พฤษภาคม 2562

 
 
 
1
2
3
5
6
7
9
11
12
13
15
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 11 หน้า 3 18++
สะดุดรักคุณเมีย

บทที่ 11 หน้า 3


คืนนั้นณรินทร์โดนปริมบังคับให้สวมเสื้อคอกระเช้า หญิงสาวมัดจุก

เขามองดวงหน้ามันความรู้สึกช่างเหมือนแม่นวลที่เขาฝันเห็นยิ่งนัก

ชายหนุ่มตะกองกอดหญิงสาวไว้ เธอมองเขาอย่างระแวง


“ผมชอบจัง คุณใส่ชุดนี้แล้วน่ารักชะมัดเลย”


“เพี้ยนหรือเปล่าคุณน่ะ”


“คุณชอบขัดผมทุกเรื่องเลย ยอมผมหน่อยไม่ได้เหรอ”


“เรื่องอะไร?” เธอแย้ง


ปริมก้มลงจูบริมฝีบางได้รูปที่ชอบต่อล้อต่อเถียงเขานักหนา



นิ้วยาวๆของเขากำลังสำรวจรูปร่างคนตัวเล็กลงต่ำไปเรื่อยๆ


ปลดผ้าถุงลงไปกองกับพื้น ณรินทร์อู้อี้ ประท้วง


“ไม่จะเป็นต้องใส่อยู่แล้ว” เขาถอนริมฝีปากแล้วอุ้มเธอขึ้นเตียงนอน



ปริมมองคนตากลมโตที่ชอบจ้องเขาราวกับว่าเขาเป็นนายพรานที่กำลังจับสัตว์ตัวน้อยได้
เขาลูบไล้แก้มเธอเบาๆ

เรื่อยลงมาที่แขน ลงมาที่ขาอ่อน เขาลูบเล่นอยู่อย่างนั้น

เพื่อให้อีกฝ่ายใจเต้นแรง เป็นการทรมานหญิงสาวทางอ้อม

เขาหลงไหลสายตาตื่นตะหนกของณรินทร์ยามที่เขาจู่โจมเธอ

มันยิ่งทำให้เขาคึกคักอย่างบอกไม่ถูก ความไร้ประสบการณ์ของเธอ

และท่าทีที่อ่อนต่อโลกยิ่งทำให้ชายหนุ่มเร่าร้อน

ปริมจ้องหน้าอีกฝ่ายที่มองตามนิ้วมือซนของเขา

ท่าตื่นๆ อยู่ตลอดเวลายิ่งทำให้เขาหื่นกระหาย

อุ้มมือเรียวล้วงลงจับแก้มก้นบีบคลึงอย่างสนุก

ณรินทร์สะดุ้งอย่างอ่อนไหว สายตาตื่นเต้นปนเสี่ยวซ่าน

ยิ่งกระตุ้นไฟของปริมลุกโชติ เขาล้วงใต้กางเกงในลูกไม้ตัวบางหยอกเอิญหญิงสาวอย่างสนุก

แล้วเลื่อนมือมาด้านหน้า ณรินทร์มีปฏิกิริยาว่องไว

เธอจ้องหน้าสามีที่ทรมานเธอ อยากจะทุบตีเขานัก


“พอได้แล้ว ฉันง่วงแล้วนะ” เธอเอ่ยบอกเขาแต่น้ำเสียงแหบซ่า


ปริมหาสนใจคำบอกกล่าวของอีกฝ่าย

นิ้วมือเรียวสัมผัสกับกรีบเนื้ออ่อนนิ่มที่ปนเปื้อนด้วยน้ำเยิ้ม


“ฮื้อ!!” เสียงครางเบาๆ ร่างบิดของคนตัวเล็กทำเอาปริมกระเจิง

เมื่อมือรุกเร้าเข้ากลีบอันอ่อนอุ่นชุ่มน้ำ เขาก้มลงจูบปลอบขวัญเธอ


เขาอยากแกล้งเธอ แกล้งให้เธอทรมานจนขาดใจ ให้เธอสำลักกับความรักที่เขามอบให้
 
ผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่องคนนี้ สายตาที่ตื่นตะหนก กับความไร้ประสบการณ์

แต่เธอกับทำให้เขาลุ่มหลง ด้วยความรักและความปรารถนาที่ไม่สิ้นสุด
 



ปริมและณรินทร์ต่างพัฒนาความสัมพันธ์ไปอย่างก้าวหน้า


ตัวของปริมยอมรับว่ามีแต่เรื่องของณรินทร์เต็มหัวเขาไปหมด

หญิงสาวยึดครองหัวใจเขาไปแล้ว แต่ณรินทร์ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมมากนัก

แต่ก็ยังทำหน้าที่ภรรยาอย่างไม่บกพร่อง ยิ่งทำให้ปริ่มถวิลหาเธอแทบทุกนาที


ถึงณรินทร์ไม่ได้แสดงออกมากมายว่ารักเขา เขาได้แต่คิดว่าอยู่กันไปเรื่อยๆ แบบนี้


ณรินทร์คงไม่กล้าขัดใจแม่ หากเขาจะให้แม่ทั้งสองช่วยพูด เธอก็ต้องเชื่อฟัง



 
หลังจากส่งปริมไปทำงานแล้ว ณรินทร์เดินไปรอบบ้าน


เธอขาดการติดต่อทรายมาหลายเดือนทำให้เธอเป็นห่วง


“ย่าทวดคะ ปู่ทวดคะ” เธอเรียกบรรพบุรุษทั้ง 2


“ว่าไงเหลน?” ย่าทวดตอบ


“ทำไมหมู่นี้หนูไม่ได้ยินเสียงทรายเลย ย่าเห็นเขาบ้างไหม?” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย



“ไม่รู้สิ ก็ตั้งแต่เหลนบอกย่าทวดคราวนั้น เขาก็เงียบหายไปเลย”


ณรินทร์ไปที่ศาลเล็กข้างๆ ศาลปู่ย่า ที่เธอเชิญทรายมาอยู่


“หรือว่าทรายจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว?” หญิงสาวเอ่ย


“อาจจะใช่นะ ปู่ก็ไม่รับรู้ถึงวิญญาณทรายเลย”


ณรินทร์ครุ่นคิด


“หรือว่า?” เธอพยายามไม่อยากคิดเรื่องมนต์ดำ


“เขาอาจจะไปฟากโน้นแล้วก็ได้” ย่าทวดเอ่ย

 



Create Date : 23 พฤษภาคม 2562
Last Update : 16 สิงหาคม 2562 7:07:30 น.
Counter : 719 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]