพื่อนหนุ่มๆ ที่มาในงาน เสียงสาวๆ กรี๊ด ร้องกันลั่นแย่งดอกไม้กันสนุก แต่ณะที่แย่งกันชุลมุล ช่อดอกกุหลาบสีขาวก็ลอยล่องมาล่วงลงจานเค้กณรินทร์ ที่โต๊ะใกล้เวที ทำเอาณรินทร์ตกใจตาโต ปริมหัวเราะชอบใจ หยิบช่อดอกไม้ขึ้น ลุกขึ้นโค้งให้คู่บ่าวสาว “ขอบใจมากนะ เชอรี่ ” เขาเอ่ยหน้ายิ้มแย้ม ก่อนส่งช่อดอกไม้ให้ณรินทร์ ณรินทร์นั่งอึ้งอยู่ “นี่เขาต้องเอาให้สาวๆ ที่จะเป็นเจ้าสาวคนต่อไปไม่ใช่เหรอคะ” “คุณก็เป็นเจ้าสาวของผมไง” เขาตอบตาเป็นประกาย ช่างภาพประโคมถ่ายรูปทั้งสองกัน ณรินทร์ยิ้มรับรับช่อดอกไม้จากชายหนุ่ม ส่วนสาวๆที่ยืนเรียงรายต่างเสียดายที่ไม่ได้ดอกกุหลาบ แต่ก็ยิ้มยินดีที่หนุ่มหล่อสุดฮอตคว้าไปและยกให้สาวร่างเล็กที่มาด้วย สร้างความเดือดในอกให้กับช่อลดาอย่างไม่สิ้นสุด “ปริม.....นายแย่งซีนเรา” เจ้าบ่าวประกาศบนเวที ทุกคนต่างหัวเราะกันลั่น ท่ามกลางบรรยากาศชื่นมื่น ทุกคนมีความสุข มีเพียงช่อลดา จ้องมองทั้งคู่อย่างอาฆาต บ่าวสาวเดินขอบคุณแขกรอบงาน และแขกบางส่วนเริ่มทยอยกันกลับ ณรินทร์เลยชวนปริมกลับบ้าน ช่อลดาที่เมาเพราะทนภาพบาดตาบาดใจไม่ได้ เธอเมาหนักมา เดินถือแก้วเหล้ามาหาปริมและณรินทร์ที่ยืนคู่กัน หญิงสาวร่างเล็กยืนยิ้มถือช่อดอกไม้ ช่อลดาปรายตามองอย่างไม่อยากเชื่อที่เธอจะมาแพ้ให้กับผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ปริมมองท่าทางช่อลดาที่มองณรินทร์อย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เชอร์รี่เห็นท่าเพื่อนสาวอาการเมาหนัก แถมตาขวางเข้าอีก เพื่อนๆ เลยสะกิดให้เธอมาดู “จากลับกันแล้วเหรอ” เธอเอ่ยถามเสียงยาน “ใช่ครับ” ปริม “ไม่ไปต่อเหรอคะปริม” เธอเดินเซแทบจะตะครุบใส่ปริม “ไม่ล่ะครับ ผมคงต้องกลับแล้ว” “ไม่น่าเชื่อนะ ที่คุณจะกล้าแต่งงานหนีฉันแบบนี้ ไหนคุณเคยบอกว่ารักฉันมากไงคะ” ปริมเห็นท่าไม่ดีที่อีกฝ่ายมองณรินทร์อย่างประสงค์ร้าย “คุณเมามากเลยนะครับ ผมว่า คุณกลับบ้านจะดีกว่า” “ไม่...ปริม ผู้หญิงคนนี้หน้าตาก็ธรรมดา แถมดูบ้านนอกด้วยซ้ำ คุณแค่อยากแก้แค้นลดาใช่ไหมที่ ทิ้งคุณ” หญิงสาวเริ่มคร่ำครวญ “ไม่ใช่นะครับ อย่าเข้าใจผิด” ปริมยังตอบอย่างใจเย็น นิ่ง “เออ...