Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 5 หน้า 2 สะดุดรักคุณเมีย ตอนที่ 5 หน้า 2 ปริมรับกระเป๋ากระดาษใส่โทรศัพย์จากเอกราช คุณปริมครับ วันนี้ตอนบ่ายมีประมูลสร้างท่าเรือใหม่คุณปริมจะไปดูไหมครับ ไม่ล่ะครับ ผมฝากเมษแล้ว ยังไงคุณเอก ช่วยเรียกคุณไตรภพให้ผมทีครับ เอกราชรับคำแล้วออกไป เพื่อตามเพื่อนร่วมงานให้ชายหนุ่ม ไตรภพหนุ่มวัยกลางคน ผู้จัดการฝ่ายการตลาด คนสนิทปริมที่ให้ความไว้วางใจในการดูแลเรื่องการต่อรองผลประโยชน์ของบริษัทเข้ามาพบชายหนุ่ม คุณไตรภพครับ บ่ายนี้เมษเขาจะไปประมูลงานท่าเรือใหม่ยังไงฝากคุณไตรภพช่วยเป็นธุระด้วยนะครับ ได้ครับ เอ้อ คุณปริมครับ ช่วงนี้ดูแนวโน้มการตลาดห้างทางอีสานโตเยอะนะครับ ใช่ เพราะตอนนี้ เส้นทางนั้นคือประตูอาเซียนแต่ละประเทศต้องเปิดตัวเอง ต่อไปอนาคต เส้นทางบกอาจจะเกิดขึ้นก็ได้ จีน ลาวเวียดนาม เขมร ไทย มาเลเชีย พม่า ครึ่งปีนี้คอยตามข่าวขยายห้างไว้ก็ดีครับ แล้วอีกงานที่น่าสนใจครับ งานของกรมศิลป์ กับ กระทรวงวัฒนธรรม อ้อ พวกราชการ เรื่องค่อนข้างเยอะ รายละเอียดมี ผมไม่อยากยุ่งมาก ครับ ผมก็คิดว่าคุณปริมไม่อยากสนใจ แล้วนี่จะไม่ไปดูประมูลเหรอครับ ไม่ครับ เมษ เขาชอบว่าผม ไตรภพยิ้มอย่างเข้าใจเจ้านายหนุ่ม เขาเป็นคนรุ่นใหม่ ไฟแรง กล้าได้กล้าเสีย และมองการณ์ไกลแบบคนรุ่นใหม่ ด้วยความที่เขาเกิดมาท่ามการธุระกิจพันล้าน การทุ่มทุนเพื่อลงทุนอะไรสักอย่าง เมื่อมองแล้วโอกาสได้กำไรสูง เขากล้าตัดสินใจโดยมีคุณปราบคอยให้การสนับสนุน ความแสบของเขาในการประมูลงานทั้งประมูลซื้อหรือประมูลงานเพื่อลงทุน ก็ไม่มีใครอยากเป็นคู่แข่งการบิทแสนโหดของปริมเป็นที่เลื่องลือในหมู่วงนักประมูล ผมขอตัวก่อนนะครับ ไตรภพขอออกไปจากห้อง เจ้านายหนุ่มหยิบโทรศัพย์หรูมาดู ยัยบ๊อง คราวนี้ คิดเหรอว่าจะไปไหนที่ผมจะไม่รู้ เขายิ้มอย่างผู้ชนะ แล้วโหลดแอฟติดตามตำแหน่งลงในโทรศัพย์ของเธอ ตอนเย็น เขารอจนณรินทร์ขายผักเสร็จ ปิดโรงเรือนเข้าบ้าน เขาก็ยื่นถุงใส่มือถือให้เธอ อะไรเหรอคะ เธอรับไปอย่างแปลกใจ โทรศัพย์ใหม่ไง ฮ้า...