Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 1 สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 1 ปริมกลับไปทำงานได้ 2 วันก็ถึงวันศุกร์ เขาก็เตรียมตัวออกจาก ออฟฟิตแต่ตั้งแต่บ่าย4 โมง จนเลขาสาวอดเหน็บเจ้านายหนุ่มหล่อไม่ได้ คุณปริมจะรีบไปไหนคะ ทุกวันศุกร์ เหมือนตั้งนาฬิกาไว้เลยนะคะ 4 โมงทีไร ไม่เห็นเงาเลย เขาหันมามองเลขาสาวที่ส่งสายตาวิ้งๆ ใส่ ถ้าคุณได้เจอที่ที่ทำให้คุณรู้สึกดีแล้วล่ะก็คุณจะไม่อยากพลาดแม้เสี้ยวนาทีเดียวที่จะไปใช้ชีวิตที่นั่น โห...พูดแบบนี้น่าอิจ..ฉา จังนะคะ ชายหนุ่มอมยิ้ม ยิ้มที่ทำเอาใจสาวๆ สะลายกันค่อนเมืองแม่เลขาสาวเองก็แทบจะฝันเพ้อไปกับรอยยิ้มที่นานๆ ทีได้เห็น ไปล่ะ เดี๋ยวต้องไปหาซื้อเค้กมะพร้าวอ่อนอีก จะมืดก่อน วานให้เด็กไปซื้อให้ก็ได้นิคะ เธอแย้ง ไม่ได้หรอก ผมต้องไปซื้อด้วยตัวเอง เขาเอ่ยก่อนเดินอย่างมาดมั่นจากไปทิ้งเลขาสาวมองตามตาระห้อย เลขาหนุ่มถือเอกสารกลับมานั่งโต๊ะ ถึงกับมองตามสายตาฝันเพ้อของอีกฝ่าย คุณฝ้าย เป็นอะไร ก็คุณปริมสิ ยิ้มที หล่อจริงๆ ปกติ น่าขรึมก็โครตเท่ห์แล้ว ยิ้มทีไรฝ้ายหมดแรง เลย เอกราช มองแล้วส่ายหน้ากับอาการของเพื่อนร่วมงาน ก็ได้แต่มองล่ะครับ ได้ยินเสียงคำตอบที่ขัดใจทำเอาฝ้ายหุบยิ้มหน้าตึง ทำไมล่ะ คุณปริมก็เป็นอาหารหูอาหารตา ทำอะไรก็ดูดีไปหมด ไม่ได้ขวางหูขวางตาเหมือนใครบางคน เธอแขวะอีกฝ่าย เอ้อ ผมน่ะ ไม่กล้าไปขวางตาคุณฝ้ายหรอกครับชายหนุ่มรีบตัดบทการสนทนาที่จะบานปลาย หญิงสาวเลยเปลี่ยนท่าที แล้วนี่เจ้านายเขาจะรีบไปไหนทุกวันศุกร์ กลับบ้านล่ะมั้ง คุณปริมก็กลับบ้านอยู่ทุกวันนิ หรือไม่ก็ไปหาแฟน ฮ้า....คุณปริมมีแฟนแล้วเหรอ ฝ้ายเอ่ยอย่างตกใจ พอประมวณสถานการณ์แล้วท่าจะจริง เอกราชเงยหน้ามอง ไม่รู้สิ ก็เดาเอา เห็นทุกวันศุกร์ เจ้านายหน้าระริกระรี้เป็นดอกไม้บาน ถ้าไม่มีความรักแล้ว มันก็ผิดปกตินิสัยแก เขาสาธยายแต่ตอนนี้ดูสีหน้าเพื่อนร่วมงานแล้วแตกร้าวกับสิ่งที่รับรู้จนแป้งพับบนหน้าเป็นร่องรอยร้าวระแหง ไม่จริง เพลย์บอยอย่างคุณปริม จะมีแฟน ไม่จริงสิอาจจะเป็นแค่ของเล่นชั่วครู่ชั่วยามก็ได้ คุณปริมไม่เคยจริงจังกับใคร คุณปริมไม่เคยควงใครเกิน 2 อาทิตย์ ผู้หญิงพวกนั้นเป็นแค่ทางผ่านเธอพร่ำเพ้ออย่างเสียสติ เอกราชมองตื่นตะลึง เอ้อ...