ลดา ไม่มีอะไรนะคะ” เชอร์รี่เข้ามาข้างณรินทร์ พยายามไกล่เกลี่ยทั้งสองฝ่าย เกินที่ใครจะคิดช่อลดาสาดแก้วไวน์ใส่ณรินทร์ แต่หญิงสาวไวกว่ากระโดดหลบหลังเจ้าสาว เชอร์รี่ร้องกรี๊ดลั่น ช่อลดายืนหัวเราะลั่นอย่างไร้สติ ปริม ดึงแขนณรินทร์กลับ เพื่อนเจ้าสาวต้องเข้ามาเคลียร์สถานการณ์ เจ้าบ่าวถอดสูทให้เจ้าสาวสวมทับ นักข่าวต่างพากันดีใจที่ได้ถ่ายภาพไว้เพื่อเขียนข่าวดังในวงสังคมซุบซิบ “ไฮโซดัง ทะเลาะแย่งถ่านไฟเก่านักธุระกิจสุดฮอต” ข่าวนี้ต่างแพร่ไปอย่างรวดเร็วในโซเซียลในค่ำคืนนั้น ปริมขับรถเงียบ เขาไม่กล้าเอ่ยอะไรกับณรินทร์เลยจนถึงบ้าน รู้สึกหวาดๆ กับท่าทีของณรินทร์ที่ไม่พูดอะไรกับเขาเลย กลับถึงบ้านณรินทร์ยังคงนิ่งเงียบไม่คุยอะไรกับเขา เธออาบน้ำแล้วนอน ปริมทนไม่ไหว เข้ามาสะกิดเธอจากด้านหลัง ณรินทร์ หันมามองหน้าตาเรียบเฉย “คุณโกรธผมเหรอ?” “เปล่า!!!” “ไม่จริง ปกติ คุณต้องคุยกับผม” “ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี” “เรื่องวันนี้ ผมขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกไม่ดี” “คุณไม่ได้ทำผิดจะขอโทษทำไม” “แค่เห็นหน้าตาคุณคิดมาก ผมก็ไม่สบายใจแล้ว ถ้าเราไม่คุยกันเป็นวันผมคงขาดใจตาย ถ้าเราไม่คุยกันเป็นอาทิตย์ ผมคงเหงา ถ้าเราไม่คุยกันเป็นเดือน ผมคงเหี่ยวแห้ง ถ้าเราไม่คุยกันเป็นปี ผมจะอยู่ยังไง” เขาตั้งคำถามเธอ พรางลูบผมออกจากหน้ากลม “ก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกันไงล่ะ” เสียงเล็กเอยตอบ “ไม่เอา.....คุณคิดมากกับคำพูดคนเมาเหรอ” ปริมถาม “คุณหึงผมใช่ไหม” เขาจ้องตากลมที่มีแววเศ้ราเจือปน “เปล่า” “พูดแบบนี้ผมน้อยใจนะ ไม่รักผมบ้างหรือไง?” ณรินทร์ไม่รู้จะตอบเขายังไง ความรู้สึกของเธอตอนนี้ มันสับสน เธอไม่คิดว่าจะต้องไปเจอกับเรื่องน่าขายหน้ากลางโรงแรมดัง แม้จะรู้สึกตกใจแต่เธอก็ไม่ได้เสียขวัญ เพราะปริมกุมมือเธอไว้ตลอด จู่ๆ ปริมก็พลิกมาคร่อมร่างเธอเอาไว้ “นี่คุณ ฉันหนักนะ” หน้าตาตื่นของคนตัวเล็กบ่งบอกว่าทั้งสับสนระคนตกใจ สามีจอมหื่นก็ช่างไม่ดูอารมณ์เสียบ้าง ปริมพลิกให้เธออยู่ด้านบนแทน “ไม่ว่าจะเกิดอะไร ผมก็จะอยู่ข้างคุณแบบนี้ ไม่ว่าเหตุการณ์ไหนๆ คุณไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะปกป้องคุณเอง” เขาจูบหัวเธอเบาๆ ณรินทร์นอนฟังเสียงหัวใจเขานิ่ง “โอเค ไหมรินทร์” “อืม” ปริมยิ้ม ก่อนมือซนๆ ค่อยๆ ออกสำรวจร่างกายภรรยาตัวเล็ก “เอ๊ะ” ณรินทร์มีปฏิกิริยาตอบโต้ เธอทุบอกเขาประท้วง “อย่าดิ้นสิ” เขาบอก นิ้วเรียวยาวลูบไล้ราวกำลังปลอบใจเธอ ณรินทร์สงบลง นอนนิ่งอยู่บนอกสามี
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