คุณซื้อโทรศัพย์ให้ฉันเหรอ ณรินทร์นำกล่องโทรศัพย์ออกมาแล้วเปิดดูยี่ห้อแล้วมองหน้าอีกฝ่าย แพงไปไหมเนี่ย ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ขนหน้าแข้งไม่ร่วง อ้อ ลืมไปว่าพูดกับคนรวย แต่ว่าฉันไม่จำเป็นต้องใช้ของที่แพงมากขนาดนี้ก็ได้นะ มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า? ณรินทร์มองหน้าอย่างค้นหาความจริง อันนี้รุ่นใหม่เลยนะ กล้องถ่ายรูปสวยมากเวลาที่คุณถ่ายรูปผักส่งให้ลูกค้า เขาจะได้รู้สึกว่าน่าทานไง เขารีบสาธยายสรรพคุณ ผักฉันทั้งสดทั้งสวยอยู่แล้วไม่ต้องใช้แอฟช่วยหรอก เธอแย้ง นี่ๆ ลองดูสิ ชายหนุ่มดึงโทรศัพย์ไปถือแล้วเอาแก้มมาแนบกับเธอเพื่อถ่ายรูป ณรินทร์ยังไม่ทันตั้งตัว ก็โดนถ่ายไปหน้าตาเหรอหรา เห็นไหมล่ะ รูปออกมาดูดีมาก ผมดูหล่อตลอดกาลเลยทีเดียว ชิ จะชมตัวเองทำไม หล่อเพราะแอฟช่วย หญิงสาวดึงไปดู เอารูปนี้เป็นโพรไฟด์เลยนะ เรื่องอะไร เธอแย้ง เอาซิมมาสิ ผมจะตั้งค่าให้ ฉันตั้งเองได้
หญิงสาวจำยอมไปถอดซิมออกจากโทรศัพย์เดิม ยื่นให้เขาแล้วเธอก็เข้าครัวเพื่อทำกับข้าว ปล่อยปริม เซ็ทอัพ แอฟ เขาตั้งรูปเมื่อกี้ที่ถ่ายด้วยกันมาเป็นรูปหนาจอ เขาลองทดสอบจากมือถือตัวเองก็เห็นว่าตำแหน่งของทั้งสองอยู่ด้วยกัน แล้วก็หัวเราะชอบใจอยู่คนเดียว .................................................................................. ต้นเดือนเมษายน อากาศร้อนและท้องฟ้าเปิด ณรินทร์กับปริมนั่งจิบชาคุยกันที่ชานเรือนนอก ส่วนแม่ดูทีวีอยู่ในบ้าน อากาศแบบนี้ ผักคุณโตดีไหม ผมเคยอ่านในในคู่มือทำสวนเขาชอบอากาศชื้นๆ เย็นๆ ช่วงนี้ผักถึงได้แพงไง แต่อากาศ ร้อนๆ ชื้นๆ เมล็กจะงอกได้ดีกว่า คุณปลูกผักมานานแค่ไหนแล้ว 5 ปี มีลูกค้าถึงแยอะพอสมควร ตอนที่พ่อเสีย แม่ฉันก็ 65 แล้ว ท่านก็เกษียณอยู่บ้านคนเดียว ฉันกลัวท่านจะคิดมากก็เลยลาออกจากงานมาอยู่เป็นเพื่อน แรกๆ ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ฉันลองถูกลองผิดมาเกือบปี กว่าจะได้ขนาดนี้ กะว่าจะปลูกขายแค่แถวนี้ก็พอพอกินแม่กับลูก แต่ก็ไม่คิดว่า สมัยนี้การขายสินค้าในเน็ตมันโตเร็ว ฉันก็ลงในเพจกลุ่มคนอยุธยา เขาก็บอกปากต่อปาก พวกร้านสเต๊กทีทำสลัดโรงแรมที่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติ เขาก็คัดเลือกวัตถุดิบที่ดี สะอาด สดเขามาดูโรงเรือน ตรวจสอบหลายอย่าง พอเขาพอใจก็กลายเป็นลูกค้าประจำ ฉันเองก็โชคดีตอนทำงานบริษัท พอรู้เรื่องระบบ GMP มาบ้านเลยมาใช้ในการจัดการโรงเรือนได้ง่ายหน่อย ก็ดีนะ ทำคนเดียวบริหารคนเดียว ฉันไม่ใช่นักธุระกิจ มีกิจการพันล้านเหมือนคุณนิ แต่ดูแล้วชีวิตคุณก็มีความสุข เช้ามาก็อยู่แต่กับผักเปิดเพลงให้เขาฟัง