Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 11 หน้า 3 18++ สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 11 หน้า 3 คืนนั้นณรินทร์โดนปริมบังคับให้สวมเสื้อคอกระเช้า หญิงสาวมัดจุก เขามองดวงหน้ามันความรู้สึกช่างเหมือนแม่นวลที่เขาฝันเห็นยิ่งนัก ชายหนุ่มตะกองกอดหญิงสาวไว้ เธอมองเขาอย่างระแวง “ผมชอบจัง คุณใส่ชุดนี้แล้วน่ารักชะมัดเลย” “เพี้ยนหรือเปล่าคุณน่ะ” “คุณชอบขัดผมทุกเรื่องเลย ยอมผมหน่อยไม่ได้เหรอ” “เรื่องอะไร?” เธอแย้ง ปริมก้มลงจูบริมฝีบางได้รูปที่ชอบต่อล้อต่อเถียงเขานักหนา นิ้วยาวๆของเขากำลังสำรวจรูปร่างคนตัวเล็กลงต่ำไปเรื่อยๆ ปลดผ้าถุงลงไปกองกับพื้น ณรินทร์อู้อี้ ประท้วง “ไม่จะเป็นต้องใส่อยู่แล้ว” เขาถอนริมฝีปากแล้วอุ้มเธอขึ้นเตียงนอน ปริมมองคนตากลมโตที่ชอบจ้องเขาราวกับว่าเขาเป็นนายพรานที่กำลังจับสัตว์ตัวน้อยได้ เขาลูบไล้แก้มเธอเบาๆ เรื่อยลงมาที่แขน ลงมาที่ขาอ่อน เขาลูบเล่นอยู่อย่างนั้น เพื่อให้อีกฝ่ายใจเต้นแรง เป็นการทรมานหญิงสาวทางอ้อม เขาหลงไหลสายตาตื่นตะหนกของณรินทร์ยามที่เขาจู่โจมเธอ มันยิ่งทำให้เขาคึกคักอย่างบอกไม่ถูก ความไร้ประสบการณ์ของเธอ และท่าทีที่อ่อนต่อโลกยิ่งทำให้ชายหนุ่มเร่าร้อน ปริมจ้องหน้าอีกฝ่ายที่มองตามนิ้วมือซนของเขา ท่าตื่นๆ อยู่ตลอดเวลายิ่งทำให้เขาหื่นกระหาย อุ้มมือเรียวล้วงลงจับแก้มก้นบีบคลึงอย่างสนุก ณรินทร์สะดุ้งอย่างอ่อนไหว สายตาตื่นเต้นปนเสี่ยวซ่าน ยิ่งกระตุ้นไฟของปริมลุกโชติ เขาล้วงใต้กางเกงในลูกไม้ตัวบางหยอกเอิญหญิงสาวอย่างสนุก แล้วเลื่อนมือมาด้านหน้า ณรินทร์มีปฏิกิริยาว่องไว เธอจ้องหน้าสามีที่ทรมานเธอ อยากจะทุบตีเขานัก “พอได้แล้ว ฉันง่วงแล้วนะ” เธอเอ่ยบอกเขาแต่น้ำเสียงแหบซ่า ปริมหาสนใจคำบอกกล่าวของอีกฝ่าย นิ้วมือเรียวสัมผัสกับกรีบเนื้ออ่อนนิ่มที่ปนเปื้อนด้วยน้ำเยิ้ม “ฮื้อ!!” เสียงครางเบาๆ ร่างบิดของคนตัวเล็กทำเอาปริมกระเจิง เมื่อมือรุกเร้าเข้ากลีบอันอ่อนอุ่นชุ่มน้ำ เขาก้มลงจูบปลอบขวัญเธอ เขาอยากแกล้งเธอ แกล้งให้เธอทรมานจนขาดใจ ให้เธอสำลักกับความรักที่เขามอบให้ ผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่องคนนี้ สายตาที่ตื่นตะหนก กับความไร้ประสบการณ์ แต่เธอกับทำให้เขาลุ่มหลง ด้วยความรักและความปรารถนาที่ไม่สิ้นสุด ปริมและณรินทร์ต่างพัฒนาความสัมพันธ์ไปอย่างก้าวหน้า ตัวของปริมยอมรับว่ามีแต่เรื่องของณรินทร์เต็มหัวเขาไปหมด หญิงสาวยึดครองหัวใจเขาไปแล้ว แต่ณรินทร์ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมมากนัก แต่ก็ยังทำหน้าที่ภรรยาอย่างไม่บกพร่อง ยิ่งทำให้ปริ่มถวิลหาเธอแทบทุกนาที ถึงณรินทร์ไม่ได้แสดงออกมากมายว่ารักเขา เขาได้แต่คิดว่าอยู่กันไปเรื่อยๆ แบบนี้ ณรินทร์คงไม่กล้าขัดใจแม่ หากเขาจะให้แม่ทั้งสองช่วยพูด เธอก็ต้องเชื่อฟัง หลังจากส่งปริมไปทำงานแล้ว ณรินทร์เดินไปรอบบ้าน เธอขาดการติดต่อทรายมาหลายเดือนทำให้เธอเป็นห่วง “ย่าทวดคะ ปู่ทวดคะ” เธอเรียกบรรพบุรุษทั้ง 2 “ว่าไงเหลน?” ย่าทวดตอบ “ทำไมหมู่นี้หนูไม่ได้ยินเสียงทรายเลย ย่าเห็นเขาบ้างไหม?” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย “ไม่รู้สิ ก็ตั้งแต่เหลนบอกย่าทวดคราวนั้น เขาก็เงียบหายไปเลย” ณรินทร์ไปที่ศาลเล็กข้างๆ ศาลปู่ย่า ที่เธอเชิญทรายมาอยู่ “หรือว่าทรายจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว?” หญิงสาวเอ่ย “อาจจะใช่นะ ปู่ก็ไม่รับรู้ถึงวิญญาณทรายเลย” ณรินทร์ครุ่นคิด “หรือว่า?” เธอพยายามไม่อยากคิดเรื่องมนต์ดำ “เขาอาจจะไปฟากโน้นแล้วก็ได้” ย่าทวดเอ่ย
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
