Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 14 หน้า 1 สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 14 หน้า 1 ปริมบังคับณรินทร์ให้แจ้งลูกค้าทุกคนว่าจะเลิกปลูกผักแล้ว เพื่อให้ทุกคนได้เตรียมตัวเตรียมใจ “ทำไมคุณจะต้องให้ฉันเลิกปลูกผักด้วยล่ะ นี่มันอาชีพฉันนะ” เธอยังอดแย้งเขาไม่ได้ “ผมต้องการให้คุณดูแลแม่และลูกของเราอย่างเต็มที่” “นี่มันสมัยไหนแล้ว หมดยุคที่ผู้หญิงอยู่แต่บ้านแล้วนะคะ” “ไม่รู้ล่ะ ขอร้องล่ะณรินทร์ อย่าทำให้ผมต้องเป็นห่วงคุณมากกว่านี้เลยนะ” เขาทำเสียงสั่นเครือ ณรินทร์มองอย่างขัดใจกับลูกแหง่ตัวโตคนนี้ซะจริง เอะอะอะไรเป็นต้องเอาน้ำตามาแลกกับเธอ “อีก 2 อาทิตย์ ผักล็อตนี้ก็หมดพอดี” เธอกวาดตาไปรอบโรงเรือนที่เธออุตส่าห์ลงทุนทำเองมากับมือ “ถ้าคุณจะอยากปลูกผักต่อ ก็เอาแค่เรากินก็พอนะ” ชายหนุ่มอดสงสารสายตาเศร้าสร้อยของหญิงสาวไม่ได้ “ก็ดีค่ะ เราก็ปลูกแค่พอกินก็ได้” “แล้วนี่คุณไม่ไปทำงานเหรอ” เธอตั้งคำถามกับสามีเมื่อเห็นเขาใส่เสื้อยืดกางเกงยีน ไม่ใช่สูท ผูกเน็ทไทด์ “วันนี้ผมจะอยู่ดูแลคุณ อีกอย่างจะพาคุณไปหาคุณแม่ด้วย ไปทานข้าวเย็นบ้านโน้นกัน” สายตาเป็นประกายของอีกฝ่ายจ้องหน้ากลม “ก็ได้ค่ะ” “ผมจะให้คุณแม่สั่งข้าวมาทานตอนเย็น” “เราทำเองก็สนุกดีนะ” “วันนี้เป็นวันพิเศษ เราไม่ต้องทำกันหรอกนะ” เขาเอ่ย พอดีมีลูกค้ามารับผัก ชายหนุ่มก็ช่วยหญิงสาวจัดผักส่งให้ลูกค้า ร้อมกับบอกลูกค้าเรื่องที่เลิกปลูกผักเพื่อให้ลูกค้าได้รู้ข่าวล่วงหน้า ตอนเย็นตามที่ชายหนุ่มบอกจะพาไปทานข้าวที่บ้านแม่ โดยพาแม่ทิพย์มาด้วย พ่อกับแม่รู้ข่าวจากปริมที่โทรรายงานแต่เช้า ต่างตื่นเต้นยินดีเตรียมบ้านและของขวัญให้ณรินทร์ ทุกคนอย่างมีความสุขกับข่าวดีนี้ โปรดเองก็พาไอซ์มาทานข้าวด้วย ทั้งสองเตรียมงานแต่งไว้ปลายปี ตกลงกันแล้วว่าจะจัดงานที่บ้านณรินทร์ “แม่ดีใจมากเลยนะ แอบอิจฉาแม่ทิพย์หน่อยๆ ด้วย ที่จะได้อุ้มหลานทุกวัน” แม่พลอยเอ่ยหน้าบาน “ถ้าจะให้ณรินทร์มาอยู่ที่นี่กับเรา ก็เข้าใจว่าห่วงบ้าน” ดูทุกคนจะเห่อหลานคนแรกอย่างมาก “รินทร์จะพามาหาคุณแม่ทุกอาทิตย์ค่ะ กรุงเทพฯ ไม่ได้ไกล สักหน่อย” “แม่อยากได้หลานสาวนะ แม่มีแต่ลูกชายซนๆ เบื่อแล้ว” แม่พลอยสำทับ “แม่พูดแบบนี้ผมเสียใจนะครับ” ปริมทำหน้าน้อยใจ ทุกคนต่างหัวเราะอย่างมีความสุข พ่อกับแม่พลอย แม่ทิพย์ มองลูกๆ อย่างมีความสุข ปริมคอยเอาใจตักอาหารแทบจะป้อนเข้าปากณรินทร์ จนหญิงสาวต้องเบรคเขาไว้ “แบบนี้ เขาเรียกว่าอะไรน้า รักเมีย หลงเมียหรือเปล่า?” โปรดแอบแซวน้องชาย “ก็ณรินทร์ท้องอยู่นะพี่ ผมก็อยากให้ลูกผม แข็งแรง อ้วนท้วน ดูณรินทร์สิ ไม่ค่อยกินอะไร ผมจะขุนเมียกับลูกให้แข็งแรงทั้งคู่เลย” ปริมเอ่ยพลางมองหน้าณรินทร์ที่หลบหน้าไม่อยากจะมอง เธอกินจนแทบจะอวกออกมา “งั้นแบบนี้ พี่ก็เป็นคนชนะสิ” โปรดรีบทวง “ชนะอะไร?” ปริมทำหน้างง “ก็ที่เราพนันกันไว้ไง” ณรินทร์มันมามองอย่างสนใจ ปริมทำหน้าคิด “ก็เราพนันกันว่า แกจะทำให้คุณรินทร์เขาหลงแกหัวปักหัวปำแล้วทิ้งไม่ใช่เหรอ ถ้าชนะ ฉันต้องจ่ายแกแสนนึง แต่ถ้าแพ้ แกต้องจ่ายฉันแสนนึง แล้วตอนนี้คนที่หลงหัวปักหัวปำ น่าจะเป็นแก” ปริมทำตาฉงนว่าตัวเองเคยพนันเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ “คุณกล้าพนันเรื่องแบบนี้เหรอ” เสียงณรินทร์ทำลายความงงงันของชายหนุ่ม “ไม่นะ เมียจ๋า เราแค่คุยกันเล่นๆ เอง เงินแสนนึงที่ว่า พี่โปรดจะเอาไว้รับขวัญลูกของเรานะคะ” รีบทำเสียงออดอ้อนเมียทันที ทำเอาทุกคนหัวเราะชอบใจ หลังทานข้าวเสร็จทุกคนนั่งพูดคุยกันในห้องนั่งเล่นหนุ่มสาวพากันออกมานั่งพักผ่อนที่สระน้ำหน้าบ้าน “พี่รินทร์กี่เดือนแล้วคะ” ไอซ์ถาม “น่าจะประมาณ 4-5 สัปดาห์ค่ะ ตามที่หมอคาดการณ์ไว้” “พี่รินทร์แพ้บ้างไหมคะ?” “ก็ไม่นะ พี่ก็ปกติ” “ฮืมมม..แล้วพี่รินทร์มีอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ บอกไอซ์ได้นะคะ” เธออาสา “ไม่เป็นไรค่ะ เพราะปริมเขาจัดให้พี่ทุกอย่างเลยค่ะ” รินทร์ตอบยิ้มๆ “แล้วงานแต่งเตรียมอะไรเรียบร้อยยังคะ ก็อีกแค่ 2-3 เดือน แป๊ปเดียวเองนะ” “ก็ใกล้เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ก็พากันแจกซอง” ขณะที่สองสาวคุยกันเพลินๆ อีกฝากของสระ ปริมนั่งอ๊วกอยู่ข้างสระมีโปรดคอยลูบหลัง ณรินทร์กับไอซ์หันไปมอง “สงสัยมีคนแพ้ทองแทนพี่ค่ะ” รินทร์ยิ้ม ไอซ์หัวเราะ “เขาว่า สามีที่แพ้ท้องแทนภรรยา คือสามีที่รักภรรยามากนะคะ” “ฮ้าๆๆ เขาน่ะรังเกียจพี่จะตาย ก่อนจะแต่งงานแทบจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยนะคะ งานแต่งก็แสนฉุกละหุก พี่ไม่ได้เตรียมอะไรเลย คุณแม่พลอยจัดการให้ทุกอย่าง พี่แค่ เตรียมบ้านรอเฉยๆ” “บ้านหลังนั้นสวยนะคะ ถึงจะเก่าแก่ น่ากลัว แต่ไอซ์ชอบค่ะ มันเป็นความฝันที่จะใส่ชุดไทยอยู่เรือนไทยโบราณ” ไอซ์ทำท่านึกฝัน รินทร์มองอีกฝ่ายยิ้มๆ สามีถูกโปรดประคองเดินมานั่งลงใกล้ๆ “ผมผะอืดผะอม ได้กลิ่นคลอลีนแล้วอยากอ๊วก” “ไม่คิดว่าแกแพ้ท้องเหรอ” โปรดแซว “แพ้ท้องเป็นแบบนี้เหรอพี่” “ไม่รู้สิ แค่เดา” โปรดเอ่ย ปริมก็มีท่าทีอยากจะอ๊วกอีก เลยขอตัวเข้าบ้าน ณรินทร์จึงตามไปดูสามี ขากลับอยุธยา จึงกลายเป็นณรินทร์ที่ขับรถแทน “คุณแพ้ทองจริงๆเหรอ” เธอเอ่ยถาม “ไม่รู้สิ มันผะอืดผะอมนิ” “ก็นี่แร่ะ เขาว่าแพ้ท้องแทนเมีย” แม่ทิพย์ “เหรอครับคุณแม่” “เอานี่ ยาดม” แม่ทิพย์ส่งยาดมให้ลูกเขย ก่อนนี้เขาไม่ชอบกลิ่นพวกนี้ แต่คราวนี้กับหอมชื่นใจ “ขอบคุณครับ” ปริมพนมมือไหว้ แล้วรับยาดมไปดม “คุณเวอร์หรือเปล่า ก่อนหน้านี้ไม่เห็นเป็นไรเลย พอรู้ว่าฉันท้องก็ทำเป็นแพ้ท้องอวดคนอื่นเขา” เธออดแขวะเขาไม่ได้ “หลังๆ มานี้ ผมก็อยากกินของเปรี้ยวนะ แล้วก็หงุดหงิดง่าย อยากให้คุณเอาใจผมหน่อย” “ฮือ” ณรินทร์ฟังแล้วทั่งฮาทั้งงง “เออ..เดี๋ยวถ้าไม่ลืมนะ จะพาแวะซื้อมะม่วงไปไว้สักเข่ง” เธอตอบฮาๆ ปริมมองเสี้ยวหน้าภรรยาแล้วยิ้ม เขาก็อยากให้ณรินทร์เอาใจเขาบ้าง เขาอยากจะอยู่ยุ่งวุ่นวายกับเธอทั้งวัน เขาอยากกอดหอมเธอทั้งวัน มันดูเวอร์ไปจริงๆ ไหม
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