ไม่เครียด แรกๆ ฉันก็เครียดนะ เพราะลงทุนจาก 0 ฉันต้องหาข้อมูลการเพาะปลูก การควบคุมแมลง ฉันก็หาข้อมูลจากในเน็ต ดูต่างชาติเขาทำ ลองผิดลองถูกอยู่นานตอนนี้เข้าที่แล้ว ผม ชีวิตเกิดมามีพร้อมทุกอย่าง พ่อทำธุระกิจมากมายพี่ชายก็ช่วยพ่อแต่เรียน ส่วนผม ก็เป็นวัยรุ่นที่ชอบสนุก ณรินทร์ยิ้ม มันก็คงจะจริง แต่ผมก็ตั้งใจเรียน พอจบวิศวกรรมจากเมืองไทย ผมก็ไปต่อโทอเมริกา พอกลับมาก็รับช่วงธุระกิจก่อสร้างต่อจากพ่อ แรกๆ ก็ยังล้มลุกคุกคลาน แต่ก็ใช้เวลาในการเรียนรู้ คุณกับฉันมันต่างกัน ฉัน ไม่ได้มีแบคที่ดีเหมือนคุณ ต่อให้คุณล้ม พ่อแม่คุณ พี่คุณ เขาก็ยังประคองคุณได้ แต่ฉัน ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง เราเหมือนกัน เหมือนตรงไหน หญิงสาวอย่างเป็นไปไม่ได้ที่ชีวิตเของเธอจะเหมือนกับเขา เวลาคุณจับอะไรแล้ว คุณจะไม่ปล่อยง่ายๆ คุณรู้ได้ไง ผมก็รู้จากการที่คุณมุ่งมั่นกับงานที่ทำ ผมรู้ว่าคุณทุ่มเทกับมัน คุณจะไม่ยอมไปทำอย่างอื่นถ้างานตรงหน้าไม่เสร็จ หลายครั้งที่คุณลืมกินข้าวเที่ยงจนแม่บ่น ผมถึงมาทานข้าวเที่ยงกับคุณไง เขายักคิ้วให้เธอ คุณเป็นคนที่จิตใจดี มีเมตตา แม้คุณจะไม่ชอบผมขนาดไหน แต่พอคุณเห็นผมลำบาก ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ คุณก็ยังเสียสละเวลาของคุณเพื่อที่จะดูแลผมโดยที่คุณไม่เคยบ่นสักคำ หญิงสาวได้แต่นั่งฟังชายหนุ่มสาธยายคุณงามความดีของเธออย่างไม่อยากเชื่อ ส่วนอีกฝ่ายก็เหมือนหลุดไปในเทพนิยาย อะไรๆ ของหญิงสาวก็ดูสวยงามเป็นนางฟ้าไปหมด ที่จริงแล้ว ผมก็คิดว่าเราคงแต่งงานกันได้ไม่เกิน 2 เดือนหรอก ถ้าเกิดผมไม่เกิดอุบัติเหตุเสียก่อน เราคงได้เลิกกันจริงๆ แต่พอมีเหตุการณ์แบบนี้ผมก็รู้ว่า ชิวิตมันไม่ได้เป็นแบบเราคิดง่ายๆ จริงๆ แล้ว ชีวิตคนเราก็คงต้องการคนร่วมทุกข์ร่วมสุขมากกว่าชื่อเสียงเงินทอง คุณไม่คิดเหรอฉันกำลังหลอกคุณอยู่ ไม่รู้สิ แล้วคุณคิดว่าผมจะหลอกคุณไหม ก็อาจจะหลอกนะ คุณเคยเกลียดฉันจะตาย อยู่ๆมาพูดชมแบบนี้ถ้าไม่เลอะเลือน คุณก็เป็นคนอื่นมาสิงร่างคุณ นี่คุณ ผมน่ะเป็น ผู้ชายที่สาวๆ ทั้งเมืองต่างอยากได้เป็นสามีเชียวนะ แล้วไง พวกเขาเคยบอกไหมว่าชอบคุณเพราะอะไร ผมหล่อ ผมรวย สาวๆ ก็สนใจแล้ว ดูท่าจะเหมาะสมกันดีนะ ที่จริงฉันไม่ได้อยากให้เราต้องเอาอนาคตของแต่ละคนมาเสียเวลา เพียงเพราะความเชื่อของคุณ คุณคิดว่าการที่เราแต่งงานกันมันเสียเวลาหรือไง