ก็คงจะจริงล่ะมั้งผมก็ไม่เคยเห็นเจ้านายออกอาการมีความสุขมากมายขนาดนี้เลยนะเขายังไม่วายก่อเชื้อเพลิงต่อ ฝ่ายนั้นกลับร้องห่มร้องไห้ไม่เป็นอันทำงาน ปริมแวะซื้อเค้กมะพร้าวอ่อนจากร้านประจำของเขา แล้วตรงไปอยุธยาทันที เมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้ว ปริมไปหาลูกค้าที่อยุธยาหลังจากประชุมกับลูกค้าจนเย็น ลูกค้าพาไปเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหารเล็กๆ ริมน้ำ ขากลับมืดค่ำขับรถออกจากซอยเล็กๆ แคบๆนั้นแต่ดูเส้นทางกลับไม่เหมือนขามาเอาเสียเลย ระยะทางเหมือนไกลกว่าเดิมจนเขาเองเริ่มมึนงง ทั้งที่ไม่ได้ดื่มเหล้า อยู่ๆฝนก็ตกลงมาจนเขาไม่รู้ทิศทาง ขณะที่งุนงงหาทางออกไม่เจอเขาก็เกิดอุบัติเหตุหน้าบ้านเรือนไทยหลังหนึ่ง ตัวเขาหมดสติไป ร่วม 2 วัน พอตื่นขึ้นมาพบหญิงสาวหน้าตาแปลกหน้าที่เฝ้าเขาอยู่ในโรงพยาบาลที่มีคนไข้มากมายนักธุระกิจหนุ่ม ไม่เคยเจอสภาพแบบนี้ แต่เขาก็หัวโล่งว่างเปล่าหญิงสาวพยายามถามข้อมูลญาติจากเขา แต่เขาเองกลับบอกเธอไม่ได้สักอย่าง เธอถามหมอว่าเขาความจำเสื่อมหรือไม่เพราะถามอะไรก็ไม่ยอมตอบและตอบไม่ได้ราวกับว่าเขาไม่มีความทรงจำของตัวเองเหลืออยู่เลย หมอบอกเพียงมันเป็นผลกระทบจากอุบัติเหตุ พักฟื้นสักระยะหนึ่งจะดีขึ้นเอง หลังออกจากโรงพยาบาล เธอจนใจพาเขาไปอยู่ที่บ้าน บ้านเรือนไทยริมน้ำ อันเงียบสงบหญิงสาวแปลกหน้าและแม่ผู้สูงวัยช่วยกันดูแลเขา เธอปลูกผักไฮโดรโปนิกส์ขายให้ร้านค้าและโรงแรมทุกๆ วัน เธอพยายามถามข้อมูลบ้านและญาติจากชายหนุ่ม แต่หัวเขากลับว่างเปล่าไม่สามารถบอกอะไรเธอได้ จนเธอจนใจ ต้องดูแลเขาต่อไป ผ่านไป2 อาทิตย์ จนชายหนุ่มสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เขารับรู้ถึงความอบอุ่นและความน่ารักของสองแม่ลูกที่ดูแลเขาอย่างเรียบง่าย ชีวิตของเขาไม่เคยพบพานสิ่งที่เรียบง่ายหากสุขใจแบบนี้มาก่อน ขณะเดียวกันความเร้นลับของบ้าน ที่เขาสัมผัสได้ ไม่ว่ากลิ่นธูป และน้ำปรงสมัยเก่าที่ลอยมา หรือเงาเลือนรางของชายชราและหญิงชราเจ้าของบ้านคนเก่าที่เขาเห็นในรูปมาปรากฏให้เขาเห็น หลังจากรถเขาซ่อมเสร็จ ชายหนุ่มค้นรถจึงพบนามบัตรของตัวเองจึงนึกได้ว่าเขาเป็นใคร กระเป๋าสตางค์ที่หญิงสาวเก็บไว้ให้เขาเธอให้เขามาตั้งแต่เขาฟื้น มันไม่มีเงิน มีเพียงแต่บัตรเครดิตหลายใบเพราะเขาไม่เคยพกเงินสด เขาต้องชดใช้เงินที่หญิงสาวช่วยจ่ายให้เขาทั้งค่าพยาบาลและค่าซ่อมรถ เขาขอร้องให้หญิงสาวพาเขาไปซื้อโทรศัพย์ใหม่แทนอันเก่าที่พัง หลังจากได้โทรศัพย์แล้วเขาโหลดแอฟที่จำเป็นต้องใช้เรียกเบอร์จากซิมการ์ดแล้วโทรหาพ่อ เพื่อเรียนให้ท่านทราบว่าเขาปลอดภัยดี