Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 12 หน้า 2 สะดุดรักคุณเมีย ตอนที่ 12 หน้า 2 ปริมที่ยังขาดสติลอยไปไกล ถึงกับสะดุ้งดึงสติกลับมา พอเห็นสภาพตัวเองรู้ว่าภรรยากำลังจะข่มขืนเขา ชายหนุ่มก็รีบยินยอมพร้อมใจ สมยอมให้ณรินทร์จัดการเขาทุกอย่าง รุ่งเช้าฝนตก ณรินทร์นอนขดตัวเบียดอยู่กับอกปริม เขาลืมตายิ้มอย่างอ่อนโยน คิดถึงเมื่อคืนที่รินทร์จัดการเขา อย่างคนโมโหหึงแล้ว ก็นอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่เลิก เสียงโทรศัพย์ปลุกณรินทร์ดังขึ้น เธอจะพลิกตัวจากวงแขนสามี แต่เขาก็กดกอดเธอไว้แน่นราวกับตุ๊กแก “ฮึ..ฮือ” เสียงในลำคอเบาๆ ของณรินทร์ประท้วงกับอาการเหมือนคนนอนละเมอของอีกคนที่ไม่ยอมลืมตา “ตื่นยัง” เธอหันไปถาม พลางจับหน้าตาเขาเบาๆ “อืมม...ฝนตกแบบนี้พระท่านไม่มาบิฑบาตหรอก เข้าพรรษาแล้ว โยมต้องไปถวายที่วัด” เขารีบออกตัว “ถึงพระท่านไม่มา แต่ก็ถึงเวลาต้องตื่นแล้ว” เธอแย้ง “อีกนิดสิ” “อะไรอีกนิด” เธอย้อนอย่างระแวง “ก็ แบบเมื่อคืนไง” “อะไรของคุณ” เธอบี้จมูกเขา จมูกคมเลยซุกซนลงซอกคอของอีกฝ่าย ณรินทร์ร้องประท้วง “อะไรคะ พอๆ ตื่นได้แล้ว” เธอบอก เขาไม่ยอมปล่อยร่างเล็กเป็นอิสระ ณรินทร์จึงจำต้องตามใจอีกฝ่ายนอนฟังเสียงฝนโปรยปรายเบาๆ หลับตาพริ้มหายใจหนักหน่วง ………………………………………………. ตอนสายฝนหยุดตก ปริมไปทำงานอย่างอ้อยอิง ส่วนณรินทร์ ลูกค้าโทรมาซื้อผัก ต้องรีบมาเปิดบ้านและจัดผักให้ลูกค้า พอหมดลูกค้าก็เกือบเที่ยง เธอทำข้าวเที่ยงง่ายๆให้แม่กิน แล้วเดินไปที่ลานท่าน้ำ เธอไปที่ศาลของทราย “ทราย เธออยู่ที่นี่ไหม?” “รินทร์ ขอบใจมากนะ ที่ไปช่วย พวกนั้นใจร้ายมากเลย ฉันเจ็บปวดเหลือเกิน” “ฉันจะทำบุญไปให้เธอนะทราย” “ขอบใจเธอมาก พวกนั้น ทำร้ายฉัน พวกมันมนต์ดำที่ทำร้ายผู้คน ทุกคนอย่างตกอยู่ในมนต์ดำได้ง่ายหากมีจิตใจไม่แข็งพอ พวกมัน ไม่ใช่คนดี แต่ฉันเชื่อว่าเธอจะไปช่วยฉัน ฉันเชื่อว่า มนต์ดำทำอะไรรินทร์ไม่ได้ แล้วยังมี ผู้ชายอีกคน ที่เขาจิตใจไม่ดี เขาอยากได้บ้านเธอ” “ใคร?” “หน้าตาหล่อๆ ผู้ชายคนนั้น มาที่บ้านหลายครั้ง นายนิยมใช้ลูกสาวสนิทสนมกับนายคนนั้น ทั้งสองทำธุระกิจบ้านเรือนไทย พวกมันต้องการบ้านรินทร์” “บ้านของฉันเหรอ” ณรินทร์หันไปมองบ้านทรงไทยของตัวเองที่ตั้งเด่นริมน้ำ บ้านที่ตกทอดมาหลายยุครุ่น “เขาจะเอาไปทำอะไร?” “เขาทำงานเกี่ยวกับสร้างบ้านเรือนไทย