ปริมเปลี่ยนท่าทีเป็นขุ่นเคือง อ้าว ก็เราไม่ได้รักกันไม่ใช่เหรอ ปริมนิ่งงันกันคำพูดหญิงสาว พ่อกับแม่ให้เราอยู่ๆ กันไปก่อน คุณจะขัดพวกท่านได้ยังไง เขาเถียงข้างๆ คู่ๆ ก็อยู่ด้วยกันให้แล้วนี่ไงพอหมดช่วงเวลานี้ไปเราต้องเลิกกันอย่างที่ตกลงกันไว้ แล้วคุณคิดจะอยู่แบบนี้ไปจนแก่เฒ่าหรือ? ผู้หญิงสวยๆ เขาก็รอคุณอยู่นะ แล้วฉันเอง ก็ไม่อยากมีลูกแหง่เรื่องเยอะแบบคุณด้วย ผมไม่ใช่ลูกแหง่นะ เริ่มมีอารมณ์ฉุนเฉียว คุณอยากกลับไปหาพี่แทนหรือไง? ก็ไม่รู้สิ เป็นเรื่องของอนาคต เธอตอบแล้วลุกขึ้น ถือถ้วยชากับจานขนม คุณคิดว่าพี่แทนเขาจะสนใจคุณเหรอ หน้าตาคุณ หุ่นคุณสู้สาวๆในเมืองไม่ได้หรอก หนุ่มนักเรียนนอกอย่างพี่แทนเขาไม่สนใจคุณหรอก ฉันไม่แคร์ หญิงสาวหันมาทำหน้ายั่ว แล้วเดินเข้าบ้านไป ทิ้งปริมนั่งหน้าหยิกงออยู่คนเดียว สักพัก เสียงของหนักร่วงลงพื้น ปริมเลยรีบตามหญิงสาวเข้าบ้าน เขาเดินตามหญิงสาวไปทุกที ช่วยปิดประตูหน้าต่างจนเข้าห้องไปด้วยกัน บ้านคุณ เฮี้ยน จริงๆ นะ เขาเอ่ยอย่างหวาดๆ เฮี้ยนแล้วมาอยู่ทำไม คำตอบที่ไม่เคยใยดีเขาตลอดเวลา ถามจริงคุณไม่กลัวเหรอ กล้วทำไม บ้านนี้เป็นของปู่ย่าตาทวดฉัน เฮอะ ก็คงจะจริง หน้าตาอย่างคุณผีก็ยังกลัว หญิงสาวหันมามองหน้า ถ้าคุณกลัว ก็ไม่ต้องมาค้างที่บ้านฉันสิ ปริมกลัวเสียฟอร์ม ก็แค่ตกใจบางทีเท่านั้นแร่ะ ไม่ได้กลัวอะไรสักหน่อย ทำปากแข็งตอบ พลันเสียงนกแสกโฉบมาข้างหน้าต่าง แสก แสก ชายหนุ่มผวากอดณรินทร์ไว้ ณรินทร์ทำหน้าไม่อยากเชื่อแล้วยิ้มขำเบาๆ โอ๋ๆ ไม่ต้องตกใจนะ มาม๊ะ ขวัญมา หญิงสาวลูบหัวเขาเบาๆ ชายหนุ่มเสียฟอร์มสุดๆ เลยแกล้งกอดไว้ไม่ยอมปล่อย ณรินทร์เห็นท่าไม่ดี นี่ปล่อยได้แล้ว นกแสกไปแล้ว คุณไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก หน้าเจ้าเล่ห์ไม่ตอบ แต่กลับดึงหญิงสาวลงไปนอน ก็ผมกลัวนินา ขอนอนกอดแบบนี้แล้วกัน บ้า ปล่อยเดี่ยวนี้นะ ไม่ๆ คุณอย่าเอ๊ะอะ ไปสิ เดี๋ยวคุณแม่มาแอบฟังนะ ณรินทร์ตีแขนเขา ตาบ้า ทะลึ่ง ไม่รู้ล่ะ ยื่นหน้าหล่อๆ เข้ามาจนซุกเข้าซอกคอหญิงสาว โอ้ย คุณ ฉันปวดฉี่ ชายหนุ่มไม่ตอบสนองต่อสิ่งร้องเรียนของหญิงสาวณรินทร์หมดปัญญาดิ้นเลยต้องนอนไปแบบนั้น .........................................................................................
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