ครอบครัวของเขาต่างตกใจและขวัญหายกับการจากไปของลูกชายร่วม 3 สัปดาห์ ท่านได้จ้างนักสืบออกตามหาแต่ก็ไม่พบ จนนึกว่าเขาได้ตายไปแล้ว แต่ก็ยังรอคอยการติดต่อกลับจากเขา เนื่องจากตรวจสอบการเคลื่อนไหวต่างๆ เงียบหายทั้งการรูดบัตรธนาคาร และการใช้โทรศัพย์ที่ไร้สัญญาณตอบรับชายหนุ่มถามจำนวนเงินที่หญิงสาวเป็นธุระให้กับเขา เมื่อหญิงสาวแจ้งยอดไปแล้วเขากลับโอนเงินให้เธอเป็น 2 เท่า สร้างความไม่พอใจให้กับอีกฝ่าย ฉันช่วยคุณไว้ เพราะมันเรื่องมนุษยธรรมฉันไม่ได้ต้องการให้คุณมาจ่ายเงินให้ เธอบอกเขา ปริมคิดไม่ถึงว่า จะมีคนที่ปฏิเสธเงินในโลกใบนี้ ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว ผู้หญิงที่เข้ามาหาเขาทุกคนล้วนต้องการชื่อเสียง มีหน้ามีตาและต้องการเงินทั้งนั้น บ้านเธอเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเงินที่ใช้ในการช่วยเขาทั้งค่ารักษาพยาบาลและค่าซ่อมรถเธอต้องเจียดจากเงินเก็บของเธอด้วยซ้ำ ผมให้คุณส่วนแรก คือชดใช้ค่าใช้จ่ายที่คุณออกให้ผมส่วนที่สองคือดอกเบี้ย ที่คุณพึงจะได้ ผมไม่อยากให้คุณคิดมาก ผมไม่ได้ใช้เงินส่วนนี้เพื่อซื้อชีวิตหรือความสุข หรือตอบแทนน้ำใจของคุณที่มากล้นกับผม" "แต่เงินส่วนนี้มันคือค่าเช่า ค่าข้าว ค่าน้ำ ค่าเวลาของคุณที่เสียสละมาเฝ้าผม และคุณแม่ของคุณอีกอย่าปฏิเสธมันเลย" " ให้คุณคิดว่าผมมาเช้าบ้านคุณอยู่ 2 อาทิตย์ก็แล้วกันชายหนุ่มยกเรื่องมาให้อีกฝ่ายหาข้อแย้งไม่ได้ ต่อให้เป็นหมาแมวเจ็บป่วยมาฉันก็ยังเมตตา เธอย้อนเขาอย่างทันคน ทำเอาคนฟังสะอึกที่โดนเปรียบกับหมาแมว หญิงสาวไม่ได้สะสวยอะไร รูปร่างบอบบาง ตัวเล็ก หน้ากลม ตากลมโตจมูกทรงชมพู่แบบคนใจดี ดูภายนอกเรียบร้อย บุคคลิกนิ่ง แต่ดูๆ แล้วร้ายและขาหวีนอยู่ในที หลังจากรับรู้ว่าชายหนุ่มท่าจะเป็นผู้มีอันจะกิน หญิงสาวก็อยู่ห่างๆเขา ไม่เข้าใกล้ และเตรียมขับไล่ไสส่งเขาออกจากบ้าน ผมขอพักอยู่ต่ออีก 2 อาทิตย์ได้ไหม เขาขอร้องหญิงสาว ดูท่าทางคุณก็หายดีแล้วนิ แต่ผมก็ยังเจ็บอก แผลก็ยังไม่แห้ง พักอยู่ที่นี่อากาศดีๆมันจะได้หายไวๆ อืม พ่อแม่ พี่น้อง ลูกเมียคุณ เขาจะไม่ตามหาคุณเหรอคะ พ่อกับแม่ท่านทราบแล้วผมอยู่ที่นี่ ลูกเมียผมยังไม่มีใบหน้ารูปหล่อปากบางได้รูปจีบปากจีบคอตอบ พอเขาจำอะไรได้ ดูพฤติกรรมเขาเปลี่ยนไปเยอะมาก ท่าทางเหมือนเสือผู้หญิง ไม่น่าไว้ใจ หญิงสาวคำนึงถึงความปลอดภัยของเธอกับแม่ ที่จริงคุณก็มีเงินนะ จะไปอยู่ที่ดีๆ ก็ได้ บ้านคุณน่ะดีที่สุดแล้ว