เขาหาบ้านเรือนไทย 4 ภาค ฉันได้ยินเขาพูดแบบนั้น” “เรือนไทย 4 ภาคเหรอ อืม ฉันไม่รู้มันคืออะไรนะ ไม่เป็นไรหรอก ฉันน่ะ ไม่ได้ตัวคนเดียวนะ ฉันมีพี่นพ พี่อัน พี่สะไภ้ หลานๆ อีก แล้วก็แม่ก็ยังอยู่ รวมทั้งปริมด้วย ทุกคนไม่ปล่อยให้คนไม่ดีมาทำลายบ้านเราได้หรอก” “เธอเป็นคนดี ฉันก็เชื่อว่าพวกเขาคงทำอะไรเธอไม่ได้หรอก” เสียงเบาหวิวของทรายเอ่ย “เธออย่ากังวลเลย และฉันก็จะไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอได้อีก” ณรินทร์ครุ่นคิดเรื่องที่คุยกับทราย “ใครกันนะที่คิดปองร้ายเรา” เธอพรึมพรำ คิดอยากจะถามบรรพบุรุษทั้งสอง แต่ก็เปลี่ยนใจ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป เพราะนึกขึ้นได้ว่าต้องทำบัญชีสิ้นเดือน ปริมนั่งดื่มชารับลมเย็นที่ระเบียงเช่นทุกคืน โดยณรินทร์กำลังเคลียร์บัญชีอยู่ข้างๆ “นี่คุณ ที่คุณแม่ขอไว้ เมื่อไหร่เราจะให้ท่าน” “คุณแม่ขออะไร ?” ณรินทร์อย่างข้องใจถามแต่ก็ไม่ได้ละสายตาจากแลปท็อป “ก็หลานให้คุณแม่ไง” ชายหนุ่มทำเสียงขึงขังที่หญิงสาวทำเป็นลืมเรื่องสำคัญ “ฮืม” อีกฝ่ายตอบรับอย่างขอไปที “นี่มันเรื่องสำคัญนะคุณ” บ่นเสียงน้อยใจ “ฉันก็ไม่ได้กินยาคุมสักหน่อย คุณมีน้ำยาหรือเปล่า?” อีกฝ่ายโต้ตอบมาทำเอาแทบสำลักน้ำชา “อ้าว ไงมาว่ากันแบบนี้ล่ะ” ณรินทร์หยุดทำบัญชี ทำเป็นคิดใคร่ครวญ “จะว่าไปนะ เราคิดจะมีลูกด้วยกันจริงๆ เหรอ?” เธอหันไปถามหน้าซื่อ ปริมถึงกับงงเป็นงงไก่ตาแตก “คุณ ไม่คิดว่า ตัวเองแต่งงาน มีสามี แล้ว แล้วเราก็รักกันดี มีอะไรกันแล้ว จะต้องมีลูกเพื่อให้ครอบครัวสมบูรณ์เหรอครับ” เขาพยายามอธิบายอย่างช้าๆ “ฉันก็คิดแค่ว่า เมื่อก่อนคุณไม่เห็นอยากจะแต่งกันฉันนิ เลยไม่คิดว่าคุณจะรักฉัน อยากจะมีลูกกับคนบ้านๆแบบฉัน” “ฮึ เลิกพูดเรื่องเก่าซะที ตอนนี้ผมอยากมีลูก” “อืม ก็ถ้าเก่งจริงก็คงมีเองล่ะ” “เราไปตรวจร่างกายกันดีไหม เผื่อมีอะไรผิดปกติ” “ฉันออกจะแข็งแรง” “ไปเหอะ ไปหาหมอเพื่อนผมก็ได้ เผื่อว่าคนอื่นคุณจะอาย” “เพื่อนคุณจะเหมือนคุณไหม?” หญิงสาวหันไปตั้งคำถาม “เพื่อนผมเป็นผู้หญิง เผื่อคุณจะสะดวกคุย” “แถวนี้ก็มีหมอนะ เพื่อนฝากครรภ์เยอะแยะ” “เอาน่า คนนี้หมอสูติ โดยตรงนะ ผมรับรอง” ชายหนุ่มทำหน้าเป็นมั่นเป็นเหมาะ ณรินทร์ไม่อยากขัดใจอีกฝ่ายเลยรับปากว่าจะไปด้วย
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
