Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 7 หน้า 1 +18 สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 7 หน้า 1 ปริมแทบจะวิญญาณออกจากร่างเมื่อได้ยินภรรยาวิจารณ์เขา ทำไมหัวใจเขาบอบช้ำขนาดนี้พอได้ฟังความในใจอันแท้จริง ที่เป็นเหตุแห่งความเฉยชาของหญิงสาวที่มีต่อเขาเขาเซลงไปนั่งโขดหินใกล้ๆ เรากลับกันไหม? เธอเอ่ยชวน นั่งอีกเดี๋ยวเถอะ เขาคว้าแขนเธอไว้ สมองคิดอะไรไม่ออกว่าจะหาเรื่องอะไรมาคุยกับเธอดี แล้วคุณนัดพี่แทนมาที่นี่เหรอ? เขาถามอย่างไร้เรี่ยวแรงเขารู้แล้วว่าตอนนี้คงสู้อะไรแทนคุณไม่ได้ จะนัดเขาได้ยังไง ฉันไม่ได้ติดต่อเขาเป็นการส่วนตัวนะแล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าคุณจะพามาที่ไหน? เธอตอบ หญิงสาวยืนเพ่งมองผ่านความมืด ชายหนุ่มตรงหน้า แม้จะเพย์บอย เจ้าสำราญในตอนวัยรุ่น จนถึงบัดนี้ แต่เธอก็รับรู้ว่า เขาเป็นผู้ชายที่จริงจัง ใส่ใจงานเขาเป็นคนอ่อนโยน แม้ปากจะชอบด่าเธอก็ตามที แต่เขาก็ถูกเลี้ยงและอบรมมาจากครอบครัวอย่างดี เขาเป็นคนมีมารยาท แล้วยังขี้น้อยใจอ่อนไหว กับเธอแทบทุกเรื่อง ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุรอบหลังมานี่ แปลกๆไปอย่างเห็นได้ชัด แล้วนิสัยที่ชอบเอาแต่ใจเป็นเด็กนี่สิเธอไม่รู้ว่าทำไมเขาโตตัวขนาดนี้แล้วยังเป็นอยู่ ตลอดเวลาที่คอยดูแลเขาหญิงสาวพาลคิดไปว่าเขาเป็นลูกแหง่ของเธอ เมื่อก่อนเขาชอบสรรหาคำมาว่าเธอสารพัด แต่ระยะหลังๆเขาก็แค่พูดเหน็บบ้างเล็กน้อย ณรินทร์ไม่ได้ติดใจว่าตัวเองเคยบอกปริมว่าแทนคุณเป็นแฟนเก่า เพราะเธอไม่ได้คิดมากมาย เป็นแค่การหาเรื่องแกล้งกันเท่านั้นเองแต่อีกฝ่ายกับคิดจริงจังเกินกว่าเธอคิด ดาวเยอะจังนะ ท้องฟ้าตอนกลางคืนแบบนี้ สวยจัง เธอเปลี่ยนเรื่องคุย ปริมไม่ได้มีอารมณ์มอง เราไปนอนกันเถอะ เธอเอ่ยเป็นครั้งที่ สอง เพราะเห็นปริมนิ่งไปนาน ปริมดึงร่างบางมากอดแล้วซบกับพุงเธอ มือซนๆ ของเขาลูบสะโพกเธอไปมา เอ๊ะ ทำอะไรของคุณ คุณไม่ใส่กางเกงในเหรอ เขาเอ่ยขำๆ ณรินทร์ตีที่แขนเขา บ้า ลามก ทะลึ่ง นี่มันกางเกงลูกไม้นะ มันอาจจะบางไปหน่อย เธอเริ่มดิ้น ปริมเลยรวบเธอลงไปนั่งที่ตัก อยากดูดาวทั้งคืนไหม ไม่เอา..หนาว เธอตอบเขา เดี๋ยวผมกอด เธอผลักหน้าที่กำลังยื่นเข้ามาใกล้ ปริมตอนนี้ทั้งปวดใจ น้อยใจ ร้าวรานใจ เขาอยากให้ณรินทร์ปลอบเขา หญิงสาวที่มีแต่ผลักเขาหนียิ่งทำให้เขาเจ็บปวด แต่ทำไมเขาอยากกอดเธอ อ้อนเธอให้เธอแสดงความรักต่อเขาบ้าง คุณรังเกียจผมขนาดนั้นเลยเหรอ เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบ คุณจะรังแกฉันทำไม คุณสนุกเหรอที่ทำแบบนี้กับผู้หญิง คุณไม่รู้อะไร การที่ผู้ชายจะอยากกอด อยากจูบ เพราะผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ยั่วยวนใจเขาที่สุด ฉันไม่ได้ยั่วคุณนะ เธอรีบแย้ง ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ฉวยโอกาสกับผู้หญิงทุกคน คนที่เข้ามาหาผม มีทั้งคนที่เข้ามาเพราะเห็นผมหน้าตาดี รวย ผมให้โอกาสกับเขาทุกคน ผมผิดเหรอ? เขาถามความคิดของณรินทร์ ก็ ก็ ไม่ผิด แล้วการที่ผมหน้าตาดี รวย ผมผิดไหม? ก็ ไม่ผิดเหมือนกัน แล้วทำไมคุณถึงมองผมเป็นคนเพย์บอย หญิงสาวนิ่ง ตอบสิ ไม่ตอบ ปล่อยฉันลง เธอเรียกร้องอิสระ อุ้มมือใหญ่ที่โอบกอดเธอไว้ เปลี่ยนเป้าหมาย เกินที่ณรินทร์จะคาดคิด มือใหญ่เรียวล้วงเข้าไปในเกาะอกแล้วนวดเพ้นอกเล็กอย่างถนอม อ้า...วววว ปล่อยฉันนะตาบ้า หญิงสาวร้องครวญพยายามดึงมือเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล ได้แต่ดิ้นอย่างทรมานอยู่บนตัก บอกผมสิ ผมผิดไหม? ไม่ ไม่ ปล่อยฉันนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น ปล่อยน๊า หญิงสาวเริ่มเสียงอ่อนลงกับความเสี่ยวซ่านที่เกิดขึ้น พยายามดึงมืออีกฝ่ายออกเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ปริมเองก็เตลิดไปไกล เขาก้มลงจูบกับปากอิ่มที่เขาตักตวงยังไม่หนำใจในตอนหัวค่ำ มือหนึ่งช้อนร่างบางไว้อีกมือเคล้าคลึงอกเล็กทั้งคู่อย่างละมุน ณรินทร์ดึงทึ้งหัวเขาอยู่พักนึงก่อนจะร้องอู้อี้อย่างเสียวซ่าน กับแรงบดเบียดเม็ดบัวของเธอ เธอทุบที่ไหล่เขาทีหนึ่งเพื่อให้รู้ตัว เขาจำใจถอนริมฝีปากออกหายใจหอบอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะลุกเดิน แล้วจูงมือหญิงสาวที่เดินตามอย่างสั่นเทิ้มโดยไม่พูดจาทั้งคู่ แทนคุณ มองเห็นณรินทร์เดินกลับจากหาดมากับปริม แล้วหายเข้าไปในลิฟท์ด้วยสีหน้านิ่งเข้ม
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