ผมชอบที่นี่ หญิงสาวเลยปล่อยให้เขาอาศัยอยู่ด้วย โดยเธอแค่หาข้าวหาน้ำให้เมื่อถึงเวลาพาไปหาหมอเมื่อครบกำหนดนัด จนเขาพอใจ กลับบ้านไป เธอก็คิดว่า ทุกอย่างคงจะดีเองเธอจะไม่ได้พบพานกับเขาอีก ชายหนุ่มกลับไปที่บ้าน พ่อกับแม่ให้เขาไปตรวจสุขภาพอีกครั้งเพื่อความปลอดภัย ปริมเป็นลูกคนเล็กของท่าน มีนิสัยรักสนุก แต่ก็เอาการเอางานเขาจริงจังกับงานที่ตัวเองรับผิดชอบ แต่นั่นก็เพราะจากการเคี่ยวเข็ญจากพ่อกับแม่ก่อนหน้านี้เขาก็เป็นวัยรุ่นที่ชอบสนุกเที่ยวเตร่ ผลาญเงินพ่อกับแม่ไปวันๆแต่พอมาทำงาน เขาเองก็สามารถต่อยอดธุระกิจไปได้ไกล จากเด็กไม่เอาไหนกลายเป็นนักธุระกิจหนุ่มอนาคตไกลเป็นที่หมายปองของสาวๆ ในเดือนธันวาคม ชินแสดูดวงประจำปี ได้ตรวจดวงชะตาให้ทั้งครอบครัว ชินแสเอ่ยอย่างตกใจเมื่อตรวจดวงชะตาของชายหนุ่ม อาปริม ลื้ออาจจะตายได้นะ ถ้าลื้อไม่รีบแต่งงานก่อนข้ามปี เหมือนสายฟ้าฟาดลงครอบครัว พ่อกับแม่ต่างวิตกกังวล ด้วยพ่อลูกชายพวงมาลัยไม่ได้มีสาวที่เขาจริงจังด้วยสักคน ผมยังไม่อยากแต่งนะครับ เขาโต้แย้งไป ลื้อไม่แต่งลื้อก็ตาย มีอะไรช่วยได้ไหมท่านชินแส อย่างไปทำบุญเก้าวัด แบบนี้ค่ะ แม่รีบถาม ไม่เลย ดวงชะตาลื้อมันขาดแล้ว ถ้าไม่แต่งงานเพื่อเอาดวงเมียมาฉุด ผมยังไม่อยากแต่งนิ ชายหนุ่มรั้น ลื้อไม่แต่งก็ตาย ชินแสยังยืนกรานคำพูดตัว มีบ้างไหมที่ท่านชินแสดูผิด เขาแย้งหน้าตายอย่างท้าทาย นี่ลื้อกล้าลองดีกับอั๊วเหรอ ชินแสเสียงดังอย่างโมโห พ่อรีบเข้ามาห้าม เอ่อ เอ่อ ไม่ใช้อย่างนั้นน่า ท่าชินแส ปริมมันยังเด็กปากพล่อยไปหน่อยไม่มีอะไรหรอกครับอย่าเคืองหลานเลย ท่านชินแสสะบัดหน้างอนไป 1 ตลบ ท่านชินแส เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ดูแลความเรียบร้อยให้บ้านเรามาหลายสิบปี มีอะไรบ้างที่ท่านไม่รู้ไม่เห็นมีอะไรจะให้แก้อะไรเราไม่เคยติดขัดหรอกครับ จะให้ทำอะไรก็บอกมาได้เลยครับ เราต้องแก้ให้ดีขึ้นอยู่แล้วชินแสอารมณ์ดีขึ้น เดินเชิดหน้ามาหาปริมที่นั่งฟังอย่างเนื่องๆ เดือนที่แล้ว ลื้อไปประสบอุบัติเหตุมาใช่ไหม ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนั้นช่วยลื้อลื้ออาจจะตายก็ได้ ชินแสเอ่ยเสียงเข้ม ปริมมองตาปริบๆ เขาไม่ได้เล่าเรื่องณรินทร์ช่วยเขาให้ใครฟังเลย ผู้หญิงคนนั้นแร่ะที่จะผูกดวงชีวิตลื้อได้หากไม่แต่งกับเขาก่อนสิ้นปี ลื้อตายยยย ชินแสพูด ทุกคนหันไปมองหน้าปริมที่ตาเหลือกลาน
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
